Świetna kontynuacja. Jest poziom pierwszego tomu.

Świetna kontynuacja. Jest poziom pierwszego tomu.

Ciekawa powieść z początku nie wiedziałam o co w niej chodzi bo nie czytałam pierwszej części z serii. Mimo to bardzo szybko się wciągnęłam i przyjemnie się ją czyta. Jest lekko napisana, trochę wątków z wcześniejszej części jest wytłumaczone ale nie wszystkie trzeba się trochę domyślić. Z opinii innych wywnioskowałam że w sumie dobrze że nie przeczytałam pierwszego tomu bo był słaby. Tak przynajmniej wiem że ten tom jak najbardziej nadaje się do polecenia innym czytelnikom.
Ucieczki, porwania, intrygi, zakazana miłość to niektóre elementy jakie znajdziesz, jeśli lubisz powieści z Akcją która dzieje się praktycznie przez całą książkę to jest to właśnie Ona.
Polecam!! Osoby które jeszcze jej nie czytały, warto po nią sięgnąć i to nadrobić !

Ciekawa powieść z początku nie wiedziałam o co w niej chodzi bo nie czytałam pierwszej części z serii. Mimo to bardzo szybko się wciągnęłam i przyjemnie się ją czyta. Jest lekko napisana, trochę wątków z wcześniejszej części jest wytłumaczone ale nie wszystkie trzeba się trochę domyślić. Z opinii innych wywnioskowałam że w sumie dobrze że nie przeczytałam pierwszego tomu...

Na pewno w tym tomie jest dużo więcej akcji niż w pierwszym i jest to spory plus tej książki. Natomiast cała fabuła jest zbyt przewidywalna, wszystkie zwroty akcji da się odgadnąć bez większego wysiłku. Ale przyznam że nie odebrało mi to całej przyjemności z czytania, fajnie było obserwować dużą przemianę wewnętrzną głównej bohaterki. Za to wątek romantyczny póki co niezbyt skradł moje serce, zabrakło mi więcej chemii między bohaterami, może jakichś ciekawych dialogów... Liczę, że zostanie to rozwinięte w kolejnym tomie.

Na pewno w tym tomie jest dużo więcej akcji niż w pierwszym i jest to spory plus tej książki. Natomiast cała fabuła jest zbyt przewidywalna, wszystkie zwroty akcji da się odgadnąć bez większego wysiłku. Ale przyznam że nie odebrało mi to całej przyjemności z czytania, fajnie było obserwować dużą przemianę wewnętrzną głównej bohaterki. Za to wątek romantyczny póki co niezbyt...

Pierwsza część bardzo ciężko mi się czytało i zniechęciłam się do całej trylogii. Jednak druga część ? Poprostu wow! Naprawdę ciężko się było oderwać od niej. Jeśli komuś nie podobała się 1 część i zastanawia się czy warto kontynuować czytanie, owszem warto.

Pierwsza część bardzo ciężko mi się czytało i zniechęciłam się do całej trylogii. Jednak druga część ? Poprostu wow! Naprawdę ciężko się było oderwać od niej. Jeśli komuś nie podobała się 1 część i zastanawia się czy warto kontynuować czytanie, owszem warto.

Bardzo dobra kontynuacja, nawet powiedziałabym że lepsza niż pierwsza część. Ogromnym plusem jest większa ilość akcji, do tego historia lepiej buduje napięcie. Nie idzie się oderwać od czytania.

Bardzo dobra kontynuacja, nawet powiedziałabym że lepsza niż pierwsza część. Ogromnym plusem jest większa ilość akcji, do tego historia lepiej buduje napięcie. Nie idzie się oderwać od czytania.

Zdecydowanie lepsza niz 1 tom. Więcej akcji, trzymajacych w napięciu momentów oraz ciekawych zwrotów akcji. Jestem ciekawa zakonczenia trylogii dlatego z przyjemnością sięgnę po 3 tom. Polecam

Zdecydowanie lepsza niz 1 tom. Więcej akcji, trzymajacych w napięciu momentów oraz ciekawych zwrotów akcji. Jestem ciekawa zakonczenia trylogii dlatego z przyjemnością sięgnę po 3 tom. Polecam

Czy ja właśnie siedziałam do 2 w nocy, żeby skończyć ten tom?
Tak.
Czy mi się podobał?
Tak.

Nie był idealny, mam parę zarzutów, ale kit tam. Bawiłam się przednio.
Jutro pewnie sięgnę po trzeci tom.

Czy ja właśnie siedziałam do 2 w nocy, żeby skończyć ten tom?
Tak.
Czy mi się podobał?
Tak.

Nie był idealny, mam parę zarzutów, ale kit tam. Bawiłam się przednio.
Jutro pewnie sięgnę po trzeci tom.

❝ Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy. Nie można ich sobie nawet wyobrazić. ❞

Niestety chyba pierwszy raz nie mam zbyt wiele do powiedzenia na temat książki. Często pisanie recenzji sprawiało mi trudności, bo miałam mieszane uczucia albo nie do końca wiedziałam, jak ocenić pewne aspekty. Tym razem jednak po prostu nie wiem, do czego się odnosić, bo choć skończyłam ją czytać trzy dni temu, to niewiele z niej zapadło mi głęboko w pamięć.

