"Zniknięty ksiądz. Moja historia" autorstwa Marcina Adamca to autobiograficzna opowieść o jego sześciu latach w kapłaństwie, od pełnego nadziei początku do rozczarowania rzeczywistością parafialnej posługi, nałogów, samotności, utraty wiary, i w końcu odejścia z Kościoła. Oprócz osobistych doświadczeń autora, książka zawiera również historie innych księży, którzy borykają się z podobnymi problemami.
"Zniknięty ksiądz" to poruszająca i szczera opowieść o kryzysie wiary i odwadze do zmiany swojego życia. W odbiorze - bardzo poprawna, czytało się z zaciekawieniem. Co do merytoryki? No cóż, zachowanie księży, których tak się usilnie broni i wszystko tuszuje pozostawiam bez komentarza, ale cieszę się, że głośno się o tym mówi. Cieszę się w duchu, że czasy wizerunku księdza jako nietykalnego, i stawianie go jako idealny wzorzec powoli mijają. Że coraz częściej widzimy w księżach po prostu człowieka, i przez pryzmat człowieka (nie księdza) są oceniani i rozliczani ze swoich czynów. To wciąż za mało patrząc na to, co dzieje się wśród księży, ale od czegoś trzeba zacząć.

"Zniknięty ksiądz. Moja historia" autorstwa Marcina Adamca to autobiograficzna opowieść o jego sześciu latach w kapłaństwie, od pełnego nadziei początku do rozczarowania rzeczywistością parafialnej posługi, nałogów, samotności, utraty wiary, i w końcu odejścia z Kościoła. Oprócz osobistych doświadczeń autora, książka zawiera również historie innych księży, którzy borykają...

Gdyby ktoś (tak jak naiwnie ja) był zainteresowany historią autora, to można ją znaleźć na stronach 263-279. Wbrew tytułowi, cała reszta nie ma nic wspólnego z historią tego konkretnego eksksiędza.
Ponad 250 stron zawiera historyjki dot. kościoła i duchownych. Takie jakie każdy z nas mógłby napisać. Niezweryfikowane, zawierające zbyt mało szczegółów, żeby można było zidentyfikować opisane postacie i pociągnąć je do odpowiedzialności. W taki sposób nie zrobi się porządku w kościele, nikogo nie osądzi, nie uniewinni. Nie mam pojęcia czemu miało służyć wydanie tej książki.

Gdyby ktoś (tak jak naiwnie ja) był zainteresowany historią autora, to można ją znaleźć na stronach 263-279. Wbrew tytułowi, cała reszta nie ma nic wspólnego z historią tego konkretnego eksksiędza.
Ponad 250 stron zawiera historyjki dot. kościoła i duchownych. Takie jakie każdy z nas mógłby napisać. Niezweryfikowane, zawierające zbyt mało szczegółów, żeby można było...

Opowieści z mchu i paproci, mylny tytuł i na koniec objawienie, że to beltrystyka. (z)amen(t)

Opowieści z mchu i paproci, mylny tytuł i na koniec objawienie, że to beltrystyka. (z)amen(t)

Książkę czyta się szybko, jest napisana zrozumiałym i przystępnym językiem, ale mało co mnie zaszokowało :). Nie jest to bowiem moja pierwsza pozycja w tej tematyce. Niemniej szkoda, że autor na swoją historię poświęcił tylko jeden marny rozdzialik i to na samym końcu... Trochę niedosyt i uproszczenie.
Widziałam, że jest kontynuacja, ale raczej się nie skuszę.
Niemniej dobrze spędziłam te 4 niedzielne, poranne godzinki.

Książkę czyta się szybko, jest napisana zrozumiałym i przystępnym językiem, ale mało co mnie zaszokowało :). Nie jest to bowiem moja pierwsza pozycja w tej tematyce. Niemniej szkoda, że autor na swoją historię poświęcił tylko jeden marny rozdzialik i to na samym końcu... Trochę niedosyt i uproszczenie.
Widziałam, że jest kontynuacja, ale raczej się nie skuszę.
Niemniej...

Niestety ocena kościoła w Polsce jest trafna. Smutna prawda i przykro patrzeć jak taka instytucja nie widzi co się dzieje w około. Określenie "ryba psuje się od głowy" pasuję tutaj idealnie.

Niestety ocena kościoła w Polsce jest trafna. Smutna prawda i przykro patrzeć jak taka instytucja nie widzi co się dzieje w około. Określenie "ryba psuje się od głowy" pasuję tutaj idealnie.

Obraz współczesnego kościoła w Polsce.
Gorzka rzeczywistość kościelna z perspektywy człowieka, który przez lata był księdzem.
Warto przeczytać, nie jest to oazowa sielanka, ale twarda codzienność. Opowieść nie tylko o samym autorze, ale również o kilkunastu innych księżach. I o całej instytucji kościelnej, w której jest wiele, ale najmniej chyba prawdziwej wiary w boga.

