Chciałabym, żeby te opowiadania podobały mi się bardziej, choćby ze względu na osobę autora, ale coś mnie w nich męczy. Może to zawsze obecne filozofowanie. Może musiałam przywyknąć do stylu, ale szczególnie dwa pierwsze opowiadania wydawały mi się rozwlekłe.

Ogromnym minusem w twórczości Lema jest dla mnie brak postaci kobiecych. Zero. Na łamach tej książki, ponad 400 stron, pojawia się jedna bezimienna kobieta, oczywiście sekretarka, obecna przez jakieś dwie strony tylko po to, żeby główny bohater mógł zauważyć, jaka jest głupiutka i że ma sztuczne rzęsy. Poza tym jakiś seksistowski dialog między dwoma mężczyznami o kobiecych mózgach. Ktoś mógłby to próbować usprawiedliwiać czasami powstania opowiadań, ale po pierwsze - Lem pisał w tym samym dziesięcioleciu, w którym po raz pierwszy wylądowano na księżycu, w czym miały swój znaczny udział naukowczynie - po drugie żyjemy w czasach dekolonizacji i krytycznego odczytania utworów i nie ma już żadnego sensu zasłanianie się takimi mętnymi wymówkami. Z tego względu, z całym szacunkiem dla dorobku autora i jego spuścizny, która jest wyraźnie widoczna w twórczości innych polskich autorów sci fi, nie mogę dać wyższej oceny niż 6.

Sam wybór opowiadań jest dobry, bo pokazuje różnorodność stylu Lema - od opowiadań hard sci-fi (Polowanie, Rozprawa, Niezwyciężony),przez groteskowe opowiastki (Bajka o królu Murdasie, Wyprawa pierwsza i Wyprawa szósta) po filozoficzne rozważania nad naturą człowieka i jego miejscem w kosmosie (Ratujmy kosmos, Ze wspomnień ...). Jest w nich nawet chwilami trochę grozy (Terminus, Niezwyciężony),którą szczególnie sobie cenię. Osobiście zdecydowanie najbardziej lubię Lema w wydaniu hard science fiction. Szczególnie opowiadanie Niezwyciężony przypadło mi do gustu, niestety rozczarowało pozbawionym punktu kulminacyjnego, niejasnym i rozfilozofowanym zakończeniem.

Chciałabym, żeby te opowiadania podobały mi się bardziej, choćby ze względu na osobę autora, ale coś mnie w nich męczy. Może to zawsze obecne filozofowanie. Może musiałam przywyknąć do stylu, ale szczególnie dwa pierwsze opowiadania wydawały mi się rozwlekłe.

Ogromnym minusem w twórczości Lema jest dla mnie brak postaci kobiecych. Zero. Na łamach tej książki, ponad 400...

Przyjaciel - Krótkie, łatwe i ciekawe opowiadanie.

Przyjaciel - Krótkie, łatwe i ciekawe opowiadanie.

W jakimś sensie jest to przekrój poprzez twórczość Lema. Mamy opowiadania z "Opowieści o pilocie Pirxie", "Cybieriady", "Dzienników gwiazdowych" i inne. Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że Lem to ambitna literatura, niby opowiada zwykłe historię ale tam zawsze pod spodem jest "coś" co każe zastanowić się czy to nad społeczeństwem czy rozwojem techniki. Wisienką na torcie jest chyba "Niezwyciężony".

W jakimś sensie jest to przekrój poprzez twórczość Lema. Mamy opowiadania z "Opowieści o pilocie Pirxie", "Cybieriady", "Dzienników gwiazdowych" i inne. Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że Lem to ambitna literatura, niby opowiada zwykłe historię ale tam zawsze pod spodem jest "coś" co każe zastanowić się czy to nad społeczeństwem czy rozwojem techniki. Wisienką...

Przyjaciel, Terminus, znakomite. Pozostałe nie odstają jakością. Jedyny minus - nie pasujące tutaj fragmenty Bajek Robotów.

Przyjaciel, Terminus, znakomite. Pozostałe nie odstają jakością. Jedyny minus - nie pasujące tutaj fragmenty Bajek Robotów.

Trafnie można oczywiście dyskutować nad takim albo innym wyborem zawartych w zbiorze opowiadań. Jednemu nie przypadnie do gustu SF, drugiemu groteska. "Opowiadania wybrane" niezaprzeczalnie nadają się jednak do zapoznania się ze światem (światami?) Stanisława Lema, do takiego pierwszego kontaktu z kilkoma jego najbardziej charakterystycznymi sposobami komunikacji z czytelnikiem.

