Zakończenie serii z bardzo optymistycznym akcentem, budującym nadzieję, że jeśli w życiu nie stawia się zbyt wysokich poprzeczek to wszystko potrafi się ułożyć.

Zakończenie serii z bardzo optymistycznym akcentem, budującym nadzieję, że jeśli w życiu nie stawia się zbyt wysokich poprzeczek to wszystko potrafi się ułożyć.

Książka wspaniała, okładka beznadziejna.

Książka wspaniała, okładka beznadziejna.

Trzeci tom serii Plan Agaty noszący tytuł "Zatrzymać czas" Anny Sakowicz można właściwie czytać samodzielnie, bowiem autorka wprowadza czytelnika w losy sióstr Żółtaszek: Agaty i Poli. Choć ze swej strony polecam przeczytanie poprzednich części "Postawić na szczęście" oraz "Dogonić miłość" - nie będzie to stracony czas.


Agata przegrała z siostrą dwa zakłady, ale bardzo się z tego cieszy - urodziła bowiem dziecko i znalazła faceta! Do zrealizowania przed czterdziestką pozostał jeszcze jeden punkt - schudnąć. To będzie najtrudniejsze zadanie, ale kobieta nie zamierza się poddawać. Jej życie rodzinne kręci się wokół synka i Emila a Agata dopiero teraz dostrzega jak bardzo Ci dwaj mężczyźni ją uszczęśliwili. Choć los nie odpuści i wystawi jej niezdecydowanie na poważną próbę...

Żeby nie było tak sielankowo dziennikarka zostaje wplątana w kolejną aferę wykrytą przez Polę i jej przyjaciółkę Anetę. Dwie przebojowe dziewczyny na wózkach chcą złapać oszusta na gorącym uczynku, co spowoduje wiele śmiesznych, ale i wzruszających sytuacji. Młodsza z sióstr dostarcza rodzinie jeszcze wielu innych emocji - zmartwień, stresów czy niepokojów. Planuje bowiem ślub, ale przecież to byłoby zbyt proste, bo zwyczajnie do niego doszło...


Pikanterii tej historii dodają niewątpliwie rozstania, powroty, oszustwa, aresztowania, pobyty w szpitalu czy domu dziecka, wieczory panieńskie czy ciążowe plany. Anna Sakowicz dostarczyła mi tą powieścią ogrom wzruszeń, ale przede wszystkim globalnie poprawiła humor. Nie tylko zabawnymi sytuacjami, wkrętkami, ale przede wszystkim tekstami Agaty! Jej nieśmiertelne powiedzonka o makolągwach, imadłach czy jeżu kolczastym nieustannie bawiły.

Duże znaczenie w tym tomie ma macierzyństwo oraz jego planowanie, dostrzegamy plusy i minusy posiadania potomstwa oraz wyzwania jakie stoją przed niepełnosprawnymi pragnącymi zostać matkami. Autorka zwraca też uwagę na fakt, że poważne rozmowy uwierają nas jak zbyt małe buty a szczęście dostrzegamy dopiero wtedy, gdy zostanie wystawione na próbę lub nam odebrane. Na przykładzie jeżdżących na wózkach bohaterek pokazuje, że każdy zasługuje na miłość.

Agata i Pola właśnie z uwagi na psikusy losu pragną zatrzymać czas. W chwilach, gdy są bardzo szczęśliwe chcą, by nie płynął dalej, by nic się nie zepsuło, by nie było komplikacji, by nikt im tego nie odebrał.


Podsumowując - "Zatrzymać czas" to historia normalnych ludzi, również niepełnosprawnych, pokazana realistycznie, bez ubarwiania czy zniekształcania rzeczywistości. To opowieść o matkach, ojcach, kłamstwach, przyjaźni oraz miłości, o którą walczyć pomagają również postronne osoby. Napisana z humorem książka o strachu, marzeniach, rozpaczy i wyrzutach sumienia, którą gorąco Wam polecam!

Trzeci tom serii Plan Agaty noszący tytuł "Zatrzymać czas" Anny Sakowicz można właściwie czytać samodzielnie, bowiem autorka wprowadza czytelnika w losy sióstr Żółtaszek: Agaty i Poli. Choć ze swej strony polecam przeczytanie poprzednich części "Postawić na szczęście" oraz "Dogonić miłość" - nie będzie to stracony czas.


