Podróż za horyzont

 Z Sabiną Waszut spotkałam się przy okazji „Narzeczonej z getta” ocenionej przeze mnie wysoko (moja ocena 8/10) oraz cyklu opowiadań „Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny”. Z niecierpliwością czekałam na „zabranie” się za pierwszą część nowego cyklu „Emigranci”. Czy słusznie nie mogłam się doczekać? Sprawdźcie sami.
Wielokrotnie zastanawiałam się czy potrafiłabym rzucić wszystko i zacząć od nowa gdzieś, gdzie mnie oczy poniosą. Już raz tak zrobiłam przeprowadzając się z rodziną do stolicy. Nie jechałam jednak w nieznane. Wielokrotnie przed przeprowadzką w nowym miejscu byłam, oswajałam się. Zmieniłam tylko miasto. A co by było, gdybym musiała zmienić kraj, a tym samym klimat i kulturę? Poznawać na nowo tradycje i obyczaje? Co by było…. Niektórzy się o tym przekonali na własnej skórze. Jak to jest, udać się do odległego kraju, zaczynać wszystko od nowa będąc na czyjejś łasce.
To rodzina Gajdów z Galicji, z początków ubiegłego wieku. Mamiona wyobrażenia relacjonowanymi przez werbistów, w tym osoby piastujące zawody zaufania publicznego, jak księża, nauczyciele, zdecydowała się porzucić podbocheńską wieś i udać się do Brazylii. Brazylii, której nazwy nawet prawidłowo nie umieli wypowiedzieć. Włodek i Hanna z trójką dzieci, Jurą, Marysią i Zenkiem wyruszyli w kilkudziesięciodniową podróż do ziemi obiecanej. Ziemi, mlekiem i miodem płynącą. Ziemi, gdzie finalnie dostali skrawek buszu, który musieli wpierw wykarczować. Najważniejszy w powieści nie okazał się jednak cel podróży. Najważniejsza okazała się sama podróż. Losy emigrantów. Losy wszystkich, których Gajdowie spotkali po drodze. Postaci szabrowników, współpasażerów, werbistów, złodziei i dobrych ludzi, pomagających w potrzebie. Mimo, że wszyscy przeżyli długą podróż, co nie było oczywiste, nie zaznali szczęścia. Po przyjeździe do Brazylii czekała na nich bieda, epidemia tyfusu i wielki, wielki smutek.
 Jak sama autorka pisze w „Do czytelnika” inspiracją do książki byli współcześni emigranci. Do Niemiec z lat osiemdziesiątych, do Wielkiej Brytanii z lat dwutysięcznych. Polacy porzucający swój własny kraj, by szukać lepszego życia. Ja wiem, że w taką podróż nie chciałabym wyruszyć, raczej się nigdy nie odważę. Nie zawsze na końcu znajduje się kociołek złota, jak na końcu tęczy. Autorka odzwierciedliła wiernie trudne losy polskich emigrantów, niepiśmiennych, zdanych na los innych, nawet tych, co chcą ich wykorzystać. Bardzo dobrze odzwierciedliła ówczesną Galicję i relacje w niej panujące. Wartością dodaną jest postać ks. Karola Dworaczka, prawdziwego bytomskiego duszpasterza, który pełnił posługę kapłańską w dalekiej Brazylii. Czy ks. Karol Dworaczek był taki jak opisany w powieści? Nie mam pewności. Wierzę, że był dobrym człowiekiem. Jakich ostatecznie Gajdowie spotkali wielu. 
To książka o poszukiwaniu sensu życia, zaczynaniu na nowo. To książka o trudnych losach, niespełnionych marzeniach i troskach. Książka smutna, nostalgiczna. Momentami przepełniona nadzieją, ogromną nadzieją, że wszystko będzie dobrze, że może być tylko lepiej.   
Lubię książki historyczne. W tej, zabrakło mi trochę polotu, dynamiczności. Momentami snułam się wzrokiem po kolejnych stronach książki, nie mogąc się doczekać kolejnej strony, licząc, że wydarzenia będą bardziej ciekawe. Jest to jednak powieść spójna i mocno realistyczna. Dla wszystkich marzycieli, dla wszystkich emigrantów, dla wszystkich wielbicieli pióra Sabiny Waszut.

