Dziś mam dla Was książkę trudną, książkę o losach kobiety, której jedynym przewinieniem było to, że jest chrześcijanką w kraju islamistów. Marie przeszła prawdziwe piekło w Iraku po tym jak dżihadzisci porywali kobiety, gwałcili je i traktowali jak niewolnice. Choć mamy XXI wiek,to nadal handel ludźmi jest obecny... Szczególnie tam, gdzie rządzą mężczyzni, którzy w imię religii usprawiedliwiają najgorsze nawet czyny. Marie jest jedną z wielu kobiet, których życie zamieniło się w koszmar. Ona,jako chrzescijanka, w dodatku blondynka o zielonych oczach, jest szczególnie atrakcyjnym i chodliwym towarem...

Czytanie tej książki dosłownie boli, świadomość tego, że są miejsca na ziemi, gdzie kobieta znaczy mniej niż zwierzę, jest przerażająca. Oczywiście nie żyję w bańce mydlanej i wiem, że takie rzeczy się dzieją,ale nie potrafię czytać o nich na spokojnie,bez złości. Oprócz tragedii Marie mamy tu też pokazany pogarszający się stosunek muzułmanów do chrześcijan. Choć wcześniej funkcjonowali oni obok siebie zupełnie normalnie, w pewnym momencie radykalnym islamistom zaczęła przeszkadzać obecność innych religii na ich terenie. W głowie mi się nie mieści, że w imię Boga robi się takie straszne rzeczy...

Ogólnie książka zostanie we mnie na długo i choć nasz świat idealny nie jest,to jednak moje problemy blakną,gdy się czyta historię Marie. Jej życie było piekłem,bo ktoś tak postanowił. Człowiek człowiekowi wilkiem nabiera tu nowego, przerażającego znaczenia. Nie jestem w stanie nic mądrego napisać o tej książce,bo cały czas buzuje we mnie złość, że na świecie są kobiety, którym odbiera się prawa do wszystkiego,bo nie urodziły się mężczyzną. Jeśli chcecie oddać szacunek tym wszystkim, którzy głosu nie mają, przeczytajcie proszę tę książkę i mówcie o niej jak najwięcej.

Dziś mam dla Was książkę trudną, książkę o losach kobiety, której jedynym przewinieniem było to, że jest chrześcijanką w kraju islamistów. Marie przeszła prawdziwe piekło w Iraku po tym jak dżihadzisci porywali kobiety, gwałcili je i traktowali jak niewolnice. Choć mamy XXI wiek,to nadal handel ludźmi jest obecny... Szczególnie tam, gdzie rządzą mężczyzni, którzy w imię...

Kiedyś bardzo interesowałam się tematyką Bliskiego Wschodu i konfliktami z nim związanymi. Po rewolucjach w krajach arabskich było dużo informacji o tym jak są traktowane kobiety, które trafiły do niewoli lub pod rządy terrorystów. Jednak do tej pory nie spotkałam się z takim reportażem, który opowiedział historię jednej kobiety.
Marie to chrześcijanka, która była niewolnica, była wykorzystywana, sprzedawana a przede wszystkim krzywdzona przez dwa lat. Nie była traktowana jak człowiek ale jak rzecz, z którą można zrobić wszystko jeżeli posiada się dokument, że jest się jej właścicielem. Wydaje się to niemożliwe a jednak tak było i co gorsza nie jest to jedyny przypadek. Wojna w Iraku i Syrii zniszczyła życie niewyobrażalnie wielu ludziom i w tym regionie trwa to nadal…
Książka jest wstrząsająca ale warta przeczytania. Zdziwiło mnie to, że bohaterka opowiada o wszystkim bez emocji ale zależy jej żeby nazwiska jej oprawców ujrzały światło dzienne. Ciężko ocenić taką książkę skoro jest to prawdziwa historia dwóch lat z życia Marie… Nie jest to łatwa lektura i trzeba się na to nastawić. 8/10⭐️

Kiedyś bardzo interesowałam się tematyką Bliskiego Wschodu i konfliktami z nim związanymi. Po rewolucjach w krajach arabskich było dużo informacji o tym jak są traktowane kobiety, które trafiły do niewoli lub pod rządy terrorystów. Jednak do tej pory nie spotkałam się z takim reportażem, który opowiedział historię jednej kobiety.
Marie to chrześcijanka, która była...

