🔹️Jak tylko widziałam zapowiedzi, wiedziałam że muszę ją przeczytać. Książka jest tak pięknie wydana, że jako okładkowa sroka musiałam ją mieć. Ale jak wiadomo, nie okładka jest ważna ale treść.
🔹️Książka mnie zachwyciła. Bardzo mocnym punktem jest tu zebranie i bardzo dokładne opisanie wszelkich tradycji żydowskich, nawiązanie do opowieści biblijnych oraz legend.
🔹️Autorka włożyła niesamowicie dużo pracy. Poruszamy się między różnymi oknami czasowymi oraz miejscami. Jest to nie tylko Polska( Nowy Sącz czy Zabawa) ale też i Urugwaj. Autorka nie poprzestała na tym. Stworzyła trzech bohaterów( Estera, Jakub i Adela) i każdy z nich ma tu swoją historię. Każdy z nich prowadzi swoją własną narrację a jednocześnie pojawia się wspólny mianownik.
🔹️Nie sposób czytać tej książki bez znajomośc punktu jej wyjścia. Jest to powieść osobista, płynąca z serca i potrzeby przekazania jej dalej. Beata wplata tu wątki żydowskich korzeni swojej rodziny, co dodatkowo ubogaca. Dodatkowo na swoim kanale na TT, Beata pokazuje film z pobytu w domu babci, który opisała z książce. Nie ukrywam, że jest to bardzo wzruszające.
🔹️Książka jest bardzo klimatyczna, czuć że napisana od serca.
Co jedynie chwilami wybijało mnie z czytania to właśnie to przeskoki czasowe i zmiany postaci.
🔹️Najważniejsze, że ta historia została opisana i nie zostanie zapomniana.

🔹️Jak tylko widziałam zapowiedzi, wiedziałam że muszę ją przeczytać. Książka jest tak pięknie wydana, że jako okładkowa sroka musiałam ją mieć. Ale jak wiadomo, nie okładka jest ważna ale treść.
🔹️Książka mnie zachwyciła. Bardzo mocnym punktem jest tu zebranie i bardzo dokładne opisanie wszelkich tradycji żydowskich, nawiązanie do opowieści biblijnych oraz legend.
...

Sięgnęłam po tę książkę głównie dlatego, że moja maleńka miejscowość, o której nigdy nikt nie pisze, jest wspomniana na jednej ze stron!!!

Nie jest to problem tylko tej książki, ale ogólnie książek pisanych przez książkowych influ - opinie są skrajne, albo najlepszą książka, albo najgorsza. Wiele razy ostatnio się na tych pozytywnych opiniach przejechałam, więc coraz ostrożniej podchodzę to takich "hajpów" jednak tutaj jeśli chodzi o treść i research mogę tylko chwalić. Autorka zebrała do kupy bardzo sporą ilość wiedzy na wiele różnych tematów i się na nich nie wyłożyła - czy to Hiszpania, Urugwaj, Zabawa czy Nowy Sącz - research jest widoczny. No i wybranie na miejsce akcji miejscowości niezbyt popularnych w Polskiej literaturze też jest plusem. Czy opisujemy tu lata wojenne, dziewięćdziesiąte czy współczesność - czuć ten klimat.

Ale chociaż kocham realizm magiczny to uważam, że wprowadzał tu dodatkowy chaos. Bo nie dość, że mamy 3 punkty widzenia zupełnie różnych postaci, to jeszcze skaczemy raz w przyszłość, raz w przeszłość, a wydarzenia datowane na teraźniejszość często polegają na wspominaniu dawnych czasów, więc idzie się pogubić nieźle w liniach fabularnych, kto, co, gdzie, a nawet zapomnieć , w którym momencie historii jesteśmy. A kiedy chaos goni chaos to widzenie przypadkowych duchów i ich obecność zamiast uprawiać historie wprowadza jeszcze większy chaos, bo czytelnik zadaje sobie pytania w stylu "to jest opisane jako przenośnia, czy ona naprawdę widzi duchy?". To przede wszystkim chaos tej książki sprawił, że nie oceniam jej wyżej niż "ciekawa na raz, raczej do niej nie wrócę", bo tak naprawdę cieszę się, że powstają tego typu powieści w literaturze pięknej, tworzone przez różnych twórców. Wiem, że ten chaos miał ukryć pewne tajemnice aż do końca, ale przez to kilka ważnych wątków w ten chaos się wtopiło. Drugim minusem jest miejscami dziwne tempo, gdzie bohaterowie snują stronicowe rozważania filozoficzne, a zaraz potem mamy opis tego, że bohaterka przez lata miała partnera, a potem poznała swojego męża i chociaż i były partner i mąż zdają się ważnymi postaciami to relacje z nimi są opisane dosyć szybko. I z jednej strony trzeba się bardzo koncentrować na fabule i na tym co się dzieje, a z drugiej czytać szybko, zanim się zapomni co się stało wcześniej.

