Maria Ulatowska i Jacek Skowroński – ten pisarski duet od kilku dobrych lat urzeka czytelników tworzonymi przez siebie historiami.

I na mnie przyszła więc w końcu pora, abym sięgnęła, po któryś z tytułów w/w pisarzy. Wybór padł na książkę zatytułowaną „Co komu pisane” i to właśnie o niej dzisiaj Wam opowiem.

Jest to powieść obyczajowa z misternie wplecionym w nią wątkiem kryminalnym. Głównym bohaterem jest Tomasz Bocianowski, rozwiedziony ginekolog mieszkający samotnie w podwarszawskim domu. Pewnego dnia w jego progach, właściwie nie wiadomo skąd, pojawia się tajemnicza pisarka Janina Opiłko… Od tego momentu zaczynają dziać się bardzo dziwne i niepokojące rzeczy, a motywem przewodnim nabierającej coraz szybszego tempa historii jest piosenka „Dramat w ogródkach działkowych”, którą wykonywała Barbara Krafftówna.

Postacie wykreowane w tej opowieści są wyraziste i jak okazuje się w toku lektury bardzo charakterne (będące w większości przedstawicielkami płci pięknej). Wymyślona przez autorów intryga jest, jak przystało na dobrą opowieść, zawiła i frapująco skonstruowana.

W książce tej odczuwalny jest zarówno pierwiastek żeński jak i męski. Czytelnik przygląda się wydarzeniom z różnych perspektyw i niemalże odruchowo sam snuje różnorodne możliwe scenariusze i interpretacje tego, co się dzieje.

Kto prześladuje doktora Bocianowskiego? I dlaczego jedynie Janina Opiłko zdaje się doskonale wiedzieć, co wydarzy się dalej, mimo, iż jednocześnie mamy nieodparte wrażenie, że sama obawia się prześladowcy?

Odpowiedzi na te oraz wiele innych pojawiających się w trakcie lektury pytań znajdziecie na kartach książki.

A o czym jeszcze jest ta powieść? Niewątpliwie o różnorodnych emocjach targających istotą ludzką oraz o tym, do czego może doprowadzić pragnienie zemsty podszyte różnego rodzaju pobudkami, które dodatkowo podsycane jest tajemnicami z dawnych lat.

Autorzy w sposób subtelny, a zarazem przejrzysty ukazują podstawowe mechanizmy psychologiczne, którymi kieruje się człowiek w stających się jego udziałem, mniej lub bardziej niecodziennych, sytuacjach.

Jeśli macie ochotę na lekturę z jednej strony intrygującą, a jednocześnie dosyć lekką, pełną zagadek i z nutką humoru to sięgnijcie po „Co komu pisane” autorstwa Marii Ulatowskiej i Jacka Skowrońskiego. Ja do ich książek na pewno jeszcze wrócę!

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2021/11/a-poza-tym-nic-na-dziakach-sie-nie.html

Maria Ulatowska i Jacek Skowroński – ten pisarski duet od kilku dobrych lat urzeka czytelników tworzonymi przez siebie historiami.

I na mnie przyszła więc w końcu pora, abym sięgnęła, po któryś z tytułów w/w pisarzy. Wybór padł na książkę zatytułowaną „Co komu pisane” i to właśnie o niej dzisiaj Wam opowiem.

Jest to powieść obyczajowa z misternie wplecionym w nią wątkiem...

