Zaciekawiła mnie okładka i miejsce akcji - Pobiedziska pod Poznaniem. Właśnie tam rzeczywiście siostry zakonne z klasztoru Sióstr Sacré Coeur prowadziły liceum i internatem dla dziewcząt, nawet do 2011 roku. (90 lat). Niestety o historii szkoły ani zakonu się z książki nie nie dowiedziałam. Autorka w książce przedstawiła młodzież klasy 1A Liceum i ich przeżycia i problemy, które zawsze się dobrze kończą. Wszyscy tu są mili, dobrzy i pewnie w zamierzeniu autorki opowieść ta ma mieć wydźwięk wychowawczy. Dla mnie jednak książka, chociaż napisana z poczuciem humoru jest zbyt ""przesłodzona". Myślę jednak, że ma szansę spodobać się równolatkom bohaterów - i im ją polecam.

Zaciekawiła mnie okładka i miejsce akcji - Pobiedziska pod Poznaniem. Właśnie tam rzeczywiście siostry zakonne z klasztoru Sióstr Sacré Coeur prowadziły liceum i internatem dla dziewcząt, nawet do 2011 roku. (90 lat). Niestety o historii szkoły ani zakonu się z książki nie nie dowiedziałam. Autorka w książce przedstawiła młodzież klasy 1A Liceum i ich przeżycia i problemy,...

Bardzo słaba książka, napisana koszmarnym językiem pełnym powtórzeń i braku pomysłu. Bohaterowie płascy bez osobowości, historie płytkie, niespójne i bez puenty, totalnie nie wiem co tu może śmieszyć, bo humor jest tu dziecięco-kabaretowy.

Bardzo słaba książka, napisana koszmarnym językiem pełnym powtórzeń i braku pomysłu. Bohaterowie płascy bez osobowości, historie płytkie, niespójne i bez puenty, totalnie nie wiem co tu może śmieszyć, bo humor jest tu dziecięco-kabaretowy.

Super książka, zabawna, pełna humoru, przedstawiająca historię pewnej klasy. A konkretnie klasy 1a z Liceum Sacre Coeur w Pobiedziskach pod Poznaniem, którą nazywano właśnie Klasztorkiem. Ta szkoła istniała naprawdę i została zamknięta w 2011 roku. W jej gmachu siostry Sacré Coeur prowadzą dom rekolekcyjny, specjalizujący się w rekolekcjach ignacjańskich. Autorka Dorota Plewak jest prawniczką i pianistką, a także mamą dwóch maluszków. Mieszka na starym mieście w Szczecinie. Zaczynając czytać tę książkę pomyślałam, że to chyba nie dla mnie, że to raczej lektura dla młodego czytelnika. Uwierzcie mi, że nie spodziewałam się, że tak się przy niej ubawię. Cała książka przesiąknięta jest mnóstwem zabawnych historii i sytuacji, okraszonych dobrym humorem. Spędziłam z nią dzisiaj cudowne chwile. Wzięłam do ręki aby tylko przejrzeć, a jak zaczęłam czytać to do samego końca. Dzięki niej przypomniałam sobie swoje licealne lata, zajęcia szkolne, wyjazdy na wycieczki i zimowiska, pierwsze przyjaźnie i .....pierwszą miłość, którą przeżyłam właśnie w liceum. Myślę, że wiele historii, które opisała autorka mogło wydarzyć się naprawdę. Młodzież ma przecież mnóstwo wspaniałych pomysłów. Zachęcam do przeczytania tych cudownych historii, a zapewniam, że ani chwili nie będziecie się nudzić. Ja momentami śmiałam się na głos. Powiem jeszcze, że książka opatrzona jest świetnymi rysunkami. Wiem też, że będzie druga, a może i trzecia część.

Super książka, zabawna, pełna humoru, przedstawiająca historię pewnej klasy. A konkretnie klasy 1a z Liceum Sacre Coeur w Pobiedziskach pod Poznaniem, którą nazywano właśnie Klasztorkiem. Ta szkoła istniała naprawdę i została zamknięta w 2011 roku. W jej gmachu siostry Sacré Coeur prowadzą dom rekolekcyjny, specjalizujący się w rekolekcjach ignacjańskich. Autorka Dorota...

Przyjemna i zabawna lektura. Spędziłam z nią wiele miłych chwil. Przypomniały mi się najpiękniejsze szkolne czasy. Polecam każdemu

Przyjemna i zabawna lektura. Spędziłam z nią wiele miłych chwil. Przypomniały mi się najpiękniejsze szkolne czasy. Polecam każdemu

Świetnie mi się czytało tą książkę. Idealna jako "coś lekkiego do czytania" :)

Świetnie mi się czytało tą książkę. Idealna jako "coś lekkiego do czytania" :)

#akyszklasztornice to książka o której pewnie wielu z Was nie słyszało. To książka o "Klasztorku" , o szkole z internetem w moich rodzinnych Pobiedziskach.
Byłam jedną z uczennic tej szkoły ale jej niestety albo i stety 🤣 nie skończyłam. Trzy lata tam spędziłam i mimo, że autorka była kilka lat przede mną to wiele się nie zmieniło. Niektóre z wspomnień są tak realne jakbym to ja je przeżywała.