O czym jest El Roi? O traumie, o śmierci, o miejscowościach i ich wyglądzie, o obsesji, o byciu Żydem w Polsce.

Sięgnęłam po tę książkę głównie dlatego, że moja maleńka miejscowość, o której nigdy nikt nie pisze, jest wspomniana na jednej ze stron!!!

Nie jest to problem tylko tej książki, ale ogólnie książek pisanych przez książkowych influ - opinie są skrajne, albo najlepszą książka, albo najgorsza. Wiele razy ostatnio się na tych pozytywnych opiniach przejechałam, więc ...

EL Roi jest to debiut naszej kochanej Beatki. Jest mi bardzo miło, że mogłam przeczytać jej debiutancką powieść.
Mimo tego, że na początku było mi bardzo ciężko wię wciągnąć w powieść to później nie chciałam jej odkładać, bo chciałam wiedzieć jak to wszystko się potoczy. Wojenne wzmianki bardzo mi przeszkadzają w książkach. Nawet jeśli jest tego nie wiele. Nie mam w sumie nawet pojęcia skąd mi się to wzieło. El Roi będę polecać każdemu, bo to pięknie napisana I piękna historia sama w sobie.

Estera jest młodą Żydówką dorastającą w Nowym Sączu. Po śmierci swojej babci postanawia wrócić do korzeni aby poznać historię swojej rodziny.

Andrzej jest dziennikarzem I podróżnikiem. Na wycieczce w Urugwaju wydaje mu się, że spotyka miłość swojego życia. Nie zdaje sobie sprawy, że sobie to sam wmawia.

Adela siedząc przy szpitalnym łóżku ukochanego chce po raz ostatni z nim porozmawiać mimo, że on nie może się już odezwać. Chce opowiedzieć mu historie, które on pewnie już zna I te których nie udało mu się poznać.

Niby pozornie nic ich nie łączy, ale czy aby napewno ?

Zachęciłam ?

EL Roi jest to debiut naszej kochanej Beatki. Jest mi bardzo miło, że mogłam przeczytać jej debiutancką powieść.
Mimo tego, że na początku było mi bardzo ciężko wię wciągnąć w powieść to później nie chciałam jej odkładać, bo chciałam wiedzieć jak to wszystko się potoczy. Wojenne wzmianki bardzo mi przeszkadzają w książkach. Nawet jeśli jest tego nie wiele. Nie mam w sumie...

Książka z gatunku literatury pięknej, która moim zdaniem do łatwych pozycji nie należy. Poznajemy trzy postacie Esterę, Adelę i Jakuba. Z pozoru wydaje się, ze nic ich nie łączy, nic bardziej mylnego. Z każdą kolejna przewracaną kartą losy bohaterów przybliżają czytelnika do wspólnego mianownika, jakim jest odkrycie tajemnicy z przeszłości.
Opowieść o trudach wojennych dnia codziennego, o miłości, przyjaźni, tęsknocie o wyborach jakich musieli dokonać.
Poruszamy się ulicami Nowego Sącza i poznajemy życie, zwyczaje, kulturę, prace żydowskich rodzin oraz cierpienie którego doświadczyli. Polecam

Książka z gatunku literatury pięknej, która moim zdaniem do łatwych pozycji nie należy. Poznajemy trzy postacie Esterę, Adelę i Jakuba. Z pozoru wydaje się, ze nic ich nie łączy, nic bardziej mylnego. Z każdą kolejna przewracaną kartą losy bohaterów przybliżają czytelnika do wspólnego mianownika, jakim jest odkrycie tajemnicy z przeszłości.
Opowieść o trudach wojennych...

DNF - 25%

DNF - 25%

Jak wiecie, zdarza mi się sięgać po książki spoza gatunku, który zwyczajowo czytam. „El Roi” Beaty Skrzypczak zainteresował mnie niecodzienną okładką i tematyką, a potem wokół zaczął się robić niefajny szum, no bo bookstagramerka napisała książkę… a fe…

Toteż kiedy nadarzyła się okazja, zgłosiłam się do recenzji. Dostałam tylko instrukcję: to literatura piękna, nie spiesz się. Trzeba do niej podchodzić powoli.

