Ta część lepsza niż pierwsza. A może przyzwyczaiłam się do stylu autorki :)
Więcej interesujących rzeczy się działo i łatwiej mogłam odnaleźć się w tak dużej liczbie bohaterów.

Ta część lepsza niż pierwsza. A może przyzwyczaiłam się do stylu autorki :)
Więcej interesujących rzeczy się działo i łatwiej mogłam odnaleźć się w tak dużej liczbie bohaterów.

Powieść słucha się z ciekawością, z zainteresowaniem, co wydarzy się w dalszej części (niekoniecznie chronologicznie). Autorka trochę uwiarygodniła historię faktami (bitwa pod Komarowem z czasów wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., działacz chłopski Wincenty Witos, którego nazwisko pada na kartach książki). Jednak to życie wieśniaków (bardzo proszę nie pojmować tego określenia jako pejoratywne) jest główną kanwą utworu, w tej części dwór (a pewnie raczej dworek) szlachecki też ma swoje miejsce (w wątku Krystyny Malickiej, o której autorka pisze, że była jej ciotką-babką).

Powieść słucha się z ciekawością, z zainteresowaniem, co wydarzy się w dalszej części (niekoniecznie chronologicznie). Autorka trochę uwiarygodniła historię faktami (bitwa pod Komarowem z czasów wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., działacz chłopski Wincenty Witos, którego nazwisko pada na kartach książki). Jednak to życie wieśniaków (bardzo proszę nie pojmować tego...

Sto lat temu na polskiej wsi. Inaczej uprawia się rolę, hoduje zwierzęta, buduje domy, inaczej się żyje. Ale ludzkie problemy i emocje od lat takie same. Niewiele się zmieniło.
Mąż bije Krystynę, stary Hub zdradza żonę z sąsiadką, Połajowa nie umie dogadać się ze swoją świekrą, nastoletnia Natala musi zmierzyć się z dorosłością, gdy mama odchodzi, Julian nie umie pokochać żony po tym, jak go złapała na fałszywą ciążę, żeby utrzymać rodzinę trzeba harować od rana do nocy, młodzież ucieka do miasta, bo tam się łatwiej żyje. Znajome tematy? No właśnie.
Rodzą się dzieci, czasem umierają, potem dorastają, ludzie walczą o byt i o szczęście, kochają i nienawidzą, słońce wschodzi i zachodzi, pory roku się zmieniają. Tylko Pomiechowska niezmiennie trwa na posterunku obok jedynej we wsi studni i o wszystkich wszystko wie.
W tle bogate historyczne tło, wojna, rewolucja, marzenie o wolnej Polsce, chłopskie politykowanie i książki, które trafiają pod strzechy podczas wspólnego głośnego czytania.

Tytułowym gościńcem ludzie odchodzą na wojny, do kościoła, do miasta, na jarmark, czy odpust. Wracają nim z tułaczki, przywożą doktora, zwożą siano z pola.
A teraz odchodzę ja, ale bez żalu, że się żegnam. Za chwilę się zobaczymy, jeszcze trzy tomy przede mną.

Sto lat temu na polskiej wsi. Inaczej uprawia się rolę, hoduje zwierzęta, buduje domy, inaczej się żyje. Ale ludzkie problemy i emocje od lat takie same. Niewiele się zmieniło.
Mąż bije Krystynę, stary Hub zdradza żonę z sąsiadką, Połajowa nie umie dogadać się ze swoją świekrą, nastoletnia Natala musi zmierzyć się z dorosłością, gdy mama odchodzi, Julian nie umie pokochać...

Druga część, świetnego cyklu. Zaryzykuję stwierdzeniem, że chyba jeszcze lepsza niż część pierwsza.
Opowiadana historia jest zdecydowanie dużo cięższa w odbiorze. Cały główny wątek opowiada o strasznie ciężkim życiu głównej bohaterki, naznaczony traumą, niesprawiedliwością i okrucieństwem dokonywanym ze strony najbliższych. Czytając, były momenty w których książkę trzeba było wręcz odłożyć i od niej odpocząć choć było to bardzo ciężkie bo jednocześnie chciało się ją czytać dalej. Wzbudza wiele emocji, poruszając ważne jak i wydawać się może delikatne problemy.

