Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami wystarczy moment, zdarzenie czy spotkana osoba, aby nasze życie diametralnie się zmieniło. Takie przypadkowe spotkanie zmieniło życie Izy. Od wtedy stała się Izabelą. Bo tak ją nazywał Marek. Mężczyzna, którego spotkała, kiedy od trzech miesięcy była mężatką. Mężczyzna żyjący ze świadomością, że odchodzi i mówiący o tym otwarcie. „Bądź moim światłem” to historia, której czytanie mnie bolało. Płakałam i chociaż nie ja jestem Izabelą, to żal ściskał mi gardło i czułam złość na los, który dał tak wiele, na tak krótko. Pomimo tego, że wiem, że to fikcja literacka, to sposób w jaki autorka opowiedziała nam tę historię pozwala poczuć emocje bohaterów i trudno przejść nad nimi obojętnie. Odchodzenie bliskich osób nigdy nie jest łatwe. To często długotrwały proces, naznaczony trudnymi emocjami. Ale to tylko przygrywka do tego, co czujemy po ich odejściu i jak cieżko poradzić sobie ze świadomością, że ich już nie ma. Izabela i Marek nie mieli tego czasu. Dostali od losu tylko jego niewielką część i świadomość, że wszystko może się skończyć w każdej chwili. „Bądź moim światłem” to książka napisana emocjami. Dorota Dea Makowska zawarła w niej tak wiele. Miłość, niewyobrażalne szczęście, niedowierzanie, ból, złość i smutek. Kłębowisko emocji wręcz namacalnych. Tej historii nie da się opisać czy opowiedzieć. Ją trzeba po prostu przeczytać.