Klasyczny, ulubiony przeze mnie rodzaj książki wojennomorskiej czyli fakty historyczne z lekką nutką beletrystyki, połączenie udokumentowanych wydarzeń z mniej lub bardziej możliwymi dialogami czy przemyśleniami bohaterów. Mimo, że na końcowy akt dramatu czyli bitwy pod Kuantanem musimy poczekać do II tomu to jednak nie nudzimy się przy czytaniu, to oczywiście zasługa dobrego pióra Autora znanego już z "Dnia Armageddonu".
Na minus - koszmarna okładka, komputerowy okręt strzelający do... ? No właśnie do czego skoro w tle widać jakieś wzgórza i drzewa. Nijak to się ma do treści książki, ten sam błąd wydawca popełnił w innej książce tego Autora "Piraci Kajzera".

Klasyczny, ulubiony przeze mnie rodzaj książki wojennomorskiej czyli fakty historyczne z lekką nutką beletrystyki, połączenie udokumentowanych wydarzeń z mniej lub bardziej możliwymi dialogami czy przemyśleniami bohaterów. Mimo, że na końcowy akt dramatu czyli bitwy pod Kuantanem musimy poczekać do II tomu to jednak nie nudzimy się przy czytaniu, to oczywiście zasługa...

Kolejna bardzo dobra książka jednego z tych pisarzy, których książki w ciemno można polecać znajomym. Pierwszy tom nie opowiada o przebiegu samej bitwy pod Kuantan, lecz z werwą szkicuje sytuację, ,która doprowadziła do wojny między aliantami a Japonią.
Naprawdę, książkę czyta się jak dobrą powieść historyczną, dzięki zwróceniu przez Autora uwagi nie tylko na to, co dzieje się na najwyższych szczeblach marynarki, ale i w maszynowniach okrętu czy dokach portowych.
Autor przedstawia dzieje dwóch głównych bohaterów bitwy - HMS "Prince of Wales" oraz HMS "Repulse", zahaczając między innymi o polowanie na "Bismarcka". Przedstawia również starcie "Atlantis" z "Automedonem", działanie wywiadów USA i Japonii.
Dobrym pomysłem było umieszczenie w załączniku krótkiego rysu historycznego, jak Japonia, dzięki Wielkiej Wojnie stała się jednym z głównych graczy na Pacyfiku.
Bardzo gorąco polecam i czekam na drugi tom.

Kolejna bardzo dobra książka jednego z tych pisarzy, których książki w ciemno można polecać znajomym. Pierwszy tom nie opowiada o przebiegu samej bitwy pod Kuantan, lecz z werwą szkicuje sytuację, ,która doprowadziła do wojny między aliantami a Japonią.
Naprawdę, książkę czyta się jak dobrą powieść historyczną, dzięki zwróceniu przez Autora uwagi nie tylko na to, co dzieje...

Publikacja ta jest dla mnie wyjątkowa z wielu względów, dlatego że łączy w sobie: historię, lekką formę i klarowny przekaz. Jest to ogromna siła tego młodego autora, który nie boi się z niej korzystać i widać to w jego książkach, których pomimo młodego wieku napisał aż cztery. Zauważalne jest to również w jego artykułach zamieszczanych na stronie facebookowej Burzliwe morza XX wieku, od której wszystko się zaczęło.

Dla mnie osobiście „Świt Czerwonego Słońca” to druga książka Wojciecha Włódarczaka, jaką przeczytałem i stanowi ona dla mnie potwierdzenie jakości jego warsztatu, który ukazuje na stronie, jak i w swoich publikacjach. Książka ta łączy dla mnie wspomniane wyżej dwa aspekty: historyczne fakty z plastycznym przekazem powieściowym, co w zasadzie nie odbiega od konwencji znanej mi z książki „Dzień Armagedonu. Bitwa Jutlandzka”. Trzymanie się tego rodzaju ram pozwala na ugruntowanie swojej marki i rozpowszechnienie jej wśród wszystkich pasjonatów historii, a nie tylko pasjonatów starć na akwenach. „Świt Czerwonego Słońca” tom I jest publikacją o przyszłym starciu na Dalekim Wschodzie pomiędzy Royal Navy a marynarką wojenną Cesarstwa Japonii (Dai-Nippon Teikoku Kaigun) pod Kuantanem w 1941 roku. Co prawda w I tomie do starcia pomiędzy flotami nie dochodzi, ale książka napisana jest w taki sposób, że brak tego starcia nie jest jej wadą, ponieważ dzięki doskonałemu warsztatowi Wojciech Włódarczak jest w stanie znakomicie „zagospodarować” ten czas licznymi opisami: politycznych rozmów zakulisowych, starć przed bitwą pod Kuantanem oraz opisem struktury przyszłych sił mających zetrzeć się w śmiertelnej walce na Pacyfiku. Sam opis podróży Eastern Fleet do Singapuru zwany „Gibraltarem Wschodu” również napisany jest bardzo barwnie i przeplatany jest anegdotami z marynarskiego życia w portach w czasie postoju. Jest to bez cienia wątpliwości duży atut publikacji, który opisuje również codzienność jej bohaterów, czyli zwykłych marynarzy. Bardzo dużym plusem pracy jest załącznik z tyłu książki opisujący preludium wydarzeń przed II wojną światową na teatrze dalekowschodnim, dlatego że nawet dla osób nieobytych z sytuacją stanowi on fundament, na którym budowana jest właściwa narracja. Tutaj autor skupił się na opisie wydarzeń na Dalekim Wschodzie od początku Wielkiej Wojny do początku II wojny światowej. Dla osób takich, jak ja było to pomocne narzędzie w zrozumieniu wydarzeń przedstawionych na kartach książki, gdyż stanowiło niezbędne tło sytuacyjne.

Myślę, że fanów starć na morzach i oceanach nie muszę do zakupu książki zachęcać, ale wszystkim niezdecydowanym miłośnikom historii okresu XX wieku „Świt Czerwonego Słońca” – bardzo mocno polecam!

Publikacja ta jest dla mnie wyjątkowa z wielu względów, dlatego że łączy w sobie: historię, lekką formę i klarowny przekaz. Jest to ogromna siła tego młodego autora, który nie boi się z niej korzystać i widać to w jego książkach, których pomimo młodego wieku napisał aż cztery. Zauważalne jest to również w jego artykułach zamieszczanych na stronie facebookowej Burzliwe morza...

To już czwarta książka pióra Wojciecha Włódarczaka, po którą sięgnąłem z prawdziwą przyjemnością i zbudowanymi wcześniej przez autora oczekiwaniami. I to jest czwarta książka Wojciecha Włódarczaka, po przeczytaniu której czuję się przez autora dopieszczony.
Wiem, że długie recenzje raczej nie są czytane, to powiem krótko: absolutny "must have" dla każdego miłośnika historii wojen na morzu - świetnie skomponowana, kapitalnie udokumentowana, napisana pięknym językiem, pełna smakowitych detali historia, umiejscowiona w wspaniałe zarysowanym kontekście militarnym i politycznym.
Znakomita!!!

To już czwarta książka pióra Wojciecha Włódarczaka, po którą sięgnąłem z prawdziwą przyjemnością i zbudowanymi wcześniej przez autora oczekiwaniami. I to jest czwarta książka Wojciecha Włódarczaka, po przeczytaniu której czuję się przez autora dopieszczony.
Wiem, że długie recenzje raczej nie są czytane, to powiem krótko: absolutny "must have" dla każdego miłośnika...

Czekam na tom drugi :)

Czekam na tom drugi :)