Pandemonium było najnudniejszą częścią z tej serii (teraz mogę to już napisać, bo trzy/czwarte Requiem już za mną) i szczerze mówiąc, gdyby od tego zaczęła się seria, to raczej nie kontynuowałabym tej przygody. Na szczęście jednak to Delirium wprowadzało nas do świata, a dzięki temu zainteresowałam się tym uniwersum i historią Leny. Chciałabym podkreślić, że Pandemonium nie było złe, bo chyba spod pióra Lauren Oliver nie może wyjść nic złego, ale po prostu trochę mnie uśpiło. Mam wrażenie, że przez całą książkę niewiele się wydarzyło, a podczas lektury nie towarzyszyło mi zbyt wiele emocji.

Muszę jednak przyznać, że chyba Juliana polubiłam bardziej niż Aleksa i chociaż ubolewałam nad zakończeniem pierwszej części, to teraz jakoś już to po mnie spływało. Oczywiście przewidziałam zakończenie drugiego tomu i może właśnie dlatego nie byłam w stanie ekscytować się tą częścią, bo wszystko było bardzo oczywiste. Niemniej jednak dialog z ostatniej strony wywołał we mnie efekt „wow”, ale w końcu to Lauren Oliver, więc absolutnie mnie to nie dziwi, że chociaż sięgnęła po przewidywalny manewr, to i tak była w stanie zrobić to z przytupem. Zresztą ten wspomniany przytup pojawia się na końcu niemal każdego rozdziału, bo Lauren ma talent do kończenia ich w rewelacyjny sposób. Naprawdę jestem pełna podziwu.

Podsumowując, Lena i Julian są w porządku, ale nie był to na pewno wątek romantyczny wywołujący motyle w brzuchu, akcja drugiego tomu jest dosyć przewidywalna i raczej mało dynamiczna, ale ciekawość z pewnością rozbudzają retrospekcje z wydarzeń w Głuszy. Dzięki nim mogliśmy obserwować, jak przebiegał proces przemiany głównej bohaterki. No i też język tych książek niezmiennie wzbudza we mnie podziw. Za te piękne zdania i ich przesłania, nie mogłabym dać tej pozycji mniej gwiazdek, nawet jeśli trochę opornie szło mi jej czytanie.

❝ Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy. Nie można ich sobie nawet wyobrazić. ❞

Niestety chyba pierwszy raz nie mam zbyt wiele do powiedzenia na temat książki. Często pisanie recenzji sprawiało mi trudności, bo miałam mieszane uczucia albo nie do końca wiedziałam, jak ocenić pewne...

Gdy zaczynałem czytać cz. 1. nie spodziewałem się nawet że to jest trylogia. Początkowo szło ciężko a akcja wydawała się dłużyć. Teraz po przeczytaniu cz. 2. nie mogę się doczekać dalszego ciągu. Polecam wszystkim którzy uwielbiają akcję, częste w niej zwroty, zaskakujące wydarzenia i przyjaźń oraz MIŁOŚĆ.

Gdy zaczynałem czytać cz. 1. nie spodziewałem się nawet że to jest trylogia. Początkowo szło ciężko a akcja wydawała się dłużyć. Teraz po przeczytaniu cz. 2. nie mogę się doczekać dalszego ciągu. Polecam wszystkim którzy uwielbiają akcję, częste w niej zwroty, zaskakujące wydarzenia i przyjaźń oraz MIŁOŚĆ.

„Tunele mogą być długie, kręte i ciemne, ale trzeba się w nie zagłębić” - Lena

Po skończeniu pierwszego tomu wręcz rzuciłam się na drugi. W „Pandemonium” poznajemy świat Głuszy i tryb życia, jaki toczą tutejsi mieszkańcy. Poznajemy dużo nowych postaci, a moimi ulubieńcami są Raven i Hunter, a dlaczego, to dowiecie się, gdy sięgniecie po ten tom.

„Pandemonium” to moja ulubiona część tej trylogii. Pojawiają się jedne z moich ulubionych książkowych vibe'ów : ruch oporu i broń.

Polecam ten tom każdemu, kto zakochał się w „Delirium” i ma po niej niedosyt. Ta cześć jest bardziej krwawa i emocjonująca, więc przygotujcie swoje nerwy w wygodnej pozycji!

„Tunele mogą być długie, kręte i ciemne, ale trzeba się w nie zagłębić” - Lena

Po skończeniu pierwszego tomu wręcz rzuciłam się na drugi. W „Pandemonium” poznajemy świat Głuszy i tryb życia, jaki toczą tutejsi mieszkańcy. Poznajemy dużo nowych postaci, a moimi ulubieńcami są Raven i Hunter, a dlaczego, to dowiecie się, gdy sięgniecie po ten tom.

„Pandemonium” to moja...