Świetnie pokazuje hipokryzję środowisk "wolnościowych" w Polsce. Napisana z humorem, ale czasami w sposób dość chaotyczny. Krótko po publikacji okazało się, że autor też wcale święty nie jest.

Świetnie pokazuje hipokryzję środowisk "wolnościowych" w Polsce. Napisana z humorem, ale czasami w sposób dość chaotyczny. Krótko po publikacji okazało się, że autor też wcale święty nie jest.

Świetnie się czyta, lekko i przyjemnie i w tym problem. Śmichy chichy, a temat poważny, a zagrożenie realne. Choć faktycznie trudno na poważnie pisać o Korwinie.

Świetnie się czyta, lekko i przyjemnie i w tym problem. Śmichy chichy, a temat poważny, a zagrożenie realne. Choć faktycznie trudno na poważnie pisać o Korwinie.

Książka jest dużo lepsza w opisywaniu samego Korwina, niż jego akolitów. To najbardziej wartościowa część książki. Szersze wnioski dotyczące polskiej polityki lepiej wyciągać samemu z raportów podobnych do tych, na które powołuje się autor. Natomiast nie każdy miał i będzie mieć szansę porozmawiać z Korwinem osobiście, zwłaszcza o rzeczach, o których on sam wolałby nie rozmawiać.

Książka jest dużo lepsza w opisywaniu samego Korwina, niż jego akolitów. To najbardziej wartościowa część książki. Szersze wnioski dotyczące polskiej polityki lepiej wyciągać samemu z raportów podobnych do tych, na które powołuje się autor. Natomiast nie każdy miał i będzie mieć szansę porozmawiać z Korwinem osobiście, zwłaszcza o rzeczach, o których on sam wolałby nie...

Pokazuje fenomen Korwina-Mikke z innego punktu widzenia. Określa kształt prawicowej stronie polskiego rządu i uwypukla polaryzację społeczeństwa. Jak czytałam tę książkę to przechodziłam wachlarz uczuć - rozbawienie, złość, irytację, zażenowanie i jakiś dziwny rodzaj podziwu.

Pokazuje fenomen Korwina-Mikke z innego punktu widzenia. Określa kształt prawicowej stronie polskiego rządu i uwypukla polaryzację społeczeństwa. Jak czytałam tę książkę to przechodziłam wachlarz uczuć - rozbawienie, złość, irytację, zażenowanie i jakiś dziwny rodzaj podziwu.

Książkę ta zacząłem czytać jesienią. Wciągała i budziła skrajne emocje z każdą stroną. Po ujawnieniu bardzo niechlubnych faktów z życia autora książkę odłożyłem. Emocje opadły i nie mogłem się jej oprzeć. Dobrze napisana, bulwersująca tematyka i jakże ważna i aktualna. Ta ocena jej się należy, jednak mimo to już po kolejne książki tego autora sięgać nie będę.

Książkę ta zacząłem czytać jesienią. Wciągała i budziła skrajne emocje z każdą stroną. Po ujawnieniu bardzo niechlubnych faktów z życia autora książkę odłożyłem. Emocje opadły i nie mogłem się jej oprzeć. Dobrze napisana, bulwersująca tematyka i jakże ważna i aktualna. Ta ocena jej się należy, jednak mimo to już po kolejne książki tego autora sięgać nie będę.

Strasznie męcząca książka. Nie chodzi tylko (choć także) o styl Marcina Kąckiego, który ma być prześmiewczy, ale po pewnym czasie zmienia się w bełkot trudniejszy do zdzierżenia niż niektóre kosmiczne tezy korwinistów. Przede wszystkim autor skupił się na oklepanym temacie Korwina, gdy w czasie powstawania książki było wiadomo, że interes przejmują Mentzen i Wipler. Tymczasem są oni jedynie "liźnięci" na sam koniec, byleby cokolwiek o nich było.

Znając późniejsze perypetie Kąckiego można się tylko zastanawiać, czy Korwinowi tez pokazał "małego".

Strasznie męcząca książka. Nie chodzi tylko (choć także) o styl Marcina Kąckiego, który ma być prześmiewczy, ale po pewnym czasie zmienia się w bełkot trudniejszy do zdzierżenia niż niektóre kosmiczne tezy korwinistów. Przede wszystkim autor skupił się na oklepanym temacie Korwina, gdy w czasie powstawania książki było wiadomo, że interes przejmują Mentzen i Wipler....

Kąckiemu nie wyszło. Chciał na poważnie a wyszło śmiesznie. A może inaczej smieszne by było gdyby to nie byla prawda. Więc to taki śmiech przez łzy.

