Działo się tu o wiele więcej, niż w pierwszej części. Było tu pełno zawiłości, intryg i problemów z którymi mierzyli się bohaterowie. Salvatore i Zoja nie zaczęli swojej relacji zbyt dobrze, a po drodze mieli jeszcze dużo przeszkód, ale udało im się je pokonać. Jednak między tymi wszystkimi akcjami momentami gubił mi się ten romans i zapominała, że on w ogóle tam jest i skupiłam się na tych problemach. Ale pomimo tego książka naprawdę mi się podoba. Wszytko było bardzo dobrze opisane, że czułam na sobie ból bohaterów. Nie spodziewałam się totalnie, że to wszystko się tak potoczy i spodziewałam się trochę innego zakończenia, jednak wyszło to na plus.

Działo się tu o wiele więcej, niż w pierwszej części. Było tu pełno zawiłości, intryg i problemów z którymi mierzyli się bohaterowie. Salvatore i Zoja nie zaczęli swojej relacji zbyt dobrze, a po drodze mieli jeszcze dużo przeszkód, ale udało im się je pokonać. Jednak między tymi wszystkimi akcjami momentami gubił mi się ten romans i zapominała, że on w ogóle tam jest i...

No to mamy drugą część opowieści o braciach Bellomo.
Według mnie początek dłuży się jak flaki z olejem. Właściwie nie wiadomo o co chodzi. Bohaterowie też tacy średnioletni.
Ale druga połowa - tutaj już jest fajnie i dużo się dzieje.
Sama historia kończy się pozostawiając wiele tematów bez wyjaśnienia - ale mam małą nadzieje, że w kolejnych tomach dowiem się więcej.

No to mamy drugą część opowieści o braciach Bellomo.
Według mnie początek dłuży się jak flaki z olejem. Właściwie nie wiadomo o co chodzi. Bohaterowie też tacy średnioletni.
Ale druga połowa - tutaj już jest fajnie i dużo się dzieje.
Sama historia kończy się pozostawiając wiele tematów bez wyjaśnienia - ale mam małą nadzieje, że w kolejnych tomach dowiem się więcej.

Bardzo szybko przeczytałam , dużo się dzieje ! Coraz bardziej podoba mi się rodzina Bellomo. Polecam .

Bardzo szybko przeczytałam , dużo się dzieje ! Coraz bardziej podoba mi się rodzina Bellomo. Polecam .

Salvatore Bellomo, 25- letni brat Vita – Dona, pragnie stanąć na czele mafii jako boss, a w Nowym Jorku na to się nie zapowiada.
Vito nigdy nie był za aranżowanymi małżeństwami, ale gdy Salvatore sam tego chce, bo gdy poślubi 20- letnią Zoje, będzie mógł być szefem moskiewskiej braci i to szybciej niż przypuszczał.

Zoja Letowa, drobna blondynka o niebieskich oczach, córka szefa moskiewskiej braci. Jej jedyne marzenie to wyjechać z Rosji, a razem z wyjazdem pozostawić przeszłość oraz jej demony za sobą.

Nadchodzi dzień ślubu i jednocześnie dzień wolności dziewczyny. Spokojne życie u boku mężczyzny, który będzie ją szanował to jej skryte pragnienie. Jednak najważniejsze dla niej jest, że jej noga nigdy więcej nie stanie na rosyjskiej ziemi. Tylko czy na pewno?
Dwa pragnienia i dwa światy.

Drugi tom z serii „Bellomo”. Poznajemy kolejnego członka rodziny Salvatore, który ma plan aby móc stanąć na czele mafii. Do bohaterów nie mam żadnych zastrzeżeń, choć moglibyśmy pomyśleć, że gdyby Zoja wcześniej ujawniła swój sekret to do nie których sytuacji może by nie doszło, ale po pierwsze bała się stracić Salvatore, a po drugie nie byłoby o czym pisać ;) Kolejny raz jestem zadowolona z fabuły oraz tego jak toczy się akcja.

Salvatore Bellomo, 25- letni brat Vita – Dona, pragnie stanąć na czele mafii jako boss, a w Nowym Jorku na to się nie zapowiada.
Vito nigdy nie był za aranżowanymi małżeństwami, ale gdy Salvatore sam tego chce, bo gdy poślubi 20- letnią Zoje, będzie mógł być szefem moskiewskiej braci i to szybciej niż przypuszczał.

