Niewinna

Romans przeciętny. Fabuła powiedziałabym - tradycyjna. Bohaterowie zbyt idealni i bardzo mdli. Nic nie zapada w pamięć po przeczytaniu książki. Do szybkiego zapomnienia.

Romans przeciętny. Fabuła powiedziałabym - tradycyjna. Bohaterowie zbyt idealni i bardzo mdli. Nic nie zapada w pamięć po przeczytaniu książki. Do szybkiego zapomnienia.

Książka naprawdę dobra, jednakże wiek głównej bohaterki był na tyle młody, że nie mogłam sobie jej wyobrazić szalejącą w alkowie. Wiem, że wtedy było to najzupełniej normalne, ale dzisiejsze czasy się zmieniły. Każdy ma inne wzory moralności i jednym to się podoba, a jednych wzburza.
Reasumując, nie mogłam w spokoju czytać tej książki, gdyż jej wiek był dla mnie zbyt przeszkadzający.

Książka naprawdę dobra, jednakże wiek głównej bohaterki był na tyle młody, że nie mogłam sobie jej wyobrazić szalejącą w alkowie. Wiem, że wtedy było to najzupełniej normalne, ale dzisiejsze czasy się zmieniły. Każdy ma inne wzory moralności i jednym to się podoba, a jednych wzburza.
Reasumując, nie mogłam w spokoju czytać tej książki, gdyż jej wiek był dla mnie zbyt...

Ta książka powinna nazywać się Naiwna a nie "Niewinna". Nie spodziewałam się głębokiej fabuły, ale też zostałam mile zaskoczona. Jednak główna bohaterka Elf dosłownie mnie osłabiała swoją postawą i przemyśleniami. Rozumiem, że w średniowieczu dziewczyna wychowywana w zakonie nie wie o prawdziwym życiu. Ale to, że została porwana dla okupu i szyła suknie dla swojego porywacza czy też leczyła jego świtę... Naprawdę, tutaj autorka już całkowicie się zapomniała.

Ta książka powinna nazywać się Naiwna a nie "Niewinna". Nie spodziewałam się głębokiej fabuły, ale też zostałam mile zaskoczona. Jednak główna bohaterka Elf dosłownie mnie osłabiała swoją postawą i przemyśleniami. Rozumiem, że w średniowieczu dziewczyna wychowywana w zakonie nie wie o prawdziwym życiu. Ale to, że została porwana dla okupu i szyła suknie dla swojego...

Ostatnia książka tej autorki na mojej półce.

Pięcioletnia Eleonore zostaje oddana do klasztoru St. Fride przez swojego brata, który tymczasem ma się ożenić z piękną i kapryśną Isleen de Warenne.
Eleonore zwana również "Elf" przyzwyczaja się do nowej sytuacji i nowego stylu życia. Jest pewna swojego powołania i chce złożyć śluby czystości.
Jednakże pewne okoliczności sprawiają, że Richard posyła po swoją siostrę, prosząc by przyjechała do domu. Nie wiele myśląc Eleonore spełnia prośbę brata.
Mniszka wraca do domu z zamiarem wyleczenia swojego brata. Ale nie ma pojęcia, że jej powrót będzie obfitował w niespodzianki: uknutą tajemniczą intrygę arystokratki i jej kuzyna, a także decyzję króla, która zmieni życie Eleonore na zawsze...

Zachęcam do czytania osoby, które lubią czasy średniowiecza i romanse z serii "love&story" a także tym których nie przerazi wiek głównych bohaterów, który jak na realia tamte czasy nie był wcale dziwny. Jakby się zastanowić to zawsze mogła trafić gorzej... np. na jakiegoś starca itp.

Mając cały obraz pani Small to prawdę powiedziawszy jest to jedna z pięciu jej książek, która nie jest przesadzona ze scenami erotycznymi. Sceny są dobrze opisane, nieprzesadzone i nie jest ich dużo. Ta książka przypomina mi trochę "Księżną" z tą różnicą, że tamta bohaterka była przygotowana na ślub. Moim zdaniem najgorszą książką tej autorki zdecydowanie była "Niewolnica Miłości"

Ostatnia książka tej autorki na mojej półce.

Pięcioletnia Eleonore zostaje oddana do klasztoru St. Fride przez swojego brata, który tymczasem ma się ożenić z piękną i kapryśną Isleen de Warenne.
Eleonore zwana również "Elf" przyzwyczaja się do nowej sytuacji i nowego stylu życia. Jest pewna swojego powołania i chce złożyć śluby czystości.
Jednakże pewne okoliczności...

Bardzo dużo erotyki, dokładnie opisanej. Ale czy nie ciekawiło kogoś z nas, jak wyglądały igraszki z poprzednich epok? Być może autorka lekko przesadziła, bo jak już pisano w innej opinii, czternastolatka i trzydziestokilkuletni mężczyzna? Jednak ich zbliżenia nie były ujęte w sposób wulgarny. Miłość głównej bohaterki rozwijała się powoli, wraz z akcją książki, a mąż do niczego jej nie zmuszał.
Moim zdaniem, erotyka w tej książce jest wiele lepiej przedstawiona, niż harce Christiana Grey'a.

