Moja negatywna ocena tej książki, będzie raczej dość odosobniona, niestety nie jestem w stanie znaleźć w niej choćby kilku plusów.
Jedyny mały plusik daję za odrobinę historii Warszawy, ale peanów nie będę z tego powodu wznosić, bo bardzo skromniutka jest ta przedstawiona historia. Osoby szukające historycznych ciekawostek powinny szukać ich gdzie indziej.
Teraz o minusach, których jest najwięcej.
Grupa Polonusów, którzy w drugim lub trzecim pokoleniu są potomkami emigrantów i nikt z nich nie ma już kontaktów z Polską, przyjechała do Warszawy przez sentyment i wszyscy dziwnym trafem mówią perfekcyjnie po polsku, oprócz Hindusa, który wg opisu w książce, Hindusem nie jest, tylko Sikhem. Bogatym Sikhem, o którym autorka mówi w pewnym momencie, że jest fakirem.
O ile jeszcze pomylenie Hindusa z Sikhem ujdzie, to napisanie, że bogaty Sikh jest żebrakiem, czyli fakirem, wprowadza czytelnika w błąd i to bardzo poważny. Fakirzy, to żebracy, Rishi jest pracownikiem Scotland Yardu.
Dla wyjaśnienia, Hindusi nie noszą turbanów i turbany nie kiwają się nikomu na głowach, bo turbany u Sikhów, są oznaką dostojeństwa i zawiązane są na długich włosach, których Sikhowie nigdy nie obcinają. Ukłony, a raczej skinienia Sikhów są dostojne i nie jest to w żadnym razie machanie głową.
Po za tym nasz przeuroczy Rishi jako jedyny popełnia błędy językowe i kaleczy język.
Chciałabym się dowiedzieć, jakim sposobem mąż Rity jednej z wycieczkowiczek, który ożenił się z nią dwa lata wcześniej, tak perfekcyjnie i bezbłędnie mówi po polsku?
To samo tyczy się Ethel Reese, partnerki Alice Oborsky.
llu potomków dawnych emigrantów mówi po polsku? Osobiscie nie znam ani jednego, a mam sporo bliskich znajomych, których dziadkowie wyemigrowali do Francji. Oprócz kilku najprostszych słów, czy nazw potraw, nie znają naszego języka.
Ale przecież nie będziemy śmiać się z osób o jasnej karnacji, chyba, że noszą skarpetki do sandałów.
Przejdźmy teraz do fabuły.
Policja dowiaduje się, że próbowano otruć ornitologa, jednego z uczestników wycieczki. W tym miejscu do akcji powinien wkroczyć prokurator i to on powinien czuwać nad śledztwem. Śledztwem zajmuje się mało profesjonalnie, pan komisarz, który zakochuje się w Magdzie - przewodniczce, która również jest w kręgu podejrzanych, ale po co psuć zabawę i śledztwo przekazać osobie mniej związanej uczuciowo z podejrzaną? Lepiej wprowadzić wątek romansowy, który nagle wysuwa się na pierwszy plan i historia staje się ckliwym romansidłem.
Intryga w książce jest banalna, całkowicie nieprawdziwa, a jej zakończenie nieprawdopodobne, naciągane i niespójne.
Skąd morderca wiedział, że jeśli spowoduje wypadek przewodniczki, która miała zaopiekować się grupą Polonusów, to jej zastępczynią będzie Magda? Przecież równie dobrze, Magda mogła nie zgodzić się na zastępstwo.
Niby zachętą do wzięcia przez Magdę zastępstwa było podwójne wynagrodzenie.
Gdyby tak faktycznie było, to wszystkie osoby z wycieczki musiałyby dołożyć się do dodatkowej opłaty. Naprawdę wszyscy zgodziliby się na zapłacenie podwójnie za nieznanego sobie przewodnika? Tak więc Już od pierwszych zdań w książce otrzymujemy logiczne zgrzyty.
Plan zabicia Magdy i przyczyny dla których miała być zamordowana, zupełnie wyssane z palca i bezsensowne, bo mordercy wydawało się, że Magda zapamiętała go w tłumie przypadkowych osób, na pogrzebie jej babci. Serio? Magda miała wtedy głowę do zapamiętywania jakiegoś człowieka, na którego nawet pewnie nie zwróciła uwagi?
Morderca nawet nie upewnił się, czy Magda w ogóle wie gdzie znajduje się poszukiwany przez niego przedmiot.
Wątek z poszukiwaniem ukrytych rzeczy, niby rodzinnej tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie… czy tylko mnie ta "tradycja" wydaje się sztuczną i nieprawdziwą? Mnie zupełnie nie przekonał.
Gdyby nie wyzwanie książkowe, to ta książka nigdy nie trafiłaby na listę moich przeczytanych książek.

