Ta część jest według mnie szalenie ważna i potrzebna - "Porządek musi być, czyli dzieci ze spektrum autyzmu są wśród nas".

My już wiemy czego możemy się spodziewać dzięki tytułowi, ale Fenek nie mógł tego przewidzieć i nie był gotowy na to, co go spotkało. Od rana z niecierpliwością ponagla rodzinę, bo nie może się doczekać spotkania ze znajomymi jego rodziców, którzy mają dzieci w wieku Fenka i Feni.

Już przy powitaniu, Fenek czuje się nieswojo nietypowym zachowaniem Tadka, który uparcie unika jego wzroku. Po przekroczeniu progu domu, jest zdumiony wszechobecnym i niesamowitym porządkiem. Wrażenie to potęguje wizyta w pokoju Tadka, gdzie wszystkie figurki dinozaurów są poukładane w równiutkie rzędy, a klocki posegregowane są według kolorów. Nie rozumie dlaczego nowy kolega nie pozwala mu dotykać jego dinozaurów i korzystać z jego kubka. Gwałtowna reakcja Tadka wywołuje w Fenku niepewność, a nawet złość. Uważa, że chłopiec zachowuje się niegrzecznie wobec niego jako gościa. Z mieszanką zdumienia i fascynacji przygląda się jego poczynaniom podczas poczęstunku.

W tej części pojawiła się seria zachowań bardzo typowych dla osób z zaburzeniami w spektrum autyzmu. Ważne jest by uczyć dzieci poszanowanie dla potrzeb, granic i nawyków innych osób bez względu na powyższe. Tak po prostu, w wyniku empatii, bez oceniania.

Czy Fenek poradzi sobie w tej nowej i niełatwej dla obu chłopców sytuacji? Czy znajdzie wspólny język z Tadkiem?

Jak zwykle, na uwagę zasługują piękne, minimalistyczne ilustracje doskonale oddające treść oraz emocje przeżywane przez bohaterów. Na każdej stronie pod tekstem znajdują się pytania nawiązujące do treści, co wspiera umiejętność słuchania ze zrozumieniem oraz skłania do aktywnego czytania.

Jako mama i nauczycielka wychowania przedszkolnego, gorąco polecam tę książkę wszystkim rodzicom i pedagogom. To świetna baza do podjęcia trudnego, ale jakże ważnego tematu, jakim jest zrozumienie i akceptacja potrzeb dzieci ze spektrum, ale nie tylko. Uczmy nasze dzieci szeroko rozumianego szacunku i empatii względem innych.

Ta część jest według mnie szalenie ważna i potrzebna - "Porządek musi być, czyli dzieci ze spektrum autyzmu są wśród nas".

My już wiemy czego możemy się spodziewać dzięki tytułowi, ale Fenek nie mógł tego przewidzieć i nie był gotowy na to, co go spotkało. Od rana z niecierpliwością ponagla rodzinę, bo nie może się doczekać spotkania ze znajomymi jego rodziców, którzy...