Nie miałam jeszcze okazji zapoznać się z twórczością Henryka Tura — redaktora i copywritera, pisującego fantastykę od 2001. Dlatego skorzystałam z okazji i w ramach fantastycznego patronatu sięgnęłam po zbiór opowiadań autora pod tytułem Poza światem. Nierealna rzeczywistość wydany przez Wydawnictwo OdeSFa.

Sześć opowiadań.
Tradycyjnie będę streszczać wszystkich sześciu zawartych w książce opowiadań, ale pozwolę sobie przytoczyć sobie poniżej ich tytuły.

Poza światem;
Pan Annapu;
Dwunastu lordów Varoth;
Wielka pętla;
Podróżnik w multiwersum;
Gdy świat się skończył.
Wykreowanych światów moc.
Nie będę omawiać każdego z sześciu opowiadań zawartych w tej książce, które w interesujący sposób kreują różnorodne światy, ale przyjrzę się bliżej jednemu z nich.

Poza światem to najdłuższe i zarazem tytułowe opowiadanie, które wydaje się niezwykle intrygujące.

Przede wszystkim z powodu podobieństwa głównego bohatera do najsłynniejszego literackiego rozbitka, Robinsona Crusoe. Choć Stanisław Kowalski, jedyny ocalały z katastrofy lotniczej, nie jest sam na tej dziwnej wyspie, to porównanie wydaje się zasadne, zwłaszcza że gospodarzem wyspy, który oferuje Stanowi gościnę, jest karzeł Kalak, mający na swoich usługach liczne automaty.

Od tego spotkania rozpoczyna się lekko groteskowa, ale dynamiczna historia, która prowadzi Stana do odpowiedzi na pytanie, jak powstała ta wyspa. Równocześnie zmusza go oraz czytelników do zastanowienia się nad granicami człowieczeństwa i jednostki.

To bardzo ciekawe opowiadanie. Jeśli macie ochotę na więcej, koniecznie sięgnijcie po pozostałe opowieści, które znajdziecie w zbiorze Poza światem. Nierealna rzeczywistość Henryka Tura.

https://unserious.pl/2024/04/poza-swiatem-nierealna-rzeczywistosc/

Nie miałam jeszcze okazji zapoznać się z twórczością Henryka Tura — redaktora i copywritera, pisującego fantastykę od 2001. Dlatego skorzystałam z okazji i w ramach fantastycznego patronatu sięgnęłam po zbiór opowiadań autora pod tytułem Poza światem. Nierealna rzeczywistość wydany przez Wydawnictwo OdeSFa.

Sześć opowiadań.
Tradycyjnie będę streszczać wszystkich sześciu...

