Wzruszająca historia niezwykle trudnej relacji ojca i syna oraz smutnych konsekwencji oddalania się od siebie latami. Książka powinna być obowiązkową lekturą wszystkich rodziców oraz tych, którzy myślą o rodzicielstwie. Do głębokiej refleksji.

Wzruszająca historia niezwykle trudnej relacji ojca i syna oraz smutnych konsekwencji oddalania się od siebie latami. Książka powinna być obowiązkową lekturą wszystkich rodziców oraz tych, którzy myślą o rodzicielstwie. Do głębokiej refleksji.

Jan jest byłem zawodnikiem, trenerem judo, wdowcem i samotnym ojcem.

I choć trenowanie młodzieży zdaje się być łatwe, to jeśli chodzi o jego własnego syna, szesnastoletniego Michała sprawa wygląda zupełnie inaczej. Jak to możliwe, że jako trener sobie radzi, a jako ojciec, cóż, jest nieco gorzej?

Niestety ich relacje nie jest najlepsza co dodatkowo może nie spodobać się nowej kontekście w życiu Jana.
Jak to się potoczy?

Trudne relacje ojca i syna. Sport. Wiele emocji, a także miłość.

To książka w której różne wątki ciekawie się uzupełniają i przenikają, tworząc spójną i ciekawą całość. Bardziej życiowe, realistyczne, a przy tym ciekawe.

Jan jest byłem zawodnikiem, trenerem judo, wdowcem i samotnym ojcem.

I choć trenowanie młodzieży zdaje się być łatwe, to jeśli chodzi o jego własnego syna, szesnastoletniego Michała sprawa wygląda zupełnie inaczej. Jak to możliwe, że jako trener sobie radzi, a jako ojciec, cóż, jest nieco gorzej?

Niestety ich relacje nie jest najlepsza co dodatkowo może nie spodobać się...

Po nieźle pokręconej fabularnie "Pętli" tego samego autora postanowiłam sięgnąć po "Uznanie". Nie wczytywałam się wcześniej w opis ani w opinie czytelników. Wiedziałam tylko, że będzie to zupełnie inna historia niż wspomniana "Pętla".

Jan Sikora to niespełniony judoka, który aktualnie zajmuje się wychowywaniem nastoletnich pasjonatów tego sportu i znoszeniem własnego syna, z którym został sam po śmierci żony. Chłopak jest tak odmienny od ideału potomka, o którym marzył Sikora, że trudno mu jest zaakceptować takiego niedoskonałego syna. Codziennie mijają się, wręcz unikają spotkań, a ich relację cechuje złość. Nie ma znaczenia, że mieszkają w jednym mieszkaniu. Nie łączy ich właściwie nic oprócz genów. Kiedy Jan poznaje Karolinę, która bardzo lubi dzieci, mężczyzna próbuje poprawić relacje z synem, aby wykorzystać fakt posiadania potomka w zdobyciu kobiety. Ciekawe jest to, że jako nauczyciel i trener Sikora sprawdza się świetnie, daje z siebie wszystko, chłopcy czują do niego szacunek, lubią go, a z własnym synem nie potrafi stworzyć więzi. Czy z czasem ojciec z synem dojdą do porozumienia?

Autor zastosował ciekawą narrację. Obserwujemy sytuację z perspektywy obu głównych bohaterów. Raz patrzymy oczami ojca, następnym razem syna, Michała. Obaj mówią i myślą w pierwszej osobie, więc dodatkowo czytelnik ma wrażenie, że jest konkretnym bohaterem. To ciekawy zabieg, który uruchamia refleksję i pozwala analizować podczas lektury opisywane sytuacje. A dzieje się wbrew pozorom sporo. Nie jest to powieść z dynamiczną akcją, jednak mamy tu nagromadzenie emocji, często negatywnych. Przeważa samotność, rozczarowanie, wstyd, niechęć, złość. Michał ma niskie poczucie własnej wartości i bolesną świadomość tego, że ojciec go nie akceptuje. Próbuje sobie z tym poradzić na swój nastoletni sposób. Z kolei Jan wciąż rozmyśla nad tym, jak zbliżyć się do syna, spędzać z nim czas, mieć wspólne zainteresowania. Jego życiem jest judo, a Misiek jest nastolatkiem z nadwagą, którego zaczyna kręcić nagrywanie filmików na vloga.

