Książka klimatyczna, ciekawa, łatwo wprowadza w tematykę paranormalnych zjawisk. Chwilami brakowało mi kontynuacji niektórych wątków. W moim odczuciu trochę za dużo było o satanizmie. Zdecydowanie na plus historie, które wydarzyły się w Polsce (klimat Dolnego Śląska!). Doceniam i widzę, że autor często podkreślał swój dystans do wszystkiego czego doświadczył (to mi dało poczucie, że czytam reportaż). Książki słuchałem, a nie czytałem i świetną robotę zrobił lektor.

Książka klimatyczna, ciekawa, łatwo wprowadza w tematykę paranormalnych zjawisk. Chwilami brakowało mi kontynuacji niektórych wątków. W moim odczuciu trochę za dużo było o satanizmie. Zdecydowanie na plus historie, które wydarzyły się w Polsce (klimat Dolnego Śląska!). Doceniam i widzę, że autor często podkreślał swój dystans do wszystkiego czego doświadczył (to mi dało...

Mam bardzo, w sumie to wręcz mega ultra mieszane uczucia. Zaczęło się jak pan bóg przykazał - reportersko. Ale im dalej w las tych słów, tym bardziej miałem wrażenie czytania podręcznika do planszowego horror-rpg z jasno objaśnionymi zasadami, regułami, etc. jaką kością rzucać, co by opętać/egzorcyzmować daną osobę, jak przeliczać modyfikatory, itp. itd.

Mam bardzo, w sumie to wręcz mega ultra mieszane uczucia. Zaczęło się jak pan bóg przykazał - reportersko. Ale im dalej w las tych słów, tym bardziej miałem wrażenie czytania podręcznika do planszowego horror-rpg z jasno objaśnionymi zasadami, regułami, etc. jaką kością rzucać, co by opętać/egzorcyzmować daną osobę, jak przeliczać modyfikatory, itp. itd.

Świetna Bardzo Dobra książka polecam do przeczytania 👍👍👍👍

Świetna Bardzo Dobra książka polecam do przeczytania 👍👍👍👍

Książka, która od samego początku wysoko stawia sobie poprzeczkę : od fenomenalnej okładki po tytuł i zapowiedź. Ale... no właśnie. O samych egzorcyzmach nie ma tak wiele jak by się jednak oczekiwało. Autor momentami aż za bardzo skupia się na tym by pokazać nam różne perspektywy opętań, różne tego definicje.
I trzeba przyznać, że rzeczywiście niektóre historie ogromnie trzymają w napięciu i powodują gęsią skórę i strach przed wystawieniem wieczorem stopy poza obszar łóżka ale jednak czuję, że to trochę za mało.
Po całej reszcie chciałoby się więcej i straszniej.
Czy może właściwie opętania wcale nie są straszne, więc po co się bać... ?

Książka, która od samego początku wysoko stawia sobie poprzeczkę : od fenomenalnej okładki po tytuł i zapowiedź. Ale... no właśnie. O samych egzorcyzmach nie ma tak wiele jak by się jednak oczekiwało. Autor momentami aż za bardzo skupia się na tym by pokazać nam różne perspektywy opętań, różne tego definicje.
I trzeba przyznać, że rzeczywiście niektóre historie ogromnie...

„Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie" tylko po to żeby znaleźć krwawą jatkę, chodzenie po suficie itp. Nie, Paranormalne. Egzorcyzmy. Prawdziwe historie opętań - opowiada kilka naprawdę smutnych, mocnych i niespodziewanych zdarzeń ludzkich losów.
Jeśli coś więcej chcecie wiedzieć to zapraszam do lektury
Polecam

„Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie" tylko po to żeby znaleźć krwawą jatkę, chodzenie po suficie itp. Nie, Paranormalne. Egzorcyzmy. Prawdziwe historie opętań - opowiada kilka naprawdę smutnych, mocnych i niespodziewanych zdarzeń ludzkich losów.
Jeśli coś więcej chcecie wiedzieć to zapraszam do lektury
Polecam

No nie wiem , jak wy lecz dla mnie szału nie było, a już o satanistach ! No cóż tu i teraz a co po śmierci ? Pytań nie było , takie trochę wymyślone , bajkowe i pod publikę chyba, może kasę, no nie wiem , ale każdy ma swoje zdanie na temat ten akurat. Pierwszy tom zdecydowanie lepszy .

No nie wiem , jak wy lecz dla mnie szału nie było, a już o satanistach ! No cóż tu i teraz a co po śmierci ? Pytań nie było , takie trochę wymyślone , bajkowe i pod publikę chyba, może kasę, no nie wiem , ale każdy ma swoje zdanie na temat ten akurat. Pierwszy tom zdecydowanie lepszy .

Książka opisuje kilka przypadków działania sił nadprzyrodzonych na terytorium naszego kraju. I to jej spory atut. Co prawda w treść wdarł się chyba mały chaos organizacyjny bo rozdziałów raczej nie łączy związek przyczynowo-skutkowy ,a przynajmniej ja odniosłem takie wrażenie. Bardzo intrygujące są ostatnie rozdziały traktujące o satanizmie i satanistach z punktu widzenia samych satanistów. Sięgnę teraz po pierwszą cześć.