Dziś na warsztat recenzencki trafia najnowsza książka, której autorem jest Henryk Tur „Poza światem. Nierealna rzeczywistość”. Tak naprawdę jest to coś a’la antologia, ponieważ wewnątrz znajdziemy kilka tekstów – dłuższą mini powieść „Poza światem” oraz pięć opowiadań zebranych pod szyldem „Nierealna rzeczywistość”.
Autor poszedł w bardzo ciekawą tematykę tworzenia światów, a raczej szerzej – kreowania rzeczywistości. Oczywiście co w tym dziwnego, skoro to fantastyka i zazwyczaj sprowadza się ona do tego, że twórca musi wymyślić jakiś koncept świata przedstawionego? No w tym przypadku kreowanie rzeczywistości jest tym, co spaja wszystkie teksty. I robi to niesamowicie interesująco.
„Poza światem” to współczesna tak jakby opowieść o Robinsonie Crusoe czerpiąca w dość makabryczny sposób nieco inspiracji z filmu „Cast Away”, który w polskiej wersji jest znany właśnie jako „Poza światem”. Gdzie są podobieństwa? Kwestia przetrwania na odludnej wyspie. Czy samotnego, to już zupełnie inna sprawa. Bohater, Stanisław Kowalski, jedyny ocalały z katastrofy lotniczej jest zmuszony znaleźć sposób na przeżycie. Los jednak podaje mu rękę. Ktoś zapewni mu gościnę. Kwestia, jaka będzie jej cena, ponieważ dochodzimy tu do prawdy starej jak świat – nie ma nic za darmo. To znaczy, osobiście się z tym hasłem nie zgadzam, bo wierzę, że człowiek może sobie pozwolić na bezinteresowność, jednak fabularnie będzie to pewna kotwica. Wszystko ma swoją cenę. Stanisław szybko zdaje sobie sprawę ze swojej sytuacji i próbuje znaleźć najlepsze rozwiązanie. Opowieść nabiera tempa bardzo szybko i równie szybko znajduje rozwiązanie. Dowiadujemy się o tym, jak powstało całe to miejsce, gdzie trafił bohater oraz jak kręci się rzeczywistość tego miejsca. A jest ona niezwykle groteskowa. Jeden moment określiłbym nawet jako scena z typowego gore. Jest to jednak bardzo ważny element układanki, który determinuje, gdzie jest granica człowieczeństwa.
Tekst nie jest długi i akcja zawiązuje się szybko, a opisy i dialogi sprawnie wprowadzają czytelnika w świat przedstawiony. Miałem wielkie poczucie niedosytu. Rozumiem, że taki był zamysł autora – urwać i zostawić czytelnika z chęcią poznania dalszego ciągu. Mam nadzieję, że ten dalszy ciąg nastąpi, a wręcz przekształci się w poważną sagę, podejmując wątek, który tutaj był zaledwie pobocznym objaśnieniem genezy świata. Czas pokaże.
Co do drugiej części książki to nie będę omawiał szczegółowo każdego opowiadania. Jest ich, jak wspomniałem pięć: „Pan Annapu”, „Dwunastu lordów Varoth”, „Wielka pętla”, „Podróżnik w multiwersum” oraz „Gdy świat się kończy”. Naprawdę trudno omówić je lepiej bez zdradzania fabuły, a to byłaby wielka szkoda. Wszystkie są powiązane z tematem przewodnim tomu, czyli kreowaniem rzeczywistości. No i co ważne, każdy tekst robi to w inny sposób i podejmuje zupełnie odmienne założenia. Trafimy tutaj na światy wykreowane sztucznie oraz takie, które ludzki mózg może stworzyć w określonych sytuacjach. Jest to niesamowite przeżycie, na kilkuset stronach przeżyć kilka tak różnych opowieści, które przy okazji nie są spłaszczone emocjonalnie. Henryk Tur pokazał, że jego wyobraźnia ma szerokie granice. Chociaż myślę, że to nie wszystko, co ma on do zaoferowania czytelnikom.
Język wszystkich tekstów jest przystępny. Warto przy tym zauważyć, że mamy do czynienia ze zróżnicowanymi formami. Przykładowo jedno opowiadanie jest od początku do końca dialogiem, z którego dowiadujemy się sedna oraz samej puenty. Ciekawy zabieg.
Książka jest estetycznie wydana. Okładkę ze skrzydełkami zdobi znakomita ilustracja Tomasza Marońskiego. Jest tam jeden brak w pewnym szczególe postaci, ale być może to tylko moje zdanie i nikt inny nie zwróci uwagi. Zazwyczaj jak fabuła mnie niesie, to nie zwracam wielkiej uwagi na literówki i błędy. Tak też było tutaj, więc nie wykluczę ich z marszu, jednak śmiało mogę stwierdzić, że nie psuły mi radości z lektury. Warto też zwrócić uwagę, że Henryk Tur uderzył w wiele ludzkich emocji i przywar. Czasami subtelnie, czasami dosłownie i mocno.
„Poza światem. Nierealna rzeczywistość” to było inspirujące doświadczenie i przyjemna podróż przez różne światy. Co ciekawe, jedno z opowiadań okazało się bazować na podobnym pomyśle, jaki kilka dni temu wpadł mi do głowy. No cóż, pomysł mogę już skreślić, bo ktoś to zrobił i to bardzo dobrze. Nie będę kopał w otwarte drzwi. Książkę polecam z czystym sumieniem, bo jest to fantastyka bardzo nieoczywista, pozbawiona tych najbardziej charakterystycznych dla tego gatunku elementów czerpiących z fantasy czy SF. Owszem spotkamy tutaj zarówno jedne, jak i drugie, ale… pomieszane i użyte z nieoczywistej perspektywie. Jak ktoś lubi lekturę pod refleksję, to ta książka jest dobrym wyborem.

Recenzja opublikowana pierwotnie na stronie https://www.facebook.com/SoFiK.DamianPodoba

Dziś na warsztat recenzencki trafia najnowsza książka, której autorem jest Henryk Tur „Poza światem. Nierealna rzeczywistość”. Tak naprawdę jest to coś a’la antologia, ponieważ wewnątrz znajdziemy kilka tekstów – dłuższą mini powieść „Poza światem” oraz pięć opowiadań zebranych pod szyldem „Nierealna rzeczywistość”.
Autor poszedł w bardzo ciekawą tematykę tworzenia światów,...