Mimo tego, że mamy tu ewidentne morderstwo, to nie jest klasyczna powieść kryminalna, nie ma tu detektywa, który wyjaśnia tajemnicę śmierci Wiedźmy. W tej powieści czytelnik jest detektywem, a autorka stopniowo podsuwa mu pod nos kolejne ślady, a "im bliżej wyjaśnienia zagadki, tym mroczniej i brudniej". Każdy z rozdziałów jest autonomiczną opowieścią kolejnej postaci z La Matosy. Powieść ma hipnotyzującą intensywność, która wynika zarówno z narracji składającej się z długich, nieprzerwanych zdań, jak i z nieokiełznanej siły bohaterów powieści Melchor. Trudno było mi się od niej oderwać pomimo okropności, które opisuje. Język powieści jest brudny, wulgarny, a czasami nawet perwersyjny, ale doskonale oddaje bohaterów umiejscowionych w małej prowincjonalnej meksykańskiej mieścinie, gdzie przemoc fizyczna, molestowanie seksualne i narkotyki nikogo nie dziwią. Nie tylko przemoc fizyczna i seksualna, ale także wrażliwość bohaterów przesiąknięta jest obrzydliwą gamą uprzedzeń, w tym mizoginią, rasizmem i homofobią. Fernanda Melchor nie ma zahamowań opowiadając historię poszczególnych bohaterów, pozostawia niewiele niedomówień. Losy każdego z bohaterów przesiąknięte są przemocą, każda z nich rozkładana jest psychologicznie do najmniejszego szczegółu. Najbardziej fascynujące jest odkrywanie Wiedźmy, to co wydawało się nam na początku, jest weryfikowane z każdą kolejna historią mieszkańców La Matosy. Każdy rozdział odsłania kolejną warstwę Wiedźmy, a przy okazji rzuca światło na współczesne problemy społeczne. Kiedy docierasz do końca, okazuje się, że obraz Wiedźmy, który stworzyłeś sobie na początku lektury jest odmienny od jej wizerunku jaki masz po ostatnich słowach powieści. Powieść jest wielowymiarowa, tematów, które dotyka jest mnóstwo: przemoc, mizoginia, homofobia, chciwość, korupcja, brutalność policji, przesądy, seksualność, gwałt, nienawiść do samego siebie, fetysze, plotki, bieda, pedofilia i uprzedzenia. Zdecydowanie nie polecam tej książki dla nadwrażliwych czytelników. Niektóre opisy mogą powodować szok, zadyszkę, irytację, złość, przerażenie, podziw i mdłości. Myślę, jednak, że mimo tych niedoskonałości, a może przez nie, powieść "Czas huraganów" Fernandy Melchor jest godna polecenia, była to dla mnie doskonała odskocznia od "zwykłych" kryminałów.