"Połów" to zdecydowanie lepszy od poprzednich tom, nadal żaden wiersz mnie nie zachwyca, ale wreszcie czuję jakiś literacki wyraz poetki, być może ona także dopiero go odnalazła, być może guzik się znam.
Na pewno wiersz "Zmora" zrobił na mnie pozytywne wrażenie, jest groza w stylu Poe, jest powtarzane przyjemnie brzmiące słowo "pieszczoty", co w rezultacie daje nam coś ciekawego i względnie znośnego. "Zjawa leśna" podobnie, połączenie niby to jakiegoś potwora z lasu z piękną dziewczyną - zdecydowanie podoba mi się kierunek w którym idzie Iłłakowiczówna. Cały tom jest pełen takich wierszy, o rajskim ogrodzie, o urocznicy, nie widzę w nich głębi, ale są napisane wedle jakiegoś pomysłu, całość utrzymana jest w jednym klimacie, na co warto zwrócić uwagę.
Niestety nie wszystkie wiersze są akceptowalne, bo np. "Umarła siostrzyczka" to jest dla mnie badziewie nad badziewiem, ale na usprawiedliwienie warto pewnie przypomnieć, że to jest tom z 1926 roku, ma więc prawie 100 lat, a i emocjonalność poetki z pewnością jest inna niż moja.
W tym tomie podobają mi się te wszystkie "stwory", straszydlaczki i inne. "Rozmowa dwóch straszydeł" to jeden z niewielu wierszy autorki, który podoba mi się w całości, jest cudowny. Niemniej, ciężko mi te rymy przeskoczyć, okropne są.

"Połów" to zdecydowanie lepszy od poprzednich tom, nadal żaden wiersz mnie nie zachwyca, ale wreszcie czuję jakiś literacki wyraz poetki, być może ona także dopiero go odnalazła, być może guzik się znam.
Na pewno wiersz "Zmora" zrobił na mnie pozytywne wrażenie, jest groza w stylu Poe, jest powtarzane przyjemnie brzmiące słowo "pieszczoty", co w rezultacie daje nam coś...