W istocie, czytałam ją długo, ale nie dlatego, że była nudna - lecz dlatego, że wymagała ode mnie refleksji.

Czy autorka mnie kupiła? Tak. Czy przełamała mit, że bookstagramerzy nie powinni pisać. Zdecydowanie tak.

Nie będę Wam zdradzać fabuły, ale opisana historia sięga czasów II Wojny Światowej i opowiedziana jest z perspektywy Estery, Jakuba i Adeli. I początkowo zastanawiasz się, co u licha mają ze sobą wspólnego wychowana w Nowym Sączu Żydówka, podróżnik i mieszkająca w Urugwaju tłumaczka. Nic? Nie możesz się bardziej mylić. Powiem więcej, to historia oparta na faktach. Tajemnicza, momentami bolesna, ale i niosąca ze sobą nadzieję. W dodatku napisana naprawdę pięknym językiem, okraszona wstawkami z judaizmu i nawiązująca do polskiej historii.

Beato, moje zdanie znasz i powtórzę je teraz na forum: pisz więcej, bo ja chętnie przeczytam kolejną historię spod twojego pióra.

Polecam 🥰

/współpraca/

Jak wiecie, zdarza mi się sięgać po książki spoza gatunku, który zwyczajowo czytam. „El Roi” Beaty Skrzypczak zainteresował mnie niecodzienną okładką i tematyką, a potem wokół zaczął się robić niefajny szum, no bo bookstagramerka napisała książkę… a fe…

Toteż kiedy nadarzyła się okazja, zgłosiłam się do recenzji. Dostałam tylko instrukcję: to literatura piękna, nie spiesz...

Dzisiaj przychodzę do Was z książką naszej bookstagramowej koleżanki, której efektem ciężkiej pracy jest "El Roi".
To pięknie napisana historia o losach Żydów, o wojnie, obozach, oraz odrywaniu właśnie tożsamości.
Trzy historie i trójka bohaterów, wzbudzają emocje, które zapadają w pamięć.

Estera to Żydówka, która postanawia odkryć historię swej rodziny śledząc losy zmarłej babci. Adela, przy łóżku umierającego ukochanego, wspomina okropne czasy wojny, obozów koncentracyjnych, ale również te dobre czasy młodości.
Dziennikarz Jakub natomiast spotyka w Urugwaju kobietę, bez której nie wyobraża sobie dalszego życia, choć ta miłość jest dość niepokojąca.
Te z pozoru różne historie mają jednak coś, co je łączy.

Nie jest to książka łatwa. Nie uda się jej czytać z hałasem w tle, włączonym Tv lub między inna lektura. Wymaga od czytelnika całkowitego zaangażowania. Zakwalifikowana do gatunku literatury pięknej, wymaga naszej refleksji i skupienia.
Znajdziecie w niej wiele wątków z życia autorki, zarówno Nowy Sącz, miasto, które darzy wielkim sentymentem, jak i losy jej babci, które przelała na karty tej książki. Zagłębicie sie w uczuciach przejmującego skutku, ale również szczęścia i radości.
Nie może zabraknąć zachwytów nad samym wydaniem książki. Twarda oprawa, matowo- błyszczące elementy oraz cudowna wklejka- jest się czym zachwycać.
Idealna lektura dla ambitnych

Dzisiaj przychodzę do Was z książką naszej bookstagramowej koleżanki, której efektem ciężkiej pracy jest "El Roi".
To pięknie napisana historia o losach Żydów, o wojnie, obozach, oraz odrywaniu właśnie tożsamości.
Trzy historie i trójka bohaterów, wzbudzają emocje, które zapadają w pamięć.

Estera to Żydówka, która postanawia odkryć historię swej rodziny śledząc losy...

"Ist­nie­je gra­ni­ca, za którą nasze czło­wie­czeń­stwo zo­sta­je zde­for­mo­wa­ne, a wy­rzu­ty su­mie­nia wy­pa­ro­wu­ją pod wpły­wem go­rą­cej de­ter­mi­na­cji. Kiedy bro­ni­my tego, co naj­cen­niej­sze, prze­kra­cza­my tę gra­ni­cę, a nasza dusza tonie w mrocz­nym oce­anie de­spe­ra­cji i nie­od­wra­cal­no­ści. Już nie je­ste­śmy tymi sa­my­mi ludź­mi, co wcze­śniej".

