Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mógłbym cię zostawić czy pozwolić ci odejść, tesora - szepnalem, zbliżając do niej usta - bo cię kocham. Jak pieprzony gówniarz zakochałem się w tobie do szaleństwa i nie wyobrażam sobie życia bez ciebie. Kocham cię taką, jaka jesteś teraz. Nie interesuje mnie to, co zrobiłaś w przeszłości.

Przeszliśmy przez piekło - szepnęłam, mocniej zaciskając dłoń na jego. - Ale nie żałuję i nigdy nie będę żałować tego, że zostałeś moim mężem.

-Wolę umrzeć, niż kiedykolwiek wrócić do Rosji – wyznała w końcu, spoglądając na mnie twardo. - Jeśli każesz mi to zrobić, to spróbuję jeszcze raz i jeszcze raz. Będę walczyć o wolność, do póki starczy mi sił. Nie mogę tam wrócić, Salvatore.

Naprawdę było mi z nim dobrze i chyba zaczęło do mnie docierać, że nie oddałam mu tylko swojego ciała. Z jakichś niez zumiałych dla mnie powodów zaczęłam powoli czuć do niego coś więcej niż sympatię. Już nie patrzyłam na niego tylko jak na męża, z którym musiałam wziąć ślub. Nie był dla mnie tylko mafiosem. Nie był możliwością ucieczki od Rosji, do której i tak musiałam wrócić. Był kims, kto zaczął być dla mnie ważny. Był kimś, komu nie ufałam w pełni, ale jednocześnie coraz bar dziej się do niego przywiązywałam. Nie wiedziałam, czy miało okazać się to dla mnie dobre, czy wręcz przeciwnie.

Wkraczając między wrony, musisz krakać jak one. Jeśli tego nie zrobisz, zadziobią cię, pozostawiając po sobie tylko krew i pierze.