 Z Sabiną Waszut spotkałam się przy okazji „Narzeczonej z getta” ocenionej przeze mnie wysoko (moja ocena 8/10) oraz cyklu opowiadań „Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny”. Z niecierpliwością czekałam na „zabranie” się za pierwszą część nowego cyklu „Emigranci”. Czy słusznie nie mogłam się doczekać? Sprawdźcie sami.
Wielokrotnie zastanawiałam się czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rodzina Gajdów wiedzie bardzo ubogie życie w Galicji. Jest początek XX wieku i na poprawę statusu Włodek, głowa rodziny, nie ma co liczyć. Wraz z żoną Hanną wychowują trójkę dzieci. O lepszej przyszłości nie potrafią nawet marzyć. Do czasu. Do czasu gdy Włodek, chłop niewykształcony, niepotrafiący pisać ani czytać, słyszy w karczmie opowieść o krainie szczęścia. O Brazylii, Brazylei, kraju tak odległym, i tak egzotycznym, że ciężko go sobie wyobrazić. O krainie tej opowiada w karczmie nauczyciel, który to ma za zadanie zwerbować chcących emigrować rodaków, za co oczywiście dostanie swój „procent”. Obietnica własnej ziemi, lepszego bytu, poprawy losu kusi Włodka. Kusi tak, że chłop sprzedaje ziemię, sprzedaje dom i decyduje się zabrać najbliższych w podróż w nieznane.

Gajdowie z żalem i bólem opuścili rodzinny dom, ojcowską ziemię i ruszyli przed siebie. Żegnali się odchodząc z mijanym krajobrazem, zdając sobie sprawę, że „wszystko, co mijają, widzą po raz ostatni.” Jura, najstarszy syn, najlepiej wykształcony z całej rodziny, bo potrafił czytać, czuł, że „ta podróż go zmieni. Zmieni ich wszystkich.” Już sama podróż. Nie pomylił się. Wyjeżdżający z domów emigranci na statku „śmiali się, żegnając ziemię, na której przez całe życie nie spotkało ich nic dobrego”, ale i „ płakali i przeklinali decyzję o wyjeździe.” Wszystkim towarzyszył strach, ale i nadzieja na lepsze jutro.

Najbardziej zaufane osoby – nauczyciel i ksiądz, ci, którzy mieli ogromny wpływ na decyzje emigrantów o wyjeździe, dbali jedynie o swoje zyski. Jednak w obliczu ogromnych trudności ksiądz spotkany w Brazylii okazał się pomocny. Jego postać jest inspirowana prawdziwym duszpasterzem, ks. Dworaczkiem, co dodaje całej powieści dodatkowej wartości. Tytułowi EMIGRANCI budzą wiele emocji. Od podziwu do współczucia. Ich determinacja jest namacalna, a wiara w świetlaną przyszłość napawa optymizmem. Niestety ich losy obfitują w nieszczęścia, co przytłacza i wprowadza w smutek i nostalgię. Powieść jest naprawdę dopracowana. Czyta się ją niesamowicie szybko, wręcz się przez nią płynie. Jak na statku podczas wysokich fal, są wzloty i upadki. Czytelnik jest raz unoszony nadzieją i wiarą w kolorową, egzotyczną przyszłość bohaterów, by za chwilę spadać z tej fali w otchłań cierpienia, rozpaczy i żałoby.

