To było zauroczenie od pierwszego spojrzenia, oczarowała mnie bowiem okładka książki. I dobrze się stało! Dzięki powieści Ewy Salwin miałam możliwość czytelniczo przenieść się do Warszawy dwudziestolecia międzywojennego. Byłam tam widzem spektaklu rewiowego wystawianego w teatrze Złota Zasłona, jak również mogłam poznać ciężką pracę i trudne życie osobiste tancerek występujących w rewii. Podglądałam ich wyczerpujące próby, współodczuwałam tremę przed występami, przysłuchiwałam się garderobianym sprzeczkom młodziutkich tancerek.
Główną bohaterką powieści jest piętnastoletnia Marysia Lipkówna. Trudna sytuacja finansowa zmusiła ją do podjęcia pracy w teatrze Złota Zasłona. Ma nadzieję na zdobycie sławy, marzy również o poznaniu mężczyzny, który otoczyłby ją opieką i zapewnił godne życie. Kiedy na przedstawieniu pojawia się krytyk teatralny Abel Wernicki i zwraca na młodziutką girlaskę uwagę, w nim to upatruje ona zmiany swojego losu. Z chwilą pojawienia się postaci Abla Wernickiego rozwija się w książce wątek kryminalny. Jak się okaże, znany krytyk, jest to człowiek uzależniony od morfiny i zamieszany w świat przestępczy ówczesnej stolicy.
Ewa Salwin bardzo realistycznie oddała rzeczywistość, przekrój społeczny Warszawy opisanego okresu. To nie tylko miasto kultury, rozrywki i nadziei na godne życie. Poznajemy także mroczną stronę stolicy, nieprzyjaznej dla najuboższych jej mieszkańców, z niebezpiecznym kryminalnym marginesem społecznym. Również świat teatru dostrzegany z widowni, który oślepia kolorowymi światłami, rozbrzmiewa wesołą muzyką, kusi uśmiechem i zgrabnymi nogami tańczących kankana dziewcząt, to tylko świat pozorów. Girlaski zalotnie spoglądające się ze sceny, to tak naprawdę młode, ubogie dziewczyny, które za marne wynagrodzenie ćwiczą w pocie czoła i do utraty sił trudne układy taneczne. Po skończonym przedstawieniu, kiedy ściągną już kolorowe kreacje, zakładają skromne sukienki, pocerowane płaszcze i dziurawe buty, myśląc tylko jak zaspokoić głód jak najtańszym kosztem. Są one również ofiarami nieuczciwych mężczyzn, którzy bez skrupułów wykorzystują ich chęć wyrwania się z kręgu ubóstwa. Autentyzmu powieści dodaje również użyte przez autorkę charakterystyczne słownictwo, typowe dla ówczesnej Warszawy.

Książka podobała mi się, jest ona oryginalnym połączeniem powieści obyczajowej z wątkami kryminalnymi. Dużo tu zwrotów akcji i zdarzeń zaskakujących czytelnika. Ale przede wszystkim fantastycznie oddany jest klimat teatru rewiowego, który udało mi się poczuć dzięki Ewie Salwin.

To było zauroczenie od pierwszego spojrzenia, oczarowała mnie bowiem okładka książki. I dobrze się stało! Dzięki powieści Ewy Salwin miałam możliwość czytelniczo przenieść się do Warszawy dwudziestolecia międzywojennego. Byłam tam widzem spektaklu rewiowego wystawianego w teatrze Złota Zasłona, jak również mogłam poznać ciężką pracę i trudne życie osobiste tancerek ...

Bardzo dobra książka, która przenosi nas do Warszawy w lata dwudzieste. Świetny klimat, wzbudzająca emocje fabuła, ciekawe sylwetki bohaterów. W pewnym momencie myślałam, że akcja tak się zagmatwa i stanie nieczytelna, że nie doczytam, ale szybko wszystko stało się jasne. Chętnie sięgnę po kolejne książki pani Ewy Salwin - zwłaszcza, jeśli akcja znowu będzie się toczyła w latach dwudziestych!

