Książka wybitna.
Osobiście jest to dla mnie punkt wyjścia do dalszych badań: dzięki profesorowi Nowakowi dowiedziałem się o np. o Pomianie, Michalskim i Walickim, jednostkach dziś poza gronem filozofów-akademików i osób starszych prawie zupełnie nieznanych. Autor nie sili się na sztuczny obiektywizm - gdy widzi, że ktoś zachował się jak "skurczybyk", to tego nie ukrywa. Podaje fakty ciekawe i szerzej nieznane, nie jest jednak plotkarzem.
Autor ma wspaniałe (naprawdę) pióro, książkę czyta się jak wyśmienitą powieść.
Dobrze byłoby, gdyby wyszły takie książki w innych ośrodkach, np. w Krakowie, w Toruniu, we Wrocławiu... Prof. Nowak skupia się na UW.

Książka wybitna.
Osobiście jest to dla mnie punkt wyjścia do dalszych badań: dzięki profesorowi Nowakowi dowiedziałem się o np. o Pomianie, Michalskim i Walickim, jednostkach dziś poza gronem filozofów-akademików i osób starszych prawie zupełnie nieznanych. Autor nie sili się na sztuczny obiektywizm - gdy widzi, że ktoś zachował się jak "skurczybyk", to tego nie ukrywa....

Dobre, inteligentne, złośliwe, cięte. Język doskonały, erudycja najwyższego lotu. Nie dla każdego, to pewne, ale polecam.

Dobre, inteligentne, złośliwe, cięte. Język doskonały, erudycja najwyższego lotu. Nie dla każdego, to pewne, ale polecam.

Wybrałem tę książkę na lekturę wakacyjną i nie żałuję - było mniej więcej tak, jak się spodziewałem - sporo smacznych anegdot, dużo ciętego języka, ale też przenikliwych obserwacji, jednak w dawce plażowo-wakacyjnej, ot co. Warto jednak zwrócić uwagę na niekiedy męczące powtórzenia (pistolet Kołakowskiego),a także bardzo mocny rys polityczny tej książki, który uderza w szczególności w - jakby to zapewne nazwał Michnik - "zwierzęcym antykomunizmie" (proszę się zapoznać z końcowym fragmentem portretu Leona Chwistka odwołującym się do jego rozłażącego się, w karykaturalnej brzydocie, starczego ciała )- oraz końcowej rozmowie ze Zbigniewem Janowskim, która stanowi dyskusję na temat patologii demokracji liberalnej. Osobiście nie do końca kupuję formułę tego przejścia od rewizjonizmu do współczesności, co w niczym nie umniejsza jakości samych obserwacji, które w zdecydowanej większości podzielam. Niewątpliwą zaletą książki jest umiejętność uchwycenia, za pomocą kilku zaledwie refleksji, wypisków z listów czy anegdot, sedna osobowości poszczególnych osób czy ich znaczenia dla polskiej filozofii. Skoro się to udało, to wydaje się, że i całą książkę uznać należy za udaną.

Wybrałem tę książkę na lekturę wakacyjną i nie żałuję - było mniej więcej tak, jak się spodziewałem - sporo smacznych anegdot, dużo ciętego języka, ale też przenikliwych obserwacji, jednak w dawce plażowo-wakacyjnej, ot co. Warto jednak zwrócić uwagę na niekiedy męczące powtórzenia (pistolet Kołakowskiego),a także bardzo mocny rys polityczny tej książki, który uderza w...

Wcale nie interesuje mnie filozofia, a po książkę sięgnęłam, bo mąż czytał i mówił, że fajna. Przeczytałam 2 strony i przepadłam! Ta książka to nie tylko sylwetki polskiej filozofii, znakomite anegdoty, pasjonujący styl Nowaka, który i drwi i śmieszkuje i na siebie nawet potrafi spojrzeć ironicznie, ale także IDEA. We wstępie autor odnosi się do rumuńskiej szkoły filozoficznej, która oparła się komunizmowi i w jakichś pasterskich szałasach wznosiła się ponadto co w było w pozostałych krajach bloku komunistycznego. Może dlatego w Rumunii było możliwe wprowadzenie podatku dochodowego 1%? Nie wiem, ale może to ma związek z otwarciem się gospodarki na obywatela. Polska szkoła szła ręka w rękę z komunistyczną władzą, a w latach 90tych zrobiła woltę w stronę libaralizmu (standard). I co? I mamy ciągle komplikowanie, zamieszanie gospodarcze, o braku rozliczenia z działaczami komuny nie wspominając. Opisane sylwetki bardzo dobrze to pokazują. Nie da się dziś oddzielić nauki od ideologii i władzy, bo i nie dało się tego robić już 70-60 lat temu! Więc czym się dziwimy dziś? I to jednak niesamowicie ważne jakie mamy elity filozoficzne, niedoceniane, niezauważane w większości. Niesamowite, jaki mają oddźwięk na rzeczywistość polityczną.

Często czułam się jak na prywatnych spotkaniach z Nowakiem, który raczy słuchaczy opowieściami, jak najlepszym winem. Porusza wiele tematów i wieńczy je ciekawymi uwagami. Wplata filozofię w sylwetki, ale nie nuży (przypominam ja bez filozoficznego zacięcia). Żałuję, że nigdy nie trafiłam na jego wykłady, ale chętnie oglądam Kronosa.
Polecam, polecam, polecam.

Wcale nie interesuje mnie filozofia, a po książkę sięgnęłam, bo mąż czytał i mówił, że fajna. Przeczytałam 2 strony i przepadłam! Ta książka to nie tylko sylwetki polskiej filozofii, znakomite anegdoty, pasjonujący styl Nowaka, który i drwi i śmieszkuje i na siebie nawet potrafi spojrzeć ironicznie, ale także IDEA. We wstępie autor odnosi się do rumuńskiej szkoły...