Na literaturę piękną musze mieć odpowiedni czas i przygotowanie gdyż zwykle pochłania więcej uwagi. Tym razem potraktowałam taki rodzaj literatury po łepkach co poskutkowało tym, że mnie nie zachwyciła. Od wyszła taka zgrabna historyjka czytana bez emocji i poczucia obcowania z wyjątkową literaturą.

Na literaturę piękną musze mieć odpowiedni czas i przygotowanie gdyż zwykle pochłania więcej uwagi. Tym razem potraktowałam taki rodzaj literatury po łepkach co poskutkowało tym, że mnie nie zachwyciła. Od wyszła taka zgrabna historyjka czytana bez emocji i poczucia obcowania z wyjątkową literaturą.

Raczej nie zostanie mi w pamięci ze względu na wyjątkowy brak spójności. Parę ciekawych tematów i jedno epizodyczne drzewo.

Raczej nie zostanie mi w pamięci ze względu na wyjątkowy brak spójności. Parę ciekawych tematów i jedno epizodyczne drzewo.

Sama nie wiem. Sam pomysł na fabułę jest dobry, niebanalny. Początek książki też jest ciekawy, jednak w momencie, w którym kończy się historia Joanny a zaczyna opowieść o Heraklesie, akcja zwalnia, traci ten wątek subtelnej tajemnicy. Ta część, która dzieje się w Stanach Zjednoczonych, jest nudna, niepotrzebnie rozwleczona, przefilozofowana, choć przecież sama historia rodziny Heraklesa i jego przyjaciela jest niezwykle interesująca.

Sama nie wiem. Sam pomysł na fabułę jest dobry, niebanalny. Początek książki też jest ciekawy, jednak w momencie, w którym kończy się historia Joanny a zaczyna opowieść o Heraklesie, akcja zwalnia, traci ten wątek subtelnej tajemnicy. Ta część, która dzieje się w Stanach Zjednoczonych, jest nudna, niepotrzebnie rozwleczona, przefilozofowana, choć przecież sama historia...

Książka bardziej jest obyczajówką niż romansem, czego się nie spodziewałam. Myślałam że opisana tu będzie wyjątkowa miłość, a przez większość czasu czytamy o życiu bohaterów. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby zajęło to kilkadziesiąt stron, a nie całą książkę. Wiele wyborów bohaterów jest dla mnie niezrozumiała. Książka mocno się przedłużała, dopiero przy końcówce nieco przyspieszyło.
Mimo wszystko wynudziłam się na niej i to bardzo, czytałam ją zresztą kilka dni, co zdarza mi się naprawdę rzadko. Raczej bym jej nie poleciła, bo nie zauważyłam w tej historii niczego co chwyciłoby mnie za serce.

Książka bardziej jest obyczajówką niż romansem, czego się nie spodziewałam. Myślałam że opisana tu będzie wyjątkowa miłość, a przez większość czasu czytamy o życiu bohaterów. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby zajęło to kilkadziesiąt stron, a nie całą książkę. Wiele wyborów bohaterów jest dla mnie niezrozumiała. Książka mocno się przedłużała, dopiero przy końcówce nieco...

Książkę pani Ewy Pruchnik poleciła mi bibliotekarka. Przyznam, że podchodziłam do niej jak przysłowiowy pies do jeża. Niejednolite opinie na LC też nie specjalnie zachęcały do czytania. Jednak z nadchodzącym terminem zwrotu, sięgnęłam po tę pozycję i .... przepadłam.
Fantastyczna! Cudowny język, poczucie humoru, muzyka płynąca z prawie każdej strony, mądre przemyślenia filozoficzne, otulające ciepło i miłość - to wszystko sprawiło, że zatraciłam się w powieści. Szczerze polecam!!!

Książkę pani Ewy Pruchnik poleciła mi bibliotekarka. Przyznam, że podchodziłam do niej jak przysłowiowy pies do jeża. Niejednolite opinie na LC też nie specjalnie zachęcały do czytania. Jednak z nadchodzącym terminem zwrotu, sięgnęłam po tę pozycję i .... przepadłam.
Fantastyczna! Cudowny język, poczucie humoru, muzyka płynąca z prawie każdej strony, mądre przemyślenia...