Pewnym minusem z mojej perspektywy, osoby, która nie interesuje się sportem, jest nagromadzenie informacji o sztuce walki, jaką jest judo. Widać, że autor zna się na rzeczy. Judo niejako jest trzecim głównym bohaterem tej historii, ponieważ z powodu miłości Jana tego sportu wszystko się w rodzinie Sikorów posypało. Jednak dla mnie trochę tych szczegółowych opisów było za dużo. Przyznaję się bez bicia, że kilka fragmentów pominęłam, ponieważ interesowało mnie, co będzie dalej.

"Uznanie" to nieszablonowa powieść o samotności osób, które powinny być sobie najbliższe i wspierać się. Coś tutaj jednak ewidentnie nie zatrybiło. Chociaż zarówno Jana, jak i Michała trudno polubić, myślę, że warto ich poznać. Polecam :-)

Po nieźle pokręconej fabularnie "Pętli" tego samego autora postanowiłam sięgnąć po "Uznanie". Nie wczytywałam się wcześniej w opis ani w opinie czytelników. Wiedziałam tylko, że będzie to zupełnie inna historia niż wspomniana "Pętla".

Jan Sikora to niespełniony judoka, który aktualnie zajmuje się wychowywaniem nastoletnich pasjonatów tego sportu i znoszeniem własnego...

Moje pierwsze spotkanie z autorem i od razu bardzo udane. Ktoś polecił mi tę lekturę mówiąc, że świetna i nie mylił się. Bardzo dobra, poruszająca książka, dająca do myślenia, książka o życiu, o trudach związanych z rodzicielstwem, ale nie tylko. Pokazanie dwóch stron medalu - wymagającego ojca, trenera judo i syna, który nie spełnia oczekiwań ojca. Trudne i ciężkie relacje, dużo przemyśleń, wpadanie w skrajności, niemożliwość dogadania się, co tylko pęcznieje i staje się coraz trudniejsze. Ciekawie zakończona, z pomysłem, daje nadzieję.
Lektura warta przeczytania, poruszająca i emocjonalna, bardzo mi się podobała, bardzo dobrze napisana.
Chętnie zapoznam się również z inną twórczością autora.

Moje pierwsze spotkanie z autorem i od razu bardzo udane. Ktoś polecił mi tę lekturę mówiąc, że świetna i nie mylił się. Bardzo dobra, poruszająca książka, dająca do myślenia, książka o życiu, o trudach związanych z rodzicielstwem, ale nie tylko. Pokazanie dwóch stron medalu - wymagającego ojca, trenera judo i syna, który nie spełnia oczekiwań ojca. Trudne i ciężkie...

"Uznanie" to poruszająca opowieść o trudnych wyborach, miłości i odkrywaniu drugich szans. Jan Sikora, były zawodnik i obecny trener judo, stawia czoła wyzwaniom jako samotny ojciec szesnastolatka. Jego walka o zrozumienie i uznanie ze strony syna, Michała, tworzy głęboką i wzruszającą historię. Wprowadzenie Karoliny, kobiety poszukującej prawdziwej relacji, dodaje smaku temu emocjonalnemu rollercoasterowi. Dla miłośników pełnych uczuć powieści obyczajowych, "Uznanie" to podróż, która dotyka serca i skłania do refleksji nad wartością rodziny i drugich szans w życiu.