Bardzo dobra książka, która przenosi nas do Warszawy w lata dwudzieste. Świetny klimat, wzbudzająca emocje fabuła, ciekawe sylwetki bohaterów. W pewnym momencie myślałam, że akcja tak się zagmatwa i stanie nieczytelna, że nie doczytam, ale szybko wszystko stało się jasne. Chętnie sięgnę po kolejne książki pani Ewy Salwin - zwłaszcza, jeśli akcja znowu będzie się toczyła w...

,,Rewia'' Ewy Salwin to książka której bohaterką jest młodziutka girlsa Marysia Lipkówna. Pochodzi ona z nizin społecznych i jak wszystkie jej koleżanki z teatrzyku rewiowego marzy o bogatym adoratorze, jedwabnych pończoszkach i sznurach pereł.Kiedy na jej drodze staje Abel Wernicki ex tancerz i krytyk teatralny,dziewczyna ma nadzieję,że on może być jej przepustką do lepszego życia. Byłam przekonana, że romans jest nieunikniony,ale nic bardziej mylnego... Następuje zwrot akcji i pojawia się wątek kryminalny.
Ta książka jest bardzo zaskakująca, niby leciutka opowieść z życia naiwnych młodych tancerek, napisana z dużą dozą humoru,ale też pokazująca ciemniejszą stronę rzeczywistości: biedę ,która zmuszała kobiety do handlowania własnym ciałem, nielegalne skrobanki , seksualne wykorzystywanie służących przez ,, panów ".
Książka mi się podobała, autorka rewelacyjnie oddała klimat międzywojennej Warszawy zróżnicowanej społecznie i kulturowo.

,,Rewia'' Ewy Salwin to książka której bohaterką jest młodziutka girlsa Marysia Lipkówna. Pochodzi ona z nizin społecznych i jak wszystkie jej koleżanki z teatrzyku rewiowego marzy o bogatym adoratorze, jedwabnych pończoszkach i sznurach pereł.Kiedy na jej drodze staje Abel Wernicki ex tancerz i krytyk teatralny,dziewczyna ma nadzieję,że on może być jej przepustką do...

Lata dwudzieste. Warszawa.
Piętnastoletnia Marysia Lipkówna jest girlaską w Zielonej Zasłonie u baletmistrza Ozerki. Mieszka u ciotki, która stara się znaleźć dla niej narzeczonego. Ma na względzie jej dobro, oczywiście...
Cały taneczny świat miasta drży przed krytykiem Ablem Wernickim. A on pewnego wieczoru zaprosił bohaterkę na kolację i napisał...pozytywną opinię...ale o tym dowiedziała się później.
Kontynuowali swoją znajomość przez jakiś czas. Potem...zaginęła ciotka a dziewczyna została porwana przez handlarzy żywym towarem.
...

Lektura podobała mi się średnio. Niewiele się tu działo, przynajmniej w części. Potem było nieco lepiej. Atutem była postać Marysi, młodziutkiej i nieco naiwnej, nastawionej na zrobienie kariery tancerki. Wernicki, morfinista, był dla mnie dziwnym typem, trudnym do rozgryzienia. Prowadził dziwne interesy. Podobnie jak większość pozostałych bohaterów. Niby porządni, praworządni a w rzeczywistości niekoniecznie
Język powieści jest stylizowany na ówczesny. To akurat jest ciekawym doświadczeniem czytelniczym i atutem.

Lata dwudzieste. Warszawa.
Piętnastoletnia Marysia Lipkówna jest girlaską w Zielonej Zasłonie u baletmistrza Ozerki. Mieszka u ciotki, która stara się znaleźć dla niej narzeczonego. Ma na względzie jej dobro, oczywiście...
Cały taneczny świat miasta drży przed krytykiem Ablem Wernickim. A on pewnego wieczoru zaprosił bohaterkę na kolację i napisał...pozytywną opinię...ale o...

