Pippi Pończoszanka oryginalnie Langstrump, wydana była w Szwecji w 1945 roku. Do polski trafiła w 1961 roku, czyli 16 lat później. Z początku tytuł książki brzmiał Fizia Pończoszanka, a tytuł zmieniony został na Pippi w 1992 roku.

Książki o przygodach Pippi , filmy w kinie i seriale telewizyjne pamiętają najbardziej nasi dziadkowie i rodzice.
Ale kto by nie znał Pippi z naszego pokolenia młodych rodziców oraz naszych dzieci.
Spotkaliśmy nie raz i nie dwa na kanale TVP ABC , płytach DVD.
Pierwsze wydania książki napisane przez Astrid Lindgren są grubszymi tomami , pisanymi pięknym literackim stylem.
Książeczka ,, Ucieczka Pippi’’ jest książką wtórną, stworzoną na podstawie scenariusza do filmu.
Nie traci jednak na wartości, tyle ,że pisana jest prostym językiem i wyczuwa się różnicę.
Książka zawiera mnóstwo kolorowych fotosów z filmu, co nadaje dodatkowej pikanterii i naprawdę robi się ciekawie.

Jeżeli dzieci nie znają Pippi z filmów i książek wcześniejszych, dodano wstęp, aby mały czytelnik nie pogubił się.

Akcja toczy się w domu dziewięcioletniej Pippi w Willi Śmiesznotka. Dziewczynka mieszka sama z koniem maści tarantowatej i małą małpką Panem Nilssonem. Jest najsilniejszą dziewczynką świata. Mama Pippi nie żyje, a tata jest słynnym piratem mórz i oceanów, stale nieobecnym w domu. Obok w drugim przyległym domu mieszkają z rodzicami jej przyjaciele Tommy i Annika.

Pewnego dnia Annika posprzeczała się ze swoją mamą i podjęła decyzję ucieczki z domu. Tommy od razu zgodził się , że to świetny pomysł i pobiegł z wiadomością do Pippi, prosząc by uciekła razem z nimi. Pippi zgodziła się, powiadamiając uprzednio mamę rodzeństwa i zostawiając jej pod opiekę swoją małpkę. Pippi z kolei obiecuje mamie chłopca i dziewczynki ,że będzie miała oko na ich oboje.
Dzieci wyruszają razem na włóczęgę, zabierając konia jako środek lokomocji.
Na Pippi można zawsze polegać, z każdej sytuacji potrafi wyjść zwycięsko. Kieruje się też własnymi zasadami i dobrze sobie radzi.
Podczas eskapady dzieci przeżywają różne przygody. Koń sam wraca do domu, więc dzieci nie mogą już jechać na nim wierzchem. Pokonują drogę pieszo. Nie mają pieniędzy, gdyż Pippi trzyma się założenia ,że na taką łazęgę idzie się bez grosza przy duszy. W domu zostawiła kuferek ze złotymi monetami od ojca.
Żywią się poziomkami, nanizanymi na źdźbła trawy oraz suchym prowiantem zabranym przez Pippi. Noclegi też okazują się oryginalne np. w starym , opuszczonym domu, w stodole.
A dalsza wędrówka zamienia się w wodną podróż w beczce, na dachu pociągu, czy na furze z sianem.
Przygód jest bez liku. Muszą sami zarobić na jedzenie i nawet na ubranie, które ktoś im ukradł podczas kąpieli w rzece.

Kogo spotkają dzieciaki na swojej drodze?
Jak sobie będą dalej radzić?
W jaki sposób zarobią na nowe ubrania?
Czy będą chciały znaleźć się w domu i czy na pewno do niego wrócą?

Tego wszystkiego dowiecie się z tej pięknej książeczki, obejrzycie z dziećmi sceny filmowe.
Życzę sobie i wszystkim rodzinom takich wspaniałych dzieciaków z fantazją ,jak ten mały rudzielec z warkoczykami.

Pippi Pończoszanka oryginalnie Langstrump, wydana była w Szwecji w 1945 roku. Do polski trafiła w 1961 roku, czyli 16 lat później. Z początku tytuł książki brzmiał Fizia Pończoszanka, a tytuł zmieniony został na Pippi w 1992 roku.

Książki o przygodach Pippi , filmy w kinie i seriale telewizyjne pamiętają najbardziej nasi dziadkowie i rodzice.
Ale kto by nie znał Pippi z...

Przyznam szczerze, że do sposobu narracji musiałam się chwilę przyzwyczajać. Jest niesamowicie lakoniczny. Znacznie się różni od pozostałych książek o przygodach Pippi. Może dlatego, że jest to adaptacja scenariusza filmowego. Jednakże strona za stroną robi się coraz ciekawiej, a pomysły szalonej rudowłosej dziewczynki, pomimo upływu lat, nadal bawią dzieci. Do tego stopnia, że nie chcą się rozstawać z lekturą i długo przyglądają się fotosom. Zatem jak uciekać z domu, to tylko w towarzystwie Pippi. Polecam.

Przyznam szczerze, że do sposobu narracji musiałam się chwilę przyzwyczajać. Jest niesamowicie lakoniczny. Znacznie się różni od pozostałych książek o przygodach Pippi. Może dlatego, że jest to adaptacja scenariusza filmowego. Jednakże strona za stroną robi się coraz ciekawiej, a pomysły szalonej rudowłosej dziewczynki, pomimo upływu lat, nadal bawią dzieci. Do tego...