"Uznanie" to poruszająca opowieść o trudnych wyborach, miłości i odkrywaniu drugich szans. Jan Sikora, były zawodnik i obecny trener judo, stawia czoła wyzwaniom jako samotny ojciec szesnastolatka. Jego walka o zrozumienie i uznanie ze strony syna, Michała, tworzy głęboką i wzruszającą historię. Wprowadzenie Karoliny, kobiety poszukującej prawdziwej relacji, dodaje smaku...

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością autora i muszę przyznać, że również bardzo udane jak pierwsze.
W powieści "Uznanie" autor doskonale kreśli portret życiowych wyzwań, z jakimi boryka się główny bohater, Jan Sikora. Autor mistrzowsko ukazuje życiowe wyzwania wdowca i byłego zawodnika, który samotnie stara się wychować syna Michała. Mimo minimalnej liczby dialogów, książka przyciąga czytelnika płynnym narracyjnym stylem.
Autor zdolnie ukazuje konflikty i trudności w relacji ojca z synem, tworząc postacie, które są bardzo realistyczne i pełne głębi emocjonalnej. Autentyczność fabuły i skomplikowane relacje między postaciami sprawiają, że czytelnik utożsamia się z bohaterami i emocjonalnie angażuje w ich losy. "Uznanie" nie tylko opowiada o poszukiwaniu miłości romantycznej, ale również o odnajdywaniu drogi do zrozumienia i akceptacji w relacjach rodzinnych. Polecam szczerze tym, którzy szukają książki niebanalnej, innej niż wszystkie, zapadającej w pamięci a przede wszystkim dotykającej głębi każdego czytelnika. Bo co mnie głównie w tej powieści zauroczyło to właśnie to, że odnalazłam w niej cząstkę siebie, swoich uczuć i przemyśleń.

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością autora i muszę przyznać, że również bardzo udane jak pierwsze.
W powieści "Uznanie" autor doskonale kreśli portret życiowych wyzwań, z jakimi boryka się główny bohater, Jan Sikora. Autor mistrzowsko ukazuje życiowe wyzwania wdowca i byłego zawodnika, który samotnie stara się wychować syna Michała. Mimo minimalnej liczby dialogów,...

To była dziwna książka. Spodziewałam się mimo wszystko kryminału, a tutaj niespodzianka:)
Jan Sikora po śmierci żony samotnie wychowuje nastoletniego syna. Wydawałoby się, że nie powinien mieć z tym większych problemów gdyż jest trenerem judo i wychowawcą młodzieży. W dodatku ma dobry kontakt ze swymi podopiecznymi i wygląda na to, że cieszy się ich uznaniem.
Z pozoru książka opowiada o trudach bycia ojcem i wychowania dziecka, ale jak dla mnie jest idealnym studium egoizmu i braku komunikacji. I to po obu stronach: zarówno ze strony ojca jak i syna. Nie wiem który z nich denerwował mnie bardziej :).
Z początu trudno mi się było przyzwyczaić do tego, że opowieść jest snuta pierwszoplanowo, w dodatku jako monolog wewnętrzny bohatera. Jednak zabieg ten pozwala czytelnikowi wczuć się w to co przeżywa bohater. Nieważne czy to jest duży czy błahy problem, czy jest to coś rzeczywistego, czy może wyimaginowanego.... widzimy to oczami bohatera, dla którego jest to jak najbardziej realne. Kawał dobrze napisanej literatury obyczajowo-psychologicznej.

To była dziwna książka. Spodziewałam się mimo wszystko kryminału, a tutaj niespodzianka:)
Jan Sikora po śmierci żony samotnie wychowuje nastoletniego syna. Wydawałoby się, że nie powinien mieć z tym większych problemów gdyż jest trenerem judo i wychowawcą młodzieży. W dodatku ma dobry kontakt ze swymi podopiecznymi i wygląda na to, że cieszy się ich uznaniem.
Z pozoru...