Bardzo fajna książka, po pierwsze można powspominać, dla tych którzy znają klasztor. Dla zupełnie obcego człowieka to dawka śmiechu i wiedzy. Niestety ale szkoła już nie istnieje, a była to jedna z bardziej prestiżowych katolickich szkół w Polsce. Założyły ja siostry w 1921 roku. Przetrwała wojnę a w 2011 roku została zamknięta.

Mam nadzieję, że autorka napisze dalsze części. Jestem strasznie ciekawa innych przebojów dziewczyn z internatu. 🤣. Fikcja literacka, która mogła się wydarzyć. A wszyscy wiemy, że pewnie się wydarzyła 🤣🤣🤣, albo i nie 🤣🤣🤣

A zawsze z koleżankami powtarzałyśmy, że o tej szkole to by można książki pisać. I patrz 💪💪💪💪

#akyszklasztornice to książka o której pewnie wielu z Was nie słyszało. To książka o "Klasztorku" , o szkole z internetem w moich rodzinnych Pobiedziskach.
Byłam jedną z uczennic tej szkoły ale jej niestety albo i stety 🤣 nie skończyłam. Trzy lata tam spędziłam i mimo, że autorka była kilka lat przede mną to wiele się nie zmieniło. Niektóre z wspomnień są tak realne jakbym...

To lekka i przyjemna lektura na jeden, dwa zimowe wieczory. Zabawne opowiadania, przeplatane refleksyjną nutą. Nie jest to Diuna, ani Wojna i Pokój, a luźna pozycja, ku pokrzepieniu serc. Z pewnością wywoła niejeden uśmiech na Twojej twarzy :)

To lekka i przyjemna lektura na jeden, dwa zimowe wieczory. Zabawne opowiadania, przeplatane refleksyjną nutą. Nie jest to Diuna, ani Wojna i Pokój, a luźna pozycja, ku pokrzepieniu serc. Z pewnością wywoła niejeden uśmiech na Twojej twarzy :)

Będąc osoba po 30'tce mam wrażenie że książka może być bardziej ukierunkowana dla młodych ludzi, którzy jeszcze szukają drogi życiowej.
Nie ma tutaj nawiązań do przemocy / hejtu / wyzwisk które są obecne w każdej szkole - świat idealny który każdy uczeń chciałby mieć.

Czy aby na pewno nie jest to książka dla dorosłych?


Poznajemy bohaterów w tytułowej szkole, która jest tylko tłem a każda historia dzieje się niezależnie od siebie. Uczniowie to osoby bardzo mocno wierzące w stare zasady - miłość / przyjaźń / pomoc / współczucie. W tym jest chyba cały problem książki ukazany i jej moc. Nikt teraz już taksi ę nie zachowuje, nikt tak nie podchodzi do świata jak postacie w ksiażce. Efektem końcowym jest zgrana ekipa przyjaciół którzy idą przez kolejne historie, bez zatrzymywania się bo ufają sobie że te złote zasady będą dla nich odpowiedzia.

Autorka mając dużą ilość doświadczeń życiowych z swojej szkoły, wplata język z lat 90tych, dodając nawiązania z obecnych lat 2015-2020. Język często jest tutaj nierówny - przeplata się literacka naracja z opowieściami Grey'a i "wysoko wyskokowych trunkach".

Ciężko stwierdzić czy to książka dla każdego, ale na pewno każdy coś dla siebie znajdzie. Ostatnia książkę czytałem w roku 2019 a tę udało się skończyć po 6h gdyż czcionka pomaga w czytaniu :)

Będąc osoba po 30'tce mam wrażenie że książka może być bardziej ukierunkowana dla młodych ludzi, którzy jeszcze szukają drogi życiowej.
Nie ma tutaj nawiązań do przemocy / hejtu / wyzwisk które są obecne w każdej szkole - świat idealny który każdy uczeń chciałby mieć.

Czy aby na pewno nie jest to książka dla dorosłych?


Poznajemy bohaterów w tytułowej szkole, która jest...

Dla mnie do życia dużo wniosła ta książka i jestem zadowolona, że w końcu ją przeczytałam. Składnia do refleksji i daje wiele do zrozumienia. Jestem nastolatką i takie książki jak ta, są dla mnie bardzo pomocne.

Dla mnie do życia dużo wniosła ta książka i jestem zadowolona, że w końcu ją przeczytałam. Składnia do refleksji i daje wiele do zrozumienia. Jestem nastolatką i takie książki jak ta, są dla mnie bardzo pomocne.

Wow, naprawdę miłe zaskoczenie, książka rozbawiła mnie do łez.

Wow, naprawdę miłe zaskoczenie, książka rozbawiła mnie do łez.