🌼44/150🌼
.
Tytuł: Co komu pisane
Autor: Maria Ulatowska, Jacek Skowroński
Ilość stron: 382
Wydawnictwo: Prószynski
Gatunek: literatura obyczajowa, romans
.
Moja pierwsza książka tego zacnego duetu. Na początku tak samo jak byłam jej ciekawa, tak samo się bałam ja otwierać. A co jeżeli to nie będzie to? Zbyt cukierkowe, zbyt nijakie, zbyt... Sam motyw fabuły naprawdę przypadł mi do gustu ale czytając opis miałam w głowie obyczajówkę z wątkiem kryminalnym, czy to się mogło udać?
.
A no mogło i się udało 😁 przez książkę totalnie przeleciałam! Postaci wyraźne, każda ze swoją tajemnicą skrzętnie zamiataną pod dywan. Idealnie zaplanowana intryga przez co na początku nawet czytelnik ma problem domyślić się kto jest winien dziwnych wydarzeń w domu lekarza - a to w książkach niesamowicie cenię! ❤️
.
"Bo co innego tworzyć sobie w umyśle pewne obrazy, a co innego ujrzeć na własne oczy. I poczuć"
.
"Co komu pisane" to cudowna książka, która opowiada o tym jak wielka moc ma chęć zemsty - jak dominuje ona nad resztą emocji ponieważ jest zlepkiem ich wszystkich.
.
Totalnie uniwersalna pozycja, i dla tych do lubią kryminały i dla tych co jednak zaczytują się w powieściach obyczajowych. Równowaga pomiędzy tymi dwoma gatunkami dla mnie osobiście była w punkt. Nic nie było nadmiernie wyolbrzymione.
.
Napewno sięgnę chętnie jeszcze po inne książki tego pisarskego duetu 🥰
.
A Wy mieliście już swoje spotkanie z tym Państwem? Lubicie wspólne książki tej dwójki autorów? ☺️ Pochwalcie się w komentarzach
.
Za egzemplarz serdecznie dziękuję @proszynski.wydawnictwo ❤️
.
Ocena: 8/10
.
Pieknego dnia 🥰🌼

🌼44/150🌼
.
Tytuł: Co komu pisane
Autor: Maria Ulatowska, Jacek Skowroński
Ilość stron: 382
Wydawnictwo: Prószynski
Gatunek: literatura obyczajowa, romans
.
Moja pierwsza książka tego zacnego duetu. Na początku tak samo jak byłam jej ciekawa, tak samo się bałam ja otwierać. A co jeżeli to nie będzie to? Zbyt cukierkowe, zbyt nijakie, zbyt... Sam motyw fabuły naprawdę...

Na działkach nie dzieje się nic.Tekst tej piosenki jest motywem przewodnim tej powieści,którą można zaliczyć do thrillera obyczajowego,względnie kryminału.
Bohater,ginekolog doktor Tomasz Bocianowski wiedzie na pozór szczęśliwe życie,do momentu gdy wkracza w nie Janina Opiłko,autorka poczytnych powieści,do tej pory unikająca świata.Od tego momentu w życiu doktora dochodzi do zmian,Ktoś zaczyna go prześladować,podrzucając coraz to bardziej makabryczne prezenty.A może pan doktor wcale taki święty nie jest,a pojawienie się Janki ma drugie dno.
Duet Ulatowska-Skowroński stworzyli świetną powieść ,którą czyta się ze sporym dreszczykiem emocji.Polecam!!

Na działkach nie dzieje się nic.Tekst tej piosenki jest motywem przewodnim tej powieści,którą można zaliczyć do thrillera obyczajowego,względnie kryminału.
Bohater,ginekolog doktor Tomasz Bocianowski wiedzie na pozór szczęśliwe życie,do momentu gdy wkracza w nie Janina Opiłko,autorka poczytnych powieści,do tej pory unikająca świata.Od tego momentu w życiu doktora dochodzi...

