Przeczytałam, bo za czasów pierwszego PiSu byłam fanką i praktycznie codziennie, razem z rodzicami, oglądaliśmy Szkło Kontaktowe. Niestety książka jest w 100% o autorach Szkła (wiem! mogłam się domyślić!),a bardzo mało. bardzo! jest o samym Szkle. I szkoda, bo liczyłam na pewną nostalgię i powrót do czasów kiedy raczej się śmialiśmy a nie płakaliśmy.

Przeczytałam, bo za czasów pierwszego PiSu byłam fanką i praktycznie codziennie, razem z rodzicami, oglądaliśmy Szkło Kontaktowe. Niestety książka jest w 100% o autorach Szkła (wiem! mogłam się domyślić!),a bardzo mało. bardzo! jest o samym Szkle. I szkoda, bo liczyłam na pewną nostalgię i powrót do czasów kiedy raczej się śmialiśmy a nie płakaliśmy.

Bardzo fajna książka, wesoła, pełna anegdot i ciekawostek, napisana z pazurem, werwą i inteligencją. Historia powstania jednego z najpopularniejszych do dziś programów, "Szkła kontaktowego". Autorzy opisują początki Szkiełka i pierwsze lata działalności.

Bardzo fajna książka, wesoła, pełna anegdot i ciekawostek, napisana z pazurem, werwą i inteligencją. Historia powstania jednego z najpopularniejszych do dziś programów, "Szkła kontaktowego". Autorzy opisują początki Szkiełka i pierwsze lata działalności.

Autoreklama. Dwóch, skądinąd sympatycznych dziennikarzy, korzystając z popularności ich programu "Szkło kontaktowe", przybliżają dowcipnie swoje i kolegów z TV i Radio sylwetki, by podtrzymać sympatię czytelników – telewidzów.

WIKIPEDIA

Grzegorz Miecugow (ur. 22 listopada 1955 w Krakowie[1]) – polski dziennikarz, redaktor radiowej Trójki, wydawca i prezenter Wiadomości w TVP1, twórca i prezenter Faktów w TVN, prowadzący program Szkło kontaktowe w TVN24. Syn Brunona Miecugowa.
Tomasz Sianecki (ur. 9 grudnia 1960 w Warszawie[1]) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny, reporter.
Kontaktowi, czyli szklarze bez kitu – książka Grzegorza Miecugowa i Tomasza Sianeckiego wydana 17 października 2007 roku w Warszawie nakładem wydawnictwa Świat Książki.
Pomysł na napisanie książki narodził się po sukcesie programu telewizyjnego Szkło kontaktowe, emitowanego przez stację TVN24, którego gospodarzami są właśnie Miecugow i Sianecki.
Książka opisuje kulisy powstawania Szkła; od niezbyt udanego debiutu aż po dzisiejszy jego fenomen. Przedstawia także sylwetki pięciu komentatorów: Tomasza Jachimka, Artura Andrusa, Krzysztofa Daukszewicza, Marka Przybylika oraz Wojciecha Zimińskiego, których obecność jest wpisana w formułę programu. Na końcu książki autorzy zamieszczają specjalny alfabet „czyli wszystko to, co chcieliśmy zawsze Państwu opowiedzieć, ale się wstydziliśmy” oraz specjalne posłowie, poświęcone zmarłemu w 2004roku dziennikarzowi TVN Marcinowi Pawłowskiemu.

JA: Nie znam "Szkła kontaktowego", bo mieszkam w Kanadzie, doceniam natomiast starania autorów, by czytelników książka rozśmieszyła, jak i zaspokoiła ich ciekawość. Na pewno jest to pogodna literatura relaksująca. Brak znajomości tematu uniemożliwia mnie wyższa ocenę niż na 6 gwiazdek

Autoreklama. Dwóch, skądinąd sympatycznych dziennikarzy, korzystając z popularności ich programu "Szkło kontaktowe", przybliżają dowcipnie swoje i kolegów z TV i Radio sylwetki, by podtrzymać sympatię czytelników – telewidzów.