Moja negatywna ocena tej książki, będzie raczej dość odosobniona, niestety nie jestem w stanie znaleźć w niej choćby kilku plusów.
Jedyny mały plusik daję za odrobinę historii Warszawy, ale peanów nie będę z tego powodu wznosić, bo bardzo skromniutka jest ta przedstawiona historia. Osoby szukające historycznych ciekawostek powinny szukać ich gdzie indziej.
Teraz o minusach,...

Świetnie skonstruowany kryminał.
Super na wakacje, mnie wciągnęła, a przy okazji dużo dowiedziałam się ma temat Warszawy.
Polecam.

Świetnie skonstruowany kryminał.
Super na wakacje, mnie wciągnęła, a przy okazji dużo dowiedziałam się ma temat Warszawy.
Polecam.

Na wstępie, raczej nie polecam w wersji audio, to jeden z tych kryminałów, w których jest dużo bohaterów, a morderca jest jednym z nich i wypadałoby ich dobrze zapamiętać, wtedy lepiej można przyjrzeć się podsuwanym tropom. I pewnie łatwiej sobie wszystko wyobrazić jak się mieszka w Warszawie. Fabularnie nie jest źle, choć uważam, że wątek miłosny był zupełnie niepotrzebny.

Na wstępie, raczej nie polecam w wersji audio, to jeden z tych kryminałów, w których jest dużo bohaterów, a morderca jest jednym z nich i wypadałoby ich dobrze zapamiętać, wtedy lepiej można przyjrzeć się podsuwanym tropom. I pewnie łatwiej sobie wszystko wyobrazić jak się mieszka w Warszawie. Fabularnie nie jest źle, choć uważam, że wątek miłosny był zupełnie niepotrzebny.

I to ma być debiut? Nie wierzę. To znakomicie skonstruowana, dopracowana w najmniejszych detalach i napisana piękną polszczyzną historia bazująca na niebanalnym, nowym pomyśle, jakiego w polskiej literaturze kryminalnej jeszcze nie spotkałam.

Sensacyjnych przeżyć dostarcza nam wycieczka Polonusów z Wielkiej Brytanii żądnych poznać kraj przodków, odwiedzić cmentarze i zasmakować polskich klimatów. Oprowadzana przez przewodniczkę, Magdę Łaszyńską, szybko przemienia się w pasmo aż kilku zabójczych wypadków, z których jeden okazuje się skuteczny i doprowadza do śmierci jedną z uczestniczek. Zastosowane przez mordercę środki służące wyeliminowaniu towarzyszy przekonują, że to wyrafinowany, sprytny, silny i brutalny morderca. Zważywszy na okoliczności musi być nim jeden z uczestników wycieczki.

Akcja toczy się wartko i nie ma czasu na nudę. Od samego początku ujmuje humorem słownym i sytuacyjnym. Można zaliczyć ją do książek pisanych w konwencji komedii kryminalnej, jednakże jest tutaj jednak równie wiele okazji do śmiechu, jak i do poczucia grozy. Po prezentacji całej galerii uczestników wycieczki kolejne punkty zwiedzania stolicy przybierają zgoła inny niż turystyczny i zabawowy obrót. W uczestnikach narasta strach, mnożą się podejrzenia, czy wszyscy są tym, za kogo się podają, wreszcie po kolejnym ataku wybucha panika, a akcja pędzi w zawrotnym tempie.

Kim jest morderca? To pytanie nurtuje wszystkich - przewodniczkę, komisarza i uczestników wycieczki. Czego szuka na terenie Polski? Czy ma to związek z czasami obecnymi czy tajemnica sięga przeszłości? Dlaczego w pewnym momencie zaczynamy podejrzewać, że celem jego ataku mogła być sama przewodniczka i dlaczego komisarz stołecznej policji Izydor Kościesza, prowadzący śledztwo, mając Łaszyńską najpierw za ofiarę kieruje później na nią swe podejrzenia? Co ma z tym wspólnego odnaleziony w pokoju ofiary list z czasów drugiej wojny światowej i zawarty w nim zagadkowy wiersz? Czy kluczem do rozwiązania zagadki kryminalnej nie są przypadkiem tajemnice rodziny Magdy Łaszyńskiej?

Fabuła przebiega w trzech płaszczyznach czasowych. Mamy Warszawę współczesną i tę przedwojenną, cieszącą oko wykwintnymi toaletami dam i wyszukaną biżuterią na stołecznych rautach i balach. Mamy także obraz stolicy powstańczej i tej po powstaniu, zamienionej w morze ruin. Zanurzycie się więc w przeszłość przyglądając się kompletowaniu toalety przedwojennej damy, Leny Winnickiej, asystując jej na Balu Mody w Holetu Europejskim w 1929 roku oraz w dramatycznej wędrówce kanałami w czasie powstania we wrześniu 1944 roku. W każdym opisywanym okresie autorka, rodowita warszawianka i przewodnik miejski po stolicy, odnajduje się znakomicie udowadniając nieprzecietną wiedzę o Warszawie i okraszając powieść ciekawostkami, jednakże bez nadmiaru i przytłoczenia.

