„Jacek Janczarski. I tak dalej, i tak dalej…” to fenomenalna biografia, napisana w bardzo oryginalnym stylu. Sylwetka wybitnego polskiego pisarza, satyryka, dramaturga i scenarzysty filmowego przybliżona została z różnych perspektyw, przed wszystkim jego córki Marianny, która straciła ojca w wieku sześciu lat. Książkę czyta się w zawrotnym tempie i z ogromną przyjemnością. Osobliwa opowieść, emanująca wyśmienitym humorem, wypełniona po brzegi licznymi dowcipami i groteskowością. Propozycja ta urzeka, sprawia, iż z trudem można się od niej oderwać. Autorka bierze także pod lupę tematy trudne i stara się dotrzeć do najbardziej niewygodnych faktów. Biografię tę charakteryzuje potężna szczerość. Zdominowana jest raczej doskonałą lekkością przekazu i pogodnością. Powoduje u czytelnika pozytywne odczucia, z chwilowymi przystankami na wzruszenie. W książce natrafimy na wiele ciekawostek. Dzięki niej poznamy również, m.in. początki powstania, postaci pana Sułka, gajowego Maruchy czy pani Elizy. „Jacek Janczarski. I tak dalej, i tak dalej…” to kapitalna propozycja wydawnicza, nie tylko dla fanów tytułowego artysty, lecz dla wszystkich lubujących się w nietuzinkowych biografiach.
Polecam. Damiano

„Jacek Janczarski. I tak dalej, i tak dalej…” to fenomenalna biografia, napisana w bardzo oryginalnym stylu. Sylwetka wybitnego polskiego pisarza, satyryka, dramaturga i scenarzysty filmowego przybliżona została z różnych perspektyw, przed wszystkim jego córki Marianny, która straciła ojca w wieku sześciu lat. Książkę czyta się w zawrotnym tempie i z ogromną przyjemnością....

Nie wychowałam się na przebojach i słuchowiskach Radiowej Trójki. Osoba Jacka Janczarskiego nie była mi za bardzo znana. Ale teraz, już po lekturze reportażu o Jacku, nie mogę już tak powiedzieć.
Kim był Jacek Janczarski? Znaną i cenioną postacią naszej kultury, autorem scenariuszy, pisarzem, satyrykiem i nieocenionym twórcą znanych słuchowisk radiowych. Bo pewnie wielu z was zna flagowy przebój Trójki – słuchowisko Kocham Pana, Panie Sułku. Pokolenia się na nim wychowały i utożsamiały z jego bohaterami. Pamięć o Jacku jest nadal żywa, odszedł od nas nagle, w młodym wieku. Gdy zmarł, jego córka, autorka wspomnień, miała zaledwie sześć lat. Nie pamięta za bardzo taty, w pamięci pozostały jej pojedyncze wspomnienia o nim. Ale stanęła na wysokości zadania i dała Jackowi Janczarskiemu drugie życie, odświeżyła pamięć o nim. Dzięki niej, pojawił się ponownie wśród nas, wskrzesił pokryte kurzem słuchowiska. Kto go znał? Wszyscy artyści sceny krajowej, był lubianą i bardzo cenionym twórcą. Pedantyczny i ułożony, jak już coś robił, to było to dopięte na ostatni guzik. Teksty do piosenek pisał z biegu, miał taki dar, którego możemy tylko pozazdrościć. Miał polot i potrafił znakomicie bawić się słowem. Geniusz.
Córka Jacka, Marianna, wiele czasu poświęciła, aby pamięć o ojcu była żywa. Przeglądała archiwa, słuchała jego audycje i odświeżyła znajomości z tymi, którzy doskonale znali jej ojca. Rozmawiała z żonami Jacka, bo tak na marginesie wspomnę, że miał trzy, oraz swoim przyrodnim rodzeństwem, ze współpracownikami i przyjaciółmi. Dowiemy się skąd się wzięły pomysły na jego audycje, co go inspirowało, że wykreował tak charakterystycznych bohaterów, którzy przez wiele lat dorastali i dojrzewali razem ze słuchaczami. Przekonacie się, czy scenariusz do Zmienników napisał specjalnie dla swojej żony? A wiecie o kim mowa?
Ta opowieść ma ciekawą kompozycję, określone, wyłuskane zagadnienia, są przedstawione z punktu widzenia bohatera oraz innych osób, znajomych, przyjaciół czy współpracowników. I jakież to jest ciekawe, każda z osób, którą dopuszczono do głosu, inaczej spogląda na pewne kwestie, każdy prezentuje swój pogląd czy swoje zdanie. To bardzo inspirujące, mamy ogląd z wielu stron i perspektyw, a nie tylko jednej, subiektywnej.
Nie można zapomnieć, że lektura jest pełna ciekawych anegdot, rubasznych opowieści i ociekająca dobrym nastrojem. Zabawa przednia i nieskończona. Artystę można by wspominać miesiącami, inspirować się jego cennymi radami i zasadami, wzorować na jego postępowaniu. Mimo, że jest nieobecny dzisiaj pośród nas, to nadal jest żywy w naszych sercach i wspomnieniach. Takich osób się nie zapomina, każde wspomnienie jego dzieła sprawia, że wraca do nas.
To lektura jedyna w swoim rodzaju, hołd złożony przez córkę ojcu, który jest i będzie. To nietypowa biografia, okraszona licznymi zdjęciami z prywatnego archiwum, których raczej w innym miejscu nie będzie nam dane ujrzeć.
Zachęcam do artystycznej podróży do świata satyry i dobrego humoru, do ożywienia wspaniałych i wspomnień, do pobudzenia wyobraźni i oddania głośnego okrzyku Kocham Pana, Panie Sułku!

