kolejne moje przypadkowe odkrycie perełki. jestem zachwyconą stylem autorki i pomysłem na książkę. bardzo ciekawa intryga, trzymające w napięciu zwroty akcji.
co byś zrobił, gdybyś w jednej chwili musiał zostawić wszystko i wszystkich i przenieść się w inne miejsce z inną tożsamością. gdybyś na każdym kroku musiał się pilnować aby się nie zdradzić z najmniejszym szczegółem z byłego życia, gdyż zaraz może znaleźć Cię morderca....

kolejne moje przypadkowe odkrycie perełki. jestem zachwyconą stylem autorki i pomysłem na książkę. bardzo ciekawa intryga, trzymające w napięciu zwroty akcji.
co byś zrobił, gdybyś w jednej chwili musiał zostawić wszystko i wszystkich i przenieść się w inne miejsce z inną tożsamością. gdybyś na każdym kroku musiał się pilnować aby się nie zdradzić z najmniejszym szczegółem...

Jak można przekonać się po lekturze tej książki, każdy zawód niesie za sobą ryzyko. Nie chodzi mi tu stricte o ryzyko zawodowe, narażanie życia jak na przykład w przypadku strażaków. Mam na myśli ryzyko spowodowane tym, że człowiek znajdzie się o nieodpowiedniej porze w nieodpowiednim miejscu i wpada po uszy w koszmarną sprawę. Bo jak inaczej wytłumaczyć uprawianie jakże przyjemnego zawodu jakim jest nowojorski agent nieruchomości? W taki pasztet wpakowała się nieświadomie zupełnie Lacey Farrell.

Lacey była świetną agentką nieruchomości zostaje poproszona o sprzedaż mieszkania. Transakcja jest niezwykle przykra dla pozbywającej się mieszkania Izabelli, było ono własnością jej córki Heather, która nie tak dawno zginęła w wypadku samochodowym. Lacey zapoznaje się bliżej z Izabellą i dowiaduje się, że ta miała podejrzenia, że córka nie zmarła w wyniku nieszczęśliwego wypadku, ale została zamordowana. Gdy Lacey przyprowadza potencjalnego kupca, Izabell jest niezwykle poruszona gdyż robiąc porządki natrafiła na pamiętnik córki i niewyjaśnione kwestie zaczęły jej się układać w rozwiązanie, co tak naprawdę się Heather przytrafiło.

Niestety Izabell zostaje zamordowana w mieszkaniu córki, na domiar złego Lacey staje twarzą w twarz z mordercą i wkrótce okazuje się, że jest jedyną osobą, która może pomóc w identyfikacji złoczyńcy. Przed śmiercią dostaje od Izabell kilka wyrwanych kartek z pamiętnika córki i obiecuje dostarczyć je jej ojcu. Sprawa jest o tyle poważna, że prokurat decyduje się objąć Lacey programem ochrony świadków. Chcąc nie chcąc kobieta udaje się do Minneapolis i rozpoczyna zupełnie nowe życie z dala od rodziny jako Alice Caroll. Jak przystało na bohaterkę Higgins Clark będzie próbowała na własną rękę dociec prawdy.

Nie wiem czy to kwestia panujących u mnie upałów, czy może przesyt pisarstwem pani Higgins Clark, ale taka książka średniawa była. Momentami nawet mocno nużąca, choć starałam się wczuć w postać głównej bohaterki i poczuć jej samotność (a może mnie to właśnie przybiło...). Ciekawym zabiegiem niewątpliwie było to, że wiedzieliśmy kto został ofiarą oraz kto zbrodni dokonał w zasadzie od początku książki. Żeby poznać powody, dla których pewne osoby były likwidowane trzeba dzielnie wytrzymać do ostatnich stron książki :).

