Porwać mnie nie porwała, ale momentami zainspirowała.

Porwać mnie nie porwała, ale momentami zainspirowała.

Niezależnie od opinii, książka jest dla tych, którzy lubią wywiady i biografie sławnych - znanych kobiet świata filmu i muzyki.

Niezależnie od opinii, książka jest dla tych, którzy lubią wywiady i biografie sławnych - znanych kobiet świata filmu i muzyki.

Książka, którą przeczytałam dopiero teraz bardzo się już zdezaktualizowała. Mimo, że znalazłam w niej sporo informacji o wielu kobietach, które zafascynowały autora, nie mogłam jednak odgadnąć klucza, który posłużył mu za ich wybór. Lepiej byłoby, gdyby książka zawierała tylko wywiady, a te notki biograficzne mogłyby znaleźć się w odrębnej książce.

Książka, którą przeczytałam dopiero teraz bardzo się już zdezaktualizowała. Mimo, że znalazłam w niej sporo informacji o wielu kobietach, które zafascynowały autora, nie mogłam jednak odgadnąć klucza, który posłużył mu za ich wybór. Lepiej byłoby, gdyby książka zawierała tylko wywiady, a te notki biograficzne mogłyby znaleźć się w odrębnej książce.

Książka napisana jest w formie pamiętnika złożonego z notek o znanych gwiazdach. Część z nich to tylko wspomnienie jakiejś historii. W przypadku kobiet, które autor znał osobiście - pokusił się o dłuższy opis, często przytaczał historię lub anegdotę, ale zdecydowanie najlepsze były wywiady przeprowadzane na luzie w kameralnej atmosferze, przez co możemy liczyć na autentyczne, szczere zwierzenia bohaterek. Raczek opisuje ponad pięćdziesiąt kobiet.

Książka wydana w 2003 roku mocno już zdezaktualizowana. Nazwiska przewijające się przez karty to często zapomniane gwiazdy, albo takie mało znane w Polsce, lub też gwiazdeczki sezonowe, których czas dawno przeminął. Dlatego tym bardziej wczytałem się w opisy nie tylko znanych i lubianych. Wiele treści odnosi się do starych dziejów i tak np. część o Whitney Houston poruszyła mnie, tym bardziej, że ani jej, ani jej córeczki nie ma już wśród nas. Autor wspomina m.in. ten punkt w historii, kiedy piosenkarka przyjechała do Polski, z córką brzdącem, aby zaśpiewać w Sopocie. "Przyjechała" to oczywiście słowo nad wyraz, bo zatrzymała się w Niemczech w ramach swojego tourne po Europie (wówczas Polska nie była postrzegana jako część Europy i nie była też w UE) wpadła do Sopotu na chwilkę. Pamiętam ten dzień - dla mnie wielkie wydarzenie, dla niej po prostu odwiedziny dzikiego kraju. Przykre, ale historia świetna i dziękuję autorowi za jej przypomnienie. To samo tyczy się zapomnianej divy Violetty Villas.

Warto, naprawdę warto, tym bardziej że książka traktuje starsze dzieje, które niekoniecznie znamy lub pamiętamy dobrze. Na pewno w niedalekiej przyszłości zakupię kolejne książki z tej serii. Jest co czytać, tym bardziej, że sposób pisania Raczka bardzo przypadł mi do gustu.

Książka napisana jest w formie pamiętnika złożonego z notek o znanych gwiazdach. Część z nich to tylko wspomnienie jakiejś historii. W przypadku kobiet, które autor znał osobiście - pokusił się o dłuższy opis, często przytaczał historię lub anegdotę, ale zdecydowanie najlepsze były wywiady przeprowadzane na luzie w kameralnej atmosferze, przez co możemy liczyć na...

Interesujące spojrzenie autora na znane kobiety, ciekawe wywiady, na podstawie których można zaznajomić się z charakterem danej postaci i wyrobić sobie własną opinię na jej temat.

Interesujące spojrzenie autora na znane kobiety, ciekawe wywiady, na podstawie których można zaznajomić się z charakterem danej postaci i wyrobić sobie własną opinię na jej temat.

Chaotyczny zbiór historii o ciekawych kobietach składających się z przemyśleń i wspomnień autora oraz czasami wywiadów, które z nimi przeprowadzał. Niestety, poziom literacki tych opowieści jest nierówny, często rozczarowuje, a rozmowy przeprowadzane kilkanaście lat temu też straciły na aktualności.

Chaotyczny zbiór historii o ciekawych kobietach składających się z przemyśleń i wspomnień autora oraz czasami wywiadów, które z nimi przeprowadzał. Niestety, poziom literacki tych opowieści jest nierówny, często rozczarowuje, a rozmowy przeprowadzane kilkanaście lat temu też straciły na aktualności.

