"Innym interesującym przetworem była woda z czaszki ludzkiej, czyli Aqua ex cranii Humani Destillata. Wykonywano ją na wiele sposobów. [...] Zmieloną czaszkę rozproszyć w wodzie i destylować dwa razy."

W pewnym momencie przygody z książkami zrozumiałem że chcę znacznie więcej, niż jest mi w stanie zaoferować literatura grozy.

Uświadomiłem sobie, że oprócz wszystkich tych fikcyjnych strachów (które oczywiście nadal uwielbiam),potrzebuję czegoś, co naprawdę się wydarzyło lub mogło wydarzyć. Że chcę poznać, wszystkie te niewygodne elementy ludzkiej natury, które przez wieki były skrywane pod płaszczem tabu, głęboko ukryte przed społeczeństwem lub po prostu nie wypadało o nich mówić.

Osoby czytające moje teksty wiedzą, że czasem prezentuję tu krótkie opinie, właśnie z tego typu książek, to też niektórych pewno nie zdziwi dzisiejsze zdjęcie i omawiany tu (wlaściwie po raz kolejny) temat ciała, gnicia, eksperymentów medycznych, a nawet i kanibalizmu.

"Człowiek jako lek i obiekt badań" to zbiór artykułów, wydanych początkiem maja, przez Pharmacopola. Nie miałem jeszcze tej przyjemności czytać innych książek z katalogu wydawnictwa, dlatego nie mam o nich za dużo do powiedzenia. Wyglądają na oficynę mocno specjalistyczną, skierowaną dla badaczy, więc w sumie ciężko żebym coś kojarzył.

Publikacja została podzielona na trzy główne części. W pierwszej skupiono się na "Człowieku jako leku", w drugiej przedstawiono "Historię anatomii", natomiast na końcu spotkamy się z "Człowiekiem jako obiektem badań". Główny redaktor Aleksander K. Smakosz, przygotował dla nas piętnaście artykułów bogato zdobionych w ilustrację i co najważniejsze w obszerne bibliografie.

Nie mam zamiaru opisywać tu wszystkich artykułów, a tym bardziej bawić się w recenzenta, którym nie jestem. Zamiast tego mogę zapewnić Was, że powyższa publikacja zagwarantowała mi kilka pięknych dni w tym miesiącu. To prawda, że jest skierowana w stronę badaczy, studentów, bardziej wykwalifikowanych czytelników i bywa cholernie nieprzystępna i ciężka, ale jednocześnie jest ogromnym źródłem makrabrycznej wiedzy, z którym naprawdę warto się zmierzyć.

Sięgając po powyższą publikację dowiecie się do czego przydawała się ludzka czaszka w medycynie. Przejdziecie się drogą jaką kroczyły "Sah" (egipskie zabalsamowane zwłoki) zanim zostały przerobione na proszek. Poznacie historie krwi i jej znaczenie w poszczególnych kulturach na przestrzeni wieków. Odkryjecie skróconą historie świętych, którzy po śmierci skończyli na ołtarzach w gablocie ze złota.

Fani historii (o ile tacy jeszcze istnieją),również nie bedą meli powodów do narzekania. W kilku artykułach, autorzy i autorki przybliżą Wam historię anatomii, zaczynając od starożytności kończąc na czasach współczesnych.

Zaskoczeniem drugiej części książki, okazała się obecność Wiktorii Król. W swoim artykule pt. "Porywacze ciał i burking", autorka skupiła się na temacie, który będzie szerzej omawiany w jej nadchodzącej książce (Obserwujcie wydawnictwo IX),i który może być idealnym uzupełnieniem, dla każdego żądnego wiedzy.

Najgrubsze i najcięższe rzeczy, zostawiono na końcu. W trzeciej części książki znajdziecie masę opisów "eksperymentów" z słynnej jednostki 731, oraz z gabinetu doktora Mengele. Rzeczy, zdecydowanie nie dla wrażliwych czytelników.

Gorąco zachęcam do sprawdzenia. Jeśli oczywiście się nie boisz.

"Innym interesującym przetworem była woda z czaszki ludzkiej, czyli Aqua ex cranii Humani Destillata. Wykonywano ją na wiele sposobów. [...] Zmieloną czaszkę rozproszyć w wodzie i destylować dwa razy."

W pewnym momencie przygody z książkami zrozumiałem że chcę znacznie więcej, niż jest mi w stanie zaoferować literatura grozy.

Uświadomiłem sobie, że oprócz wszystkich tych...

Książka dostępna na stronie wydawcy: https://pharmacopola.pl/produkt/czlowiek-jako-lek-i-obiekt-badan-a-smakosz-red/

Książka dostępna na stronie wydawcy: https://pharmacopola.pl/produkt/czlowiek-jako-lek-i-obiekt-badan-a-smakosz-red/