Ogólnie rzecz biorąc wiersze Heaneya przeładowane są słowem, a wspomniana w tytule przejrzystość jedynie z rzadka pojawia się na kartach tomiku.

Polskie przekłady niestety dodatkowo ściskają pole wiersza, co sprawia, że czasami piękne fragmenty, będące epifanią codzienności i wyspiarskiej przyrody, stają się ledwo uchwytnymi zjawiskami pośród językowego splątania.

Czytanie jest dość męczące i pozbawione uroku.

Ogólnie rzecz biorąc wiersze Heaneya przeładowane są słowem, a wspomniana w tytule przejrzystość jedynie z rzadka pojawia się na kartach tomiku.

Polskie przekłady niestety dodatkowo ściskają pole wiersza, co sprawia, że czasami piękne fragmenty, będące epifanią codzienności i wyspiarskiej przyrody, stają się ledwo uchwytnymi zjawiskami pośród językowego...

Nie jest to prosta poezja - ona wymaga wysiłku, zmagania z materią języka. Pełna nostalgii, a nawet melancholii, pełnymi garściami czerpie z obrazów pamięci, dopuszcza do głosu duchy zmarłych. Żywi się nie tylko wspomnieniem, ale i mitem, literaturą, historią, naturą. Potrafi porwać i wzruszyć, zachwycić i dać do myślenia. A niekiedy pozostawia bezradnym. Nie jest to prosta poezja. To poezja wielka.

Nie jest to prosta poezja - ona wymaga wysiłku, zmagania z materią języka. Pełna nostalgii, a nawet melancholii, pełnymi garściami czerpie z obrazów pamięci, dopuszcza do głosu duchy zmarłych. Żywi się nie tylko wspomnieniem, ale i mitem, literaturą, historią, naturą. Potrafi porwać i wzruszyć, zachwycić i dać do myślenia. A niekiedy pozostawia bezradnym. Nie jest to prosta...