Długo się zabierałam za lekturę tej książki. Już sam podtytuł zwiastował trudną treść.
Historia jest wstrząsająca, niewyobrażalne jest to, że przytrafiło się jednej kobiecie. A takich jak Marie było tysiące!!! Czasem trudno było czytać dalej.

Ale właśnie tym bardziej doceniam kunszt autorów - jak opisać ten bezmiar okrucieństwa? Nie da się tego opowiedzieć linearnie.... Jakimi słowami oddać emocje Marie? A ta opowieść jest czymś w rodzaju słownego fotoreportażu - stajesz sam na sam ze zdjęciem odmalowanym przez autora i to własnie sprawia, że ich opowieść jest wstrząsająca, bo pozostawia cię sam na sam z tym obrazem. Nikt nie podaje na tacy emocji Marie, to w Tobie kotłuje się gniew, wspólczucie, bezsilność...

To jest tak, jakbyś był świadkiem takiego ogromu zła, że aż odbiera Ci mowę, ale w głębi duszy wiesz, że nie możesz tego zatrzymać dla siebie. Mnie odpowiadała więc ta oszczędność w środkach autorów, bo potęgowała wrażenie ogromu zła....

Długo się zabierałam za lekturę tej książki. Już sam podtytuł zwiastował trudną treść.
Historia jest wstrząsająca, niewyobrażalne jest to, że przytrafiło się jednej kobiecie. A takich jak Marie było tysiące!!! Czasem trudno było czytać dalej.

Ale właśnie tym bardziej doceniam kunszt autorów - jak opisać ten bezmiar okrucieństwa? Nie da się tego opowiedzieć linearnie.......

Zawsze mam problem z oceną tego typu książek, bo czy można oceniać czyjeś traumy? Nie można...

Wiele lat temu dość często sięgałam po wspomnienia i reportaże dotyczące sytuacji kobiet na Bliskim Wschodzie, co mocno odchorowałam. Z tego też powodu opowieść o losach Marie przeleżała kilka miesięcy na regale...

Marie to chrześcijanka urodzona i wychowana w Iraku, dobrze wykształcona, świadoma kobieta, która do końca łudziła się, że tzw Państwo Islamskie nie upomni się o nią... Niestety nic z tych nadziei się nie spełniło, Marie dostała się w tryby rozbuchanych seksualnie, bezkarnych w swych czynach żołnierzy, gdzie przez dwa lata doznawała upokorzeń, gwałtów, bicia, głodzenia i chyba wszystkiego, co możemy, ale nie chcemy sobie wyobrażać. Lektura tej książki boli, choć opowieść o kolejnych kręgach kobiecego piekła zdaje się być zimna, bezduszna i bardzo lakoniczna. Ciężko mi jest Wam polecić ten tytuł z powodu bezsilnej wściekłości, którą wywołuje... Bądźcie świadomi, że to niełatwa lektura.

Zawsze mam problem z oceną tego typu książek, bo czy można oceniać czyjeś traumy? Nie można...

Wiele lat temu dość często sięgałam po wspomnienia i reportaże dotyczące sytuacji kobiet na Bliskim Wschodzie, co mocno odchorowałam. Z tego też powodu opowieść o losach Marie przeleżała kilka miesięcy na regale...

Marie to chrześcijanka urodzona i wychowana w Iraku, dobrze...

"Jeśli to jest kobieta"

Jest to prawdziwa historia Marii, kobiety, która została niewolnicą dwunastu mężczyzn, wykorzystywaną przez dziesiątki innych, sprzedawaną z ręki do ręki.
Historia, o której trzeba mówić, bowiem dotyczy ona Państwa Islamskiego. Ich teorii, że to kobiety są brudem, złem świata, nie należy im się szacunek, zostały stworzone by móc służyć mężczyznom. To w nich siedzą wszystkie grzechy mężczyzn.

Dlaczego właśnie Maria?
Chrześcijanka, o pięknych blond włosach i ślicznych zielonych oczach. Urodziła i wychowała się w Iraku, wśród innych chrześcijan i muzułmanów. W 2014 r. czyli w czasach wojny w Iraku, dżihadyści porywali, więzili, gwałcili i handlowali wieloma kobietami. Musiały one podporządkowywać się lekturze "Podręcznik niewolnicy seksualnej", czyli oficjalnemu dokumentowi wydanemu przez departament Państwa Islamskiego.