EMIGRANCI to metafora poszukiwania sensu życia, jego lepszej wersji, za wszelką cenę. Czas wyruszyć w nieznane, chciałoby się powiedzieć. Ale czy czasem to, co znane, choć słabe, nie jest lepsze, bo przynajmniej bezpieczniejsze? Czy może lepiej jest, mimo wszystko, podążać za marzeniami, bo życie może być piękniejsze, bo może dawać szczęście, a nie być tylko marną egzystencję? Może jednak warto zaryzykować absolutnie wszystko?

Rodzina Gajdów wiedzie bardzo ubogie życie w Galicji. Jest początek XX wieku i na poprawę statusu Włodek, głowa rodziny, nie ma co liczyć. Wraz z żoną Hanną wychowują trójkę dzieci. O lepszej przyszłości nie potrafią nawet marzyć. Do czasu. Do czasu gdy Włodek, chłop niewykształcony, niepotrafiący pisać ani czytać, słyszy w karczmie opowieść o krainie szczęścia. O Brazylii,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna powieść Sabiny Waszut, na której się nie zawiodłam i od której nie mogłam się oderwać. Niezwykła, przejmująca i wzruszająca książka, poruszająca tematykę emigracji Polaków do Brazylii. Sabina Waszut po raz kolejny dowodzi, że o ważnych tematach można pisać prostym, a zarazem niezwykle literackim językiem. Nie trzeba konstruować wielokrotnie złożonych zdań i używać trudnego słownictwa, żeby tworzyć dobrą literaturę. Pisarka wie jak dotrzeć do wszystkich czytelników - tych którzy czytają to, co lubią i co im się podoba i tych, którzy czytają tylko to, co wypada. Gratuluję pisarce takiego talentu!

Kolejna powieść Sabiny Waszut, na której się nie zawiodłam i od której nie mogłam się oderwać. Niezwykła, przejmująca i wzruszająca książka, poruszająca tematykę emigracji Polaków do Brazylii. Sabina Waszut po raz kolejny dowodzi, że o ważnych tematach można pisać prostym, a zarazem niezwykle literackim językiem. Nie trzeba konstruować wielokrotnie złożonych zdań i używać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię książki historyczne. Lubię też sagi rodzinne, a ta książka to mieszanka obu tych elementów, spójna, realistyczna i, niestety, mocno przygnębiająca.

Rodzina Gajdów mieszka w Galicji, gdzie żyje z uprawy roli. Jest 1902 rok, bieda piszczy, a najbardziej pożądaną rzeczą jest wyjazd do Brazyli, która jawi się jako kraina mlekiem i miodem płynąca. Jest to kluczowa oś tej historii. Rodzina pełna nadziei, ale też naiwności i niewiedzy wyrusza w podróż. Nie będzie to wycieczka, a ciężka przeprawa, podczas której na rodzinę spadną nieszczęścia. Podziwiam autorkę za to, że tak prawdziwie, historycznie oddała realia tamtych czasów. Ale bardzo smutnych czasów.

Książka mimo tego, że mi się podobała, to ogromnie mnie przygnębiała. To po prostu nie był odpowiedni moment. Mało tutaj radości, ciężko też nazwać tę powieść przyjemną. Jest to zapis ciężkiego losu, który spotkał wiele takich rodzin jak Gajdowie. Jest to bardzo ciekawa, nawet edukacyjna, powieść i na pewno sięgnę po kontynauację.

Lubię książki historyczne. Lubię też sagi rodzinne, a ta książka to mieszanka obu tych elementów, spójna, realistyczna i, niestety, mocno przygnębiająca.

Rodzina Gajdów mieszka w Galicji, gdzie żyje z uprawy roli. Jest 1902 rok, bieda piszczy, a najbardziej pożądaną rzeczą jest wyjazd do Brazyli, która jawi się jako kraina mlekiem i miodem płynąca. Jest to kluczowa oś tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rok 1902. Włodek Gajda podejmuje najważniejszą decyzję w życiu swoim i swojej rodziny. Postanawia sprzedać cały majątek i wyruszyć po godne życie do Brazylii.
Podróż do lepszego świata przynosi ogrom problemów i rodzina niejednokrotnie żałuje swojej decyzji. Na domiar złego Hannę, żonę Włodka dręczy skrywany sekret.
Jak potoczą się losy bohaterów, czy odnajdą się w nowej rzeczywistości?

