Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Spotkasz mnie nad jeziorem” Carley Fortune to książka, co do której miałam ogromne oczekiwania. Poprzedni wydany w Polsce tytuł autorki - „Każde kolejne lato”, który był zarówno jej debiutem, zachwycił mnie swoim nostalgicznym, letnim klimatem, komfortowym stylem jak i świetnie wykreowanymi, realistycznymi postaciami.

Tutaj poznajemy historię Fern Brookbanks i Will Baxtera, którzy pewnego dnia spotykają się w Toronto. Są sobie zupełnie obcy, jednak postanawiają spędzić ze sobą dwadzieścia cztery godziny, które zbliżają ich do siebie. Kolejny raz spotkają się dopiero dziewięć lat później, a ich losy łączą się w okolicznościach śmierci matki Fern.

Niestety „Spotkasz mnie nad jeziorem”, w porównaniu do debiutu autorki, nie zachwyciła mnie i zdecydowanie „czegoś” jej brakuje. Pod względem klimatu jest bardzo zbliżona do „Każdego kolejnego lata” - mamy jezioro, piękne widoki, letnie ciepło. Są też rodzinne tajemnice, miłosne rozterki i niedopowiedzenia. Jednak w tym przypadku autorka gdzieś zagubiła fabułę i kreację bohaterów. O ile postać Fern mnie kupiła, tak Will nie do końca mnie przekonał. Zabrakło mi realizmu w ich relacji, emocji i przede wszystkim motywacji i dialogu. Fabularnie zapowiadało się dobrze, ale tylko z początku-z każdą kolejną przeczytaną stroną traciłam zainteresowanie tą historią.

„Spotkasz mnie nad jeziorem” czytało się dobrze, ale nie na tyle, by zagościć w moim sercu na dłużej. Liczę na to, że kolejna książka autorki będzie bardziej „moja”. :)

„Spotkasz mnie nad jeziorem” Carley Fortune to książka, co do której miałam ogromne oczekiwania. Poprzedni wydany w Polsce tytuł autorki - „Każde kolejne lato”, który był zarówno jej debiutem, zachwycił mnie swoim nostalgicznym, letnim klimatem, komfortowym stylem jak i świetnie wykreowany...

Rozwiń

Zwiń

„Niewiedza” Milana Kundery to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po przeczytaniu tej krótkiej historii mam mieszane uczucia, ale jednocześnie zaciekawiona jak wypadają inne jego książki. 

Jest melancholijnie, jest tu dużo tęsknoty, smutku i niezrozumienia, ponieważ Milan Kundera traktuje w „Niewiedzy” o ogólnie pojętej emigracji, w najprostszy z możliwych sposobów. Jakie uczucia towarzyszą emigrantom? Jak czas wpływa na relacje z niegdyś przyjaciółmi? Jak zmienia się człowiek po opuszczeniu swojego kraju? Na te pytania i wiele innych autor próbuje odpowiedzieć. 

Stylistycznie i merytorycznie nie mam jej nic do zarzucenia. Czytało się tę książkę naprawdę bardzo dobrze. Niestety fabularnie w moim odczuciu jest chaotyczna, a kreacja bohaterów jest strzępkowa, byle by przekazać myśli, które według autora są najważniejsze. Warto po ten tytuł sięgnąć, jednak myślę, że temat, który porusza autor, najbardziej jednak trafi do osób, które są bezpośrednio z nim związane. 

„Niewiedza” Milana Kundery to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po przeczytaniu tej krótkiej historii mam mieszane uczucia, ale jednocześnie zaciekawiona jak wypadają inne jego książki. 

Jest melancholijnie, jest tu dużo tęsknoty, smutku i niezrozumienia, ponieważ Milan Kundera trakt...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo słabo w porównaniu do pierwszego tomu. Zabrakło wszystkiego - dobrego smaku, urzeczywistnienia historii, kreacji charakterów postaci oraz budowania relacji między nimi. W tym tomie dzieje się wszystko "już, tu i teraz", bez żadnej logiki.

Bardzo słabo w porównaniu do pierwszego tomu. Zabrakło wszystkiego - dobrego smaku, urzeczywistnienia historii, kreacji charakterów postaci oraz budowania relacji między nimi. W tym tomie dzieje się wszystko "już, tu i teraz", bez żadnej logiki.

Doceniam, choć to nie do końca moje klimaty. Nie czułam tej historii - zabrakło mi chemii między bohaterami oraz zrozumienia ich zachowania. Przez styl w jakim jest napisana ta książka ciężko było mi się wciągnąć.

Doceniam, choć to nie do końca moje klimaty. Nie czułam tej historii - zabrakło mi chemii między bohaterami oraz zrozumienia ich zachowania. Przez styl w jakim jest napisana ta książka ciężko było mi się wciągnąć.

Ależ to była piękna i zarazem ciężka lektura. Początkowo trudno mi było się wciągnąć, ale jednak ta historia ma w sobie "to coś" co przytrzymuje czytelnika na dłużej. Polecam!

Ależ to była piękna i zarazem ciężka lektura. Początkowo trudno mi było się wciągnąć, ale jednak ta historia ma w sobie "to coś" co przytrzymuje czytelnika na dłużej. Polecam!