Zoja Letowa, drobna blondynka o niebieskich oczach, córka...

"Wkraczając między wrony, musisz krakać tak jak one. Jeśli tego nie zrobisz, zadziobią cię, pozostawiając po sobie tylko krew i pierze. I tylko łut szczęścia mógł nas uratować od zagłady."

"Podstępne serce" to druga część serii Bellomo, która tym razem przedstawia historię Salvatore'a - młodszego brata dona. Ten tom podobał mi się nieco mniej od poprzedniego.

Zoja Letowa całym sercem marzy o tym, aby wyjechać z Rosji, dlatego kiedy dowiaduje się, że wyjdzie za Salvatore'a - jest niezmiernie szczęśliwa. Mężczyzna jest przystojny, szarmancki, a przede wszystkim szanuje kobiety. Zoja nie wie jednak, że jej przyszły mąż ma wobec niej inne plany, które mogą zawarzyć na ich relacji.

W pewnym momencie książka zaczęła mi się trochę dłużyć. Przez pierwszą połowę było bardzo słodko (czasami aż do przesady),nie działo się nic ciekawego. Myślałam, że relacja Salvatore'a i Zoji będzie trochę inaczej poprowadzona, a w sumie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Akcja zaczęła dziać się dopiero w połowie, gdy para wróciła do Rosji i to dało na pewno dużo plusów.

Co do samych bohaterów, to jedynie Zoja nie wzbudziła mojego zainteresowania. Przeszła w Rosji dużo złego, przez co jest trochę zamknięta w sobie, ale ma też sporo humorków, które mnie irytowały.

Książkę polecam, bo pomimo niektórych wad jest bardzo przyjemna. Miło było patrzeć na Zoje i Salvatore'a, tym bardziej gdy ich relacja rozwijała się coraz bardziej, a oni mimo przeciwnościom dali radę.

"Wkraczając między wrony, musisz krakać tak jak one. Jeśli tego nie zrobisz, zadziobią cię, pozostawiając po sobie tylko krew i pierze. I tylko łut szczęścia mógł nas uratować od zagłady."

"Podstępne serce" to druga część serii Bellomo, która tym razem przedstawia historię Salvatore'a - młodszego brata dona. Ten tom podobał mi się nieco mniej od poprzedniego.

Zoja Letowa...

Nie zawiodłam się tak jak na pierwszej . Dlatego 8 i polecam gorąco

Nie zawiodłam się tak jak na pierwszej . Dlatego 8 i polecam gorąco

Ta część mi nie podeszła. Dłużyła mi się i to bardzo, ciężko mi się to czytało

Ta część mi nie podeszła. Dłużyła mi się i to bardzo, ciężko mi się to czytało

Autorka książki ma całkiem dobre pióro, bez zbędnych opisów czyta się raczej lekko i przyjemnie. Ten tom podobał mi się bardziej niż pierwszy, jednak mimo to dłużył się niesamowicie.

Postacie są dość dobrze skonstruowane (na pewno nie aż tak irytujące jak w 1 tomie). Salvator to taki typowy zakochany dzieciak, który zrobiłby dla swojej żony wszystko, a że przypadkiem zamarzyła mu się własna mafia nie znaczy ze umie ją prowadzić. Zoja to z kolei raczej zamknięta w sobie dziewczyna, która zamiast powiedzieć prawdę woli się katować na własną rękę. Umie pokazać pazurki jednak niekoniecznie robi to w odpowiednich sytuacjach - ogółem raz płacze, raz wrzeszczy, a jeszcze innym razem jest do rany przyłóż.

Ogółem dość dobra konstrukcja, całkiem fajna historia, jednak pomijając zakończenie jest zdecydowanie za słodko i miło jak na mafię.

Dynamika powieści też dość przeciętna. Na początku jest słodko do bólu, miesiąc miodowy i praktycznie nic się nie dzieje. Taka gadanina. Później wyjazd i coś zaczyna się dziać jednak ta akcja znowu się trochę ślimaczy. Na sam koniec za to dzieję się na prawdę dużo i szybko co w sumie ratuje całą książkę.