Widowiska nie wolno przerwać. Rewia musi trwać.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i jej piórem. Powieść bardzo przypadła mi do gustu i z wielką przyjemnością sięgnę po następne.
Bohaterką powieści jest Marysia, która kocha taniec, ma marzenia i nadzieję.
Teatr Złota Zasłona, to tam Marysia wylewa poty, czasami robiąc minę do złej gry. Nic nie jest proste, zwłaszcza kiedy zjawia się krytyk teatralny Abel, przed którym drży cały teatr. Los Marysię i Abla postawił znowu na drodze razem, i nasza bohaterka przekona się że życie to nie bajka i trzeba będzie się zmierzyć z rzeczywistością.

Powieść ta ma swoje tempo. Nie zabrakło w niej emocji, tajemnic i tańca, który bardzo kocham. Zagościmy w Warszawie,. Tam Marysia pozna smak życia, o którym raczej chciałaby zapomnieć.
W powieści poznamy wielu bohaterów. Nie do końca będzie wiadomo komu ufać, a komu nie. Kto mówi prawdę a kto kłamie.
Trud, wysiłek i wylany pot, bo to z tym musi się liczyć Marysia. Jej uśmiech to tylko przykrywka aby nie wzbudzać podejrzeń.

Świetna książka, którą bardzo polecam.

Widowiska nie wolno przerwać. Rewia musi trwać.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i jej piórem. Powieść bardzo przypadła mi do gustu i z wielką przyjemnością sięgnę po następne.
Bohaterką powieści jest Marysia, która kocha taniec, ma marzenia i nadzieję.
Teatr Złota Zasłona, to tam Marysia wylewa poty, czasami robiąc minę do złej gry. Nic nie jest proste,...

Warszawa, szalone lata dwudziestolecia międzywojennego, lata rozkwitu wszelkiego rodzaju sztuk teatralnych. Autorka zabiera nas do teatrzyku rewiowego, w którym Marysia Lipkówna, początkująca tancerka marzy o lepszym i dostatnim życiu. Los stawia na jej drodze Abla Wernickiego, krytyka, od którego zależy sukces bądź porażka spektaklu.
Spotkanie z krytykiem wywraca nudne życie Marysi do góry nogami, a ona zostaje wciągnięta w sam środek kryminalnej intrygi. 

Poznajemy mroczną stronę stolicy, z jej różnorodnością kulturową, wyznaniową i społeczną. Pisarka ujawnia gorzką prawdę o życiu tancerek rewiowych, ich problemach, tak typowych dla kobiet ubiegłego stulecia, kobiet zależnych od mężczyzn i podporządkowanych regułom narzuconym im przez stanowiących prawo.

Bardzo podobały mi się tajemnice, niedomówienia, zwroty akcji i niebanalne postacie. Różnorodność wątków, począwszy od tańca, narkotyków, handlu żywym towarem, a skończywszy na zabójstwie i samobójstwie.

Co mogę uznać za słabą stronę to przedsawienie policji w sposób przesadnie negatywny i przerysowany, jako skorumpowanych, zdolnych do wszystkiego funkcjonariuszy, którzy zamiast kojarzyć się nam ze stróżami prawa kojarzą się raczej z kryminalistami. Fabuła wydaje się lekko naciągana poprzez pokazanie mało wiarygodnych kolei losu absolwentów renomowanej szkoły baletowej.

Niektórzy twierdzą, że życie to teatr, a my jesteśmy aktorami albo tylko dublerami. Spektakl musi trwać, kurtna w górę, przywdziwajmy kostiumy i zakładajmy maski.

🔥Ocena 1-10: 7

⭐️ Za książkę dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska

Warszawa, szalone lata dwudziestolecia międzywojennego, lata rozkwitu wszelkiego rodzaju sztuk teatralnych. Autorka zabiera nas do teatrzyku rewiowego, w którym Marysia Lipkówna, początkująca tancerka marzy o lepszym i dostatnim życiu. Los stawia na jej drodze Abla Wernickiego, krytyka, od którego zależy sukces bądź porażka spektaklu.
Spotkanie z krytykiem wywraca nudne...