ierwszy raz wybrałam książkę duetu Maria Ulatowska & Jacek Skowroński. Bohaterem powieści jest Tomasz Bocianowski, ginekolog koło pięćdziesiątki, rozwiedziony. Małżeństwo mu się rozpadło bo angażował się w pracę a nie w życie rodzinne. Mieszka w domu pod Warszawą, odpuścił robienie kariery, żyje spokojnie, gabinet prywatny i od czasu do czasu dyżur w szpitalu. Pewnego wieczoru puka do jego drzwi nieznajoma kobieta. To Janina, pisarka, jej zmarły partner był znajomym Tomasza, porządkując jego rzeczy znalazła list od lekarza i postanowiła go odwiedzić. Po jej przyjeździe w domu zaczynają się dziać dziwne rzeczy, słychać piosenkę "Dramat w ogródkach działkowych", w altanie znajduje się odcięta kończyna itede itepe. Kim jesteś doktorze? Pojawia się też była żona, która nie może przeboleć, że podczas podziału majątku nie dostała domu. A po lekarzu dziedziczy ich syn. Chyba miała to być powieść domestic noir bo zakończenie jest niczym z filmu "Diabolique" jednak nie ma tu żadnej atmosfery grozy, tajemniczości, która prowadzi do takiego finału. Te domowe strachy jakoś mnie nie straszą, nie budują napięcia. Owszem ma Bocianowski dużo na sumieniu, okazuje się że nie jest tak dobrym lekarzem za jakiego się uważa, nie jest też dobrym człowiekiem. Ale on wyrzutów z tego tytułu nie ma, i mnie trudno było przejąć się tym, potępić bohatera, choć powinnam. Tymczasem pozostałam obojętna. Ani to obyczajówka stawiająca problem moralny, ani emocjonujący thriller czy kryminał Do przeczytania, ale nie wiem czy szybko zdecyduję na ponowne spotkanie z autorami.

ierwszy raz wybrałam książkę duetu Maria Ulatowska & Jacek Skowroński. Bohaterem powieści jest Tomasz Bocianowski, ginekolog koło pięćdziesiątki, rozwiedziony. Małżeństwo mu się rozpadło bo angażował się w pracę a nie w życie rodzinne. Mieszka w domu pod Warszawą, odpuścił robienie kariery, żyje spokojnie, gabinet prywatny i od czasu do czasu dyżur w szpitalu. Pewnego...

Czytam niejako zawodowo, toteż i ten (u)twór mi się trafił. Sama chciałam...
Kiedy duet pisarski (Skowroński i Ulatowska) połączył siły, dawało się rozróżnić fragmenty pisane przez panią i fragmenty pisane przez pana. Teraz odnoszę wrażenie, że prym wiedzie pani, trochę szkoda.
W książce dzieje się bardzo dużo i bardzo szybko (np. groszek kwitnący zakwita po kilku dniach od posiania przez Janinę:-),bardzo dziwnie czasami. Ogólnie książka jest toporna, fabuła dziwna (Janina pojawia się znikąd i ni z gruszki ni z pietruszki zamieszkuje w podwarszawskim domu lekarza ginekologa),można omijać fragmenty bez szkody dla akcji itp.
Niestety końcówka zapowiada ciąg dalszy.

Czytam niejako zawodowo, toteż i ten (u)twór mi się trafił. Sama chciałam...
Kiedy duet pisarski (Skowroński i Ulatowska) połączył siły, dawało się rozróżnić fragmenty pisane przez panią i fragmenty pisane przez pana. Teraz odnoszę wrażenie, że prym wiedzie pani, trochę szkoda.
W książce dzieje się bardzo dużo i bardzo szybko (np. groszek kwitnący zakwita po kilku dniach od...

Złowroga muzyka, tajemnicze pakunki, niebezpieczne i szokujące znaleziska. Kto pragnie wzbudzić strach i przerażenie? Komu zależy, by doprowadzić człowieka do skrajnego załamania? Kto rozdaje karty w tej grze i jakie są jego przesłanki? Komu warto zaufać? I kto się skrywa pod nazwą ,,Ktoś"?

To bardzo dobre studium psychologiczne. Ja do samego końca nie byłam pewna, kto jest przysłowiowym ,,Ktosiem''. Za każdym razem, gdy już myślałam, że jestem na dobrym tropie ,,Ktosia'', autorzy wytrącali mi broń z ręki i wyprowadzali na manowce. W pewnym momencie sama zaczęłam mieć wątpliwości czy mój tok rozumowania jest dobry (w ostateczności i tak wyszło, że jestem kiepskim szpiegiem :P). Opowieść budzi strach i przerażenie. Napięcie powoli wzrasta, stopniowo chwyta czytelnika w swoje obślizgłe macki, delikatnie daje o sobie znać, by po chwili wycofać się rakiem. Nie ma jakiś gwałtownych skoków, a historia biegnie swoim wolnym tempem, to jednak w czytelniku pojawia się obawa, że za chwilę coś niebezpiecznego się wydarzy i tak się staje.