Długo zastanawiałam się nad oceną. Tom 1 dostał ode mnie 6, a ten jest dużo lepszy. Jednak czy zasługuje na 7? Raczej nie - 6,5/10.

Autorka książki ma całkiem dobre pióro, bez zbędnych opisów czyta się raczej lekko i przyjemnie. Ten tom podobał mi się bardziej niż pierwszy, jednak mimo to dłużył się niesamowicie.

Postacie są dość dobrze skonstruowane (na pewno nie aż tak irytujące jak w 1 tomie). Salvator to taki typowy zakochany dzieciak, który zrobiłby dla swojej żony wszystko, a że przypadkiem...

Dla mnie ta część jest trochę słabsza niż pierwsza.
Pierwsza połowa książki to sielankowe małżeństwo Salvatore i Zoi w którym nic ciekawego się nie dzieje.
On chciał mieć własną mafię więc ożenił się z Zoją, córką bossa moskiewskiej mafii, która z kolei marzyła o wydostaniu się z Moskwy.
Salvatore przedstawiony jest jako zakochany po uszy pantoflarz, który robi wszystko, żeby zadowolić młodą żonę.
Zoja natomiast skrywa przed nim tajemnicę swojej przeszłości, bojąc się, że gdy Salvatore ją pozna,to ją opuści.
Dopiero w drugiej połowie powieści zaczyna być ciekawie, gdy umiera ojciec Zoi i małżonkowie z małą obstawą wyjeżdżają do Moskwy.
Okazuje się, że rządzenie mafią wcale nie jest takie łatwe, gdy ktoś inny też ma na nią ochotę. Salvatore musi walczyć ale w zasadzie jest sam i wiadomo jak ta nierówna walka się skończy. Ale robi wszystko, żeby ocalić od śmierci Zoję.
Po dość spokojny początku akcja nabiera tempa i jest naprawdę niebezpiecznie.
Namiętnych scen nie jest może zbyt dużo za to pieszczot i pocałunków w nadmiarze.
Ogólnie powieść może się podobać, szczególnie końcówka, gdzie pokazana jest cała brutalność jaka rządzi mafią.
Bardzo jestem ciekawa pozostałych tomów, bo może być naprawdę interesująco.

Dla mnie ta część jest trochę słabsza niż pierwsza.
Pierwsza połowa książki to sielankowe małżeństwo Salvatore i Zoi w którym nic ciekawego się nie dzieje.
On chciał mieć własną mafię więc ożenił się z Zoją, córką bossa moskiewskiej mafii, która z kolei marzyła o wydostaniu się z Moskwy.
Salvatore przedstawiony jest jako zakochany po uszy pantoflarz, który robi wszystko,...

Cały czas waham się, jak powinnam ocenić tę część. 7 czy jednak 8/10? Przez większość książki główna bohaterka doprowadzała mnie do szału. Bezsensowne tajemnice, nawet jak im coś zagrażało to wciąż milczała. No kuuuurde. Miałam ochotę wejść do środka i nią potrząsnąć.

Z drugiej jednak strony, problem jaki napotkali był dobry. Zakończenie również. Można wręcz powiedzieć, że autorka wykazała się tu pomysłowością i ambitniejszym podejściem do tematu niż typowe mafijne porwanie, odbicie i żyli długo i szczęśliwie. Zresztą ewenementem jest też to, że męscy bohaterowie tej serii dobrze traktują kobiety, szybko się zakochują i jako pierwsi wyznają miłość. No WOW. Chyba w żadnej mafijnej książce o tym nie czytałam. Za tą kreatywność, miałam ochotę dać 8/10, ale no niestety. Przez dużą część książki byłam raczej wkurzona niż zrelaksowana, a to już fajne nie jest.

Cały czas waham się, jak powinnam ocenić tę część. 7 czy jednak 8/10? Przez większość książki główna bohaterka doprowadzała mnie do szału. Bezsensowne tajemnice, nawet jak im coś zagrażało to wciąż milczała. No kuuuurde. Miałam ochotę wejść do środka i nią potrząsnąć.

Z drugiej jednak strony, problem jaki napotkali był dobry. Zakończenie również. Można wręcz powiedzieć, że...