Książka o policyce. Właściwie politykach. Głównie Korwinie i jego partiach. Zaryzykuje stwierdzenie, że tak zupełnie przypadkiem Kącki obnażył wszelkie wady demokracji. Dopiero po ekturze "Chłopców" zdałem sobie sprawę po jak cienkim lodzie stąpamy. Jak może skończyć się głosowanie dla żartu, dla jaj, żeby było śmiesznie.

Wierzcie mi. Może być gorzej. Książka pokazuje politykę od kuchni. Ma niestety charakter uniwersalny.

Kąckiemu nie wyszło. Chciał na poważnie a wyszło śmiesznie. A może inaczej smieszne by było gdyby to nie byla prawda. Więc to taki śmiech przez łzy.

Książka o policyce. Właściwie politykach. Głównie Korwinie i jego partiach. Zaryzykuje stwierdzenie, że tak zupełnie przypadkiem Kącki obnażył wszelkie wady demokracji. Dopiero po ekturze "Chłopców" zdałem sobie sprawę po jak...

Parafrazujac redaktora Nogasia: Marcin, ale to jest napisane! Czytam - oddycham - czytam - oddycham.

A tak powaznie to solidna pozycja, sporo smaczkow nt. Korwina i jego partii, mozna sie niezle posmiac. Dobre ostrzezenie przed polska skrajna prawica.
Wynurzenia autora o cancel culture i metoo fatalnie sie zestarzaly, bo zdaje sie, ze sam nie zachowywal sie w porzadku w stosunku do kobiet, mowiac delikatnie, wiec w tym kontekscie sa jeszcze ciekawsze. Dedykacja tej ksiazki dla jego 4 corek rowniez zastanawia.

Byc moze podejscie do kobiet autora jest duzo blizej bohaterow ksiazki, niz chcialby przyznac?

Parafrazujac redaktora Nogasia: Marcin, ale to jest napisane! Czytam - oddycham - czytam - oddycham.

A tak powaznie to solidna pozycja, sporo smaczkow nt. Korwina i jego partii, mozna sie niezle posmiac. Dobre ostrzezenie przed polska skrajna prawica.
Wynurzenia autora o cancel culture i metoo fatalnie sie zestarzaly, bo zdaje sie, ze sam nie zachowywal sie w porzadku w...

A teraz spojrzymy na własne podwórko.

Marcin Kącki kreśli swym ciętym piórem obraz niszowych partii funkcjonujących na naszej scenie politycznej od lat.
Przyjrzyjcie się ludkowie polscy kogo wybieracie, na kogo glosujecie.
Wszystko byłoby śmieszne i jest żałosne w tych partyjnych przepychankach, powoływaniu, odwoływaniu prezesów, stosów nikomu niepotrzebnej makulatury, tej całej zabawy chłopców w krótkich spodenkach w politykę, gdyby nie szły
za tym pieniądze ze składek i naszych podatków.
A tak, bijąc polityczną pianę, niczego nie tworząc ani wytwarzając, dosłownie nic nie wnosząc do społeczeństwa oprócz gadżetów garderoby, prowokacyjnych wypowiedzi, hajlowania, to teraz już pokolenie ich wnuków zostaje posiadaczami domów pod Warszawą.

Fajny sposób na życie. Jeden z rodu prowokacją i krzykliwym warcholstwem wyrabia sobie dźwięczne nazwisko, a potem już z górki, lecą żony, dzieci, kochanki, wnuki. Dosłownie na pustce i niczym.

Miernoty, również moralne płyną sobie dalej., oczywiście pod sztandarem chrześcijańskich wartości.Przyjrzyjcie się ludkowie polscy, może sami siebie zobaczcie.

Podziękowania dla pana Kąckiego za kolejną , solidną reporterską robotę z życzeniami, by mimo wszystko nie odkładał Pan pióra.

A teraz spojrzymy na własne podwórko.

Marcin Kącki kreśli swym ciętym piórem obraz niszowych partii funkcjonujących na naszej scenie politycznej od lat.
Przyjrzyjcie się ludkowie polscy kogo wybieracie, na kogo glosujecie.
Wszystko byłoby śmieszne i jest żałosne w tych partyjnych przepychankach, powoływaniu, odwoływaniu prezesów, stosów nikomu niepotrzebnej makulatury,...

Osobom o poglądach nie lewych książka ta nie przypadnie do gustu, bo odsłania niewygodną prawdę. Język autora lekki, czytało się arcyprzyjemnie, kilka razy można było się nawet zaśmiać. Ciężki temat przedstawiony w bardzo lekki sposób.

Osobom o poglądach nie lewych książka ta nie przypadnie do gustu, bo odsłania niewygodną prawdę. Język autora lekki, czytało się arcyprzyjemnie, kilka razy można było się nawet zaśmiać. Ciężki temat przedstawiony w bardzo lekki sposób.