Dawno, dawno temu usłyszałam o tej książce. Pewnie jeszcze przez długi czas nie sięgnęłabym po nią, gdyby nie to, że buszując z nudów po miejskiej bibliotece, natknęłam się na nią. Celowo piszę "buszując z nudów", gdyż zazwyczaj zamawiam sobie książki przez internetowy system, a potem tylko odbieram. Natomiast raz na jakiś czas wybieram się do biblioteki w celu... ekhmmm... "wąchania książek" (wiem, to zboczenie!:P),głównie po to, by podelektować się książkową aurą, porozmawiać z miłą panią bibliotekarką i wyjść, będąc w posiadaniu ogromu dobrej energii. Też tak miewacie? :-)

Już, już kończę ten przydługi wstęp. Wypatrzyłam na półce i zabrałam ze sobą do domu "Karuzelę z madonnami" Tomasza Raczka, znanego dziennikarza, krytyka filmowego, autora programów telewizyjnych i radiowych. Większość z Was go zapewne kojarzy, ale czy go lubi/ceni - to już inna kwestia. Abstrahując od tego, czy ja sama darzę go sympatią czy też nie (szczerze mówiąc, miewam zmienne odczucia względem jego osoby),chciałam się dowiedzieć, które to kobiety tak bardzo fascynowały lub fascynują autora. Opis na okładce sugeruje bowiem, że autor zachwycony niektórymi z nich, zbierał i kolekcjonował wywiady z nimi. W książce znajdują się zarówno wywiady, jak i krótkie wzmianki o kobietach, które w swej niezależności miały siłę, by żyć i tworzyć na własny rachunek.

I tak na przykład dowiecie się, o co modliła się Kasia Figura; jak o sądownictwie w Polsce wypowiada się Joanna Chmielewska itd...

Najbardziej rozbawił mnie zachwyt autora nad "Rozmowami w toku" Ewy Drzyzgi. Owszem, ja również swego czasu chętnie go oglądałam, ale prawdę mówiąc było to lata świetlne temu i jeżeli obecnie zdarzy mi się, przełączając z kanału na kanał, trafić na ten program, to oglądam fragment z szeroko rozdziawioną buzią i zniesmaczeniem. Niestety słowa:
nie ma epatowania widzów widowiskowymi scysjami między gośćmi programu (...) to kawał dobrej, fachowo zrobionej publicystyki (...) (s.75)
są już dziś nieaktualne i zastanawiam się, czy pan Raczek ich dzisiaj nie żałuje. Chyba że nie oglądał ostatnich odcinków. Program w mojej opinii stacza się po równi pochyłej i czytanie zachwytów nad nim rozbawiło mnie niemal do łez. Ale tak już bywa z książkami traktującymi o szeroko rozumianym show-biznesie. To, co dziś aktualne, za rok lub dwa, traci ważność i może być jedynie powodem naszego rozbawienia.

To, co nie odpowiadało mi w tej książce, to brak ujednolicenia - mamy tam zarówno ciekawe wywiady, jak i krótkie eseje, a nawet coś na kształt notek biograficznych. Te ostatnie najbardziej mnie w sumie drażniły. Wiem, że z niektórymi paniami autor nie mógł się spotkać, ale taka forma opisu tych postaci nie przemawia do mnie w ogóle.

Wiem, że może źle to zabrzmieć, ale szufladkuję tę lekturę do miana książek-przerywników. No wiecie, kiedy jesteście po jakiejś cięższej pozycji i chcielibyście poczytać coś lżejszego. W takim przypadku "Karuzela..." może się nadać. Nie jest to jednak literatura najwyższych lotów. Niemniej jednak podoba mi się sposób, w jaki autor prowadził wywiady - robił to ciekawie, więc jeśli któryś wywiad wyda się Wam słabszy, to uwierzcie mi, nie jest to wina autora...

Decydujecie się... na własną odpowiedzialność ;-)

Dawno, dawno temu usłyszałam o tej książce. Pewnie jeszcze przez długi czas nie sięgnęłabym po nią, gdyby nie to, że buszując z nudów po miejskiej bibliotece, natknęłam się na nią. Celowo piszę "buszując z nudów", gdyż zazwyczaj zamawiam sobie książki przez internetowy system, a potem tylko odbieram. Natomiast raz na jakiś czas wybieram się do biblioteki w celu... ekhmmm......

Tomasz Raczek nigdy nie był dla mnie postacią kultową. Owszem - kojarzyłam z telewizji, doceniałam wiedzę, jednak nigdy nie potrafiłam przekonać się do sposobu myślenia i formułowania osądów i stylu bycia. Jako, że lubię się mierzyć ze swoimi uprzedzeniami - postanowiłam dać szansę jego książkom. Na pierwszy ogień poszła "Karuzela z Madonnami".

Trudno jednoznacznie określić jej formę - sam autor gęsto tłumaczy się z drogi, jaką obrał we wstępie. Materiał, jak i zapewne pomysł, powstawał i był zbierany latami. Czytelnik ma więc do czynienia tutaj z klasycznym miszmaszem - są wywiady, eseje krótsze i dłuższe czy niemal standardowe noty biograficzne. Wprowadza to pewien chaos - przy redagowaniu można było się przecież pokusić o pewne ujednolicenie. Jednak taka była wola autora, należy to uszanować. Moim zdaniem należy też wziąć pod uwagę fakt, iż "Karuzela ..." powstała w erze przedwikipediowej, a co za tym idzie dostęp do biografii, wiadomości, wywiadów nie był tak powszechny i łatwy jak teraz. Być może książka w formie, jaką obrał sobie autor mocno się zdezaktualizowała. Co więcej odnoszę wrażenie, że większość notek dostępnych obecnie w internecie, a dotyczących biografii kobiet, które opisywał Tomasz Raczek, opiera się właśnie na jego słowach, bądź są nawet cytatami z "Karuzeli z Madonnami".