Tej książki nie da się czytać z przyjemnością. Jest to bardzo trudna lektura, po której nie byłam w stanie sięgnąć po nic innego.
Strasznie mną wstrząsnęła.
Mimo iż mam za sobą wiele książek o muzułmanach, ta wywołała we mnie największe emocje.
Jeśli nie razi Cię taka tematyka, zachęcam abyś ją przeczytała.

"Jeśli to jest kobieta"

Jest to prawdziwa historia Marii, kobiety, która została niewolnicą dwunastu mężczyzn, wykorzystywaną przez dziesiątki innych, sprzedawaną z ręki do ręki.
Historia, o której trzeba mówić, bowiem dotyczy ona Państwa Islamskiego. Ich teorii, że to kobiety są brudem, złem świata, nie należy im się szacunek, zostały stworzone by móc służyć mężczyznom....

Ciężko się czyta ten reportaż, zważywszy na fakt, że to wszystko wydarzyło się naprawdę. Bestialskie traktowanie kobiet przez mężczyzn powołujących się na ‘islamskie’ a tak naprawdę własne prawa w celu zaspokojenia swoich chuci budzi ogromny sprzeciw w naszych kręgach kulturowych. Tymczasem w kulturze islamskiej i dodatkowo w czasie wojny wszelkie hamulce puszczają sprowadzając jeńców do roli podludzi. A wszystko to odbywa się przy milczącej aprobacie innych kobiet, żon, matek i córek stłamszonych przez swoich mężów, braci czy synów. Mimo iż autorzy nakreślili tło historyczne, które doprowadziło do powstania Państwa Islamskiego, wydaje mi się, że jeszcze ciągle zbyt mało wiemy o tym kręgu kulturowym, gdzie kobieta zawsze była i jest własnością mężczyzny, co nierzadko determinuje jej los.

Ciężko się czyta ten reportaż, zważywszy na fakt, że to wszystko wydarzyło się naprawdę. Bestialskie traktowanie kobiet przez mężczyzn powołujących się na ‘islamskie’ a tak naprawdę własne prawa w celu zaspokojenia swoich chuci budzi ogromny sprzeciw w naszych kręgach kulturowych. Tymczasem w kulturze islamskiej i dodatkowo w czasie wojny wszelkie hamulce puszczają...

Marie miała to nieszczęście, że urodziła się zielonooką blondynką w Iraku. Do tego w chrześcijańskiej rodzinie. I to wystarczyło, by została uwięziona przez dżihadystów jako niewolnica seksualna. Gwałcona, bita i głodzona przez dwa lata, odsprzedawana kolejnym zwyrodnialcom. I wszystko zgodnie z prawem Państwa Islamskiego i oficjalnym „podręcznikiem niewolnicy seksualnej”.

Brzmi irracjonalnie? Jednak nie jest to fikcja literacka, czy historia, która zdarzyła się przed wiekami, a prawdziwa tragedia kobiety uprowadzonej w 2014 roku. Kobiety, której tragedia po uwolnieniu trwa nadal. Rodzina się jej wyrzeka, bo łatwiej byłoby, gdyby umarła. Woleliby pielęgnować pamięć o zmarłej męczennicy niż nienawidzić ocalałą. Żywa jest wstydliwym sekretem, przypominającym o tym co spotkało wiele irackich kobiet. Widząc pokiereszowaną na duszy i ciele kobietę nie mogą udawać, że to się nie działo. Prócz piętna "splugawionej" pozostaje nieodłączny strach, że dżihadyści znowu ja dopadną.

Szokującą historię Marie przedstawia dwoje autorów – Sara Daniel francuska reporterka specjalizująca się w tematyce Bliskiego Wschodu i Benoit Kanabus, doktor filozofii i profesor, jednak styl, w jakim to czynią pozostawia sporo do życzenia. Filozoficzne przemyślenia, czy zupełnie wyrwane z kontekstu odniesienia do Auschwitz nic nie wnoszą, a rozmywają opowieść, na której powinna być skupiona uwaga czytelnika. Która powinna zostać potraktowana, w moim odczuciu, z większą wnikliwością i empatią.

Jednakże o piekle, jakie kobietom są w stanie zgotować mężczyźni korzystający z ustanowionych przez siebie, w celu zaspokojenia własnych potrzeb, praw, odbierających kobietom godność i sprowadzających je do roli inwentarza trzeba mówić głośno. Bo to zwykle one są niemymi ofiarami wszelkich konfliktów zbrojnych bez względu na to, czy rozgrywanych z pobudek religijnych, czy politycznych.

