Wyciągam obecnie z folderów laptopa i księgarni ebooki, które kupiłam już jakiś czas temu lub dawno. Lubię sięgać po pozycje nietypowe, choć zdarza się, że jednak to był błąd i żałuję. W przypadku książki „Kot w Tokio” początek był niekonwencjonalny i bardzo intrygujący, myślałam, że będzie to zaczątek świetnej historii. Jednak im dalej w las, tym większe rozczarowanie. Historie dotyczą kolejnych postaci, ale są tak chaotyczne, że ciężko połapać, o co chodzi. Brakuje wyjaśnienia słów po japońsku, są dopiero na końcu książki. Najciekawszym elementem powieści jest komiks o kocie, nałogowym graczu oraz samotnym chłopcu – za niego naciągam dość znacznie ocenę. Również zakończenie jest jakby spinającą całość klamrą. Ocena dobra, dzięki komiksowi i kotom.

Wyciągam obecnie z folderów laptopa i księgarni ebooki, które kupiłam już jakiś czas temu lub dawno. Lubię sięgać po pozycje nietypowe, choć zdarza się, że jednak to był błąd i żałuję. W przypadku książki „Kot w Tokio” początek był niekonwencjonalny i bardzo intrygujący, myślałam, że będzie to zaczątek świetnej historii. Jednak im dalej w las, tym większe rozczarowanie....

Mówi się, że psy mają właścicieli, koty zaś poddanych. Ja w tym poddaństwie tkwię już długie lata, oddając posługi puszystej kotce tricolor (już trzeciej z kolei),która wybrała mnie i mój dom na swoje miejsce do życia.
Te stworzenia mają w sobie magię, tajemnice a ich indywidualizm sprawia, że nigdy nie wiesz czy trafi pod twój dach uroczy mruczek czy koci introwertyk.
Nie wyobrażam sobie domu bez mruczącego czworonoga, bo to lekarstwo na wszelkie smutki i złe humoru, którego nie można przedawkować.

Koci bohaterowie są obecni również na kartach książek. Pewnie każdemu od razu przychodzi na myśl demoniczny kot Behemot z powieści "Mistrz i Małgorzata" Bułchakowa. Ja zaś miałam ostatnio okazję spędzić kilka wieczorów z tajemniczym kotem, a właściwie kotami z Tokio podczas lektury książki Nicka Bradley'a.

Oryginalna koncepcja tej opowieści, choć w literaturze już wcześniej praktykowana, intryguje i zadziwia, a każdy przeczytany rozdział daje czytelnikowi nadzieję iż uda mu się rozplątać skomplikowaną sieć powiązań między bohaterami i wyprostować ich losy. "Kot w Tokio" to bowiem zbiór opowiadań, w których przeplatają się historie osób których łączą wzajemne relacje czy wspólne doświadczenia.
Żyjąc obok siebie kroczą ścieżkami, które meandrują, przecinają się lub biegną obok siebie. Z fascynacją
zanurzyłam się historie bohaterów, których sportretował Nick Bradley: ludzi samotnych, poturbowanych przez życie, nie tracących jednak cały czas nadziei na lepsze jutro i odmianę swojego losu.
Zachwyca mnie wrażliwość autora na losy ludzi często wyrzuconych na margines życia: mierzących się z trudnościami, pogrążonych w rozpaczy, pogubionych i samotnych. Jego bohaterowie jednak walczą, najczęściej w ciszy, aby godnie żyć: na swoich zasadach i w zgodzie z własnym sumieniem.
Kunszt pisarza jest także widoczny w kompozycji tej powieści, która przypomina kolorowy kilim, gdzie przypadkowe nitki tworzą oszałamiającą całość. To swoisty spacer po mieście, w którym żyje blisko 14 milionów ludzi. Dla czytelnika to możliwość poznania kultury i obyczajów Japończyków, tak odmiennych od tych, które znamy.
Koty, które są naszymi przewodnikami w tej książce z gracją oprowadzają nas po zaułkach Tokio a ich cicha obecność dodaje bohaterom siły do walki z przeciwnościami. Polecam!