Nie wychowałam się na przebojach i słuchowiskach Radiowej Trójki. Osoba Jacka Janczarskiego nie była mi za bardzo znana. Ale teraz, już po lekturze reportażu o Jacku, nie mogę już tak powiedzieć.
Kim był Jacek Janczarski? Znaną i cenioną postacią naszej kultury, autorem scenariuszy, pisarzem, satyrykiem i nieocenionym twórcą znanych słuchowisk radiowych. Bo pewnie wielu z...

To była duża przyjemność. Czytając te książkę, śmiałam się do łez. Pojawiły się też łzy wzruszenia. Dla mnie postać Jacka Janczarskiego nierozerwalnie łączy się z dawna Trójką. Pamiętam "Powtórkę z rozrywki", gdzie można było usłyszeć"Kocham pana, panie Sułku". W jakiejś wieczornej audycji puszczano "Rodzinę Poszepszynskich". Z książki dowiedziałam się więcej o twórczości Jacka Janczarskiego. Podobało mi się też, jak książka została skonstruowana. Z jednej strony to, co o sobie i swojej twórczości mówił bohater książki. Z drugiej to, czego o ojcu dowiedziała się z rozmów ze współpracownikami, przyjaciółmi, rodzina jego córka . Polecam gorąco.

To była duża przyjemność. Czytając te książkę, śmiałam się do łez. Pojawiły się też łzy wzruszenia. Dla mnie postać Jacka Janczarskiego nierozerwalnie łączy się z dawna Trójką. Pamiętam "Powtórkę z rozrywki", gdzie można było usłyszeć"Kocham pana, panie Sułku". W jakiejś wieczornej audycji puszczano "Rodzinę Poszepszynskich". Z książki dowiedziałam się więcej o twórczości...

Znacie serial „Zmiennicy”?. Ja go poznałam dopiero kilka lat temu. Bardzo mi się podobał, ale do tej pory nie wiedziałam kto napisał do niego scenariusz. Dopiero autorka książki wszystko mi wyjaśniła.

Dowiedziałam się też wiele o dawnych słuchowiskach radiowych, takich jak np. „Kocham pana, panie Sułku”. W książce opisany jest proces powstawania takich słuchowisk. Dowiadujemy się skąd Jacek Janczarski czerpał pomysły, jak przygotowywał się do pisania, jak długo pisał jedno słuchowisko i jakich warunków do tego potrzebował. I jeszcze jedno! Pamiętajcie, że autor pisał tekst do słuchowisk na maszynie do pisania. A co jeśli się pomylił? Zapewniam Was, że na takie sytuacje miał bardzo oryginalny i niezawodny plan :D

Autorka w bardzo ciekawy sposób przedstawia życie swojego ojca. Daje głos różnym osobom, które go znały np. żonom, dzieciom, przyjaciołom, współpracownikom. Każdy z nich odnosi się do poruszanego tematu z własnej perspektywy. Taki sposób pisania bardzo mi odpowiada ponieważ poznaję książkę z punktu widzenia różnych osób. Nieraz zdarzało się, że wypowiadające się osoby widziały temat zupełnie inaczej. To pokazuje jak odmienne mogą być nasze stanowiska i spostrzeżenia w różnych sprawach.

Z książki dowiemy się wiele zarówno o prywatnym, jak i zawodowym życiu Jacka Janczarskiego. Wypowiadające się osoby nie owijają w bawełnę, tylko szczerze mówią jaką osobą według nich był Jacek Janczarski. Mówią jaka relacja ich łączyła, opisują trudne momenty, których doświadczyli, a także te przyjemne , które pogłębiły ich relację.

Bardzo rzadko czytam biografię. Jeśli dobrze liczę, to dopiero druga pozycja tego rodzaju, którą przeczytałam. Nie wiedziałam czego się spodziewać. Obawiałam się, że książka będzie nudna. Tymczasem przeczytałam ją dość szybko i z zainteresowaniem. Czytam głównie reportaże, ale chciałam otworzyć się na coś nowego. Nie żałuję, a wręcz cieszę się, że to zrobiłam. Bardzo mocno polecam tę książkę.

