Książka napisana przez sowieckiego historyka i trzeba mieć to na uwadze czytając książkę.
Mimo dość oczywstych propagandowych wstawek, sama praca jest całkiem dobra, posiada bogatą bibliografię i dobrą metodologię.
Tak jak sugeruje tytuł, książka skupia się przede wszystkim na rządach dr Francii, ale niemało miejsca jest też opis sytuacji w Paragwaju przed zdobyciem władzy przez Francię.

Obecnie chyba nie ma bardziej szczegółowej książki dotyczącej tej jakże ciekawej postaci w języku polskim.

Trochę o samym dyktatorze - był zadeklarowanym republikaninem i miłośnikiem Jeana-Jacquesa Rousseau, co nie przeszkodziło mu wprowadzić rządów dyktatorskich i ograniczyć całkowicie wolności obywateli Paragwaju (jak sam mówił, robi to tylko dlatego, że Paragwajczycy nie dorośli jeszcze do wolności).
Był paranoikiem i samotnikiem, ale też człowiekiem niesamowicie uczciwym i skromnym. Utrzymywał się z drobnej pensji państwowej, którą i tak sobie pomniejszył. Nigdy nie wykorzystał swojej władzy dla prywatnych interesów, nigdy też nie przywłaszczył sobie państwowych pieniędzy. Żył iście spartańsko.
Paragwajem rządził praktycznie samodzielnie, przy pomocy tylko sekretarza. On decydował o wszystkim co się działo w kraju. Dosłownie. Nawet prowincjonalny urzędnik nie mógł nic zrobić bez jego wiedzy. Bez jego pozwolenia rolnik nie mógł się udać w podróż do sąsiedniej prowincji. Kontrolował każdy aspekt życia Paragwaju. Zmuszał białych mieszkańców kraju do małżeństw z Indiankami w celu stworzenia społeczeństwa całkowicie wymieszanego i przez to egalitarnego.
W kontaktach z bogaczami i elitami był chłodny, w kontaktach z prostymi ludźmi i biedakami - niezwykle serdeczny. Bez litości skazywał na śmierć posiadaczy ziemskich, ale wobec biednych ludzi zawsze był jak dobry ojciec.
Lud Paragwaju kochał swojego Karai Guasu (po guarańsku Wielkiego Ojca/Pana),nienawidzili go wielcy posiadacze ziemscy.
Pod jego czujnym okiem kraj się rozwijał, biedni mogli codziennie jeść mięso, wysyłać dzieci do szkoły, nie obawiać się napadów ani korupcji.

Dlatego postać Francii jest bardzo niejednoznacza w odbiorze - był dyktatorem kontrolującym każdy aspekt życia, jednak jednocześnie dzięki temu że wszystko kontrolował w kraju nie było zbrodni i nie było korupcji, był dostatek, spokój i jednak szczęście.

Książka napisana przez sowieckiego historyka i trzeba mieć to na uwadze czytając książkę.
Mimo dość oczywstych propagandowych wstawek, sama praca jest całkiem dobra, posiada bogatą bibliografię i dobrą metodologię.
Tak jak sugeruje tytuł, książka skupia się przede wszystkim na rządach dr Francii, ale niemało miejsca jest też opis sytuacji w Paragwaju przed zdobyciem...