Bardzo dużo erotyki, dokładnie opisanej. Ale czy nie ciekawiło kogoś z nas, jak wyglądały igraszki z poprzednich epok? Być może autorka lekko przesadziła, bo jak już pisano w innej opinii, czternastolatka i trzydziestokilkuletni mężczyzna? Jednak ich zbliżenia nie były ujęte w sposób wulgarny. Miłość głównej bohaterki rozwijała się powoli, wraz z akcją książki, a mąż do...

Historia osadzona w realiach średniowiecza, bosko- pomyślałam kiedy zaczęłam czytać.
Główna bohaterka- prawie mniszka swoim jestetstwem chwilami wręcz odpychająco nudna, historia w tle czyli romans pięknej Isleen de Warren i Saera de Bude ciekawy zwłaszcza, że jego koleje schodzą wprost do kazirodczego związku (byli kuzynami).
Ok- pomyślałam na chwilę obecną zapowiada się nawet ciekawie bo Elaenore- owa prawie mniszka choć usposobienie ma nie ciekawe, przybywa do majątku umierającego brata. Tam czeka na nią bratowa- Isleen i jej kuzyn. Potajemnie trują oni pana Ashlinu- Dickona. Prawdy zdaje się domyślać tylko stara piastunka Ida. Kiedy Dickon umiera kuzyn Isleen- Saer de Bude próbuje zgwałcić Elaenore. Dziewczyna dzięki pomocy służącego ucieka. Sprawa trafia przed oblicze króla Anglii Stephena.
On właśnie postanawia wydać dziewczynę za mąż za Ranulfa de Graneville ponieważ położenie jej majątku (odziedziczonego po śmierci brata) graniczy z niepewną Walią.
I tu więcej nie zdradzam...
Polecam i chętnie sama przeczytam raz jeszcze.
Elaenor z początku cicha, nudna i bez wyrazu staje się kobietą z krwi i kości postawiona pod ścianą za sprawą bratowej. Jest chyba jedną z moich ulubionych postaci kobiecych w literaturze romantycznej.
Wątek historyczny jest też ciekawy i w powieści występują autentyczne postacie takie jak król Stephen z Bolois, cesarzowa Mathilda (córka Henryka I), Henryk II Plantagent i jego żona Alienor Akwitańska.

Historia osadzona w realiach średniowiecza, bosko- pomyślałam kiedy zaczęłam czytać.
Główna bohaterka- prawie mniszka swoim jestetstwem chwilami wręcz odpychająco nudna, historia w tle czyli romans pięknej Isleen de Warren i Saera de Bude ciekawy zwłaszcza, że jego koleje schodzą wprost do kazirodczego związku (byli kuzynami).
Ok- pomyślałam na chwilę obecną zapowiada się...

więcej opinii na moim blogu: http://somedayiwillbewayland.blog.pl

Osierocona przez matkę Eleanore trafia do zakonu w wieku 5 lat, gdyż jej brat Richard, a raczej bratowa Isleen nie pragną przyjąć jej do siebie. Nie dzieje tam się jej krzywda,a nawet jest tam szczerze szczęśliwa. Zostaje wychowana na zakonnicę, to znaczy, że od początku uczy się robić napary, lekarstwa, pielęgnować chorych. Jest bardzo cnotliwa, przez myśl nie przechodzą jej pomysły takie jak koleżanek z zakonu jak na przykład podglądanie księdza uprawiającego seks na stogu siana w stodole. Jest bardzo cnotliwa, co dobrze świadczy o niej jako o przyszłej zakonnicy. Pewnego dnia jednak zostaje wezwana do Ashlinu, posiadłości jej brata. Jej brat umiera i pragnie zobaczyć ją przed śmiercią, a także dokonać wszelkich formalności, ponieważ jego ukochana żona Isleen nie obdarowała go synem, gdyż jest bezpłodna. Po jego śmierci Ashlin ma przejść w posiadanie Eleanore, co bardzo nie podoba się Isleen i jej kuzynowi Saer'owi de Bude. Zakochani (fakt iż są spokrewnieni, lub to, że Isleen jest póki co zamężna nie przeszkadza parze w głębokim uczuciu) wymyślają sprytną intrygę w jaki sposób sprawić, aby nie musieli żegnać się z Ashlinem.
Na tym skończę ten "krótki" opis, aby więcej nie zdradzić z lektury. Mogę dodać, że przedstawiona intryga nie jest ostatnią, tak naprawdę to dopiero początek. Nawet śmiem stwierdzić, że to dopiero początek "zabawy". Książka jako jedna z serii romansów historycznych nie ma zbyt bogatej fabuły, ani zbyt wyniosłego wątku. Jednakże jest to książka z serii "miło, lekko i przyjemnie". Ludzi o bardzo, bardzo słabych nerwach mogli by się nawet chwilami wzruszyć. Mnie niestety to nie tknęło, jednakże nie narzekam. Sceny erotyczne, które są nieodłącznym składnikiem książek tego pokroju, były nawet ciekawe, dużo było w nich skrajności. Jest to książka którą poleciłabym ludziom lubiącym książki z serii romansów historycznych, lub ludziom, którzy niezbyt znają się na dobrych książkach. Moja ocena to 6/10. Sama jestem nią zaskoczona, ale cóż :)