#podróżzahoryzont to pierwszy tom przejmującej sagi pokazującej rodzinę pragnącą odmienić swoje życie. Podróż za ocean była dla nich wielką szansą, jednak okazała się drogą przez mękę. Autorka rewelacyjnie oddała ducha tamtych czasów, tworząc bardzo realistyczne opisy. Historia rodziny Gajdów chwyta za serce, wzrusza ale też daje nadzieję na lepsze jutro. Z ogromnym zainteresowaniem śledziłam losy biednej polskiej rodziny tak naprawdę nieprzygotowanej na daleką podróż. Odnalezienie się w brazylijskim buszu, tak innym od polskiej wsi też nie należało do łatwych. Kibicowałam im z całych sił. Książkę czyta się błyskawicznie. Opowieść choć momentami smutna to otula nas niesamowitym klimatem i nie pozwala o sobie zapomnieć.
Nie ukrywam, że z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Rok 1902. Włodek Gajda podejmuje najważniejszą decyzję w życiu swoim i swojej rodziny. Postanawia sprzedać cały majątek i wyruszyć po godne życie do Brazylii.
Podróż do lepszego świata przynosi ogrom problemów i rodzina niejednokrotnie żałuje swojej decyzji. Na domiar złego Hannę, żonę Włodka dręczy skrywany sekret.
Jak potoczą się losy bohaterów, czy odnajdą się w nowej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dawno nie czytałam takiej książki. Niezwykłej. Łączącej w sobie historię, sagę rodzinną, dramat, przygodę. Przedstawiającej zetknięcie ludzi z zaskakującym dla nich krańcem świata i cywilizacji. Opisującej zmianę i rozwój, długą i trudną podróż i walkę o codzienny byt. Szarość polskiej wsi na przednówku i koloryt brazylijskiej dżungli! Siłę i słabość. Porażki i zwycięstwa.

Zapraszam na www.czytaska.pl na kilka zdań o książce Sabiny Waszut „Emigranci. Podróż za horyzont”.

Wydawnictwu „Książnica” @publicat dziękuję bardzo za egzemplarz do recenzji! Porwała mnie ta pięknie opisana, trudna podróż!

Dawno nie czytałam takiej książki. Niezwykłej. Łączącej w sobie historię, sagę rodzinną, dramat, przygodę. Przedstawiającej zetknięcie ludzi z zaskakującym dla nich krańcem świata i cywilizacji. Opisującej zmianę i rozwój, długą i trudną podróż i walkę o codzienny byt. Szarość polskiej wsi na przednówku i koloryt brazylijskiej dżungli! Siłę i słabość. Porażki i zwycięstwa....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rok 1902, Galicja.
W jednej z ubogich wsi mieszka rodzina Gajdów- Włodzimierz z żoną Hanną i trójką dzieci- Jurą, Marysią i Zenkiem. Jak wiele innych okolicznych rodzin żyją w nędzy, a każdy kolejny dzień wypełniony pracą, nie różni się od poprzedniego.
Kiedy więc pewnego dnia, podczas pobytu w karczmie Włodek słyszy opowieść miejscowego nauczyciela o Brazylii- dalekim, pełnym bogactwa kraju, rzekomo ofiarowanym Polakom przez Matkę Boską, postanawia sprzedać cały swój dobytek i wyruszyć tam z rodziną w poszukiwaniu lepszego, dostatniego życia.
Rozpoczyna się długa podróż za ocean.. Podróż, podczas której przyjdzie im zmierzyć się z wieloma przeciwnościami losu, chorobami, a także niegodziwością ludzi. Podróż z niespodziewanym finałem, który na zawsze odmieni nie tylko los, ale także ich samych..