Kryterium wyboru pięćdziesięciu siedmiu kobiet opisanych w książce był wpływ ich osobowości na osobę Tomasza Raczka. Czasem pośredni, czasem mocno bezpośredni, niekiedy czysto ideologiczny, nierzadko mocno kurtuazyjny. Wszystkie to postaci niestereotypowe, silne, niezależne, o wyjątkowym talencie. Przekrój jest imponujący - piosenkarki, dziennikarki, aktorki, reżyserki. Są kobiety, których życiorysy większość zna bardzo dobrze, bo ich kariera rozgrywa(ła) się na naszych oczach - Edyta Górniak, Grażyna Szapołowska, Kasia Figura. Beata Kozidrak czy Kora. Inne znamy raczej z opowiadań czy relacji, jak chociażby Irenę Dziedzic, Edytę Wojtczak, Magdę Umer czy Małgorzatę Braunek. A mamy też do czynienia z perełkami - kobietami, o których istnieniu nie do końca miałam wiedzę - Sissel, Zarah Leander czy Ute Lemper. Co cieszy, sporo tutaj dam z dawnych lat, takich jak Irena Kwiatkowska, Stefania Grodzieńska czy Hanka Bielicka.

Jak pisałam powyżej - książka jest bardzo nierówna. Niektóre notki to wywiady, niekiedy mocno osobiste, a w innym przypadku raczej powierzchowne, nawet naiwne. Jednego nie można odmówić autorowi jednego - polszczyzna, którą się posługuje jest dbała, poprawna, czasem mocno egzaltowana, jednak czyta się mocno przyjemnie. Przy próbach opisu gwiazd zagranicznych zostajemy poczęstowani krótkim esejem biograficznym ze sporym ładunkiem emocjonalnym. Ma to swój urok, niemniej jednak "Karuzela z madonnami" wydaje się być niczym więcej niż zbiorem refleksji, raczej ogólnych i niekiedy doprawionych nieco natrętnym moralizowaniem. Ciekawa książka, raczej początek do dalszych poszukiwań, niż mocno odkrywcza lektura - pozostawia niedosyt i małe rozczarowanie.

Opinia ukazała się uprzednio na moim blogu: http://bazgradelko.blogspot.com

Tomasz Raczek nigdy nie był dla mnie postacią kultową. Owszem - kojarzyłam z telewizji, doceniałam wiedzę, jednak nigdy nie potrafiłam przekonać się do sposobu myślenia i formułowania osądów i stylu bycia. Jako, że lubię się mierzyć ze swoimi uprzedzeniami - postanowiłam dać szansę jego książkom. Na pierwszy ogień poszła "Karuzela z Madonnami".

Trudno jednoznacznie...

Nie wiem dlaczego dopiero teraz odkryłam pana Raczka, ale z całą pewnością nadrobię! Absolutnie warto.
Książka to opowieść o kobietach, głównie fascynujących, inspirujących, mądrych; choć zdarzają się i wyjątki. Dla mnie najciekawsze były rozmowy z Korą, którą uwielbiam, z Kasią Figurą i z Manuelą Gretkowską, która - mam wrażenie - jest trochę kosmitką, ale w bardzo pozytywnym tego słowa znaczeniu. Najmniej ciekawe, najsłabsze, to Barbara Brylska ("Od dziecka byłam genialna"...) i Maria Wiernikowska, która nie wiem po co się zgodziła na wywiad, skoro nie chciałą go udzielić. Unika odpowiedzi, kluczy, wymiguje się, albo odpowiada jednym słowem.
Niemniej, jeśli wywiad/artykuł był słaby, to wyłącznie z winy jego bohaterki. Pan Raczek bowiem pisze fantastycznie, zadaje inteligentne i oryginalne pytania, żadne zdanie w tej książce (jego zdanie, podkreślam, nie bohaterek) nie jest "zapychaczem" wolnych miejsc czy prawieniem truizmów. Wielki, wielki pozytyw.

Nie wiem dlaczego dopiero teraz odkryłam pana Raczka, ale z całą pewnością nadrobię! Absolutnie warto.
Książka to opowieść o kobietach, głównie fascynujących, inspirujących, mądrych; choć zdarzają się i wyjątki. Dla mnie najciekawsze były rozmowy z Korą, którą uwielbiam, z Kasią Figurą i z Manuelą Gretkowską, która - mam wrażenie - jest trochę kosmitką, ale w bardzo...

Karuzela kręci się.UWIELBIAM>

Karuzela kręci się.UWIELBIAM>