Obraz współczesnego kościoła w Polsce.
Gorzka rzeczywistość kościelna z perspektywy człowieka, który przez lata był księdzem.
Warto przeczytać, nie jest to oazowa sielanka, ale twarda codzienność. Opowieść nie tylko o samym autorze, ale również o kilkunastu innych księżach. I o całej instytucji kościelnej, w której jest wiele, ale najmniej chyba prawdziwej wiary w boga.

Może dzięki takim książkom zmniejszy się "powołanie do kapłaństwa" takich którym wydaje się że to powołanie. Pójdą tą drogą Ci którzy się spełnią w tym co będą robili, bo to jest wielki dar żeby swoją osobowością jednać ludzi, pomagać. Spotkałam na swojej drodze takiego księdza który poświęcił swoje życie kapłańskie dzieciom niepełnosprawnym i trudnej młodzieży. Znalazł swoje miejsce na ziemi, żeby dopełniać swoje powołanie i czuć się szczęśliwym, bo wiedział że czyni dobro. Bo prawdą jest że jeśli dajesz, to i zbierasz, i to dotyczy nas wszystkich ludzi.

Może dzięki takim książkom zmniejszy się "powołanie do kapłaństwa" takich którym wydaje się że to powołanie. Pójdą tą drogą Ci którzy się spełnią w tym co będą robili, bo to jest wielki dar żeby swoją osobowością jednać ludzi, pomagać. Spotkałam na swojej drodze takiego księdza który poświęcił swoje życie kapłańskie dzieciom niepełnosprawnym i trudnej młodzieży. Znalazł...

Zastanawiam się, czym kierują się panowie wstępujący do seminarium. Mamy przecież sprawny przepływ informacji, więc muszą sobie zdawać sprawę na co się piszą. W książce "Zniknięty ksiądz. Moja historia" Marcina Adamca przeczytacie z czym mierzą się mężczyźni wykonujący ten nietypowy zawód.

Od razu napiszę, że tytuł nie jest adekwatny do tekstu. Historia odejścia autora z kapłaństwa, stanowi tylko niewielki ułamek całości. Spodziewałam się, że będzie to główny temat książki, bo przecież tak sugeruje tytuł. Zdecydowanie jest to wprowadzenie potencjalnego czytelnika w błąd. Poczułam się oszukana, ale nie zmienia to faktu, że świetnie mi się "Znikniętego księdza" czytało.

Autor podzielił się z nami historiami, które w większości nie miały miejsca, ale inspiracją do ich napisania jest życie księży. Opowiada o ciemnych stronach kapłaństwa. Przede wszystkim o zmaganiu się z niewyobrażalną samotnością, ale i hazardem, alkoholizmem czy nieprzychylnymi ludźmi. Pojawia się też miłość, bo przecież ksiądz, to tylko człowiek. Niebywale ciężko jest żyć z dala od rodziny, zamkniętym na parafii, bez żadnego wsparcia. Dlatego wielu kapłanów nie wytrzymuje. Odchodzą do "normalnego" świata, albo popełniają samobójstwo.

Jeśli chodzi o samą historię Marcina Adamca, to strasznie szkoda, że została tak bardzo okrojona. Chętnie przeczytałabym więcej na ten temat. To moje jedyne zastrzeżenie. Ogólnie rzecz ujmując ksiażka napisana jest prostym i przystępnym językiem, więc czyta się ją bardzo szybko. Opowieści o księżach są ciekawe, choć w większości przypadków smutne. Całość na pewno skłania do głębszych refleksji.

Po książkę sięgnęłam, ponieważ wpadła mi w oko zapowiedź innej pozycji autora. Zaineresowała mnie, ale postanowiłam zacząć od pierwszej. Cieszę się, że to zrobiłam. Wam też polecam. Czytajcie!

Zastanawiam się, czym kierują się panowie wstępujący do seminarium. Mamy przecież sprawny przepływ informacji, więc muszą sobie zdawać sprawę na co się piszą. W książce "Zniknięty ksiądz. Moja historia" Marcina Adamca przeczytacie z czym mierzą się mężczyźni wykonujący ten nietypowy zawód.

Od razu napiszę, że tytuł nie jest adekwatny do tekstu. Historia odejścia...

Kolejna wstrząsająca książka o kościele katolickim i losie zwykłych księży. W opowieści autora uwypuklony został deprawujący, demoralizujący wpływ tej potężnej instytucji i jej hierarchów na życie księży. Niestety na tym się nie kończy ten chory, zły wpływ sięga dalej - na wiernych! Indoktrynacja, zakłamanie, różne patologie i obezwładniająca bezkarność, oto obraz - smutny i porażający - kościoła, szczególnie w Polsce.

Kolejna wstrząsająca książka o kościele katolickim i losie zwykłych księży. W opowieści autora uwypuklony został deprawujący, demoralizujący wpływ tej potężnej instytucji i jej hierarchów na życie księży. Niestety na tym się nie kończy ten chory, zły wpływ sięga dalej - na wiernych! Indoktrynacja, zakłamanie, różne patologie i obezwładniająca bezkarność, oto obraz - smutny...

Dobra książka o kryzysie wiary i kościele, który się stacza

Dobra książka o kryzysie wiary i kościele, który się stacza