Sabina Waszut przejmująco opisała historię ludzi, którzy chcieli odmienić swoje życie i z ogromną determinacją walczyli o przetrwanie. Historię opartą na prawdziwych losach wielu rodzin emigrantów z początku XX wieku. Autentyczna jest występująca w książce postać księdza Karola Dworaczka, który był misjonarzem w Brazylii i cały swój pobyt tam poświęcił na jednoczenie i wspieranie swoich rodaków.
Autorka doskonale naszkicowała tło historyczne i umieściła w nim swoich bohaterów. Bohaterów, którym kibicowałam od pierwszej chwili, towarzysząc im w tej długiej i pełnej trudu i niepewności podróży, oraz w późniejszych zmaganiach z losem.
To zapadająca w pamięć, wzruszająca opowieść o emigrantach, ale również o wielkiej sile i determinacji człowieka, który ugina się pod naporem nieszczęść, ale podnosi się i idzie dalej do przodu. Warto przeczytać, polecam.

Rok 1902, Galicja.
W jednej z ubogich wsi mieszka rodzina Gajdów- Włodzimierz z żoną Hanną i trójką dzieci- Jurą, Marysią i Zenkiem. Jak wiele innych okolicznych rodzin żyją w nędzy, a każdy kolejny dzień wypełniony pracą, nie różni się od poprzedniego.
Kiedy więc pewnego dnia, podczas pobytu w karczmie Włodek słyszy opowieść miejscowego nauczyciela o Brazylii- dalekim,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak by to było, gdyby tak...
rzucić wszystko i zacząć od nowa? Nowe miejsce, nowy klimat, kultura... Nieznane tradycje i obyczaje. Nowe obowiązki, praca?
.
Mam dla Was propozycję książki z tłem historycznym opisującą emigracje Polaków poszukujących lepszej przyszłości. Tak naprawdę pozycję bardzo aktualną.
.
Akcja powieści rozpoczyna się w roku 1902 w Galicji, gdzie uboga rodzina Gajdów słysząc opowieści o krainie mlekiem i miodem płynącej, postanawia sprzedać cały dotychczasowy majątek, postawić wszystko na jedną kartę i spróbować swojego szczęścia na ziemi rzekomo ofiarowanej Polakom przez Matkę Boską. Mowa o Brazylii, która jak się później okazuje ofiaruje zdecydowanie inne realia.
.
"... nie umiała pojąć, dlaczego ona i ci wszyscy inni ludzie uciekli ze swoich domów, aby zamieszkać w buszu. Do końca życia pozostało to dla niej zagadką."
.
Jak potoczą się losy rodziny? Jak zniosą samą bardzo niebezpieczną i wyczerpującą podróż przez ocean? Czy odnajdą się na nowej ziemi, szumnie określanej mianem "raju"?
.
To pierwszy tom wyjątkowej sagi o poszukiwaniu własnego miejsca na ziemi, o emigracjach Polaków do Brazylii. Z niemałą ciekawością już teraz wypatruję kolejnych części. Dlaczego?
.
Autorka serwuje czytelnikowi bardzo realistyczną podróż do początków XX w. rozpoczynającą się w Galicji, poprzez przeprawę lądową i morską do Brazylii. Trudne wybory bohaterów, ich dylematy i decyzje nacechowane są ogromną dawką tak bliskich nam po dziś dzień emocji. Ryzyko połączone z niepewnością, obawą, strachen przed nieznanym, ale również nadzieją i wiarą na lepsze jutro. Historia przedstawiona na kartach tej powieści porusza dogłębnie.
.
Było to moje pierwsze, ale zarazem jakże owocne spotkanie z twórczością autorki. Już teraz dopisuję do listy "Narzeczoną z getta".
.
"Czasem serce rozrywa się na kawałki, a jego właściciel wie, że powstałe rany będą boleć przez całe życie".

