Podróż za horyzont

Historyczna ta książka raczej nie jest, nie pamiętam żeby tam była jakakolwiek data. Sklasyfikowałbym jako obyczajowo-przygodowa. Bardzo dobrze się czyta. Cały cykl prezentuje ciekawe wątki z historii Polskiej i polskiej emigracji. Polecam

Historyczna ta książka raczej nie jest, nie pamiętam żeby tam była jakakolwiek data. Sklasyfikowałbym jako obyczajowo-przygodowa. Bardzo dobrze się czyta. Cały cykl prezentuje ciekawe wątki z historii Polskiej i polskiej emigracji. Polecam

+! Czyta się dobrze!

+! Czyta się dobrze!

Początek niezły. To jak rodacy oszukiwali dla zarobku swoich sąsiadów zdesperowanych biedą, proces decyzyjny i opis opuszczania kraju rodzinnego oraz sama podróż, interesujące.

Brazylia - od początku same dramaty, jeden gorszy od drugiego.
Potem robi się lepiej, zaczyna się trochę lepsze życie, ale nagle bach! rozdział drugi plus 6 lat, polepszyło się bohaterom, ale zaraz znowu bach bach! rozdział trzeci plus 15 lat, teraz to w ogóle wszystko cacy i pięknie, tekst prawie, że z offu, ależ było do niczego, ale teraz to już malina i będzie tylko lepiej.

No, przepraszam, ale czegoś tu zabrakło. Połowy książki, jeśli nie więcej, moim zdaniem.
Autorka podeszła do tematu ambitnie, ale jak jej się zarazy, choroby i śmierci skończyły, to uznała, że nie ma co opisywać zwykłego dnia powszedniego na obczyźnie, gdyż to zapewne nudą trąci. Szkoda. Przez to książka sprawia wrażenie napisanej byle jak. Materiały źródłowe w postaci starych gazet i kronik opisywały wszystkie dopusty Boże dopadające środowisko emigrantów - więc to mamy pomiędzy okładkami, ale jako, że nie opisywały życia codziennego, to w książce nic nie ma.

Inna rzecz, jak napisał to inny Czytelnik wcześniej, że książka nie porywa. Ani to solidny dokument, ani wciągający dramat.

A to co już zupełnie wywracało mi oczy białkami do góry, to teksty typu: "gdyby wiedziała, co ją czeka, to by zawróciła" albo "gdyby wiedział, że powiedział to w czarną godzinę, to by język sobie odgryzł", itepe, takie teksty typu pierdy, nic nie wnoszące oprócz spojlerowania, że będzie ino gorzej.

Nie wiem, czy podejdę do części drugiej, raczej skorzystam z polecenia z innej opinii i przeczytam "Za horyzont. Polaków latynoamerykańskie przygody."

Początek niezły. To jak rodacy oszukiwali dla zarobku swoich sąsiadów zdesperowanych biedą, proces decyzyjny i opis opuszczania kraju rodzinnego oraz sama podróż, interesujące.

Brazylia - od początku same dramaty, jeden gorszy od drugiego.
Potem robi się lepiej, zaczyna się trochę lepsze życie, ale nagle bach! rozdział drugi plus 6 lat, polepszyło się bohaterom, ale zaraz...

Książkę przeczytałam w ramach lutowego wyzwania LC. Jeszcze przed tym, jak temat współczesnej emigracji nabrał kolejnego odcienia. Autorka sięgając po temat emigracji nawiązywała do współczesnej polskiej emigracji zarobkowej i z tym rodzajem migracji związany temat przewodni całego cyklu. Wiedziona współczesnymi trendami autorka sięga po doświadczenia naszych przodków i pokazuje ich drogi do tzw ziemi obiecanej. Jak przeczytamy w opinisie mamy do czynienia z "pierwszym tomem przejmującej sagi o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi". Opowieść jest przejmująca siłą rzeczy. Jak należy się spodziewać poznamy losy ludzi, którym niewiarygodnie trudno żyło się w swojej ojczyźnie i których zwiodły nieznane krainy przysłowiowym mlekiem i miodem płynące. To się nazywa nadzieja na lepszą przyszłość. Biedni chłopi, bezradni w swoim lokalnym pojmowaniu życia wyruszają w podróż, której trudów nie mógli przewidzieć, a ludzie których spotkają nie zawsze będą mieli dobre intencje. Jak to bywa w tego typu opowieściach obiecane eldorado nie będzie też tak korowe, jak w opowieści naganiaczy, którzy z sowitą prowizją zostali w domowych pieleszach setki mil od celu podróży naszych bohaterów. Wiadomo, biednemu zawsze wiatr w oczy. Plus dla autorki, za nietypowy wybór tła historycznego dla swojej opowieści. Sabina Waszut sięgnęła po mało chyba znany temat migracji do Brazylii. Nie jest to też, tak bardzo popularna opowieść obyczajowa z historią w tle. To pełnokrwista opowieść o wybojach na jakie napotykają ludzie, którzy postanawiają szukać lepszego jutra dla siebie, a przede wszystkim dla swoich dzieci. Historia jest wiarygodna, zarówno przy opisie mozolnej podróży, jak i w części poświęconej osiedleniu w nieokiełznanych rejonach Brazylii. Autorka pieczołowicie oddała ciężką podróż i jeszcze cięższe warunki na miejscu. Udało jej się zbudować opowieść pełną wysiłku, trudu, potu i przede wszystkim niepewności o jutro. Ten pot, pył i brud sami momentami poczujemy na sobie. Czuć niemożebnie siłę wkładaną w walkę o przetrwanie. Mamy też trochę ckliwych momentów, jest odrobina miłości, jest też żal nad stratą bliskich, ale nie dominują one w treści, raczej urozmaicają opowieść. Ogólnie książka wypada całkiem dobrze na tle tzw literatury historycznej ostatniego okresu, gdzie dominują romanse i obyczajówki, gdzie historia jest jedynie tłem opowieści. Plus dla autorki za wybór tematu, już to samo przyciąga czytelnika.