"El Roi" to opowiadana trzema głosami historia trzech pokoleń - Estery, Adeli, Józefy.

Jeden z głosów należy do Estery - młodej Żydówki, która pragnie poznać przeszłość rodziny. Inny do Adeli - starszej kobiety, opowiadającej o losach jej bliskich. Kolejny do Jakuba - dziennikarza i podróżnika pomieszkiwującego w Urugwaju.

Estera zostaje poproszona przez babcię o odnalezienie nazistowskiego generała, "który stacjonował w jej domu w czasach wojny". W poszukiwaniu odpowiedzi wyruszy w podróż w przeszłość. I choć nie znajdzie rodziny generała, to poczuje, "że nie o to w tym tak naprawdę chodziło, nie po to odbyła tę podróż. Babcia miała tajemnicę i chciała, by została ona odkryta". Co przekażą Adela i Jakub? I w jaki sposób połączą się ich historie?

Karty tej powieści to wielowątkowe rozważania o ludzkich losach, ukazane z trzech perspektyw. Snute przez narratorów, z których każdy toczy walkę z przeszłością. A ich z pozoru niepowiązane wątki spaja i wyjaśnia bolesny finał.

Ta fikcyjna historia oparta na faktach, porusza ważne tematy dotyczące między innymi masowej pamięci czy akceptacji pochodzenia. To nostalgiczna podróż do korzeni w poszukiwaniu własnego ja. Pełna symboli i nawiązań biblijnych, odsłania tajemnice kultury żydowskiej. To emocjonalna podróż w przeszłość, ukazująca dramatyczne wojenne losy. Z racji zawiłej fabuły, wymagająca uważności. Naszpikowana emocjami: ból, strach, nadzieja, wiara, miłość, nienawiść. Porusza, wywołuje smutek i pozostawia pole do refleksji.

"Chciałam, aby świat nigdy nie zapomniał o ludziach, którzy stracili swoje życie w tych niewyobrażalnych okolicznościach, i o tych, którzy przetrwali, niosąc na sobie trwałe blizny".

Obawiałam się tej historii przez wzgląd na tematykę wojenną. Tymczasem dostałam przemyślaną, wciągającą i emocjonującą historię, w której pierwsze skrzypce gra nie wojna, a los człowieka. I pomyśleć, że to debiut.

"Ist­nie­je gra­ni­ca, za którą nasze czło­wie­czeń­stwo zo­sta­je zde­for­mo­wa­ne, a wy­rzu­ty su­mie­nia wy­pa­ro­wu­ją pod wpły­wem go­rą­cej de­ter­mi­na­cji. Kiedy bro­ni­my tego, co naj­cen­niej­sze, prze­kra­cza­my tę gra­ni­cę, a nasza dusza tonie w mrocz­nym oce­anie de­spe­ra­cji i nie­od­wra­cal­no­ści. Już nie je­ste­śmy tymi sa­my­mi ludź­mi, co...

"El Roi" Beaty Skrzypczak to pierwsza książka, którą zaczęłam czytać w tym roku, ale jedenasta, którą skończyłam. Skąd ten rozrzut? Otóż zupełnie nie byłam na nią przygotowana. To nie jest jeden z tych debiutów literackich, przez które można przepłynąć przez jeden wieczór, a potem o nich zapomnieć. Powieść jest tak pięknie napisana, a do tego każdy rozdział zawiera taki ładunek emocjonalny, że nie umiałam i nie chciałam czytać szybko, ale wolałam na spokojnie, powoli przyswajać każde słowo. Dopiero ostatnie rozdziały pochłonęłam na jeden raz, mając nadzieję, że mylę się co do zakończenia. Niestety nie myliłam się i chociaż rozumiem, dlaczego musiało być właśnie takie, to jednak złamało mi serce i kilka dni później ciągle wracam do niego myślami.

"El Roi" to powieść złożona, przypominająca swoją konstrukcją rozsypane puzzle: pojedyncze elementy, z pozoru ze sobą niezwiązane, dopiero połączone tworzą pełny i spójny obraz. Gdybym miała w trzech punktach podsumować, o czym właściwie jest ta książka, to powiedziałabym, że o kobietach i mnogości ich oblicz, o tak cienkiej, że miejscami nieistniejącej granicy między życiem a śmiercią, oraz o tym, jak widma przeszłości, czy to w obrębie rodziny, czy narodu, wpływają na przyszłość i teraźniejszość. To jednak zaledwie czubek góry lodowej, bo nie jestem w stanie opisać mnogości wątków, poruszonych w powieści tematów i licznych nawiązań kulturowych, które autorka umieściła w swojej książce. Chylę czoła przed Beatą, bo widać, że tak jak we wszystkie swoje działania, włożyła w tę powieść ogrom pracy i serca. Nie jestem literaturoznawcą, kulturoznawcą ani historykiem, ale z pozycji zwykłego czytelnika napiszę, że "El Roi" to rewelacyjny debiut, który zostanie ze mną na długo.