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak by to było, gdyby tak...
rzucić wszystko i zacząć od nowa? Nowe miejsce, nowy klimat, kultura... Nieznane tradycje i obyczaje. Nowe obowiązki, praca?
.
Mam dla Was propozycję książki z tłem historycznym opisującą emigracje Polaków poszukujących lepszej przyszłości. Tak naprawdę pozycję bardzo aktualną.
.
Akcja powieści rozpoczyna się w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trafić na książkę, która już od pierwszych stron bardzo dobrze się zapowiada, to jak wygrać na loterii. Ale trafić na taką, która zapowiada się bardzo dobrze, a okazuje się rewelacją, to jak wygrać na tej samej loterii dwa razy z rzędu. Podwójną wygraną stała się dla mnie lektura najnowszej książki Sabiny Waszut „Emigranci. Podróż za horyzont”, pierwszej części cyklu, który – czuję to w kościach – okaże się literackim majstersztykiem. A przynajmniej tak się zapowiada, bo lepszego „wstępu” do całej historii nie można było sobie wyobrazić.

Sabina Waszut przyzwyczaiła czytelników do tego, że lubi sięgać do historii. Może nie wypełnia nią każdej strony, może nie oddaje jej palmy pierwszeństwa, jednak godnie i z szacunkiem używa jej do tego, by snuć swoje powieści obyczajowe. Przyznaję, że nie znam każdej książki autorki. Tylko „Narzeczoną z getta” przeczytałam od pierwszej do ostatniej strony, zdumiewając się faktem, że nigdy wcześniej nie trafiłam na książki śląskiej pisarki. Jednak już po kilkunastu stronach „Emigrantów…” miałam wątpliwości, czy to ta sama autorka. Coś się zmieniło. Na jeszcze lepsze. Od początku czułam, że to będzie coś więcej, że to będzie taka powieść, jakiej nikt się nie spodziewa.

Początek XX wieku. Wśród mieszkańców Galicji niesie się wieść o krainie pełnej szczęścia, jaką jest Brazylia – miejsce, w którym można zacząć nowe, lepsze życie. Coraz więcej listów, historii zza wielkich wód, przekonań o tym, że jedynie wyjazd może cokolwiek odmienić, staje się motywacją dla wielu rodzin. Tak zaczyna się ta piękna powieść o życiu na drugim końcu świata, gdzie wszystko trzeba budować na nowo i uczyć się egzystować w zupełnie innych warunkach.

Tak naprawdę trudno jest mi jednoznacznie określić, o czym dokładnie jest ta książka, bowiem czuję, że pierwszy tom przyniósł dopiero zalążek całej historii. Boję się ryzykować, aby nie spłaszczyć tej powieści, bo na to nie zasłużyła. Z pewnością „Emigranci. Podróż za horyzont” jest opisem jednego z wielu wariantów, które spotkały rodziny decydujące się na emigrację. Albo nie tyle jednym z wielu, co swoistym patchworkiem złożonym z wielu różnych życiowych historii. Patrząc z perspektywy kogoś, kto już przeczytał tę książkę, mogę pokusić się o stwierdzenie, że jest to literacki bilans zysków i strat, które ponosili ludzie szukający szczęścia. Taki sam, jaki ponoszą współcześni emigranci, wybierając na miejsce do życia inny kraj.

Co szczególnie uderzyło mnie w tej powieści? Jej realizm. Choć jej akcja rozpoczyna się 120 lat temu, to wątpliwości i motywacje bohaterów są takie same jak dzisiaj. Wydawało mi się, jakbym sama stała przed dylematem: wyjechać czy nie? A przecież to się wydarzyło. Przecież stałam przed takim wyborem. Nawet z niego skorzystałam. I co? Po roku wróciłam z przekonaniem, że dobrze jest mieć wybór, ale nie zawsze trzeba wybierać kategorycznie i na zawsze. Tym bardziej jestem ciekawa, jak potoczą się losy bohaterów „Emigrantów…”. Pewne jest to, że Sabina Waszut wybrała temat, który – mimo upływu czasu – jest bardzo aktualny, a jednocześnie – z punktu widzenia historii – mniej znany, bo nie kojarzę polskiego obyczaju, który opisywałby właśnie ten wątek.

