Blondynka śpiewa w Ukajali. Nowe przygody w Ameryce Południowej

Barwna, wciągająca opowieść

Barwna, wciągająca opowieść

Pokaż mimo to

Czytając, czuje się klimat, smak, zapach tego, czego doświadczała pani Beata i przy okazji zazdrości jej odwagi i sposobu, w jaki pokonuje trudności

Czytając, czuje się klimat, smak, zapach tego, czego doświadczała pani Beata i przy okazji zazdrości jej odwagi i sposobu, w jaki pokonuje trudności

Pokaż mimo to

Lubię relacje Pawlikowskiej z podróży, pisze trochę o historii, trochę o sowich przeżyciach , zawsze też załącza ciekawe fotografie, choć na chwile człowiek może przenieść się do innego kraju, krainy geograficznej, nabrać chęci do podróżowania.

Lubię relacje Pawlikowskiej z podróży, pisze trochę o historii, trochę o sowich przeżyciach , zawsze też załącza ciekawe fotografie, choć na chwile człowiek może przenieść się do innego kraju, krainy geograficznej, nabrać chęci do podróżowania.

Pokaż mimo to

Dobra, ale nie porywająca. Czytałam lepsze książki podróżnicze pani Beaty. Tutaj czegoś mi zabrakło, czułam pewien niedosyt. Owszem były opisy przyrody, zwyczajów, potraw tradycyjnych w Peru, przeżycia podczas podróży statkiem po Ukajali, opisy miasteczek, biedy, okrucieństwa tubylców, historia odkrycia Ameryki Południowej przez hiszpańskich konkwistadorów i wiele innych ciekawostek, ale nie poczułam tej historii, nie zostałam przez nią porwana, tak jak to się zdarzało przy innych podróżach pani Beaty. Tym razem jestem troszkę rozczarowana. Mimo to jak zawsze lekko, przyjemnie mi się czytało.

Dobra, ale nie porywająca. Czytałam lepsze książki podróżnicze pani Beaty. Tutaj czegoś mi zabrakło, czułam pewien niedosyt. Owszem były opisy przyrody, zwyczajów, potraw tradycyjnych w Peru, przeżycia podczas podróży statkiem po Ukajali, opisy miasteczek, biedy, okrucieństwa tubylców, historia odkrycia Ameryki Południowej przez hiszpańskich konkwistadorów i wiele innych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka Beaty Pawlikowskiej jest ciekawa, momentami dowcipna, ale nie porywająca. Zabrakło mi tu smaczków i żywiołowości, jakie są typowe dla literatury podróżniczej.

Mimo tego mankamentu wysłuchałam audiobooka z przyjemnością. Szczególnie interesujące okazały się opisy podróży po rzece środkiem transportu szumnie nazwanym statkiem pasażerskim.
Ujęły mnie też wspomnienia związane z obyczajowością, codziennością i kuchnią mieszkańców Peru (sposób podawania kawy z esencją w butelce i ciągłe serwowanie rosołu na śniadanie - to fragmenty, które szczególnie zapadły mi w pamięć).

Zaletą tej książki jest lekki styl, nieraz okraszony anegdotami i rozmowami z poznanymi ludźmi. To, że Beata Pawlikowska skupia się na innych, a nie tylko na sobie jako podróżniczce, jest na pewno dużym plusem.

"Blondynka..." to lektura lekka i przyjemna; świetnie można się przy niej zrelaksować, zwłaszcza słuchając jako audiobooka w wykonaniu Elżbiety Kijowskiej.

Książka Beaty Pawlikowskiej jest ciekawa, momentami dowcipna, ale nie porywająca. Zabrakło mi tu smaczków i żywiołowości, jakie są typowe dla literatury podróżniczej.

Mimo tego mankamentu wysłuchałam audiobooka z przyjemnością. Szczególnie interesujące okazały się opisy podróży po rzece środkiem transportu szumnie nazwanym statkiem pasażerskim.
Ujęły mnie też wspomnienia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

neutralne, choć ładnie ilustrowane.

neutralne, choć ładnie ilustrowane.