Jeśli lubicie kryminały, romanse, historię i Warszawę koniecznie przeczytajcie książkę. Znajdziecie w niej zbrodnię i wielką miłość, ukryte skarby, nieśmiertelne brylanty i nieco delkatnego erotyzmu w świetnym wydaniu. Bohaterowie są znakomicie wykreowani, dialogi idealnie skrojone, tajemnice wciągające, a mordercy ….nie dałam rady wytypować za nic w świecie.

Jestem zachwycona! Gratulacje dla autorki. Liczę i czekam na kolejne tytuły.

I to ma być debiut? Nie wierzę. To znakomicie skonstruowana, dopracowana w najmniejszych detalach i napisana piękną polszczyzną historia bazująca na niebanalnym, nowym pomyśle, jakiego w polskiej literaturze kryminalnej jeszcze nie spotkałam.

Sensacyjnych przeżyć dostarcza nam wycieczka Polonusów z Wielkiej Brytanii żądnych poznać kraj przodków, odwiedzić cmentarze i...

Czyta się lekko i szybko - plus. Intryga kryminalna pomyślana ciekawie: grupa nieznających się osób na wycieczce i nagle wśród nich zaczyna grasować morderca. Interesująco zarysowane postacie - trzeci plus. I właściwie tu chyba skończę z pozytywami. Główna bohaterka w którymś momencie zaczęła mnie irytować (zasadniczo ze względu na nieuzasadnioną agresję słowną: gdzież aż gdzież podziało się dobre wychowanie?). Wątek romansowy, pewnie mający urozmaicić powieść uznałam za kompletnie niepotrzebny. No i zirytowało mnie lekkie zafascynowanie autorki przedwojennym blichtrem, balami, biżuterią - pewnie dlatego, że niedawno oglądałam nader naturalistyczne zdjęcia osiedli bezdomnych w II Rzeczypospolitej. No i to właściwie na tyle; lektura zdecydowanie nieszkodliwa, ale też nie rozwija w żaden sposób czytelnika.

Czyta się lekko i szybko - plus. Intryga kryminalna pomyślana ciekawie: grupa nieznających się osób na wycieczce i nagle wśród nich zaczyna grasować morderca. Interesująco zarysowane postacie - trzeci plus. I właściwie tu chyba skończę z pozytywami. Główna bohaterka w którymś momencie zaczęła mnie irytować (zasadniczo ze względu na nieuzasadnioną agresję słowną: gdzież aż...

Jako warszawiak dowiedziałem się masę rzeczy o przedwojennej Warszawie. Dziękuję

Jako warszawiak dowiedziałem się masę rzeczy o przedwojennej Warszawie. Dziękuję

Ewa Waligóra udowodniła, że da się osadzić misternie skonstruowaną intrygę w realiach współczesnej Warszawy. Mało tego, bardzo zgrabnie połączyła wydarzenia sprzed blisko stu lat z teraźniejszymi. Dała posmakować życia warszawskich elit z okresu dwudziestolecia międzywojennego, by zaraz potem kazać drżeć ze strachu i obrzydzenia przy ucieczce kanałami z oblężonej Warszawy, w której właśnie upadło powstanie. A wszystko to po to, by akcja książki wydała się czytelnikowi wiarygodniejsza, wręcz namacalnie prawdziwa. Bo kto wie, czy takie wypadki faktycznie nie miały miejsca? Wszak w czasie wojny wszystko było możliwe…

Pełna recenzja → https://wrolimamy.pl/ksiazka/zabojcza-wycieczka-ewa-waligora/

Ewa Waligóra udowodniła, że da się osadzić misternie skonstruowaną intrygę w realiach współczesnej Warszawy. Mało tego, bardzo zgrabnie połączyła wydarzenia sprzed blisko stu lat z teraźniejszymi. Dała posmakować życia warszawskich elit z okresu dwudziestolecia międzywojennego, by zaraz potem kazać drżeć ze strachu i obrzydzenia przy ucieczce kanałami z oblężonej Warszawy,...

bardzo fajnie się czyta, polecam szczególnie na wakacje

bardzo fajnie się czyta, polecam szczególnie na wakacje

"ZABÓJCZA WYCIECZKA" EWA WALIGÓRA

Świetny polski debiut literacki. To powieść obyczajowa z morderstwem, w tle ważna dla Polaków historia, wątek romantyczny i sporo naturalnego poczucia humoru.