„Rewia” Ewy Salwin to tekst niełatwy. Zaczyna się dynamicznie, lekko, ale już po pierwszym rozdziale mamy dość tego rytmu – męczącego, urywanego. Chcemy wyjść z tej dusznej sali, wyjść i zaczerpnąć świeżego powietrza. I taką szansę dostajemy, ale nie znaczy to, że od tej chwili będzie nam łatwiej. Będzie tylko gorzej, duszniej, bardziej przytłaczająco
Żeby zmierzyć się z „Rewią”, trzeba być gotowym na dość specyficzne tempo akcji. Jest ona powolna, lecz dużo się dzieje na poziomie emocji, przeżyć bohaterów. Dosłownie zaglądamy im w dusze.
Lektura tej książki jest też podróżą w czasie. Przenosimy się do międzywojennej Warszawy lat dwudziestych, opisanej (według mojej wiedzy) zgodnie z większością realiów historycznych. Zarówno tych obyczajowych jak i tych kulturowych.
Do samego końca jesteśmy zwodzeni, nikt nie jest tym, kim się wydaje. Kończymy książkę z wrażeniem, że wybory bohaterów były niewłaściwe. Że wszystko powinno się skończyć inaczej…
Odbieram ten tekst jako bardzo ludzki, taki, w którym łatwo utożsamiamy się z każdym z bohaterów po kolei. Zakończenie zamiast uspokajać, elektryzuje.

„Rewia” Ewy Salwin to tekst niełatwy. Zaczyna się dynamicznie, lekko, ale już po pierwszym rozdziale mamy dość tego rytmu – męczącego, urywanego. Chcemy wyjść z tej dusznej sali, wyjść i zaczerpnąć świeżego powietrza. I taką szansę dostajemy, ale nie znaczy to, że od tej chwili będzie nam łatwiej. Będzie tylko gorzej, duszniej, bardziej przytłaczająco
Żeby zmierzyć się z...

Warszawa.
Barwne lata 20- ste.
Na deskach teatrzyku rewiowego Złota Zasłona właśnie trwa próba pod okiem baletmistrza Ozerki. Nóżka w górę, nóżka w dół, plecy proste, wciągnij brzuch! I uśmiech. Najważniejszy jest uśmiech.
To nic, że ciałi ledwie wytrzymuje katorżnicze tempo, a duszę poraża strach przed baletmistrzem. Bez tych marnych groszy za spektakl nie sposób się utrzymać. A wieczorem...
Błyszczeć trzeba! Koniecznie błyszczeć!
A nuż trafi się taki, co odmieni los.
Wśród tupotu nóżek i gwaru rozmów Marysia Lipkówna przysiada i marzy..
Nie wie, że już dziś spotka kogoś, dzięki komu jej życie nabierze niespodziewanego tempa. Nie pozna, że to Abel Wernicki, krytyk teatralny przed którym drży cała Warszawa i który sam zmaga się z własnymi demonami, poda jej swoje ramię.
Dokąd ją zaprowadzi?
Tego Wam nie powiem.
Wszak ,,show must go on".

To była niezwykle barwna opowieść.
Nasączona zapachem scenicznych desek, potu, mroku ciemnej strony stolicy i wielu niespełnionych nadziei.
Do tego cierpka jak wiśnia, której sok do złudzenia przypomina ciemne krople krwi.
A zakończenie?
Miażdży.
Coś zatoczy koło, by w swoje szprychy wciągnąć tego, kogo nie powinno.

Autorka dała nam prawdziwy międzywojenny pokaz wielorakich emocji i kolejny raz udowodniła, że wie, jak z nami pogrywać, a my, wbici w fotel, z niecierpliwością czekamy na magiczne słowo ,,kurtyna".
Ogromnie polecam!!!

Warszawa.
Barwne lata 20- ste.
Na deskach teatrzyku rewiowego Złota Zasłona właśnie trwa próba pod okiem baletmistrza Ozerki. Nóżka w górę, nóżka w dół, plecy proste, wciągnij brzuch! I uśmiech. Najważniejszy jest uśmiech.
To nic, że ciałi ledwie wytrzymuje katorżnicze tempo, a duszę poraża strach przed baletmistrzem. Bez tych marnych groszy za spektakl nie sposób się...