Pokaż mimo to

Smak gorącego makaronu wymieszanego z tuńczykiem w oleju z puszki, podanego na wyszczerbionym metalowym talerzu , nie może się równać z żadnym daniem, jakie kiedykolwiek jadłam w najlepszych restauracjach na świecie.
Warto było przeżyć wszystko, co przeżyłam, żeby to zrozumieć.

Smak gorącego makaronu wymieszanego z tuńczykiem w oleju z puszki, podanego na wyszczerbionym metalowym talerzu , nie może się równać z żadnym daniem, jakie kiedykolwiek jadłam w najlepszych restauracjach na świecie.
Warto było przeżyć wszystko, co przeżyłam, żeby to zrozumieć.

Pokaż mimo to

Inne przedstawienie świata, takie mniej ,,turystyczne", a bardziej nastawione po prostu na człowieka, na zwykłe przemierzanie kolejnych etapów podróży. Brakuje fotografii!

Inne przedstawienie świata, takie mniej ,,turystyczne", a bardziej nastawione po prostu na człowieka, na zwykłe przemierzanie kolejnych etapów podróży. Brakuje fotografii!

Pokaż mimo to

Jest to moja ulubiona książka Beaty Pawlikowskiej. Pisana z humorem. Autorka rozpoczyna swoją podróż po Peru w stolicy, Limie. Następnie jeździ górskimi drogami w Andach oraz pływa statkami po rzece Ukajali, aby dotrzeć w końcu do Quito-stolicy Ekwadoru. Książka zawiera na końcu przepisy na tradycyjne dania kuchni peruwiańskiej. Książka sprawdza się idealnie w podróży.

Jest to moja ulubiona książka Beaty Pawlikowskiej. Pisana z humorem. Autorka rozpoczyna swoją podróż po Peru w stolicy, Limie. Następnie jeździ górskimi drogami w Andach oraz pływa statkami po rzece Ukajali, aby dotrzeć w końcu do Quito-stolicy Ekwadoru. Książka zawiera na końcu przepisy na tradycyjne dania kuchni peruwiańskiej. Książka sprawdza się idealnie w podróży.

Pokaż mimo to

Pierwsze spotkanie z Beatą Pawlikowską miało miejsce kilka dobrych lat temu, gdy znajoma podrzuciła mi "W dżungli życia. Poradnik dla dziewczyn i chłopców (oraz niektórych dorosłych)". Pamiętam kilka wątków z życia pisarki i kilka mgliście zapamiętanych porad. Buszując za W. Cejrowskim i mając chęć na jakąś wyprawę a najlepiej coś związanego właśnie z językiem hiszpańskim i kulturą, postanowiłam dać Pani Beacie kolejną szansę. No i coś czuję, że słynna "Caldo de gallina" długo będzie mnie jeszcze prześladować, tudzież faszerowana świnka morska. Oprócz wspomnianej wyżej wszechobecnej kury, w pamięci zostanie jeszcze buchająca bladym świtem muzyka, atakujące komary i kilka ciekawostek dotyczących Ameryki Południowej. Często rozpoczynając kolejny rozdział miałam wrażenie, że autorka ciut się powtarza a i daleko jej do niewymuszonego dowcipu W. Cejrowskiego (dziwne rymowanki albo skojarzenia, które wcale nie bawiły). I chociaż czuję sporo sympatii do Pani Beaty to podejrzewam, że moja znajomość pozostanie na stopie tylko językowej.

Pierwsze spotkanie z Beatą Pawlikowską miało miejsce kilka dobrych lat temu, gdy znajoma podrzuciła mi "W dżungli życia. Poradnik dla dziewczyn i chłopców (oraz niektórych dorosłych)". Pamiętam kilka wątków z życia pisarki i kilka mgliście zapamiętanych porad. Buszując za W. Cejrowskim i mając chęć na jakąś wyprawę a najlepiej coś związanego właśnie z językiem hiszpańskim i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to