Typowy Koza.

Znowu przyglądamy się biedzie i nieporadności naszego życia. Niestety mam wrażenie, że autor staje się więźniem swojego stylu i motywy stają się trochę zbyt powtarzalne. Jego ilustracje prasowe są znacznie lepsze – ostre i dosadne. Natomiast w komiksach ten talent traci siłę.

Typowy Koza.

Znowu przyglądamy się biedzie i nieporadności naszego życia. Niestety mam wrażenie, że autor staje się więźniem swojego stylu i motywy stają się trochę zbyt powtarzalne. Jego ilustracje prasowe są znacznie lepsze – ostre i dosadne. Natomiast w komiksach ten talent traci siłę.

Sny, które nawiedzają dziewięcioro bohaterów wymyślonych przez Janka Kozę, nie oferują wytchnienia. Albo inaczej, sny, które nawiedzają dziewięcioro bohaterów wymyślonych przez Janka Kozę oferują wytchnienie chwilowe, bądź nie oferują go w ogóle, zależy od punktu widzenia. Są trochę jak odpoczynek po alkoholu, jak długo wyczekiwany przez rodziców sen przebodźcowanego czterolatka, który zamiast dawać zmęczonym dorosłym chwilę relaksu, okazuje się być przerywaną i niespokojną drzemką. Bohaterowie tych dziewięciu opowiadań, utopieni są w szarej, polskiej codzienności. Są tak bardzo polscy, że chyba bardziej się nie da. Masz ich na wyciągnięcie ręki, gdy spacerując po obsranym chodniku, spoglądasz na szarobury wieżowiec, a oni stoją za pomazaną, okienną szybą. Chcieliby coś zmienić, bo zastana rzeczywistość nie jest tym, na co się pisali. Nie jest tym, co sobie wyśnili i za co chcieliby umrzeć. Bywają też tacy, którzy zamiast spać, spacerują po ciemnym mieszkaniu. Ludzie, którzy są tak samotni, że za wszelką cenę szukają choć odrobiny czułości. Albo inni, którzy całe życie marzyli o egzotycznych podróżach, jednak nie zdają sobie sprawy, że każda podróż się kiedyś kończy. I nagle nadchodzi dla nich TEN dzień, TA chwila, TEN moment, są szczęśliwi, są spełnieni, są panami świata, ale co będzie, jak ten czas minie ? Gdzie wtedy pójdą, co wtedy zrobią ? Komiks "Złe sny" zaoferował mi dokładnie te emocje, których w szeroko pojętej literaturze szukam. Niedookreślone, przewrotne, lekko wykrzywione, sympatycznie alternatywne, bardzo przyziemne i bardzo tu i teraz. Mniam!

Sny, które nawiedzają dziewięcioro bohaterów wymyślonych przez Janka Kozę, nie oferują wytchnienia. Albo inaczej, sny, które nawiedzają dziewięcioro bohaterów wymyślonych przez Janka Kozę oferują wytchnienie chwilowe, bądź nie oferują go w ogóle, zależy od punktu widzenia. Są trochę jak odpoczynek po alkoholu, jak długo wyczekiwany przez rodziców sen przebodźcowanego...

A ja mogę tylko mieć pretensję co do długości, że tak mało i tak krótko, niby to 9 życiorysów, więc zdaje się sporo, ale jest i dużo i mało zarazem. Dużo, bo w kilku zdaniach i dymkach jest streszczony cały ból istnienia, porażki i marzenia szarego człowieka, który oprócz rutyny i obowiązków nierzadko ma jedyną drogę ucieczki tylko i wyłącznie w postaci snu, którego zawsze jest za mało. Bo dzieci, bo rodzina, bo związek, bo praca. Graficznie bardzo przemawiają do mnie te kreski i kolory, tekstowo jak wyżej - lektura boli i raczej uśmiech przez łzy. Uwaga, to nie jest wesoły komiks, oby więcej takich!

A ja mogę tylko mieć pretensję co do długości, że tak mało i tak krótko, niby to 9 życiorysów, więc zdaje się sporo, ale jest i dużo i mało zarazem. Dużo, bo w kilku zdaniach i dymkach jest streszczony cały ból istnienia, porażki i marzenia szarego człowieka, który oprócz rutyny i obowiązków nierzadko ma jedyną drogę ucieczki tylko i wyłącznie w postaci snu, którego zawsze...

Życie codzienne szarego człowieka w pigułce. Polecam

Życie codzienne szarego człowieka w pigułce. Polecam