"Polki, których historia na tle reszt zachodniego świata jest wyjątkowo bolesna, są mistrzyniami w sztuce rzucania kłód pod nogi i podcinania skrzydeł innym kobietom." Cenię panią Paulinę Młynarską za jej dość krytyczne spojrzenie nie tylko na innych, na środowisko i na bliskich, ale przede wszystkim na siebie. Myślę, że pisze te dobre i bardzo ważne nie tylko dla kobiet felietony nie dla popularności, ale dla zwiększenia świadomości nam, kobietom, ale również i mężczyznom, jeśli zechcą zapoznać się z nimi. Wiem, że wiele osób zarzuca pani Paulinie zbyt cięty i dosadny język, ale jeśli nie da się inaczej dotrzeć do ludzi, to czasem tak trzeba. Po prostu nie ma innego sposobu. Okładka idealnie zgrywa się z treścią książki i bardzo trafnie przedstawia autorkę. Spodobała mi się od razu. Wewnątrz znajdziemy krótkie, jedno lub kilkustronicowe zapiski, w których autorka dzieli się z nami swoimi spostrzeżeniami i mówi o swoich poglądach. Oczywiście nie namawia nikogo do zmiany swoich poglądów, każdy przecież może mieć swoje własne zdanie na poszczególne tematy i to jest tylko i wyłącznie jego sprawa. Na tym przecież podobno polega wolność słowa. To niby krótka książeczka, która się bardzo szybko czyta a nawet wręcz ona pochłania czytelnika, lecz myślę, że należałoby się nieco głębiej zastanowić nad nią, nad poszczególnymi tematami. A naprawdę wiele z nich jest bardzo ważnych chociaż jednocześnie trudnych i niezbyt popularnych. "Patriarchat jest zakłamany i okrutny. My, Polki, jego ofiary, także takie jesteśmy. Dojedziemy każdą, która nas rozdrażni albo stanie nam na drodze. Albo przynajmniej ją pouczymy, "dobrze" jej doradzimy, żeby sobie nie myślała, że sama wie, co ma robić. Upokorzymy, wyśmiejemy, zhejtujemy, nie przepuścimy okazji, by boleśnie dowalić. A im jesteśmy zajadlejsze wobec innych, tym większej nienawiści i pogardy wobec nas samych to dowodzi." Głównym mottem przewodnim tej książki jest właśnie patriarchat, władza i prawo ustanowione tylko przez mężczyzn, którzy kobiety sprowadzają do roli matki, kochanki i służącej. Ten stereotyp, że to mężczyźni są mądrzejsi od kobiet zaczyna powoli upadać i czas również zrobić porządek i u nas. Słyszałam jak w telewizji jeden z polityków dziwił się bardzo faktem, że kobiety uczą matematyki lub fizyki. Czy on kiedykolwiek słyszał o Marii Curie-Skłodowskiej? Gdyby miał z nią do czynienia, to może inaczej by na to patrzył. Dla mnie zadziwiającą rzeczą jest to, że ten sam polityk ma córki i czy zdaje sobie z tego sprawę co one mogą o nim pomyśleć? Chyba, że myślą tak jak on, jak władca rodziny nakazuje. Paulina Młynarska między słowami w tych felietonach pokazuje nam również swoje życie, a to nie jest przecież takie proste, podziwiam ją za to się z nami podzieliła i swoim życiem i swoimi spostrzeżeniami na świat. "Okrutna jak Polka" pokazuje nam autentyczne oburzenie, złość i ten słynny wkurw na to, co się dzieje. Autorka twardo stoi na straży praw kobiet, jej argumenty są mocne i nie do podważenia. Nie ma tematów tabu, trzeba jasno określić pozycję kobiety w rodzinie, w polityce, w pracy, w całym życiu. Relacje mężczyzn z kobietami niemal zawsze są podszyte seksizmem, często są nie do zniesienia. Sama pamiętam zachowanie szefa w pracy wobec kobiet..., podobnie jest z rodzicielstwem. "Aborcja jest, była i będzie. Nie twoja rzecz, dlaczego druga kobieta chce jej dokonać. Ważne, by mogła to zrobić bezpiecznie, co od wielu dekad jest normą w cywilizowanym świecie." Myślę, że tej książki nie można oceniać w kategorii - dobra akcja, lekka i przyjemna itp., po prostu trzeba ja dokładnie przeczytać i wysnuć z niej prawidłowe wnioski. Gdy będziemy tak siedziały cicho i pokornie jak przysłowiowe myszki pod miotłą, to cały ten patriarchat osiągnie znów zwycięstwo i panowie będą próbowali zepchnąć kobiety tam, gdzie według nich jest ich miejsce, czyli do garów i dzieci a czasem jeszcze do łóżka. Gdyby kobiety nie uczęszczały do szkół jak przed wiekami, sprawa byłaby o wiele prostsza. Ale jednak prawda jest i to, że kobieta kobiecie jest wilkiem. Nikt tak jak my nie potrafi podłożyć świni koleżance..., Paulina Młynarska każe nam zapomnieć o tym właśnie zachowaniu, żebyśmy trzymały się razem i były dla siebie jak siostry. "Chcę, byśmy, gdy przyjdzie czas, umarły, będąc dla siebie siostrami. Wtedy będziemy żyły długo i szczęśliwie w pamięci kolejnych pokoleń kobiet, które będą wiedziały, z kogo brać przykład." Dla mnie ta książka jest wprost niesamowita i bardzo ciekawa. Polecam, bo warto przeczytać te felietony. Dziękuję bardzo Wydawnictwu "Prószyński i S-ka" za otrzymany egzemplarz książki.