To nie jest łatwa książka, zwłaszcza dla rodziców. Zgniecie, przeżuje, wzbudzi wątpliwości co do słuszności decyzji, jakie podejmujemy wobec naszych dzieci, ale też wyjaśni, czym w istocie są podyktowane. To książka o tym, jak powielamy schematy, jak zamieniamy się w swoich rodziców i kopiujemy te ich zachowania, których kiedyś nienawidziliśmy – zmienia się tylko ich forma, nie treść. Powieść opowiada o relacji Jana Sikory (wdowca, trenera judo) i jego syna Michała. To historia rywalizacji pomiędzy tymi dwoma tak różnymi pod wieloma względami mężczyznami, o zyskiwaniu tytułowego uznania. Gregory bardziej niż przekonująco nakreślił portret psychologiczny obu bohaterów (spotkałam się nawet z opinią, że książki nie mógł napisać ktoś, kto sam tego nie przeżył, co tym bardziej dowodzi kunsztu autora),a ja początkowo dałam się nabrać Janowi, jego klarownym zasadom, „zero-jedynkowości” myślenia i współczułam „wyrodnego” syna. Jednak im głębiej wchodziłam w lekturę, tym bardziej bohater mnie irytował, tym mocniej rozumiałam motywację młodszego z Sikorów. Myślę, że powieść pobudzi do podobnej refleksji nie tylko mnie. I nie chodzi tu o bicie się w pierś, że nie jest się rodzicem idealnym, ale o zrozumienie i wybaczenie sobie niedoskonałości, a przede wszystkim o otwarcie się na świat dziecka.

To nie jest łatwa książka, zwłaszcza dla rodziców. Zgniecie, przeżuje, wzbudzi wątpliwości co do słuszności decyzji, jakie podejmujemy wobec naszych dzieci, ale też wyjaśni, czym w istocie są podyktowane. To książka o tym, jak powielamy schematy, jak zamieniamy się w swoich rodziców i kopiujemy te ich zachowania, których kiedyś nienawidziliśmy – zmienia się tylko ich forma,...

Nie wiem dlaczego, ale W. & W. Gregory kojarzył mi się jako autor tandetnych romansów z mafią albo z szefem w tle. Nie mam też pojęcia dlaczego postanowiłem się zainteresować Uznaniem, być może ktoś mi polecił tę książkę? I bardzo dobrze się stało, bo to dobra historia.

Wydaje mi się, że Uznanie to książka, którą powienien przeczytać każdy rodzić. Jak wielu z nas odkryje choć cząstkę siebie w bohaterach tej opowieści? Myślę, że będzie nas sporo. Mnie Uznanie skłoniło do wielu przemyśleń i refleksji oraz zastanowienia, co zrobiłem kiedyś źle i co mogę zrobić, aby unikać błędów w swoim postępowaniu.

Chętnie sięgnę po Pętlę autora, a Uznanie oczywiście polecam.

Ocena: 4+/6

Nie wiem dlaczego, ale W. & W. Gregory kojarzył mi się jako autor tandetnych romansów z mafią albo z szefem w tle. Nie mam też pojęcia dlaczego postanowiłem się zainteresować Uznaniem, być może ktoś mi polecił tę książkę? I bardzo dobrze się stało, bo to dobra historia.

Wydaje mi się, że Uznanie to książka, którą powienien przeczytać każdy rodzić. Jak wielu z nas odkryje...

