Jako,że jestem fanką sieci restauracji „Chłopskie Jadło”, ucieszyłam się,kiedy dostałam tę książkę w prezencie. Ma się rozumieć liczyłam na przepisy podawanych tam potraw. Tu jednak rozczarowanie: książka w połowie składa się ze wspomnień autora dotyczących imania się przez niego przeróżnych prac , a próbował wielu zawodów . Całość napisana stylem równie nieskładnym jak „Bezsenność w Tokio” innego „literata”. W drugiej części znajdują się przepisy kulinarne , myli się jednak ten, kto sądzi ,że wykradnie tajemnice gotowania Chłopskiemu Jadłu. Przepisy raczej nie pokrywają się z tym,co podaje się w ich restauracji ,ponadto napisane są w stylu staropolskiej książki kucharskiej: przestarzałe i niezrozumiałe słownictwo, ilości składników wedle humoru gotującego itp. Chyba najlepsze w całej książce są ilustracje Teresy Frodymy. Ogólnie czuję się rozczarowana.

Jako,że jestem fanką sieci restauracji „Chłopskie Jadło”, ucieszyłam się,kiedy dostałam tę książkę w prezencie. Ma się rozumieć liczyłam na przepisy podawanych tam potraw. Tu jednak rozczarowanie: książka w połowie składa się ze wspomnień autora dotyczących imania się przez niego przeróżnych prac , a próbował wielu zawodów . Całość napisana stylem równie nieskładnym jak...