Marie miała to nieszczęście, że urodziła się zielonooką blondynką w Iraku. Do tego w chrześcijańskiej rodzinie. I to wystarczyło, by została uwięziona przez dżihadystów jako niewolnica seksualna. Gwałcona, bita i głodzona przez dwa lata, odsprzedawana kolejnym zwyrodnialcom. I wszystko zgodnie z prawem Państwa Islamskiego i oficjalnym „podręcznikiem niewolnicy...

"Jeśli to jest kobieta" to wstrząsający reportaż autorstwa Sary Daniel i Benoîta Kanabusa, który na przykładzie głównej bohaterki ukazuje piekło przez jakie przechodzą irackie i syryjskie kobiety z rąk wojowników dżihadu.
*
Marie to chrześcijanka mieszkająca od urodzenia w Iraku. Po tym, jak w trakcie działań wojennych w 2014 roku została uprowadzona przez dżihadystów i sprowadzona do pozycji niewolnicy seksualnej, trafiła aż do dwunastu mężczyzn. Więziona, torturowana i wielokrotnie gwałcona po dwóch latach cudem zyskuje upragnioną wolność. Czy może jednak liczyć na wsparcie i powrót do normalności?
*
Przerażająca i wstrząsająca. Mocna i niezapomniana. Historia Marii oraz pozostałych więzionych i wykorzystywanych seksualnie kobiet wywołała u mnie ciarki. Odarte z godności, pozbawione nadziei, będące ofiarami nieustannej przemocy, każdego dnia walczyły o przetrwanie. Niewyobrażalne, że takie okrucieństwo jest tam powszechne, podlega nawet regulacji prawnej, znanej jako "podręcznik niewolnicy seksualnej". Świadomość, że podobny los spotyka tysiące kobiet jest zatrważająca.

"Jeśli to jest kobieta" to nie tylko świadectwo bohaterki, to obraz toczących się w tym regionie konfliktów zbrojnych, postępującej radykalizacji społeczeństwa, prześladowań chrześcijan. Dużo uwagi poświęcono również genezie i działalności Państwa Islamskiego powstałego na terenie Iraku i Syrii.

To z pewnością ciężka lektura, z ogromnym ładunkiem emocjonalnym, skłaniająca do refleksji. Nie sposób przejść obok niej obojętnie.

"Jeśli to jest kobieta" to wstrząsający reportaż autorstwa Sary Daniel i Benoîta Kanabusa, który na przykładzie głównej bohaterki ukazuje piekło przez jakie przechodzą irackie i syryjskie kobiety z rąk wojowników dżihadu.
*
Marie to chrześcijanka mieszkająca od urodzenia w Iraku. Po tym, jak w trakcie działań wojennych w 2014 roku została uprowadzona przez dżihadystów i...

"W jego domu nie było okien do ucieczki, tylko ściany, i nie było prądu. Siedem innych niewolnic wegetuje w jednym pokoju. Żadna się nie odzywa, nic tylko mury"

"... ma wrażenie, że jej dusza zostaje rozdarta na strzępy. Zostaje z niej tylko skrawek, który rozrywają ręce Qoutaiby, podczas gdy Othman liże ją po twarzy i mruczy, że jej uda kuszą go tak samo jak udka kurczaka. Mohammed trzyma się z boku. " Brzydzę się nią", mówi, ale i tak będzie ją gwałcił jak inni, przez sześć dni."

"... czuje ciężar spojrzeń, jakimi obdarzają ją chrześcijanie; to spojrzenie jest zresztą jej własnym. Ich uprzedzenia, ich okrucieństwo, ich pogarda, ona też to czuje w stosunku do tego splugawionego, zdegenerowanego, brudnego ciała, które przywiera do jej skóry"