Książkę przeczytałam w ramach lutowego wyzwania LC. Jeszcze przed tym, jak temat współczesnej emigracji nabrał kolejnego odcienia. Autorka sięgając po temat emigracji nawiązywała do współczesnej polskiej emigracji zarobkowej i z tym rodzajem migracji związany temat przewodni całego cyklu. Wiedziona współczesnymi trendami autorka sięga po doświadczenia naszych przodków i...

Jak wynika ze Słowa do Czytelników Sabina Waszut najpierw wpadła na pomysł powieściowego emigranckiego cyklu, a dopiero potem zaczęła zbierać materiały do jego pierwszego tomu. Początek dwudziestego wieku to exodus polskiej biedoty za ocean. Padło na Brazylię, gdzie do kolonii Murici trafiają bohaterowie autorki, wśród nich autentyczna postać polskiego misjonarza ks. Karola Dworaczka.

Rodzina Gajdów wyrusza w drogę z galicyjskiej wsi w 1902 roku. Szczegółowo przedstawiony jest proces rekrutacji uchodźców i wszystkie dramatyczne etapy lądowej i morskiej podróży. Po śmierci matki w połogu oraz ojca i kilkuletniego syna na tyfus do celu, czyli do przyznanej im w buszu działki, dociera troje nastolatków i niemowlę. Ich losy śledzi autorka do roku 1924.

Narracja jest tradycyjnie rzewna, w stylu powieści obyczajowych z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego stulecia. W sam raz pasowałaby na lekturę szkolną, choć mimo patriotycznych tęsknot za ojczyzną konkurencję z „Panem Balcerem w Brazylii” Konopnickiej chyba by przegrała.

Jak wynika ze Słowa do Czytelników Sabina Waszut najpierw wpadła na pomysł powieściowego emigranckiego cyklu, a dopiero potem zaczęła zbierać materiały do jego pierwszego tomu. Początek dwudziestego wieku to exodus polskiej biedoty za ocean. Padło na Brazylię, gdzie do kolonii Murici trafiają bohaterowie autorki, wśród nich autentyczna postać polskiego misjonarza ks. Karola...

Piękna opowieść o emigracji z początku dwudziestego wieku. Historia biednej chłopskiej rodziny z Galicji pragnącej odmienić swoje życie. Władek Gada spędza wieczór w wiejskiej Karczmie, gdzie miejscowy nauczyciel namawia chłopów do wyjazdu do dalekiej Brazylii. Przedstawia ją jako krainę " Miodem i mlekiem płynącą" gdzie wszystko jest na wciągnięcie ręki. Pod wpływem wypitego alkoholu i kuszących opowieści Władek namawia rodzinę do wyjazdu. Gajdowie sprzedają swój niewielki majątek i wyruszają w nieznane. Po drodze padają ofiarą oszustów , którzy bezwzględnie wykorzystują ich naiwność. Po trudach podróży pociągiem trafiają do Bremy , gdzie przechodzą przez selekcję ,liczne badania stany zdrowia. Część rodzin niestety zostaje rozdzielona. Tak pod ich opiekę trafia Zuzia , której ojciec nie przeszedł pozytywnie badań lekarskich. Po długiej podróży statkiem trafiają do mitycznej Brazylii. Czy okaże się rajem na ziemi ? czy piekłem? Co czeka rodzinę Gajdów w dalekiej krainie? Jak potoczą się ich losy? Przeczytajcie koniecznie! Polecam.