Książkę bardzo polecam, udana kontynuacja. Pomimo nowych wątków, udało się rozwinąć również te z poprzedniej części. Akcja obsadzona w niezwykle ciekawych czasach no i znowuż obraz starej, polskiej wsi.

Druga część, świetnego cyklu. Zaryzykuję stwierdzeniem, że chyba jeszcze lepsza niż część pierwsza.
Opowiadana historia jest zdecydowanie dużo cięższa w odbiorze. Cały główny wątek opowiada o strasznie ciężkim życiu głównej bohaterki, naznaczony traumą, niesprawiedliwością i okrucieństwem dokonywanym ze strony najbliższych. Czytając, były momenty w których książkę trzeba...

Nie wiem, skąd tak wysoka nota tej książki, po uroku pierwszej części zostało niewiele. Większość książki, to na siłę wplecione wywody historyczno-polityczne. Tylko postać Krystyny Malickiej, która doznała w życiu wiele przemocy, a jednak znalazła w sobię siłę, by iść dalej - uratowała tę książkę.

Nie wiem, skąd tak wysoka nota tej książki, po uroku pierwszej części zostało niewiele. Większość książki, to na siłę wplecione wywody historyczno-polityczne. Tylko postać Krystyny Malickiej, która doznała w życiu wiele przemocy, a jednak znalazła w sobię siłę, by iść dalej - uratowała tę książkę.

Ta część, według mnie jeszcze lepsza od pierwszej.
Codzienne życie mieszkańców wsi,
ciężka praca na roli, zdrady, miłość, intrygi, a to wszystko na tle historycznym .
Dorastają następne pokolenia, którym wiedzie się troszeczkę lepiej. Bardzo ciekawie wszystko opisane, przez co książkę czyta się
z zainteresowaniem.
Jestem zwolenniczką sag rodzinnych, bardzo ciekawa jestem dalszych losów mieszkańców.

Ta część, według mnie jeszcze lepsza od pierwszej.
Codzienne życie mieszkańców wsi,
ciężka praca na roli, zdrady, miłość, intrygi, a to wszystko na tle historycznym .
Dorastają następne pokolenia, którym wiedzie się troszeczkę lepiej. Bardzo ciekawie wszystko opisane, przez co książkę czyta się
z zainteresowaniem.
Jestem zwolenniczką sag rodzinnych, bardzo ciekawa...

Losy mieszkancow wsi Tynczyn ,przejmujące.

Losy mieszkancow wsi Tynczyn ,przejmujące.

Autorka podtrzymuje poziom z pierwszej części dalsze losy wiejskiej społeczności z ciekawymi wyrazistymi postaciami. Rewelacyjny klimat.

Autorka podtrzymuje poziom z pierwszej części dalsze losy wiejskiej społeczności z ciekawymi wyrazistymi postaciami. Rewelacyjny klimat.

część II rozwija fabułę.

część II rozwija fabułę.

Kolejny, świetny tom sagi wiejskiej. Podobał mi się nawet bardziej niż pierwszy.
W tej części szczególnie przejmujący był wątek Krystyny. Kobiety, którą los od samego dzieciństwa boleśnie doświadczał i która nieustannie walczy o lepszy byt dla swoich dzieci.
W Tynczynie życie toczy się zgodnie z rytmem pór roku, dorasta nowe pokolenie, które musi mierzyć się że swoimi problemami.
Powieść ta jest ogromną skarbnicą wiedzy na temat wsi. Znajdziemy tu mnóstwo ciekawostek i opisów na temat dawnych prac i narzędzi używanych w gospodarstwie. Dodatkowo autorka zamieściła tu liczne przepisy kulinarne.

Kolejny, świetny tom sagi wiejskiej. Podobał mi się nawet bardziej niż pierwszy.
W tej części szczególnie przejmujący był wątek Krystyny. Kobiety, którą los od samego dzieciństwa boleśnie doświadczał i która nieustannie walczy o lepszy byt dla swoich dzieci.
W Tynczynie życie toczy się zgodnie z rytmem pór roku, dorasta nowe pokolenie, które musi mierzyć się że swoimi...