Jeżeli chcecie poczuć literacką niecierpliwość i to szalone bicie serca po ostatniej stronie jednej z lepszych powieści jakie czytaliście, to powinniście sięgnąć po wspominaną książkę i poddać się niezwykłym wydarzeniom, które towarzyszyły rodzinie Gajdów w poszukiwaniu szczęścia i swojego miejsca na ziemi.

Trafić na książkę, która już od pierwszych stron bardzo dobrze się zapowiada, to jak wygrać na loterii. Ale trafić na taką, która zapowiada się bardzo dobrze, a okazuje się rewelacją, to jak wygrać na tej samej loterii dwa razy z rzędu. Podwójną wygraną stała się dla mnie lektura najnowszej książki Sabiny Waszut „Emigranci. Podróż za horyzont”, pierwszej części cyklu, który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

𝗦𝗮𝗯𝗶𝗻𝗮 𝗪𝗮𝘀𝘇𝘂𝘁 przenosi czytelnika do Galicji sprzed ponad 100 lat. Doświadczenie co najmniej ciekawe - ostatnio rzadko mam okazję czytać powieści obyczajowe z rozległym wątkiem podróżniczym, których bohaterowie są ostro poniewierani przez los. „Emigranci. Podróż za horyzont” to pierwsza część nowej sagi o podróży i życiu w nowym, zupełnie nieznanym miejscu.
•
Wzmianka o Brazylii od razu zainteresowała ubogiego chłopa Włodka Gajdę. Sama myśl o podróży w nieznane, która zaowocowałaby otrzymaniem własnej ziemi, domu i polepszenia fatalnych warunków życia napawała optymizmem. Po wielu rozmowach, trudnych przeprawach urzędowych i sprzedaży całego dobytku czteroosobowa rodzina z Galicji wyrusza w podróż w nieznane. Już pierwsze dni okazują się uciążliwe, a wizja idyllicznego życia oddała się w zastraszającym tempie...a niektórzy członkowie rodziny ukrywają sekrety!
•
To była naprawdę świetna przygoda! Spodobały mi się perypetie rodziny Gajdów - biednych, ale uroczych prostych ludzi, których jedynym marzeniem było zaznanie odrobimy radości. Autorka znakomicie oddała realia życia w Galicji na początku XX wieku - doskonale wyjaśniła jak wyglądało życie na zapomnianej wsi - słowo „ubogi” nabrało zupełnie innego znaczenia!
Bohaterowie okazali się zupełnie nieprzygotowani do trudnej i drugiej podróży, jednak znaleźli siłę, żeby przetrwać pierwsze dni „w dziczy” (bo właśnie tym okazała się wychwalana Brazylia). Moją ulubioną postacią jest Maryśka - zadziorna mądralińska, która pragnie nauczyć się czytać i pisać, a przy okazji jest rozbrajająco szczera! Książkę czyta się szybko i płynnie, a kolejne wątki rozwijają się w nieoczywisty sposób.
Polecam! Świetnie zapowiadająca się saga rodzinna opisująca perypetie Polaków w Brazylii! Niecierpliwie czekam na kolejne części!

𝗦𝗮𝗯𝗶𝗻𝗮 𝗪𝗮𝘀𝘇𝘂𝘁 przenosi czytelnika do Galicji sprzed ponad 100 lat. Doświadczenie co najmniej ciekawe - ostatnio rzadko mam okazję czytać powieści obyczajowe z rozległym wątkiem podróżniczym, których bohaterowie są ostro poniewierani przez los. „Emigranci. Podróż za horyzont” to pierwsza część nowej sagi o podróży i życiu w nowym, zupełnie nieznanym miejscu.
•
Wzmianka o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to