(...) Jednak istotą tej poezji jest czułość. Z nią łączy się więc uwaga poświęcona drugiemu człowiekowi i podstawowe uczucia – szacunek i miłość. Ujmuje mnie wnikliwe spojrzenie Lidii Ryś. W jednym, pozornie dość prostym wyrażeniu, poetka potrafi zawrzeć naprawdę dużo – od rozmaitych znaczeń, które odsyłają do doświadczeń, po emocje, jakie natychmiast się pojawiają przy tych skojarzeniach. Widzimy to choćby w utworze „w domu rodzinnym”, gdzie czytamy m.in.: "wszystko jest mniejsze / niż zanotowała pamięć, i coraz niżej muszę się pochylać / by ucałować matkę". Podmiot „bez nawigacji” w jednym z tekstów zwierza się z "pewnej niezgrabności w okazywaniu czułości" – całe szczęście tę umiejętność posiada Lidia Ryś, dzięki czemu wzrusza i zachwyca, a jej wiersze przenoszą w magiczny świat tęsknoty i sentymentów.

Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2021/08/bez-nawigacji-lidia-rys.html

(...) Jednak istotą tej poezji jest czułość. Z nią łączy się więc uwaga poświęcona drugiemu człowiekowi i podstawowe uczucia – szacunek i miłość. Ujmuje mnie wnikliwe spojrzenie Lidii Ryś. W jednym, pozornie dość prostym wyrażeniu, poetka potrafi zawrzeć naprawdę dużo – od rozmaitych znaczeń, które odsyłają do doświadczeń, po emocje, jakie natychmiast się pojawiają przy...