Mówi się, że psy mają właścicieli, koty zaś poddanych. Ja w tym poddaństwie tkwię już długie lata, oddając posługi puszystej kotce tricolor (już trzeciej z kolei),która wybrała mnie i mój dom na swoje miejsce do życia.
Te stworzenia mają w sobie magię, tajemnice a ich indywidualizm sprawia, że nigdy nie wiesz czy trafi pod twój dach uroczy mruczek czy koci introwertyk....

Bardzo chaotycznie napisana, do tego miałam problem z wciągnięciem się w fabułę. Nie wiem do końca czego to kwestia, ale coś mi w tej książce po prostu nie zagrało.

Bardzo chaotycznie napisana, do tego miałam problem z wciągnięciem się w fabułę. Nie wiem do końca czego to kwestia, ale coś mi w tej książce po prostu nie zagrało.

Podeszłam do książki bez przekonania - a dostałam od niej coś naprawdę rewelacyjnego. Klimat Japonii i historie o ludziach z tętniącego życiem miasta, które po prostu dobrze się czytało. Największy plus za dobre przenikanie się wątków - subtelne, naturalne, miejscami nawet łatwe do przeoczenia. Bardzo dobra pozycja na tegorocznej półce!

Podeszłam do książki bez przekonania - a dostałam od niej coś naprawdę rewelacyjnego. Klimat Japonii i historie o ludziach z tętniącego życiem miasta, które po prostu dobrze się czytało. Największy plus za dobre przenikanie się wątków - subtelne, naturalne, miejscami nawet łatwe do przeoczenia. Bardzo dobra pozycja na tegorocznej półce!

Nick Bradley jest pisarzem i wykładowcą. Po ukończeniu studiów z literatury angielskiej przeprowadził się do Japonii, gdzie przez wiele lat mieszkał i pracował. Temat jego pracy doktorskiej dotyczy postaci kota w kulturze Japonii. “Kot w Tokio” to jego debiutancka powieść.
“Kot w Tokio” to zbiór kilkunastu opowieści o mieszkańcach Tokio oraz kocie, które łączą się ze sobą w subtelny sposób. Autor pokazuje ogrom i różnorodność miasta, bohaterów z różnych grup społecznych i szylkretowego kota, który pojawia się we wszystkich historiach.
Zbiór tak różnorodnych historii może wydawać się na początku chaotyczny, ale wydaje mi się, że właśnie to chciał przedstawić autor - ogromną różnorodność bohaterów i ich relacji w ogromnym i chaotycznym mieście. Jest tutaj wszystko - bogactwo i bezdomność, pomoc i odrzucenie, seks, śmierć i samotność, tradycja i nowoczesność. Wydaje się, że życie, praca i spędzanie czasu w Tokio jest skomplikowane i bardzo wymagające. Miasto cały czas żyje, bezustannie czuwa i wymaga nieustannego działania od jego mieszkańców. W bohaterach książki jest mnóstwo napięcia, cały czas muszą reagować na otaczające ich bodźce. Do tego kot, który pojawia się w losowych momentach - czasem zwiastując nieszczęście, czasem nadzieję, a czasem jest po prostu obserwatorem bez istotnego wpływu na losy bohaterów. Najbardziej podobała mi się historia o tatuażyście i jego klientce (rzeczywistość mieszająca się z iluzją) oraz opowiadanie o klonie kota (o dojmującej bezradności wobec nieszczęścia i nieznośnej obojętności kota).
----
https://www.instagram.com/kofeinowe.ksiazki/

Nick Bradley jest pisarzem i wykładowcą. Po ukończeniu studiów z literatury angielskiej przeprowadził się do Japonii, gdzie przez wiele lat mieszkał i pracował. Temat jego pracy doktorskiej dotyczy postaci kota w kulturze Japonii. “Kot w Tokio” to jego debiutancka powieść.
“Kot w Tokio” to zbiór kilkunastu opowieści o mieszkańcach Tokio oraz kocie, które łączą się ze sobą w...

Zbiór opowiadań z szylkretowym kotem i Tokio w tle. Jako fan małych czworonożnych przyjaciół i kultury japońskiej, sięgałem po tę pozycję z dużym entuzjazmem. W praktyce książka okazała się lekturą przyzwoitą, ale niewywołującą zachwytu. W wielu wątkach intencją autora było zapewne skłonienie czytelnika do refleksji, jednak wątki te wydawały mi się zbyt powierzchowne, aby przyznać książce wyższą ocenę.