Przyznam już na wstępie, że czytając tę powieść czułam ogromną miłość autorki do Warszawy, jej fascynację tym miejscem, zabytkami i zagadkami jakie cały czas w sobie kryje.
Jak się okazało nic dziwnego, gdyż autorka jest rodowitą warszawianką i od wielu lat przewodnikiem wycieczek po stolicy.

Niebanalna historia, przemyślana i dopracowana fabuła. Prosty i lekki język oraz ciekawy styl.
Tak bardzo realistyczni bohaterowie z tym wszystkim co takie nasze, ludzkie.
Jest ciekawie, tajemniczo i wesoło. Oj tak, śmiałam się wielokrotnie, dialogi są rewelacyjne.
Czytałam tę powieść jak zaczarowana, porwała mnie w swój świat i dała dużą dawkę humoru oraz mega intrygującą zagadkę.
Bardzo spodobał mi się wątek z przeszłości. Było emocjonalnie, wzruszająco i nawet strasznie.

Nasza główna bohaterka to Magda. Młoda kobieta, która zawodowo zajmuje się oprowadzaniem wycieczek po Warszawie.
Poznajemy ją w momencie, gdy właśnie ma iść na swój upragniony urlop.
Jednak wszystko zmienia jeden telefon koleżanki, która prosi ją o pomoc.
Magda ma zaopiekować się i oprowadzić po stolicy pewną wyjątkową grupę turystów z Wielkiej Brytanii.
Poznamy więc bardzo ekscentryczne i wyjątkowe grono turystów, ich oczekiwania i ich samych.

Gdy niespodziewanie jedna z uczestniczek ginie wszystko się zmienia i teraz każdy jest podejrzanym i potencjalnym kolejnym celem.
Do akcji wkracza policja i mega przystojny komisarz , który szybko odkrywa, że było to zabójstwo.
Sprawdza wszystkie ślady i poszlaki, przesłuchuje wszystkich uczestników wycieczki i stara się bardzo kogoś ochronić.

Kto morduje i dlaczego ? Kto będzie kolejnym celem ?
Dałam się wciągnąć w wir zdarzeń i bardzo polubiłam Magdę.

Zachęcam Was do poznania tej historii.
To będzie dobry czas z ciekawą książką, przy której będziecie się śmiać.

Ciekawa jestem czy domyślcie się kto i dlaczego morduje ?
Ja się nie domyśliłam i finał mnie zaskoczył.

Czekam za kolejną książką autorki.

"ZABÓJCZA WYCIECZKA" EWA WALIGÓRA

Świetny polski debiut literacki. To powieść obyczajowa z morderstwem, w tle ważna dla Polaków historia, wątek romantyczny i sporo naturalnego poczucia humoru.

Przyznam już na wstępie, że czytając tę powieść czułam ogromną miłość autorki do Warszawy, jej fascynację tym miejscem, zabytkami i zagadkami jakie cały czas w sobie kryje.
Jak się...

Jadę autobusem, czytam i... nie mogę powstrzymać się od śmiechu. Współpasażerowie zaczynają przyglądać się podejrzliwie, a ja dalej chichoczę. I nie mogę przestać, a oderwać się od lektury też nie sposób.
Szalony kryminał z humorem, dla którego tłem jest Warszawa. Bohaterów swojej książki Ewa Waligóra kreśli w sposób wyrazisty, z humorem i swadą godną mistrzów gatunku, po czym wplątuje ich w drakę, z której - wydawać by się mogło - nie ma wyjścia.
Czytelnik znajduje tutaj wszystko, co w kryminale na wesoło powinno się znaleźć: mroczną zagadkę, zabawne dialogi, podróż do przeszłości i szalone zwroty akcji, a wszystko doprawione nutką, wcale nie przesłodzonego, romansu.
Lektura "Zabójczej wycieczki" bawi i edukuje zarazem, zaś jej wartością dodaną jest możliwość przyjrzenia się pracy przewodnika miejskiego z zupełnie nowej perspektywy.
Książka lekka, miła i przyjemna - w sam raz na relaks po ciężkim dniu pracy z turystami (i nie tylko) :) Zdecydowanie polecam i z niecierpliwością czekam na więcej!

Jadę autobusem, czytam i... nie mogę powstrzymać się od śmiechu. Współpasażerowie zaczynają przyglądać się podejrzliwie, a ja dalej chichoczę. I nie mogę przestać, a oderwać się od lektury też nie sposób.
Szalony kryminał z humorem, dla którego tłem jest Warszawa. Bohaterów swojej książki Ewa Waligóra kreśli w sposób wyrazisty, z humorem i swadą godną mistrzów gatunku, po...