Pierwszym mocnym i dość nieoczekiwanym plusem jest humor książki. Zabawne teksty bardzo umilają lekturę. Dodatkowo muszę przyznać autorce punkty za pomysł; czytałam z zapartym tchem, nie chcąc gasić światła, już od piątego rozdziału. I końcówka! Ach, końcówka… Mistrzostwo, szczególnie ostatnie zdanie. Właśnie na to liczyłam. Brawo!
Bardzo polubiłam Eliota, aczkolwiek mam wrażenie, że opis od wydawcy niesłusznie go oczernił. On ma być arogantem? Przecież to jest cinnamon roll! On by szczeniaczka nie skrzywdził! Do gustu przypadła mi też sama Tess, dziewczyna jak już wcześniej wspominałam nie da sobie w kaszę dmuchać, za co bardzo szanuję.

Zazwyczaj staram się wypisywać zarówno wady jak i zalety, ale tutaj średnio mam, co zarzucić. Książka jest naprawdę świetna, jako lektura dla „odmóżdżenia” i nie czepiałabym się jej w jakikolwiek sposób, bez podawania konkretnych przykładów (czyli też spoilerów, czego chciałabym uniknąć).

Podsumowując, dla kogo jest ta książka? Na pewno dla młodzieży. Fanów enemies to lovers. Miłośników dreszczyku i demonów. Oraz wszystkich, którzy mają ochotę na przyjemnie spędzony wieczór.

Pierwszym mocnym i dość nieoczekiwanym plusem jest humor książki. Zabawne teksty bardzo umilają lekturę. Dodatkowo muszę przyznać autorce punkty za pomysł; czytałam z zapartym tchem, nie chcąc gasić światła, już od piątego rozdziału. I końcówka! Ach, końcówka… Mistrzostwo, szczególnie ostatnie zdanie. Właśnie na to liczyłam. Brawo!
Bardzo polubiłam Eliota, aczkolwiek mam...