#WyzwanieLC2024 na marzec: Przeczytam książkę literackiego patrona z lat 2020–2024.

#WyzwanieLC2024 na marzec: Przeczytam książkę literackiego patrona z lat 2020–2024.

Podczas podróży sentymentalnej – zaznajamiałem IV generację familiarną z posiadanym egzemplarzem – dostrzegłem, że wydania ballad Mickiewicza akurat w ulubionej wersji dubletu nie było w serwisie. Postanowiłem naprawić tę nieprawidłowość i zostać internetowym księgarzem.
Założyłem buńczucznie, że obfita część polskich konstrukcji plemiennych zwanych zamiennie rodzinami, czy dla osób mniej tradycjonalnych – kohabitacjami, miała do czynienia z „Tato nie wraca ranki i wieczory …” przy założeniu, że ten pierwszy znał konsekwencje potrzasku w jakim znalazł się najpopularniejszy narodowy czarnoksiężnik– sarmata, słysząc „Ta karczma Rzym się nazywa / Kładę areszt na waszeci” umiejętnie potrafił wykorzystać ułańską fantazję a la Twardowski – uniknąć konfrontacji ze zbójcami, a także pułapek Mefistofela – i bezpiecznie dotrzeć do domu.
Dlatego dalej nie będę skupiał się na treści, a postaram się przeprowadzić inwentaryzację ilustracyjną posiadanego wydania. (Tak na marginesie, dowiedziałem się [w otchłaniach sieci], że odpowiedzialny za oprawę graficzną – Tomasz Borowski – miał na swoim koncie niejednego polskiego bajkopisarza).
Zmierzając do sedna. Na kartach publikacji dominowali zbójnicy i diabły, mimo że „zbójców było dwunastu”, a Mefistofeles sam jeden reprezentował drużynę piekielną, rozbójników spotykałem 26 razy (w wersji pojedynkowej jeden na jeden, albo całej czeredy),a biesa w akcji sztuk 12. Żeby nie wprowadzać za dużo bohaterów formułą remanentu objąłem męski zarost – par wąsów doliczyłem się 42, gdzie bród 33. Informacja dla dociekliwych – ilość par rogów odpowiada ilości diabłów.
Dualną formułę zastosowano także w kolorystyce – u taty dominowały przyciemnione zielenie, a u Pani czerwienie. Wspomniałem o tym, ponieważ zliczałem tylko widoczne wąsiska i brody, a zaciemnione przestrzenie mogły mieć mylący wpływ na liczbę asortymentu siecznego, jaki występował w obu utworach. Doliczyłem się 19 buław (z czego 1 sztuka mogła być zwykłą pałką),7 noży, 4 miecze i 6 szabel (częściowo zakwalifikowanej po kształcie głowni, tudzież ostrza).
Reszta asortymentu w formie statystyk:
Ruchomości:
Sakiewki – sztuk 4
Pasy – sztuk 17 ( pasy szlacheckie rozpoznane - sztuk 4; niezakwalifikowane sztuk 2; paski dziecięce sztuk 2; męskie, raczej zbójnickie sztuk 13)
Ćwieczek – sztuk 1 [„cal gruby, długi trzy cale”]
Chustka – sztuk 1 [w ręku zbója, niewiadomego pochodzenia]
Garderoba – sukmany, kontusze, płaszczyki, ubrania dziecięce, nakrycia głowy, także dziecięce – n/d
Biczyk z piasku – brak
Inwentarz żywy zilustrowany:
Zając – sztuk 1 [żołnierz]
Kondel (pies) – sztuk 1 [patron z trybunału]
Ptaki – sztuk 4 [niezidentyfikowany gatunek]
Koń malowany na płótnie – brak
Inwentarza pilnowała Pani Twardowska, „dziatki” w wersji trojga w dwóch ujęciach, czyli 6 - należały do kupca, którego pokazano raz (jego zarost został także wcześniej ujęty)
Nieruchomości:
Słup na wzgórku z cudownym obrazem - sztuk 1
Karczma „Rzym” – sztuk 1

Podczas podróży sentymentalnej – zaznajamiałem IV generację familiarną z posiadanym egzemplarzem – dostrzegłem, że wydania ballad Mickiewicza akurat w ulubionej wersji dubletu nie było w serwisie. Postanowiłem naprawić tę nieprawidłowość i zostać internetowym księgarzem.
Założyłem buńczucznie, że obfita część polskich konstrukcji plemiennych zwanych zamiennie rodzinami, czy...