Kiedy myślisz, że znasz się na literaturze, kiedy przekonany jesteś, że już nic Cię nie zaskoczy, kiedy wydaje ci się, że bez trudu potrafisz po samej okładce ocenić zawartość, wtedy zatrzymaj się na chwilę i zastanów, bo może się okazać, że tak jak ja stwierdzisz, że jednak nic nie wiesz i wciąż się musisz uczyć. Właśnie do takich wniosków doprowadziła mnie lektura książki, którą gdyby nie Sztukater to pewnie ominęłabym szerokim łukiem, bo nazwisko autora nic a nic mi nie mówiło, a i sama okładka jakoś tak nie zachęcała, a wręcz zniechęcała i nie wiem dlaczego, ale skojarzyła mi się z lekturą z gatunku science-fiction.
Podeszłam zatem do „Uznania” W. & W. Gregory jak do jeża z przekonaniem, że skoro trafiła w moje ręce to przeczytać muszę, ale bez przyjemności. I jakież było moje zdziwienie, kiedy z każdą kolejną stroną książka mnie całkowicie pochłaniała, a ja dawałam się uwieść jak nastolatka przy pierwszych zalotach.
Bo okazuje się, że "Uznanie" to lektura, która co najbardziej mnie zaskoczyło, z gatunku literatury pięknej, poruszająca szereg istotnych kwestii, w których wiele pojawia się przemyśleń o niełatwej sztuce rodzicielstwa, zwłaszcza w kontekście poszukiwania sensu życia czy drugiej połówki. Autor, tak, tak, niech Was nie zwiedzie podwójny skrót literowy, który wskazywałby na tandem autorski, przeciwnie – pod pseudonimem W. & W. Gregory, ukrywa się jeden człowiek, za to z ogromną wrażliwością. Przenosi on czytelnika w świat Jan Sikory, wdowca i byłego zawodnika judo, dziś trenera młodych adeptów tego sportu, który stara się odnaleźć sens życia po utracie żony. Dodatkową trudnością w jego codzienności jest samodzielną opieka nad nastoletnim synem Michałem, który jak na nastolatka przystało do łatwych osobników nie należy. Sikora nie tylko zatem będzie starał się nawiązać relację z synem, a jednocześnie mimo bólu i uczucia straty po śmierci żony, będzie mimo wszystko próbował odnaleźć nową miłość, bo przecież w pojedynkę nikt nie chce iść przez życie.
W obu tych wątkach, zarówno w kontaktach z synem, jak i w swych miłosnych poszukiwaniach Sikora jest wiarygodny. Chociaż czasem miota się, ma trudności w porozumiewaniu się z synem, jest skostniały w relacji z nowo poznaną kobietą, to w tym wszystkim jest wiarygodny, gdyż jako mężczyzna po przejściach, a dodatkowo w kryzysie wieku średniego, może zasadnie mieć swoje wzloty i upadki.
Autor zręcznie przeplata zarówno wątki relacji ojciec-syn, jak i partner w związku, zwłaszcza w związku z dodatkowym bagażem w postaci dziecka nowej partnerki. Oba wątki dodają powieści realistycznego wymiaru, pokazując, że życie często nie podąża prostą ścieżką, a miłość zarówno ta rodzicielska, jak i ta partnerska, wymaga pokonania wielu przeszkód.
Jednym z najmocniejszych aspektów "Uznania" jest zdolność autorów do ukazania procesu dojrzewania zarówno Jana, jak i Michała. Konflikty rodzinne i trudności w komunikacji są przedstawione w sposób, który sprawia, że czytelnik ma nadzieję na pozytywne ich rozwiązanie, a jednocześnie są one bardzo rzeczywiste i nie wydumane. Ścieżka, którą przechodzi Jan, od samotnego wdowca do zatroskanego ojca i partnera, jest wręcz poruszająca.
Ku mojemu zaskoczeniu "Uznanie" to wciągająca powieść, która dotyka uniwersalnych tematów związanych z miłością, rodziną i odnajdywaniem sensu życia po utracie. To lektura, która porusza, zmuszając czytelnika do refleksji nad własnymi doświadczeniami i wartościami życiowymi. Polecam Wam zatem serdecznie. Przeczytajcie i sprawdźcie sami.

Kiedy myślisz, że znasz się na literaturze, kiedy przekonany jesteś, że już nic Cię nie zaskoczy, kiedy wydaje ci się, że bez trudu potrafisz po samej okładce ocenić zawartość, wtedy zatrzymaj się na chwilę i zastanów, bo może się okazać, że tak jak ja stwierdzisz, że jednak nic nie wiesz i wciąż się musisz uczyć. Właśnie do takich wniosków doprowadziła mnie lektura...