Recenzja 2 opowiadań z czasem będzie reszta, kiedy dojdę chronologicznie.

"Misbegotten” Dana Abnetta
„Na dwa dni przed śmiercią Horus Lupercal krzyknął, że nie ma już nadziei”.

Historia Wielkiej Krucjaty, w której Horus i Sejanus spotykają się razem, jest zawsze zabawną rzeczą. Podobnie jak w „The Wolf of Ash and Fire”, można poczuć, jak ożywa między nimi koleżeństwo.

Ta historia zaczyna się nieco chaotycznie, przyjmując szerszy i bardziej filozoficzny ton zadumy, który współgra z mitycznymi mocnymi stronami Abnetta, ale wydaje się być odłączony. Wydrążony. Dopiero gdy narracja koncentruje się na Horusie, staje się bardziej realna, bardziej ziemska. Pozostają pewne rozkwity języka, ale historia szybko się toczy.

Nieludzkie ludzkie zło, z którym walczą, jest wspaniale przedstawione. Kawałek horroru ciała i wykalkulowanego okrucieństwa, które krwawi nawet w jego krótkiej prezentacji. Koniec zacieśnia początek i zostaje nam żałośnie trafny zestaw podpórek. Bioinżynier Fo uciekinier z Terry, który tworzy potwory z ludzkiego genu, przeciwstawia swoją teorie Horusowi, że to nie on tworzy abominacje i potworne istoty, ale to Imperator stworzył potwory, które zniszczą galaktykę na chwałę swojego stwórcy. Co jest cholernie mocnym oskarżeniem, ale jak wiemy później trafnym ;)

"The Emperor's Architect" - Guy Haley

"Jak możesz polubić którekolwiek z nich? Prymarchowie mogą być niesamowitymi istotami, ale to okropni ludzie."

Guy Haley pisze historię bez prymarchy, w której ostatecznie kluczem jest percepcja. Propaganda rywalizuje z uprzedzeniami, by oddać interesujący i wyważony towarzysz do „Młota Olimpii”.

Ostatecznie to główne postacie sprzedają tę narrację. Widzimy tak niewielu ludzi, którzy są w poprawnym związku małżeńskim (w tej historii związani parami),że nawet nieszczęśliwy i rozpadający się wyróżnia się w galaktyce zwykłych kochanków, wdów i sierot. Zderzenie ich cynizmu i idealistycznego uwielbienia tworzą fabułę w mikrokosmosie i prowadzą do fascynujących wydarzeń.

Przecinają go retrospekcje, które przywołują „Młot Olimpii” i „Anioła Exterminatus”, bawiące się najwcześniejszymi dniami życia Perturabo, zanim znalazł się przywiązany do klifu. Jego aklimatyzacja do świata i jego wczesne wyprawy są piękną, sugestywną lekturą.

Recenzja 2 opowiadań z czasem będzie reszta, kiedy dojdę chronologicznie.

"Misbegotten” Dana Abnetta
„Na dwa dni przed śmiercią Horus Lupercal krzyknął, że nie ma już nadziei”.

Historia Wielkiej Krucjaty, w której Horus i Sejanus spotykają się razem, jest zawsze zabawną rzeczą. Podobnie jak w „The Wolf of Ash and Fire”, można poczuć, jak ożywa między nimi...