"El Roi" Beaty Skrzypczak to pierwsza książka, którą zaczęłam czytać w tym roku, ale jedenasta, którą skończyłam. Skąd ten rozrzut? Otóż zupełnie nie byłam na nią przygotowana. To nie jest jeden z tych debiutów literackich, przez które można przepłynąć przez jeden wieczór, a potem o nich zapomnieć. Powieść jest tak pięknie napisana, a do tego każdy rozdział zawiera taki...

Będę szczera, nie zakochałam się w tej historii, mam wobec niej uwagi, ALE potrafi ścisnąć za serce (chociaż najbardziej chyba słowo od autorki). To co wiem na pewno, to to, że jest to niezły debiut, który swoją wyjątkowością pochłonie jednych, a znuży drugich. Ze względu na formę wydaje mi się, że nie jest to książka dla wszystkich i chyba nie była w pełni dla mnie.

Jest w niej dużo smutku i nostalgii, Beacie trafnie udało się wykreować klimat melancholii, udręki i tęsknoty. Bardzo dobrze przedstawiła emocje i za to brawa, bo to lubimy 👀

Podobały mi się też częste niedopowiedzenia, zostawianie z własnymi myślami i skłonienie czytelnika do zastanowienia się, było to całkiem intrygujące. No i ten niespodziewany finał!

Jest pięknie napisana, zawiera wiele anegdot i odwołań do przeróżnych opowieści. Jednak ten poetycki styl miał też swój minus, odczuwałam, że to nieustanne tworzenie podniosłości sprawiało, że fabuła gubiła się w tych pięknych słowach, których było więcej niż faktycznej linii fabularnej. Narracja nieco mnie dusiła i do pewnego momentu nie pozwalała na zaangażowanie w historię.

To co jest dla mnie głównym zarzutem to brak pełni. Było tu wiele wątków i ja nie mogłam poczuć jednolitości, miałam wrażenie, że mam zlepek wielu udanych fragmentów, które nie mogą się zespolić. Czasem podrzegało to do zastanowienia czy aby ten fragment był tej historii potrzebny? Jako całość - nie czułam tego. I przez to, nie ukrywam, dopiero gdzieś za 200 stroną książka w końcu mnie pochłonęła, wcześniej miałam problem z wgryzieniem się w nią i momentami ciężko mi się ją czytało.

Podobał mi się zamysł na tak trzy różne opowieści dążące do wspólnego finału, a w nim do rozwikłanie bolesnych tajemnic przeszłości. Dobrze czytało mi się rozdziały Estery i jej historia zainteresowała mnie najbardziej. Najmniej polubiłam się z narracją Adeli - jej rozdziały bardzo mnie nużyły. Z Jakubem raz było lepiej, raz gorzej.

To bolesna opowieść o demonach przeszłości, o cierpieniu, tęsknocie i radzeniu sobie z przeciwnościami.

A i jeszcze jedno mi się nie podobało, zbyt dużo hiszpańskich słów/zwrotów/zdań, które spokojnie można było zapisać po polsku zamiast w oryginale z tłumaczeniem w przypisie - nie lubię tego zabiegu, ale to ja.

Kończąc, jak dla mnie było nieźle, istnieją elementy do dopracowania, ale koniec końców moje wrażenia są pozytywne. Chociaż nie jest to opowieść, do której kiedyś wrócę, to cieszę się, że powstała. Ode mnie 5.5/10.

Wiem jaka to musi być radość dla autorki, dlatego GRATULUJĘ TAK NIEZŁEGO DEBIUTU i wyczekuję kolejnych książek, chętnie będę obserwować Twój rozwój.

Będę szczera, nie zakochałam się w tej historii, mam wobec niej uwagi, ALE potrafi ścisnąć za serce (chociaż najbardziej chyba słowo od autorki). To co wiem na pewno, to to, że jest to niezły debiut, który swoją wyjątkowością pochłonie jednych, a znuży drugich. Ze względu na formę wydaje mi się, że nie jest to książka dla wszystkich i chyba nie była w pełni dla mnie.

Jest...