więcej opinii na moim blogu: http://somedayiwillbewayland.blog.pl

Osierocona przez matkę Eleanore trafia do zakonu w wieku 5 lat, gdyż jej brat Richard, a raczej bratowa Isleen nie pragną przyjąć jej do siebie. Nie dzieje tam się jej krzywda,a nawet jest tam szczerze szczęśliwa. Zostaje wychowana na zakonnicę, to znaczy, że od początku uczy się robić napary, lekarstwa,...

Ciekawa,wartka akcja.Dobrze się czyta,aż do ostatniej strony coś się dzieje.

Ciekawa,wartka akcja.Dobrze się czyta,aż do ostatniej strony coś się dzieje.

Beatrice Small, cóżeś ty za książkę popełniła ?!

Opis „Niewinnej” był interesujący, akcja powieści została osadzona w epoce średniowiecza. Oczekiwałam, że książka okaże się klimatyczną, romantyczną opowieścią, dlaczego jednak nigdzie nie pojawiło się ostrzeżenie, że głównymi bohaterami są: czternastoletnia filigranowa dziewczyna i trzydziestoletni krzepki rycerz? Wiem, że w średniowieczu takie związki nie były niczym specjalnym, ale rozsądne autorki romansów historycznych bohaterkami swych powieści czynią kobiety pełnoletnie, bądź pełnoletniości bardzo bliskie. Dla mnie czytanie o intymnych zbliżeniach czternastolatki i dorosłego faceta było niezmiernie przykrym doświadczeniem i nic nie dało wmawianie sobie, że autorka w przypadku związku głównych bohaterów jest wierna realiom kulturowym średniowiecza. W tym miejscu można by wejść w polemikę, powiedzieć, że skoro chciałam powieść z akcją osadzoną w średniowieczu, to powinnam zaakceptować fakt, że Beatrice Small przedstawiła taki, a nie inny typ związku młodziutkiej dziewczyny z dwa razy starszym bohaterem. Nie ważne, jak starałam się przekonać samą siebie i jakich racjonalnych argumentów używałam, uczuć oszukać się nie dało. Inne pisarki nie piszą o intymnych związkach dzieci z dorosłymi i ich powieści cenię bardziej. Dla mnie historia miłosna przedstawiona w „Niewinnej” była niesmaczna.

Myślę, że Beatrice Small realizowałaby się doskonale jako autorka powieści erotycznych. Każdy z czarnych charakterów przedstawionych w „Niewinnej” oddaje się niesamowicie śmiałym i nieprzyzwoitym aktom seksualnym. Saer de Bude sypia z kuzynką i lubi erotyczne zabawki, Isleen to nimfomanka i ladacznica, Merin ap Owen jest miłośnikiem BDSM – wszystkie te postacie biorą udział w mniejszych, bądź większych orgiach. Sięgając po „Niewinną” chciałam dostać w swe ręce klimatyczny romans historyczny, a nie powieść erotyczną z akcją osadzoną w średniowieczu. W książce było zdecydowanie za wiele scen intymnych. Najtrudniej przyszło mi wyobrazić sobie, że w średniowieczu mógł działać ekskluzywny lunapar, w którym dopuszczano się praktyk sado-maso, bo i taki przybytek w „Niewinnej” się pojawił.

Chociaż Beatrice Small napisała książkę, w której dość dobrze oddaje średniowieczne realia, to jej powieść bardzo mnie rozczarowała. Na moją negatywną ocenę na pewno wpłynął wątek związku czternastolatki z dorosłym mężczyzną oraz fakt, że powieści było zdecydowanie za dużo śmiałych scen erotycznych. Ten romans historyczny nie podobał mi się – moja opinia jest jak najbardziej subiektywna. „Niewinna” nie wywołała u mnie większych pozytywnych odczuć.

Beatrice Small, cóżeś ty za książkę popełniła ?!

Opis „Niewinnej” był interesujący, akcja powieści została osadzona w epoce średniowiecza. Oczekiwałam, że książka okaże się klimatyczną, romantyczną opowieścią, dlaczego jednak nigdzie nie pojawiło się ostrzeżenie, że głównymi bohaterami są: czternastoletnia filigranowa dziewczyna i trzydziestoletni krzepki rycerz? Wiem, że...

Przjemna książka

Przjemna książka