Postacie zostały bardzo dobrze wykreowane. Do samego końca nie wyjawiają wszystkich asów z rękawa, dzięki czemu do ostatecznego finiszu nie wiemy, jakie kierują nimi intencje. Niby wszystko mamy wystawione jak na tacy, jednak zagłębiając się w fabułę, czytając kolejne rozdziały historii, czytelnik ma mętlik w głowie i już sam nie wie, komu powinien ufać, a komu nie. Pojawiają się kłamstwa, manipulacje, tajemnice, niedomówienia, chęć zemsty i to wszystko jest utrzymane w świetnym klimacie niepewności, strachu, obawy i ciekawości, jak wszystko zostanie poprowadzone do końca. Z przyjemnością zagłębiłam się w tym świecie! Dałam się wywieść w pole, zmanipulować i ciągnąć za nos. Uwielbiam takie historie nieoczywiste, które zmuszą czytelnika do myślenia, do poszukiwania prawdy. Nie mogę się doczekać kolejnego dzieła od autorów! Gorąco polecam!

Złowroga muzyka, tajemnicze pakunki, niebezpieczne i szokujące znaleziska. Kto pragnie wzbudzić strach i przerażenie? Komu zależy, by doprowadzić człowieka do skrajnego załamania? Kto rozdaje karty w tej grze i jakie są jego przesłanki? Komu warto zaufać? I kto się skrywa pod nazwą ,,Ktoś"?

To bardzo dobre studium psychologiczne. Ja do samego końca nie byłam pewna, kto...

Do domu cenionego ginekologa puka nagle obca kobieta - pisarka. I od jej pojawienia się zaczynają dziać się rzeczy dziwne, żeby nie rzec przerażające.



Jestem trochę, jak Janka Opiłko. Nie po drodze mi z kryminałami, gustuję raczej w obyczajówkach. Przy czym ona pisze, ja czytam. Aż nagle wpada w moje ręce ta książka i choć początkowo jakoś mi nie po drodze, bo za strasznie i za krwiście dla mnie, to jednak przepadam. Psychologiczny majstersztyk, który wciągnął mnie do tego stopnia, że nie mogłam przestać czytać, choć bałam się, co będzie dalej. Bowiem narracja oplata się wokół słów piosenki, dość makabrycznej. I choć ja nie wierzę w takie zbiegi okoliczności, w tak szczęśliwe, a może właśnie koszmarnie nieszczęśliwe przypadki, by trzy kobiety spotkały się w tym samym czasie i jeszcze współpracowały, to jednak życie pisze różne scenariusze i jestem w stanie przymknąć oko. Oczywiście na przypadki, bo co do współpracy kobiet to ja tak do końca nie jestem pewna, jak to wszystko się potoczy.

"Co komu pisane" to fenomenalnie napisane studium strachu, zemsty i wyrzutów sumienia, które strach potęgują, nawet, jeżeli są zracjonalizowane. To thriller psychologiczny mówiący o ludziach próbujących oszukać siebie nawzajem, a w efekcie oszukać oszusta. Przypuszczenia plątają się z pewnością, by stronę dalej runąć, jak domek z kart. Tu nikt nie jest tym, za kogo się podaje, nikomu do końca nie można ufać, a role ofiary i kata zamieniają się miejscami tak, że na koniec byłam już kompletnie skołowana. Właśnie, koniec. O matko, człowiek już wypuścił powietrze, jakoś się uspokoił, a tu nagle, łup, jak obuchem w łeb. Tak się nie robi i ja chcę wiedzieć więcej i potwierdzić, obalić i stworzyć nowe teorie na temat tego, kto, co i dlaczego. Bo na razie mam czterech podejrzanych. Ale proszę, nie zaglądajcie na koniec, nie psujcie sobie zabawy, a wierzę, że będziecie się bawić świetnie, jak ja się bawiłam, choć trochę ze ściśniętym strachem sercem.