WIKIPEDIA

Grzegorz Miecugow (ur. 22 listopada 1955 w Krakowie[1]) – polski dziennikarz, redaktor radiowej Trójki,...

Książkę nabyłem drogą kupna ładnych parę lat temu na fali największej popularności serialu, jako jeden z ówczesnych "wykształciuchów" również o 22 śledzących "Szkło Kontaktowe". Po latach postanowiłem powrócić (a w zasadzie dokończyć) książkę. Przeczytanie jej z perspektywy czasu dało interesujący podgląd na ówczesne wydarzenia okołopolityczne, które to niektóre wtedy co najmniej z lekkim niepokojem śledziliśmy.
Autorzy z dużym dystansem opowiadają o kulisach programu, swoich doświadczeniach z mediami jak i o samych komentatorach. Dodatkowy ostatni rozdział dodaje pewną nostalgiczno-emocjonalno-ludzką nutę do całości - który choć napisany z większą powagą wpasowuje się w ogólną wizję Szkła, jej twórców i idei jakie za nimi stały.
Książka posiada dodatkowe materiały na płycie CD - dodatkowe "smaczne kąski" dla fanów :)

Książkę nabyłem drogą kupna ładnych parę lat temu na fali największej popularności serialu, jako jeden z ówczesnych "wykształciuchów" również o 22 śledzących "Szkło Kontaktowe". Po latach postanowiłem powrócić (a w zasadzie dokończyć) książkę. Przeczytanie jej z perspektywy czasu dało interesujący podgląd na ówczesne wydarzenia okołopolityczne, które to niektóre wtedy co...

Bardzo dobrze mi się czytało tę książka. Ma bardzo fajny klimat, najbardziej zaciekawił mnie temat ich pracy na MS w Niemczech w 2006 roku. Alfabet pod konieć książki też dość sympatyczny.
Książka bardzo fajna, do dziś mam autograf pana Grzegorza na początku książki ;)

Bardzo dobrze mi się czytało tę książka. Ma bardzo fajny klimat, najbardziej zaciekawił mnie temat ich pracy na MS w Niemczech w 2006 roku. Alfabet pod konieć książki też dość sympatyczny.
Książka bardzo fajna, do dziś mam autograf pana Grzegorza na początku książki ;)

Polska w pigułce. Naprawdę dobrze się bawiłam czytając tą książkę. Uwielbiam Miecugowa, Sianeckiego i satyryczne rysunki, którymi jest okraszona cała książka. Dla fanów szkła kontaktowego będzie to całkiem przyjemna lektura.

Polska w pigułce. Naprawdę dobrze się bawiłam czytając tą książkę. Uwielbiam Miecugowa, Sianeckiego i satyryczne rysunki, którymi jest okraszona cała książka. Dla fanów szkła kontaktowego będzie to całkiem przyjemna lektura.

Szkoło od kuchni. Dużo ciekawostek.Tylko szkoda że już Pana Grzegorza nie ma z nami...

Szkoło od kuchni. Dużo ciekawostek.Tylko szkoda że już Pana Grzegorza nie ma z nami...

Byłem zaskoczony, że tak dobrze się czytało. Fakt, kiedyś oglądałem Szkło więc może dlatego mi ta pozycja podeszła. Pośmiałem się i dobrze oddaje Polskę w pigułce.

Byłem zaskoczony, że tak dobrze się czytało. Fakt, kiedyś oglądałem Szkło więc może dlatego mi ta pozycja podeszła. Pośmiałem się i dobrze oddaje Polskę w pigułce.

Trudno mi się ją czytało. Zalew informacji, nagromadzenie różnych form przekazu na jednej stronie, mała czcionka.

Trudno mi się ją czytało. Zalew informacji, nagromadzenie różnych form przekazu na jednej stronie, mała czcionka.

stare ale jare

stare ale jare