Reportaż przedstawiony przez autorów to historia poruszająca, przerażająca straszna. To historia Marie, która podobnie jak ogrom innych kobiet została porwana przez irackich dżihadystów, by przez ponad dwa lata pełnić rolę seksualnej niewolnicy, sprzedawanej, wykorzystywanej w najgorszy sposób, katowanej, torturowanej, głodzonej, przekazywanej z rąk do rąk, z pominięciem jakichkolwiek praw i zasad, których członkowie Państwa Islamskiego powinni przestrzegać wobec swoich niewolnic. Opisy aktów gwałtu i pobić, których doświadczyła budziły we mnie wstręt wobec oprawców, których kobieta zapamiętała i wymieniła z imienia, nazwiska, obnażając ich bestialstwo, obłudę i wstręt jaki wobec nich czuła i czuje. A jej los jest tylko jednym z wielu żyjących w Iraku kobiet. Czytanie o tym, że jedyną jej winą były jej wyjątkowe jasne włosy, zielone oczy i fakt, że wychowała się w chrześcijańskiej rodzinie, jedynie potęgował moje współczucie wobec jej losu. Zwłaszcza gdy jej najbliżsi odmówili udzielenia jej pomocy, z uwagi na wstyd przed innymi. Z całą pewnością zatrważający jest sam fakt, że dzieje się to w XXI wieku, w dobie instagrama, z którego dżihadziści również korzystają! I chociaż sama historia przedstawiona w książce jest mocna i poruszająca, sam sposób jej prezentacji oceniłabym jako średni. Autorzy skoncentrowali się bowiem na dość suchym przekazaniu faktów i opisów doświadczeń Marie, przeplając je rozdziałami, które w dość pobieżny sposób opisują wierzenia chrześcijan zamieszkujących Irak, powstanie Państwa Islamskiego, ich działania wojenno-terrorystyczne. Niemniej myślę, że reportaż też wpisuje się w takie, którym warto poświęcić chwilę uwagi, dlatego Wam go polecam

"W jego domu nie było okien do ucieczki, tylko ściany, i nie było prądu. Siedem innych niewolnic wegetuje w jednym pokoju. Żadna się nie odzywa, nic tylko mury"

"... ma wrażenie, że jej dusza zostaje rozdarta na strzępy. Zostaje z niej tylko skrawek, który rozrywają ręce Qoutaiby, podczas gdy Othman liże ją po twarzy i mruczy, że jej uda kuszą go tak samo jak udka...

Jest to książka o sile kobiet! Z jednej strony są one istotami delikatnymi i kruchymi, z drugiej potrafią przetrwać największy koszmar…

Bohaterką reportażu jest Marie, blondwłosa, zielonooka Chrześcijanka mieszkająca w kraju muzułmańskim… Irak, kilka lat temu, pod wpływem Państwa Islamskiego, dążył do pozbycia się Chrześcijan. Niestety zrobili to dość skutecznie… Mimo tego, że Marie była wychowywana w naprawdę dobrych warunkach i w sąsiadach miała przyjaciół, to jak zmarli jej rodzice i przyszły prześladowania innowierców, nikt jej nie ochronił. Została niewolnicą seksualną i jej życie stało się piekłem… Nawet jej rodzina uznała, że Marie ich zhańbiła. Znikąd nie miała pomocy… na szczęście po pewnym czasie znalazła się dobra dusza, która pomogła jej się z tego bagna wydostać.

Tematyka bardzo wstrząsająca, szokująca i naprawdę aż trudno uwierzyć w to, co się czyta… Kobiety sprzedawane jako niewolnice były całkowicie uzależnione od swoich właścicieli. A Ci wykorzystywali je do wszystkich swoich chorych zachcianek - brutalne gwałty, ogromna przemoc każdego rodzaju i brak nadziei na ratunek. Żyły w tragicznych warunkach - w brudzie, smrodzie i głodzie. Gdy znudziły się swoim „panom” zostawały sprzedane innym. Nieprawdopodobne, co człowiek może zrobić drugiemu człowiekowi!

Ocena tej książki nie jest wysoka, ponieważ styl pisania autorów nie bardzo przypadł mi do gustu. Za dużo tu wstawek dotyczących historii, mitów i wierzeń muzułmańskich bez płynnego wplatania ich w treść. Ponadto mało emocji w tych wszystkich opisach - same suche fakty. Szokujące owszem, ale przekazane na zimno. Wolę wersje bardziej zbeletryzowane - przyjemniej się czyta. Niemniej warto czytać takie reportaże, bo dają do myślenia. Pomagają też doceniać to, co się ma!

Jest to książka o sile kobiet! Z jednej strony są one istotami delikatnymi i kruchymi, z drugiej potrafią przetrwać największy koszmar…

Bohaterką reportażu jest Marie, blondwłosa, zielonooka Chrześcijanka mieszkająca w kraju muzułmańskim… Irak, kilka lat temu, pod wpływem Państwa Islamskiego, dążył do pozbycia się Chrześcijan. Niestety zrobili to dość skutecznie… Mimo...