Ponadto lekturę utrudniała bardzo skąpa liczba przypisów (być może to specyfika wydania elektronicznego). Niezrozumiałe jest dla mnie wykorzystywanie mnóstwa japońskich pojęć, bez ich wyjaśnienia.

Książkę mimo wszystko oceniłem pozytywnie, jednak istotny wpływ na to miała zapewne lokalizacja akcji oraz wątek koci. Gdyby nie te elementy, ocena byłaby pewnie o jedną "gwiazdkę" niższa, a o książce szybko bym zapomniał :)

Zbiór opowiadań z szylkretowym kotem i Tokio w tle. Jako fan małych czworonożnych przyjaciół i kultury japońskiej, sięgałem po tę pozycję z dużym entuzjazmem. W praktyce książka okazała się lekturą przyzwoitą, ale niewywołującą zachwytu. W wielu wątkach intencją autora było zapewne skłonienie czytelnika do refleksji, jednak wątki te wydawały mi się zbyt powierzchowne, aby...

Kot w Tokio Nicka Bradley’a to zbiór opowiadań, w których ukazuje się dziwny szylkretowy kot. Jednak nie on jest głównym bohaterem. Właściwie motywem przewodnim jest tu miasto Tokio i ludzie w nim żyjący.
Tokio, miasto, które zżera ludzi od środka, wielkie, zimne i bezduszne. Ludzie czują się okropnie samotni. W tym 30 milionowym mieście, ludzie są całkowicie pochłonięci pracą, która często kończy się późno w nocy. Wtedy ruszają w miasto jak ten kot.
Autor ukazał miasto jako przestrzeń demoniczną, która destrukcyjnie wpływa na człowieka, wszyscy są tu anonimowi czują się samotni stają się ofiarami wielkich aglomeracji i rozwoju cywilizacji.
Tokio to miasto, które nigdy nie odpoczywa. Kto nie wytrzyma tempa teraz zapija się i mieszka w slumsach. Wszyscy chcą się wpasować w otoczenie i być akceptowani, muszą stosować się do reguł narzucanych przez kulturę, pracodawców i rodzinę.
” Dzień w dzień to samo, żadnych kolorów, żadnego jasnego punktu lub nadziei.” Mówi Flo.

A jednak pod koniec pojawia się iskierka nadziei a siłą sprawczą jest drugi człowiek. Mały chłopiec dający nadzieję, wsparcie i towarzystwo, motywujący do działania i ukazujący cel w życiu.
Świetna konstrukcja literacka, taka inna, z łatwością można fabułę przedstawić w formie komiksu, co z resztą dzieje się w jednej z części.
Ponadto poznamy mnóstwo słówek japońskich mogących się przydać, gdyby ktoś wybierał się do Japonii.
Polecam.

Kot w Tokio Nicka Bradley’a to zbiór opowiadań, w których ukazuje się dziwny szylkretowy kot. Jednak nie on jest głównym bohaterem. Właściwie motywem przewodnim jest tu miasto Tokio i ludzie w nim żyjący.
Tokio, miasto, które zżera ludzi od środka, wielkie, zimne i bezduszne. Ludzie czują się okropnie samotni. W tym 30 milionowym mieście, ludzie są całkowicie pochłonięci...

"Kot w Tokio" jest opowieścią w stylu "po nitce do kłębka" - przy czym owy kłębek toczy się przez ulice wielkiego i nigdy niezasypiającego Tokio, popychany łapką szylkretowego kotka.
Historie pozornie ze sobą niezwiązane, szybko okazują się łączyć w jedną całość, bo chociaż Tokio jest duże, to literacki los zawsze znajdzie sposób, by prząść swoje nici według własnych reguł, przecinać i łączyć ścieżki bohaterów.
W narracji daje się odczuć, że autor nie jest Japończykiem, a "zachodni" styl przebija w rozmowach bohaterów i próbach opisu tradycyjnych elementów kultury, czy życia rodzinnego. Jeśli komuś to nie przeszkadza, będzie się dobrze bawił, dla mnie niestety brak japońskich korzeni dużo ujął w ogólnej ocenie książki.
Kotek na plus. Kotki zawsze na plus.