Jak można przekonać się po lekturze tej książki, każdy zawód niesie za sobą ryzyko. Nie chodzi mi tu stricte o ryzyko zawodowe, narażanie życia jak na przykład w przypadku strażaków. Mam na myśli ryzyko spowodowane tym, że człowiek znajdzie się o nieodpowiedniej porze w nieodpowiednim miejscu i wpada po uszy w koszmarną sprawę. Bo jak inaczej wytłumaczyć uprawianie jakże...

Wartka, szybka akcja, dobrze przemyślana fabuła, trzymająca w napięciu, nie pozwalająca od razu poznać zabójcę. Czytało się szybko, przyjemnie, dobrze. Choć, jak zwykle, u pani Higgins Clark - wątek miłosny wciśnięty na siłę nieco. Ale, nic za darmo.
Polecam, jeśli ktoś szuka lekkiego, szybkiego kryminału, który wciągnie, ale nie zamęczy na śmierć.

Wartka, szybka akcja, dobrze przemyślana fabuła, trzymająca w napięciu, nie pozwalająca od razu poznać zabójcę. Czytało się szybko, przyjemnie, dobrze. Choć, jak zwykle, u pani Higgins Clark - wątek miłosny wciśnięty na siłę nieco. Ale, nic za darmo.
Polecam, jeśli ktoś szuka lekkiego, szybkiego kryminału, który wciągnie, ale nie zamęczy na śmierć.

Bardzo lubię powieści Mary Higgins Clark, niedawno je odkryłam i teraz bez wahania sięgam po wszystko co jest opatrzone jej nazwiskiem. A wybierać jest w czym bowiem pani Clark już od lat publikuje co najmniej jedną książkę rocznie, a wydawnictwo Prószyński skwapliwie wydaje je w języku polskim mniej więcej z tą samą częstotliwością.
Tym razem w ręce wpadła mi jedna ze starszych jej książek (pierwsze wydanie 1995, a w Polsce dwa lata później) ale ponieważ czytałam już i starsze i te nowsze jej powieści, wiem, że wszystkie one utrzymują ten sam, zawsze wysoki poziom. Tak jest i tym razem choć mówiąc szczerze nie jest to moja ulubiona książka tej autorki. O czym jest „Udawaj, że jej nie widzisz”?
Główna bohaterką historii jest młoda kobieta, Lacey odnosząca sukcesy na rynku nieruchomości. Mimowolnie staje się świadkiem zabójstwa a więc i celem mordercy, którego jako jedyna mogłaby rozpoznać. Prokuratura proponuje jej ochronę jaka przysługuje świadkowi koronnemu i mimo oporów Lacey zgadza się zmienić tożsamość by chronić swoją rodzinę. Pod innym nazwiskiem, w innym miejscu, zupełnie sama i w nieustannym poczuciu zagrożenia Lacey próbuje wieść normalne życie, a jednocześnie dowiedzieć się czegoś o zabójstwie z powodu którego wszystko to ją spotkało. Sytuacja jest trudna bowiem każdy błąd i nieostrożność może sprawić, że zabójca odkryje jej kryjówkę.
Treść jest bardzo interesująca, tak jak sam pomysł. Tak jak w przypadku innych książek pani Clark rozwiązanie jest nieprzewidywalne aż do ostatnich stron, a przez większą część powieści można mieć wrażenie, że właściwie wszyscy są podejrzani. Świetnie skonstruowana intryga bez żadnych luk i niezgodności.
Niestety mimo tych wszystkich oczywistych zalet, książka jest czasami trochę nużąca – akcja rozwija się niezwykle wolno zwłaszcza w początkowej części, która jest według mnie zdecydowanie za długa. Nie ma żadnych niespodzianek ani zaskakujących zwrotów akcji. Narracja płynie od początku do końca w jednym nieśpiesznym tempie. Także, niektóre sceny i dialogi są w zasadzie dosyć banalne – nie podobało mi tłumaczenie czytelnikowi na każdym kroku, że Lacey kłamie podając swoje nowe imię i nazwisko.
Mimo to wciąż uważam, że „Udawaj, że jej nie widzisz” oprócz intrygującego tytułu ma także równie intrygującą treść. To porządny, lekki kryminał w sam raz na jakiś letni wieczór.

