Stronnicze, wrogie i skrajnie konserwatywne opinie o najciekawszych dokonaniach historiografii XX wieku. A rebours może stanowić historyczny przegląd rozwoju metodologii nauki. Cieszę się, że wizja autorki na historię nie jest obowiązująca, bo byłaby ona potwornie nudną i ponurą nauką.

Stronnicze, wrogie i skrajnie konserwatywne opinie o najciekawszych dokonaniach historiografii XX wieku. A rebours może stanowić historyczny przegląd rozwoju metodologii nauki. Cieszę się, że wizja autorki na historię nie jest obowiązująca, bo byłaby ona potwornie nudną i ponurą nauką.

Pytania które zadaję sobie od lat i ciągle nie mam na nie jednolitej odpowiedzi, choć skłaniam się do jednego stanowiska: na ile historia i pisanie o historii przeszłej jest odbiciem teraźniejszości? Jak mocno na odnajdywanie przeszłości wpływ ma bieżące dzisiaj? Czy osobowość ideologiczna autora ma wpływ na historię jaką odnajduje? Wszystkie te pytania kryją się w rozważaniach autorki. Choć bezpośrednio ich nie dotyka skupiając się bardziej na potrzebie zmiany narracji historycznej to jednak ciągle gdzieś rezonują. Sama treść ogniskuje wokół potrzeby odejścia od dotychczasowego spojrzenia na historię jako opowieść elit o elitach (historia polityczna),na rzecz opowieści o pewnych przemianach społecznych mających na celu wciągnięcie szeroko rozumianych mas do życia politycznego, oraz odejście od spojrzenia narodowego na internacjonalne. Już to świadczy o zabarwieniu ideowym autorki, ale nie przekreśla wagi i ważności tego co pisze. Czytanie bywało trudne (poprzez odwołania filozoficzne i historiograficzne),ale na pewno było inspirujące.

Pytania które zadaję sobie od lat i ciągle nie mam na nie jednolitej odpowiedzi, choć skłaniam się do jednego stanowiska: na ile historia i pisanie o historii przeszłej jest odbiciem teraźniejszości? Jak mocno na odnajdywanie przeszłości wpływ ma bieżące dzisiaj? Czy osobowość ideologiczna autora ma wpływ na historię jaką odnajduje? Wszystkie te pytania kryją się w...