Ale, uwaga! W niniejszym tomie spotykamy się z "klasycznym" Panem Stanisławem. Książka powstała w 1973 roku, więc należy wziąść poprawkę na brak w niej "późnego" Lema.

Trafnie można oczywiście dyskutować nad takim albo innym wyborem zawartych w zbiorze opowiadań. Jednemu nie przypadnie do gustu SF, drugiemu groteska. "Opowiadania wybrane" niezaprzeczalnie nadają się jednak do zapoznania się ze światem (światami?) Stanisława Lema, do takiego pierwszego kontaktu z kilkoma jego najbardziej charakterystycznymi sposobami komunikacji z...

Jej, zapomniałem. Zapomniałem jaki ten Lem jest dobry. Czytałem ostatnio dużo Dukaja, byłem momentami zafascynowany, oszołomiony rozmachem. Po czym wziąłem te opowiadania do ręki, i zobaczyłem skad się wział Dukaj. Przy czym, z całym szacunkiem dla świetnych "Innych Pieśni", dla świetnych opowiadań "Króla Bólu", nie przypominam sobie, żeby Dukaj zrobił mi tak emocjonalnie, tak w sam środek jak zrobił mi jeden akapit "Przyjaciela". Kto czytał, ten wie, który. "Terminus" to najlepsze opowiadanie Lema jakie czytałem, kropka. Jeżeli jest coś lepszego, nie wiem czy zniosę. "Polowanie" śni mi się po nocach. Natomiast nie jestem zbytnim fanem "bajek robotów" które dorzucono do zbiorku - nie wiem czy to rozsądne, bo robi się z tego kogel mogel. No i nie zachwycił mnie "Niezwyciężony" - solidne twarde sci-fi, ale jak na mnie właśnie zbyt solidne i zbyt twarde. Gdybym recenzował samego "Terminusa", dałbym gwiazdek jedenaście.

Jej, zapomniałem. Zapomniałem jaki ten Lem jest dobry. Czytałem ostatnio dużo Dukaja, byłem momentami zafascynowany, oszołomiony rozmachem. Po czym wziąłem te opowiadania do ręki, i zobaczyłem skad się wział Dukaj. Przy czym, z całym szacunkiem dla świetnych "Innych Pieśni", dla świetnych opowiadań "Króla Bólu", nie przypominam sobie, żeby Dukaj zrobił mi tak emocjonalnie,...

Przeczytane tak dawno, a książka pożyczona już do mnie nie wróciła, pozostało tylko wrażenie, dobre wrażenie...

Przeczytane tak dawno, a książka pożyczona już do mnie nie wróciła, pozostało tylko wrażenie, dobre wrażenie...

Lema można czytać bez końca. Wracać do Niego, szukać nowych wątków i znaczeń i nigdy się nie znudzić. Fantastyczna lektura, pełna wyobraźni, wiedzy, pomysłów, zmuszająca do zastanowienia, ale i niekiedy relaksująca wyjątkowym poczuciem humoru (bo czyż można się nie uśmiechać czytając o sporach Klapaucjusza z Trurlem na przykład?).

Za każdym razem czytając opowiadania Lema nie mogę wyjść z podziwu skąd Autor czerpał pomysły i czy Jego wyobraźnia w tworzeniu dziwnych słów, nazw, imion miała jakiekolwiek granice:)

Wspaniała książka - serdecznie ją polecam:)

Lema można czytać bez końca. Wracać do Niego, szukać nowych wątków i znaczeń i nigdy się nie znudzić. Fantastyczna lektura, pełna wyobraźni, wiedzy, pomysłów, zmuszająca do zastanowienia, ale i niekiedy relaksująca wyjątkowym poczuciem humoru (bo czyż można się nie uśmiechać czytając o sporach Klapaucjusza z Trurlem na przykład?).

Za każdym razem czytając opowiadania Lema...

Jak zwykle napisał rewelacyjnie. :) Poprzez ukazywanie nam przyszłości Lem mówi nam jak nasze dzisiejsze decyzje zmienią jutrzejszy świat i pyta nas czy tego właśnie chcemy.
Dobra pozycja dla kogoś kto gdy nie czytał sci-fi.

Jak zwykle napisał rewelacyjnie. :) Poprzez ukazywanie nam przyszłości Lem mówi nam jak nasze dzisiejsze decyzje zmienią jutrzejszy świat i pyta nas czy tego właśnie chcemy.
Dobra pozycja dla kogoś kto gdy nie czytał sci-fi.