"Kot w Tokio" jest opowieścią w stylu "po nitce do kłębka" - przy czym owy kłębek toczy się przez ulice wielkiego i nigdy niezasypiającego Tokio, popychany łapką szylkretowego kotka.
Historie pozornie ze sobą niezwiązane, szybko okazują się łączyć w jedną całość, bo chociaż Tokio jest duże, to literacki los zawsze znajdzie sposób, by prząść swoje nici według własnych...

Jest taka seria książeczek dla dzieci, w których - na kilkunastu odrębnych stronach - ukazane są obrazki z życia miasta. Ogrom detali, feeria barw. Różni bohaterowie, różne historie, różne miejsca. Różne punkty widzenia. Każda ze stron tej książeczki jest ciekawa sama w sobie, ale największą frajdę "czytelnikowi" sprawia odszukiwanie, na kolejnych ilustracjach, postaci, które pojawiły się wcześniej.

Podobnie jest z tą powieścią, a właściwie zbiorem opowiadań. Opowiadań, które łączy wspólny mianownik: miejsce akcji - Tokio, tajemniczy kot oraz bohaterowie, którzy wracają do nas w kolejnych rozdziałach, ale na ogół w innej niż poprzednio roli: jako bohaterowie drugo, a nawet trzecioplanowi.

Świetny obraz metropolii i jej mieszkańców. Świetna rozrywka.

Jest taka seria książeczek dla dzieci, w których - na kilkunastu odrębnych stronach - ukazane są obrazki z życia miasta. Ogrom detali, feeria barw. Różni bohaterowie, różne historie, różne miejsca. Różne punkty widzenia. Każda ze stron tej książeczki jest ciekawa sama w sobie, ale największą frajdę "czytelnikowi" sprawia odszukiwanie, na kolejnych ilustracjach, postaci,...

Na wstępie chciałam zaznaczyć, żebyście nie dali się zwieść tytułowi - co prawda szylkretowy kot jest pięknym i niezwykłym spoiwem całej historii, ale tak właściwie nie o niego tu chodzi. Autor, którego książka ta jest debiutem, poświecił swój doktorat postaci kota w kulturze japońskiej, co ma swoje odzwierciedlenie w całej książce. Jednak przede wszystkim jest to książka o ludziach. Zwykłych obywatelach, którym doskwierają problemy życia codziennego, rodzinne, zawodowe czy prawne. Autor z niezwykłą gracją podejmuje najtrudniejsze tematy dotykające ludzi, takie jak bezdomność, samotność, strata bliskich czy fobie.
Bohaterzy pokazani są delikatnie, ale jednocześnie niejednoznacznie. Są autentyczni, przeżywamy historie razem z nimi. Otacza ich niesamowity klimat Japonii, który da się poczuć, nie będąc nigdy w Kraju Kwitnącej Wiśni. Dzięki umiejętnemu wylatywaniu szczegółów poznajemy tamtejsze zwyczaje, potrawy, język czy rozrywki.
To, co w książce jest najbardziej intrygujące to historie całkowicie normalnych ludzi, które w nieoczywisty sposób przeplatają się ze sobą, tworząc zaskakującą plątaninę powiązań. Zbliża ich nie tylko tytułowy kot, ale przede wszystkim życie - to ono w nieprzewidywalny sposób łączy ich losy.
W tekście zawarte są zdjęcia, oryginalne napisy w kanji a nawet komiks. Nie mogłabym również pominąć świetnego przekładu Marii Makuch, bo dzięki niej książka jest nie tylko zrozumiała, ale zawiera sporo przypisów i i ciekawostek, dotyczących właśnie kanji, zwrotów grzecznościowych czy przedmiotów.
Polecam, jeśli chcecie zagłębić się w klimat kraju, poznać perypetie jego mieszkańców i razem z szylkretowym kotem śledzić ich historie

Na wstępie chciałam zaznaczyć, żebyście nie dali się zwieść tytułowi - co prawda szylkretowy kot jest pięknym i niezwykłym spoiwem całej historii, ale tak właściwie nie o niego tu chodzi. Autor, którego książka ta jest debiutem, poświecił swój doktorat postaci kota w kulturze japońskiej, co ma swoje odzwierciedlenie w całej książce. Jednak przede wszystkim jest to książka o...