Przeczytałam do końca, ale od pewnego czasu przeskakiwałam niektóre zdania. Nie urzekła, ale przede wszystkim nie przekonała mnie ta historia ani jej bohaterowie. Spotkanie dwóch osób, z których jedna nie odzywa się słowem, kończące się płomiennym choć krótkim romansem, którego zakończenie jest równie niewiarygodne jak i jego początek. Wiem, że więcej książek tej autorki nie przeczytam.

Przeczytałam do końca, ale od pewnego czasu przeskakiwałam niektóre zdania. Nie urzekła, ale przede wszystkim nie przekonała mnie ta historia ani jej bohaterowie. Spotkanie dwóch osób, z których jedna nie odzywa się słowem, kończące się płomiennym choć krótkim romansem, którego zakończenie jest równie niewiarygodne jak i jego początek. Wiem, że więcej książek tej autorki...

Niestety ale ta pozycje nie urzekła mnie. Spodziewałam się romansu, gorącej miłości, a dostałam powieść obyczajową, gdzie inne opisywane aspekty z życia przykrywają tę wielką miłość. Nie czułam bohaterów, byli mocno obojętni. Całość wiała nudą mimo dobrego talentu pisarskiego autorki.

Niestety ale ta pozycje nie urzekła mnie. Spodziewałam się romansu, gorącej miłości, a dostałam powieść obyczajową, gdzie inne opisywane aspekty z życia przykrywają tę wielką miłość. Nie czułam bohaterów, byli mocno obojętni. Całość wiała nudą mimo dobrego talentu pisarskiego autorki.

Jestem urzeczona i oczarowana. Tym klimatem, bohaterami i historią, która dosłownie chwyta za serce. 🥰
To powieść dla miłośników zawiłych, trudnych ale też pięknych i barwnych historii. Ewa Pruchnik dosłownie skradła moje serce.
Książka idealna na jesienne, chłodne wieczorki z ulubioną herbatką i kocykiem. Polecam!

Jestem urzeczona i oczarowana. Tym klimatem, bohaterami i historią, która dosłownie chwyta za serce. 🥰
To powieść dla miłośników zawiłych, trudnych ale też pięknych i barwnych historii. Ewa Pruchnik dosłownie skradła moje serce.
Książka idealna na jesienne, chłodne wieczorki z ulubioną herbatką i kocykiem. Polecam!

Dziwna jest to książka. Niby mnie nie porwała, ale mam wrażenie że zostanie ze mną na dłużej. I ten świat wykreowany, spokojny, melodyjny.
Nie porywa, ale urzeka.

Dziwna jest to książka. Niby mnie nie porwała, ale mam wrażenie że zostanie ze mną na dłużej. I ten świat wykreowany, spokojny, melodyjny.
Nie porywa, ale urzeka.

Kolejna pozycja o której muszę coś napisać.
Książka wyjątkowa, smutna choć zawierająca nutkę nadziei. Kto ją odnajdzie i w którym miejscu - to już wasze życie. Bardzo polecam, zwłaszcza dla tych co lubią się pochylić nad skomplikowanymi losami naszego życia. Życia, które nie jest łatwe. Polecam. Czytajcie ją w rytmie sonat fortepianowych i szukajcie tej jednej nutki.
Zwolennicy romansów nie dotykajcie jej!!!

Kolejna pozycja o której muszę coś napisać.
Książka wyjątkowa, smutna choć zawierająca nutkę nadziei. Kto ją odnajdzie i w którym miejscu - to już wasze życie. Bardzo polecam, zwłaszcza dla tych co lubią się pochylić nad skomplikowanymi losami naszego życia. Życia, które nie jest łatwe. Polecam. Czytajcie ją w rytmie sonat fortepianowych i szukajcie tej jednej...