Książka opisuje kilka przypadków działania sił nadprzyrodzonych na terytorium naszego kraju. I to jej spory atut. Co prawda w treść wdarł się chyba mały chaos organizacyjny bo rozdziałów raczej nie łączy związek przyczynowo-skutkowy ,a przynajmniej ja odniosłem takie wrażenie. Bardzo intrygujące są ostatnie rozdziały traktujące o satanizmie i satanistach z punktu widzenia...

Trochę historii z dreszczykiem, trochę flaków z olejem. Książka jest przede wszystkim chaotyczna, bo nie mam pojęcia jak zostały podzielone rozdziały. Osobiście najbardziej bawi mnie okładka książki, gdyż autor w treści kilka razy zarzeka się, że nie chodzi o dziewczynki na suficie a na okładce dostajemy babę na suficie :D

Trochę historii z dreszczykiem, trochę flaków z olejem. Książka jest przede wszystkim chaotyczna, bo nie mam pojęcia jak zostały podzielone rozdziały. Osobiście najbardziej bawi mnie okładka książki, gdyż autor w treści kilka razy zarzeka się, że nie chodzi o dziewczynki na suficie a na okładce dostajemy babę na suficie :D

Byłam zadowolona z pierwszej części „Paranormalnych”, więc bez czytania opisu kupiłam również tę i się nie zawiodłam. Książka nie jest dla osób, które liczą na sceny jak z horrorów, chociaż w niektórych momentach faktycznie miałam ciarki na skórze. Autor podsyca ciekawość, stawia wiele pytań, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi. Mam wrażenie, że byśmy się dogadali, ponieważ mamy podobny sposób myślenia i ciekawości :) Zaskoczyło mnie ujęcie opętań w innych religiach, szczególnie zaciekawił mnie rozdział o satanizmach. Szczerze polecam!

Byłam zadowolona z pierwszej części „Paranormalnych”, więc bez czytania opisu kupiłam również tę i się nie zawiodłam. Książka nie jest dla osób, które liczą na sceny jak z horrorów, chociaż w niektórych momentach faktycznie miałam ciarki na skórze. Autor podsyca ciekawość, stawia wiele pytań, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi. Mam wrażenie, że byśmy się dogadali,...

„Paranormalne. Egzorcyzmy. Prawdziwe historie opętań” - książka zgarnięta z mojej hałdy wstydu poza kolejnością, i tak przeleżała na niej stanowczo za długo. Nim po nią sięgnęłam, wiedziałam, że będzie dla mnie lekturą wyjątkową. A wszystko to przez pewną serię przypadków (choć te podobno nie istnieją)…

Jeszcze na długo przed tym, gdy publikacja się ukazała, miałam okazję poznać medium – Rafała Hołubowskiego, z którym autor współpracował przy tworzeniu tej książki. Byłam świadkiem odprowadzenia duszy i po wszystkim miałam identyczne refleksje, jak te, o których wspomina Stonawski. Wiele razy spałam też w jednym z pokojów, w którym zagnieździło się „coś”, o pozbyciu czego można przeczytać w jednym z rozdziałów. A do zamku w Dobrej, również opisanym w książce, nie znając planów autora, dotarłam dosłownie dzień po tym, jak Michał był świadkiem „pożegnania” z duchami.

W książce przeczytacie nie tylko relacje z nawiedzonych miejsc czy opisy opętań, znajdziecie tu także m.in. podstawowe informacje o pracy egzorcystów, o działaniach szeptunek czy o formach satanizmu. Co dla mnie istotne, tematyka nie została zamknięta na naszym europejsko-chrześcijańskim (jak pozwolę sobie to nazwać) systemie wierzeń.

Nie sposób nie porównać tej pozycji z poprzednią publikacja Stonawskiego „Paranormalne. Prawdziwe historie nawiedzeń”, do której zresztą autor niejednokrotnie się odwołuje. Tym razem mamy do czynienia z lekturą mocniejszą, wnikliwszą, w moim odczucia bardziej przerażającą, choć niepozbawioną gawędziarskiego stylu, za który Michała tak bardzo cenię. Zaproszeni goście, specjaliści w swoich dziedzinach, nie narzucają się jednak ze swoim punktem widzenia. I mimo że ich wiedza z jednej strony nie pozwala na wątpliwości co do charakteru opisywanych zjawisk i zdarzeń, Michał pozwala czytelnikowi na podjęcie decyzji, czy wierzy w omawiane rzeczy, tłumacząc je istnieniem świata nadprzyrodzonego, czy woli przypisać je aktywności mózgu i chociażby zaburzeniom psychicznym.

O tego typu książkach nie można napisać, że są fajne, nie da się ich polecić każdemu. Z pewnością jest to pozycja dla tych ciekawych świata, również tego, który istnieje poza naszym pojmowaniem. W dalszym ciągu (jak po pierwszej części „Paranormalnych”) czuję niedosyt i mam nadzieję, na rozwinięcie podjętych tematów. Stonawski opisał na razie mniej niż wierzchołek góry lodowej. Ciekawa jestem, istnienie jakiej rzeczywistości jeszcze przed nami odkryje.

„Paranormalne. Egzorcyzmy. Prawdziwe historie opętań” - książka zgarnięta z mojej hałdy wstydu poza kolejnością, i tak przeleżała na niej stanowczo za długo. Nim po nią sięgnęłam, wiedziałam, że będzie dla mnie lekturą wyjątkową. A wszystko to przez pewną serię przypadków (choć te podobno nie istnieją)…

Jeszcze na długo przed tym, gdy publikacja się ukazała, miałam okazję...