Piękna opowieść o emigracji z początku dwudziestego wieku. Historia biednej chłopskiej rodziny z Galicji pragnącej odmienić swoje życie. Władek Gada spędza wieczór w wiejskiej Karczmie, gdzie miejscowy nauczyciel namawia chłopów do wyjazdu do dalekiej Brazylii. Przedstawia ją jako krainę " Miodem i mlekiem płynącą" gdzie wszystko jest na wciągnięcie ręki. Pod wpływem...

Książka „Podróż za horyzont” Sabiny Waszut to pierwszy tom serii Emigranci.
Galicja, rok 1902. Rodzina Gajdów postanawia wyjechać do Brazylii po zasłyszanej plotce o krainie mlekiem i miodem płynącej. Zostawiają wszystko za sobą i udają się w podróż. Niestety podczas podróży wiele razy będą żałować tej decyzji. Spotykają nieuczciwych ludzi, jednak na zmianę decyzji jest już za późno.
Książka jest rewelacyjna. W tych czasach ludność emigrowała do Brazylii. Mogła istnieć taka rodzina.
Z pewnością sięgnę po kolejne części.

Książka „Podróż za horyzont” Sabiny Waszut to pierwszy tom serii Emigranci.
Galicja, rok 1902. Rodzina Gajdów postanawia wyjechać do Brazylii po zasłyszanej plotce o krainie mlekiem i miodem płynącej. Zostawiają wszystko za sobą i udają się w podróż. Niestety podczas podróży wiele razy będą żałować tej decyzji. Spotykają nieuczciwych ludzi, jednak na zmianę decyzji jest już...

23/180/2022
Wyzwanie LC luty 2022 – Nominacja Książka Roku 2021
Świetnie się czyta. Na jedno dłuższe posiedzenie w zasadzie. Trochę melodramatyczne, bo, jak można się spodziewać, los nie oszczędza naszych bohaterów. I, jak można się spodziewać, wiedząc, że są trzy tomy, emigranci dają radę. Przetrzebieni, poobijani, ale zacisnęli zęby i do przodu. Będę czytać dalej. Następne tomy już czekają na półce.

23/180/2022
Wyzwanie LC luty 2022 – Nominacja Książka Roku 2021
Świetnie się czyta. Na jedno dłuższe posiedzenie w zasadzie. Trochę melodramatyczne, bo, jak można się spodziewać, los nie oszczędza naszych bohaterów. I, jak można się spodziewać, wiedząc, że są trzy tomy, emigranci dają radę. Przetrzebieni, poobijani, ale zacisnęli zęby i do przodu. Będę czytać dalej....

Książka mnie zupełnie nie porwała. Chyba najciekawszy był sam opis i poszczególne etapy podróży na obcy kontynent. W samej już Brazylii czegoś w historii mi zabrakło. Trudno tez było mi poczuć się blisko z którąkolwiek z postaci. Chętnym zagłębianiu się w polskie wątki w Ameryce Łacińskiej polecam: "Za horyzont. Polaków latynoamerykańskie przygody".

Książka mnie zupełnie nie porwała. Chyba najciekawszy był sam opis i poszczególne etapy podróży na obcy kontynent. W samej już Brazylii czegoś w historii mi zabrakło. Trudno tez było mi poczuć się blisko z którąkolwiek z postaci. Chętnym zagłębianiu się w polskie wątki w Ameryce Łacińskiej polecam: "Za horyzont. Polaków latynoamerykańskie przygody".

W przypadku tej ksiazki dalam sie nabrac. Zaczne od tego, ze czytalam ja na czytniku i nie widzialam opisu z okladki. Zaczela sie interesujaco. Myslalam, ze bedzie to literatura faktu. Szybko odkrylam, ze tak nie jest, ale nie lubie porzucac zaczetych lektur. Nie mam wiele do powiedzenia na temat "Emigranci, Podroz za horyzon". Fajnie, ze autorka znalazla pomysl na serie i moze realizowac swoja pasje. Ta powiesc potwierdza, ze oprocz checi i marzen, do pisania ksiazek niezbedny jest talent, dobre pioro i warsztat. Tu brakuje wszystkiego.

W przypadku tej ksiazki dalam sie nabrac. Zaczne od tego, ze czytalam ja na czytniku i nie widzialam opisu z okladki. Zaczela sie interesujaco. Myslalam, ze bedzie to literatura faktu. Szybko odkrylam, ze tak nie jest, ale nie lubie porzucac zaczetych lektur. Nie mam wiele do powiedzenia na temat "Emigranci, Podroz za horyzon". Fajnie, ze autorka znalazla pomysl na serie i...