http://recenzja-ksiazka-ja.blogspot.com/2013/06/udawaj-ze-jej-nie-widzisz-mary-higgins.html

Bardzo lubię powieści Mary Higgins Clark, niedawno je odkryłam i teraz bez wahania sięgam po wszystko co jest opatrzone jej nazwiskiem. A wybierać jest w czym bowiem pani Clark już od lat publikuje co najmniej jedną książkę rocznie, a wydawnictwo Prószyński skwapliwie wydaje je w języku polskim mniej więcej z tą samą częstotliwością.
Tym razem w ręce wpadła mi jedna ze...

Do połowy książki nie mogłam pozbyć się wrażenia,że zaraz mi się drzemnie. Pierwszą kartkę przeczytałam - było w niej, że Lacey zjawia się, kiedy morderca strzela do Izabelli. Druga kartka - i trach! - nagle Lacey jak gdyby nigdy nic rozmawia z innymi, i również rozmawia z Izabellą, która wcześniej została zabita. Może i się nie znam, ale jakoś nie bardzo pasuje mi takie nierozmieszczenie w czasie... Później oczywiście znów była scena uśmiercania Izabelli, i w sumie po co było to opisane wcześniej? Nie wiem.
Drugie pół książki znowu przeczytałam na raz. Dużo się dzieje, bardzo dużo. I gdzieś tak od momentu, w którym Lacey poznała Toma, myślałam już że pewnie rozwiąże się jakiś super mega romansik, a tu nic. Akcja dalej płynie swoim tempem, czyli głównie skupiona na chowaniu się przed mordercą i próbą rozwikłania zagadki. Co mogę więc powiedzieć o tej książce? Sama nie wiem dokładnie. Ciekawa, a jednocześnie nudząca w pewnych momentach. Zależy kto co lubi.

Do połowy książki nie mogłam pozbyć się wrażenia,że zaraz mi się drzemnie. Pierwszą kartkę przeczytałam - było w niej, że Lacey zjawia się, kiedy morderca strzela do Izabelli. Druga kartka - i trach! - nagle Lacey jak gdyby nigdy nic rozmawia z innymi, i również rozmawia z Izabellą, która wcześniej została zabita. Może i się nie znam, ale jakoś nie bardzo pasuje mi takie...

moja pierwsza książka pani Clark
miła , ale bez rewelacji

moja pierwsza książka pani Clark
miła , ale bez rewelacji

Ciekawa fabuła, nie przewidziałam zakończenia, co jest dużą zaletą. Niestety przydługie fragmenty pozbawione akcji lub jakichkolwiek przełomów w sprawie, jak dla mnie znacznie obniżają wartość książki.

Ciekawa fabuła, nie przewidziałam zakończenia, co jest dużą zaletą. Niestety przydługie fragmenty pozbawione akcji lub jakichkolwiek przełomów w sprawie, jak dla mnie znacznie obniżają wartość książki.

Dobry kryminał. Prosty, lekki i w miarę spójny. Polecam.

Dobry kryminał. Prosty, lekki i w miarę spójny. Polecam.

Bardzo lekki kryminał, detektywistyczna, ale bardzo mi się podobała. Polecam.

Bardzo lekki kryminał, detektywistyczna, ale bardzo mi się podobała. Polecam.

Polecam, jest to lekki kryminał idealny na jesienne wieczory. Bez nagłych zwrotów akcji jednak z ciekawym zakończeniem, choć dość przewidywalnym.

Polecam, jest to lekki kryminał idealny na jesienne wieczory. Bez nagłych zwrotów akcji jednak z ciekawym zakończeniem, choć dość przewidywalnym.