„Lew Tołstoj Biografia" to świetna książka stworzona przez wybitnego teoretyka i historyka literatury Wiktora Szkłowskiego.
🇷🇺Dowiadujemy się z niej, że Lew to człowiek bardzo samotny choć miał wielu fanów. Wielki mówca, który uwielbiał opowiadać dzieciom legendy i opowieści biblijne, a nie potrafił rozmawiać z własną rodziną. Poznajemy jego żonę Zofię Bers, która przepisywała wszystkie dzieła męża, robiąc często po kilka ich kopi. Matka 13 dzieci, gospodyni zarządzająca majątkiem, pomagająca innym. Czy także samotna w walce z codziennym życiem? Smutna prawda, jaki rozrzutny i nierozsądny potrafił czasem być Tołstoj. Dziedzic dużego majątku, który pewnego dnia porzuca wszystko by żyć w zgodzie z sobą.
🇷🇺Wiktor Szkłowski przeprowadził bardzo wnikliwe badania, przeglądając listy i prywatne zapiski największego człowieka w historii - Lwa Nikołajewicza Tołstoja. Na podstawie zgromadzonego materiału realistycznie oddał zarówno sylwetkę pisarza jak i klimat XIX — wiecznej Rosji.
🇷🇺Autor w ciekawy sposób, dzieląc życie Lwa na rozdziały, pokazuje jego nawrócenie i szczerość, jaką stosował wobec siebie. Dotyka jego życia prywatnego i bez ogródek obnaża wrażliwe wątki. Poznajemy poglądy Tołstoja i to jak postrzegał rzeczywistość oraz jak
powstawały jego nowele i publikacje.
🇷🇺Polecam Wam fantastyczną biografię rosyjskiego powieściopisarza, gdzie każdy chyba😉 kojarzy jego największe dzieła
„Szczęście rodzinne''
„Wojna i Pokój''
„Anna Karenina''
„Zmartwychwstanie''
09.09.1828 r. - 20.11.1910 r.

„Lew Tołstoj Biografia" to świetna książka stworzona przez wybitnego teoretyka i historyka literatury Wiktora Szkłowskiego.
🇷🇺Dowiadujemy się z niej, że Lew to człowiek bardzo samotny choć miał wielu fanów. Wielki mówca, który uwielbiał opowiadać dzieciom legendy i opowieści biblijne, a nie potrafił rozmawiać z własną rodziną. Poznajemy jego żonę Zofię Bers, która...

Paradoksalnie w książce jest więcej Szkłowskiego niż Tołstoja. Czasami pojawia się jakaś myśl Lenina - taka naleciałość czasów radzieckich.
Myślę, że niesprawiedliwie potraktowana została Zofia Andriejewna, jako ta która nie jest w stanie zrozumieć wielkiego pisarza. Zajmują ją sprawy doczesne, raczej dalekie od literatury: utrzymanie domu, dzieci, finanse. Wydaje się, że dla Szkłowskiego ta troska jest zbyt "burżuazyjna". Nie licuje z powagą tematów poruszanych przez Lwa. Tam chodziło o zbawienie Świata tutaj o egoistyczne dobro rodziny.

Zainteresowanym postacią i twórczością Lwa Tołstoja polecam książkę Radosława Romaniuka "Dramat religijny Tołstoja". A w niej wspaniały esej "Dramat dobrego życia".

Paradoksalnie w książce jest więcej Szkłowskiego niż Tołstoja. Czasami pojawia się jakaś myśl Lenina - taka naleciałość czasów radzieckich.
Myślę, że niesprawiedliwie potraktowana została Zofia Andriejewna, jako ta która nie jest w stanie zrozumieć wielkiego pisarza. Zajmują ją sprawy doczesne, raczej dalekie od literatury: utrzymanie domu, dzieci, finanse. Wydaje się, że...

Potężna, bardzo szczegółowa biografia Lwa Tołstoja obfituje w dygresje, lecz pozwala poznać zarówno dzieje pisarza i jego rodziny, jak i warunki życia w carskiej Rosji. Rosji w przededniu nieuniknionej rewolucji.
Przyglądam się życiu arystokracji i chłopstwa. Współczuję Lwu, gdy boryka się z niezrozumieniem najbliższych. Nie dziwię się dziwactwom starości.
Obserwuję odchodzący świat.

I choć dziwić mogą stosunkowo liczne cytaty z Lenina (autor biografii to człowiek pamiętający pogrzeb Tołstoja, a więc pisarz radziecki),to mrówcza praca Szkłowskiego zasługuje na uznanie.
Jeśli chcesz zatem, drogi czytelniku, zrozumieć Tołstoja - przy pewnej dozie ostrożności wynikającej ze świadomości obciążeń ideologicznych tejże pozycji - to dobrze trafisz, rozpoczynając lekturę tej obszernej pozycji.

Potężna, bardzo szczegółowa biografia Lwa Tołstoja obfituje w dygresje, lecz pozwala poznać zarówno dzieje pisarza i jego rodziny, jak i warunki życia w carskiej Rosji. Rosji w przededniu nieuniknionej rewolucji.
Przyglądam się życiu arystokracji i chłopstwa. Współczuję Lwu, gdy boryka się z niezrozumieniem najbliższych. Nie dziwię się dziwactwom starości.
Obserwuję...

Po stu stronach dzieciństwa z uwzględnieniem niemalże koloru śpioszków i zainteresowań niani nie dałem rady czytać dalej. A chciałem tylko poznać motywację jego przekonań religijno -społecznych.

Po stu stronach dzieciństwa z uwzględnieniem niemalże koloru śpioszków i zainteresowań niani nie dałem rady czytać dalej. A chciałem tylko poznać motywację jego przekonań religijno -społecznych.

Przeczytałem wydanie z 1982, wydawnictwa PIW

Przeczytałem wydanie z 1982, wydawnictwa PIW