Autorom świetnie wyszedł element grozy, budowali napięcie tak, że nawet nie czytając książki, zajmując się czymś innym, moje myśli krążyły wokół fabuły i nie były to myśli spokojne. I choć, jak wspominałam, początek szedł mi ciężko, to nie było to spowodowane przez autorów, a dokładniej nie przez to, że coś było nie tak. Było tak dobrze, tak realistycznie, że powstrzymywał mnie mój własny lęk.

Recenzja ukazała się również na https://wsrodszelestukartek.blogspot.com/

Do domu cenionego ginekologa puka nagle obca kobieta - pisarka. I od jej pojawienia się zaczynają dziać się rzeczy dziwne, żeby nie rzec przerażające.



Jestem trochę, jak Janka Opiłko. Nie po drodze mi z kryminałami, gustuję raczej w obyczajówkach. Przy czym ona pisze, ja czytam. Aż nagle wpada w moje ręce ta książka i choć początkowo jakoś mi nie po drodze, bo za...

Maria Ulatowska i Jacek Skowroński to para pisarzy, którzy od lat swoim czytelniczkom serwują wiele emocji. Zmuszają do przezywania tego, co ukryte na kartach ich powieści. Nie boja się też podejmować trudnych tematów i mieszać wątków tworząc książki zgoła trudne do zaszeregowania. W tej, którą ja trzymam w ręku, znajdziecie opowieść o sile zemsty, która potrafi zawrzeć w człowieku z mocą, która spychana plan dalszy inne uczucia. Ale nie brak w niej również miłości, tęsknoty i smutku, który wydaje się doganiać jej bohaterów na każdym kroku.

"Co komu pisane" to też książka o książce lub o sztuce tworzenia opowieści, która rodzi się w umyśle Janiny Opiłko. Kobiety, która postanowiła zaznać prawdziwego życia. Takiego, jakie przeżywają jej bohaterowie. Wychodzi więc z ukrycia wprost w paszczę lwa. Trafia do domu Tomasza Bocianowskiego — lekarza ginekologa, który przyjmuje ją, nie wiedząc nawet czemu pod swój dach.

"Oboje znaleźli się na życiowym zakręcie, co w jakiś sposób ich łączyło. A może on sam jest w kłopocie, gdyż bierze ją za wariatkę albo naciągaczkę? Bo co innego można pomyśleć o czterdziestosiedmioletniej starej pannie? Nawet dobrze się prezentującej. Nie zniosłaby, gdyby w jego oczach wyczytała przypuszczenie, iż ona, Janina, w desperacji szuka mężczyzny. Bo nie szukała! Szukała prawdy, nie tylko o sobie".

Ich życie zmienia się wówczas diametralnie. Ktoś zaczyna prześladować gospodarza, a Janinę wydają się nawiedzać jakieś duchy. Mimo to ta pełna napięcia sytuacja inspiruje autorkę do napisania nowej powieści. Powieści, w której to ona przejmuje kontrolę. W prawdziwym życiu ta niestety należy do KSTOSIA, który usilnie stara się realizować swój własny plan, nawiązujący notabene do słów pewnej piosenki, a przez to robi się coraz bardziej niebezpiecznie, a historia wydaje się zataczać koło.

Sięgając po powieść Marii Ulatowskiej i Jacka Skowrońskiego, w których zaczytują się czytelniczki mojej biblioteki, sądziłam, że spotka mnie pełna obyczajowości powieść. Tymczasem nie tylko dostałam w ręce intrygująca historię, ale również powieść zgoła intrygującą. To trochę tak jakbym z sielskiej i spokojnej wsi przeniosła się w samo centrum tajfunu. Nie było mi też łatwo wciągnąć się w tę historię, która wbrew pozorom wcale nie toczy się w zawrotnym tempie. Zbyt wiele w niej bowiem szczegółów, a i sam styl pary autorów do spontanicznych nie należy. Intryga za to przednia, a zakończenie jeszcze lepsze.