Lubicie poznawać twórczość nowych autorów?
Ja tak, a jeszcze trafiłam na powieść, której akcja rozgrywa się w latach 20-tych. To lubię!

Marysia Lipkówna jest tancerką teatrzyku rewiowego Złota Zasłona. Dziewczyna marzy o lepszym życiu. Taniec to morderczy wysiłek na próbach i sztuczny uśmiech na twarzy.
Gdy w Złotej Zasłonie pojawia się krytyk teatralny Abel Wernicki boją się go zarówno tancerki jak i sam baletmistrz Ozerka. Nikt nie śmie przerwać widowiska tanecznego.
Wkrótce drogi Marysi Lipkówny i Abla Wernickiego krzyżują się. Młoda dziewczyna nie wie, że Warszawa nie jest bezpiecznym miejscem dla młodych dziewczyn i nic nie jest takie jak się wydaje.

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i jestem bardzo zaskoczona. Oczywiście pozytywnie.
Bardzo ciekawa, wciągająca i intrygująca fabuła. Nie ma mowy o nudzie. Autorka barwnie opisuje Warszawę z dwudziestolecia międzywojennego. Możemy przeczytać, co wtedy działo się i jakie konsekwencje poniesie młoda dziewczyna, która nie jest świadoma jakie jest naprawdę życie.
Autorka potrafi trzymać czytelnika w napięciu, bo to historia pełna tajemnic oraz zaskakujących zwrotów akcji. Do samego końca nie możemy ufać nikomu.
Lubię czytać taką literaturę i autorka trafiła w moje gusta czytelnicze. Teraz wiem, że z przyjemnością sięgnę po inne tytuły tej autorki.
Bawiłam się rewelacyjnie!
Polecam!

Lubicie poznawać twórczość nowych autorów?
Ja tak, a jeszcze trafiłam na powieść, której akcja rozgrywa się w latach 20-tych. To lubię!

Marysia Lipkówna jest tancerką teatrzyku rewiowego Złota Zasłona. Dziewczyna marzy o lepszym życiu. Taniec to morderczy wysiłek na próbach i sztuczny uśmiech na twarzy.
Gdy w Złotej Zasłonie pojawia się krytyk teatralny Abel Wernicki boją...

To moja pierwsza styczność z twórczością autorki. Przyznam szczerze, że przyciagnęła mnie niesamowicie klimatyczna okładka i opis książki.

Marysia jest 15-letnią dziewczyną, tańczącą pod okiem baletmistrza Ozerki w teatrze Złota Zasłona. Mieszka z ciotką, u której wynajmuje pokój i radzi sobie, jak może, zwłaszcza że są czasy dwudziestolecia międzywojennego. Zarówno tancerki, jak i sam Ozerka drżą na widok krytyka i recenzenta, Abla Wernickiego. To od jego recenzji zależy sukces lub porażka grupy tanecznej.

Drogi Lipkówny i Wiernickiego krzyżują się pewnego dnia po występie. Zaraz potem znika ciocia Marysi. Na scenie życie wydaje się inne niż poza teatrem, chociaż w obu przypadkach trzeba ciężko pracować i uważać, by nie powinęła się noga.

Poczatkowo nic nie zapowiada akcji, jaka rozkręca się w połowie książki. Ze spokojnej przeobraża się w rollercoaster pełen napięcia. Autorka całkowicie zaskoczyła mnie tą fabułą. Tylko nie jestem pewna czy na plus. Raczej spodziewałam się czegoś innego.

To moja pierwsza styczność z twórczością autorki. Przyznam szczerze, że przyciagnęła mnie niesamowicie klimatyczna okładka i opis książki.

Marysia jest 15-letnią dziewczyną, tańczącą pod okiem baletmistrza Ozerki w teatrze Złota Zasłona. Mieszka z ciotką, u której wynajmuje pokój i radzi sobie, jak może, zwłaszcza że są czasy dwudziestolecia międzywojennego. Zarówno...