Kasia miała 12 lat, gdy rodzice oddali ją pod opiekę duchownego. Roman B. uwięził ją w mieszkaniu swojej matki. Tam bił ją, gwałcił i faszerował psychotropami.
Przerażający reportaż uświadamia jak wiele instytucji oraz prywatnych osób lekceważy, może jest znieczulonych a może boi się(?) księży w obecności dzieci.
Serdecznie polecam zapoznanie się z tą pozycją i przede wszystkim uważność na świat i na dobro dzieci dookoła nas. A ofiarom życzę żeby mieli wokół siebie osoby godne zaufania.

Kasia miała 12 lat, gdy rodzice oddali ją pod opiekę duchownego. Roman B. uwięził ją w mieszkaniu swojej matki. Tam bił ją, gwałcił i faszerował psychotropami.
Przerażający reportaż uświadamia jak wiele instytucji oraz prywatnych osób lekceważy, może jest znieczulonych a może boi się(?) księży w obecności dzieci.
Serdecznie polecam zapoznanie się z tą pozycją i przede...

Żyć w tym kraju i czuć się dobrze, to jest wyzwanie. Kościół katolicki robi ludziom krzywdę, ogłupia, uczy nienawiści. Swoją arogancją, chciwością, poczuciem bezkarności we mnie też wzbudził nienawiść. Historia ta mną wstrząsnęła, bo jest prawdziwa. Żaden pisarz by tego nie wymyślił, bo to, o czym opowiada autorka jest totalnie chore.

Żyć w tym kraju i czuć się dobrze, to jest wyzwanie. Kościół katolicki robi ludziom krzywdę, ogłupia, uczy nienawiści. Swoją arogancją, chciwością, poczuciem bezkarności we mnie też wzbudził nienawiść. Historia ta mną wstrząsnęła, bo jest prawdziwa. Żaden pisarz by tego nie wymyślił, bo to, o czym opowiada autorka jest totalnie chore.

Pełna bólu, ukazująca panującą znieczulicę w społeczeństwie.

Pełna bólu, ukazująca panującą znieczulicę w społeczeństwie.

Tylko i wyłącznie dla odbiorcy o mocnych nerwach.

Tylko i wyłącznie dla odbiorcy o mocnych nerwach.

Wstrząsającą, pełna bólu i cierpienia krzywdzonego dziecka.

Wstrząsającą, pełna bólu i cierpienia krzywdzonego dziecka.

Wstrząsająca historia. Ukłony dla Autorki za zdobycie się na odwagę i opisanie tego niewyobrażalnego wprost koszmaru. Oby sądy były sprawiedliwe w wydawaniu wyroków. Zwyrodnialec w sutannie czy bez niej zasługuje na taką samą, bezwzględną karę. Zero litości i skrupułów, tak jak oni nie mieli ich dla ofiar. Ludziom z kolei więcej empatii i przejrzenia na oczy należy życzyć. Wówczas może będą reagować w porę.

Wstrząsająca historia. Ukłony dla Autorki za zdobycie się na odwagę i opisanie tego niewyobrażalnego wprost koszmaru. Oby sądy były sprawiedliwe w wydawaniu wyroków. Zwyrodnialec w sutannie czy bez niej zasługuje na taką samą, bezwzględną karę. Zero litości i skrupułów, tak jak oni nie mieli ich dla ofiar. Ludziom z kolei więcej empatii i przejrzenia na oczy należy życzyć....

Bardzo szybka książka na bardzo ważny temat.

Bardzo szybka książka na bardzo ważny temat.

Ofiary, choć to może złe słowo, zatem pokrzywdzeni, którzy domagają się uwagi i rozliczenia krzywd, są niewygodni i często na nich skupia się złość społeczeństwa i instytucji krzywdzących. Tym czasem, to oprawcy winni być napiętnowani. Im jednak jakoś zawsze się upiecze. A ich wina rozmyje.

Samotność, to częsta rzeczywistość wszelkich skrzywdzonych. Są nierozumiani. A także często ignorowani przez otoczenie, wszelkie instytucje, rozmaite układy i systemy, liczne rzesze bliźnich i niemal wszystkie środowiska. O niesprawiedliwości, przemocy, agresji itp. ludzie wolą nie słyszeć. Poszkodowani zostają sami ze swym bólem, złością, cierpieniem, wspomnieniami. Niekiedy nawet, otoczenie, alergicznie reaguje na drobne komunikaty, że jest …lub było coś nie tak. I tak patologia staje się faktem. Ofiary są bez nikogo. Najlepiej jakby zapadły się pod ziemię. Tak dla lepszego samopoczucia innych – znaczy ogółu.

Ta poważna książka, to doskonały portret zakłamania, obłudy i prostactwa. Studium tego mechanizmu. Po lekturze bierze człowieka ochota, aby mocno uściskać autorkę i zdrowo przywalić kanaliom. Ileż doświadczyła zła!

Ofiary, choć to może złe słowo, zatem pokrzywdzeni, którzy domagają się uwagi i rozliczenia krzywd, są niewygodni i często na nich skupia się złość społeczeństwa i instytucji krzywdzących. Tym czasem, to oprawcy winni być napiętnowani. Im jednak jakoś zawsze się upiecze. A ich wina rozmyje.

Samotność, to częsta rzeczywistość wszelkich skrzywdzonych. Są nierozumiani. A...

Porażająca i przerażająca. A komentarze ludzi przytaczane pod koniec książki OBRZYDLIWE

Porażająca i przerażająca. A komentarze ludzi przytaczane pod koniec książki OBRZYDLIWE

Właściwie nie wiem, co mam napisać po lekturze tej książki... Ciężko mi zrozumieć ten bezmiar krzywd, bezduszność i cierpienia, którego mogło nie być. Przeraża mnie zaślepienie i bezmyślność dorosłych. Bezgraniczna wiara w dobro i czyste intencje duchownego. Czy to normalne, że dziecko mieszka z dorosłym, obcym mężczyzną? Czy to, że jest duchownym, znaczy że przestał być człowiekiem i wszedł na wyższy poziom jestestwa? Czy psychiatra, będący przyjacielem księdza zatraca moc obserwacji i traci czujność, bo ma do czynienia z kimś lepszym, mądrzejszym? Wkurza (myślę dosadniej, ale powstrzymują mnie resztki kultury... ) mnie fakt, że ta książka musiała powstać. Wkurza mnie brak empatii i głupota ludzi, których na swojej drodze spotkała Kasia... Mam ochotę do niej podejść i tak po prostu, po ludzku ją przytulić. Pomilczeć, popłakać, być...

Właściwie nie wiem, co mam napisać po lekturze tej książki... Ciężko mi zrozumieć ten bezmiar krzywd, bezduszność i cierpienia, którego mogło nie być. Przeraża mnie zaślepienie i bezmyślność dorosłych. Bezgraniczna wiara w dobro i czyste intencje duchownego. Czy to normalne, że dziecko mieszka z dorosłym, obcym mężczyzną? Czy to, że jest duchownym, znaczy że przestał być...