Maria Ulatowska i Jacek Skowroński to para pisarzy, którzy od lat swoim czytelniczkom serwują wiele emocji. Zmuszają do przezywania tego, co ukryte na kartach ich powieści. Nie boja się też podejmować trudnych tematów i mieszać wątków tworząc książki zgoła trudne do zaszeregowania. W tej, którą ja trzymam w ręku, znajdziecie opowieść o sile zemsty, która potrafi zawrzeć w...

Tomasz Bocianowski to lekarz ginekolog, który mieszka na obrzeżach Puszczy Kampinowskiej na osiedlu nazwane Działki Ciche. Życie Pana Tomasza w zasadzie można powiedzieć, że na swój sposób jest poukładane jednak to tylko pozory, które odnosimy na początku tej historii. Niespodziewanie w życiu doktora Bocianowskiego pojawia się kobieta, znana pisarka Janina Opiłko. Wraz z pojawieniem się autorki w życiu Tomasza zaczynają dziać się dziwne i przerażające wydarzenia, a doktora ktoś zaczyna prześladować. Janka angażuje się w całą sprawę nie zważając na zagrożenie jakie może ją spotkać, a nawet wykorzystuje sytuację na napisane nowej powieści.
Wszystkim niepokojącym wydarzeniom towarzyszy pewna piosenka...
...A poza tym nic na działkach się nie dzieje,
Co niedziela działkowiczów barwny tłum,
Każdy coś tam sobie plewi, coś tam sieje,
Na natury łono z żoną pędzi tu...
Początek książki trudno mi się czytało, a to częściowo przez moje nastawienie na książkę, która raczej mi się nie spodoba. Jednak po kilku rozdziałach coś zaczęło się dziać i pojawiły się nawet powiedzmy zwłoki. Co prawda daleko tej książce do kryminałów jakie lubię ale i na moje szczęście daleko było jej od tych przesłodzonych romansów czyli otrzymałam coś po środku. Po mimo tego co się dzieje w całej książce i poruszaniu pewnych trudnych i niewygodnych tematów dla pewnego grona książka mnie wciągnęła. Pojawiło się kilka scen, w których ciężko było nie uśmiechnąć się pod nosem.
Zakończenie...no cóż w zasadzie nie było bardzo zaskakujące bo brałam je pod uwagę to i tak było ciekawie rozegrane. Zabrakło mi jednak ostatniego rozdziału bo nie wiem co stało się z niektórymi osobami, chyba że duet planuje kolejną część.
Podsumowując książkę czyta się lekko i przyjemnie. Może nie jest jakoś bardzo porywająca czy trzymająca w napięciu. Dla mnie po wszystkich naprawdę mocnych kryminałach i przerażających horrorach była w sam raz na odpoczynek.
Prawdę mówiąc gdybym na książkę trafiła w księgarni czy bibliotece nie zwróciłabym na nią uwagi ze względu na okładkę i nijaki opis.
Być może ta recenzja kogoś zachęci by mimo wszystko po nią sięgnąć.

Tomasz Bocianowski to lekarz ginekolog, który mieszka na obrzeżach Puszczy Kampinowskiej na osiedlu nazwane Działki Ciche. Życie Pana Tomasza w zasadzie można powiedzieć, że na swój sposób jest poukładane jednak to tylko pozory, które odnosimy na początku tej historii. Niespodziewanie w życiu doktora Bocianowskiego pojawia się kobieta, znana pisarka Janina Opiłko. Wraz z...

Hmmmm, tak sądzę, że o niebo lepszy byłby film lub nawet teatr telewizji - nakrecony na podstawie tej książki. Oczywiscie przez dobrych reżyserów, przy udziale dobrych aktorów! Sama książka - bez ikry.

Hmmmm, tak sądzę, że o niebo lepszy byłby film lub nawet teatr telewizji - nakrecony na podstawie tej książki. Oczywiscie przez dobrych reżyserów, przy udziale dobrych aktorów! Sama książka - bez ikry.