Znacie serial „Zmiennicy”?. Ja go poznałam dopiero kilka lat temu. Bardzo mi się podobał, ale do tej pory nie wiedziałam kto napisał do niego scenariusz. Dopiero autorka książki wszystko mi wyjaśniła.

Dowiedziałam się też wiele o dawnych słuchowiskach radiowych, takich jak np. „Kocham pana, panie Sułku”. W książce opisany jest proces powstawania takich słuchowisk....

Nie każdy podjąłby się w sumie nie tak łatwego zadania, jakim jest zapamiętanie najcenniejszych wspomnień o człowieku, który właściwie podarował życie, a odszedł zdecydowanie za szybko. Pozostało, po nim to, co jest, najpiękniejsze zdjęcia, pamiątki oraz to, w jaki sposób został zapamiętany w oczach znajomych, rodziny.

Marianna Janczarska, córka Pana Jacka Janczarskiego zechciała się podzielić z Czytelnikiem tym, co utkwiło w jej dziecięcej pamięci o tacie, który był skromny, a wiedza o nim była znikoma, a jedynie wiedziała, jak wygląda, ale nic więcej.

Marianna Janczarska w książce pt. ''Jacek Janczarski. I tak dalej, i tak dalej…'' przedstawia obraz człowieka, którego my na co dzień nie znamy, nie wiemy o jego życiu właściwie nic, ale za to nie daje, o sobie tak łatwo zapomnieć poprzez to, jaki był i jakie wskazówki po sobie zostawił.

O Panu Jacku Janczarskim przypominają najczęściej media radiowe i telewizyjne w momencie, kiedy zbliża się jego rocznica śmierci, a młodsze pokolenia najczęściej z reguły nie wiedzą nic na temat jego twórczości. Przykładem na to jest, nadawana audycja w Programie Trzecim Polskiego Radia pt. ''Kocham pana panie Sułku'' z niezapomnianymi rolami aktorki teatralnej, serialowej Pani Marty Lipińskiej, jako pani Eliza i niezwykle utalentowanego artystycznie aktora Pana Krzysztofa Kowalewskiego w roli tytułowego Pana Sułka.

Na samym początku przykuł moją uwagę wiersz pisany z myślą o córkach Pana Jacka. Brzmi on bardzo ciekawie, ale jest w nim zachowany humor charakterystyczny taki ułożony pod kabaret. Taki pomysłowy, a nawet napisany z lekkością i taką miłością o nich.

Co jest ważne, że Pan Jacek jest synem pisarza tworzącego dla dzieci i młodzieży, autorem wielu wierszy Czesława Janczarskiego.

Dzięki wyrażanym opiniom, jaki był przedstawiony w oczach osób, z którymi współpracował, co sprawiało mu radość, czy był otwarty na to, w czuł się najlepiej, pasja i praca można poznawać na nowo historię o człowieku, którego polubiło osobowość nieco wcześniej.

Bardzo spodobał mi się zamieszczone zdjęcia z życia Pana Jacka oraz osób pracujących z nim na co dzień. Perełki pochodzące z albumu rodzinnego, które właściwie nikt nie miał okazji do tej pory zobaczyć.

Książka ta składa się z barwnie przedstawionych 25 rozdziałów.

Warto zwrócić szczególną uwagę na słowa autorki zawarte we wstępie i na samym końcu.

Ta książka jest wspaniałą podróżą artystyczną po świecie, który przyciąga, wzrusza, ale jest również przykładem na to, że choć osoby bliskiej już nie ma, wśród nas zachowane są w archiwum radiowym audycje, znane teksty piosenek, scenariuszy, głos twórcy, o którym będziemy pamiętać, gdyż dzięki temu, że telewizja przypomina nam o jego twórczości, jaką pozostawił po sobie w serialach tych znanych i mniej znanych. Przykładem na to jest wyreżyserowany przez Stanisława Bareję ceniony i oglądany przez wielu milionów Polaków serial w latach osiemdziesiątych pt. ''Zmiennicy'', dający początek i karierę do sławy aktorom, a słowa pochodzące z niego odzwierciedlają rzeczywistość, życia związanego z nimi i nieprzewidziane niespodzianki.

Wydawnictwu Znak dziękuje za przedpremierowy egzemplarz książki pt. ''Jacek Janczarski. I tak dalej, i tak dalej…'' autorstwa Marianny Janczarskiej.

Polecam przeczytać tę książkę.

Nie każdy podjąłby się w sumie nie tak łatwego zadania, jakim jest zapamiętanie najcenniejszych wspomnień o człowieku, który właściwie podarował życie, a odszedł zdecydowanie za szybko. Pozostało, po nim to, co jest, najpiękniejsze zdjęcia, pamiątki oraz to, w jaki sposób został zapamiętany w oczach znajomych, rodziny.

Marianna Janczarska, córka Pana Jacka Janczarskiego...