Agata przegrała z siostrą dwa zakłady, ale bardzo...

Seria książek z cyklu: ,,Plan Agaty” jest fenomenalna. Optymistyczna, ciekawa i wciągająca. Obie siostry - główne bohaterki bardzo polubiłam, mam nadzieję, że powstanie czwarta część. Polecam:)

Seria książek z cyklu: ,,Plan Agaty” jest fenomenalna. Optymistyczna, ciekawa i wciągająca. Obie siostry - główne bohaterki bardzo polubiłam, mam nadzieję, że powstanie czwarta część. Polecam:)

Jest to trzecia część cyklu „Plan Agaty” Anny Sakowicz.
Książka opowiada o dalszych losach sióstr Żółtaszek. Agata mieszka z Emilem i zajmuje się synkiem. Jej niepełnosprawna siostra Pola próbuje ułożyć sobie życie ze Sławkiem. W życiu sióstr wiele się dzieje. Agata dowiaduje się, jak wiele dla niej znaczy Emil, gdy ten trafia do szpitala. Natomiast Pola, bardzo chciałaby zostać mamą. Jej życie zatrzymuje się na moment gdy Sławek zabiera ją do ośrodka adopcyjnego. Czy historie obu sióstr skończą się happy endem?

Książka jest dość zabawna i czyta się ją dobrze. Czytając ją możemy się przekonać na czym polega siła sióstr. Ich przyjaźń oraz wzajemne wsparcie w najtrudniejszych momentach życia jest niesamowita. Z drugiej strony dziewczyny miały wspaniałych rodziców, na których mogły liczyć w każdej chwili. Bardzo dobrze, że autorka poruszyła temat chęci posiadania dziecka przez osoby niepełnosprawne oraz ile barier musi pokonać taka osoba w postrzeganiu przez osoby pełnosprawne oraz w samym gabinecie ginekologicznym.
Książkę polecam.

Jest to trzecia część cyklu „Plan Agaty” Anny Sakowicz.
Książka opowiada o dalszych losach sióstr Żółtaszek. Agata mieszka z Emilem i zajmuje się synkiem. Jej niepełnosprawna siostra Pola próbuje ułożyć sobie życie ze Sławkiem. W życiu sióstr wiele się dzieje. Agata dowiaduje się, jak wiele dla niej znaczy Emil, gdy ten trafia do szpitala. Natomiast Pola, bardzo chciałaby...

Kolejne losy dwóch sióstr. Ich perypetii i miłosnych uniesień. Podobało mi się ukazanie przez Panią Sakowicz uczuć osób z niepełnosprawnościami. Było takie prawdziwe.

Kolejne losy dwóch sióstr. Ich perypetii i miłosnych uniesień. Podobało mi się ukazanie przez Panią Sakowicz uczuć osób z niepełnosprawnościami. Było takie prawdziwe.

"Noż kuczę jego w dupę cara Mikołaja, podżegacza, imperialisty mać!".

Nie mogła nie powstać trzecia część przygód zwariowanych sióstr Żółtaszek, które tak mocno ujęły polskie czytelniczki. Po "Postawić na szczęście" i "Dogonić miłość" przyszła chwila na "Zatrzymać czas". I właśnie czas jest słowem kluczowym przy tej książce, gdyż pochłonęłam ją w ciągu jednego, dłuższego wieczoru.

Anna Sakowicz to absolwentka filologii polskiej, filozofii oraz edukacji filozoficznej na Uniwersytecie Szczecińskim, a także edytorstwa na Uniwersytecie im. kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Autorka swoje teksty publikowała w prasie pedagogicznej, debiutowała zaś zbiorem humoresek pt. "Żółta tabletka". Mieszka obecnie na Kociewiu, uwielbia wędrówki po meandrach literatury, kolekcjonuje stare książki.

Agata po urodzeniu syna, pragnie zrzucić kilka kilogramów oraz wyjść za mąż za Emila. Jej młodsza, niepełnosprawna siostra Pola, układa sobie życie ze Sławkiem, coraz częściej myśląc o dziecku. W obliczu nowych wyzwań, siostry wspierają się wzajemnie, a przy okazji wywołują sporo zabawnych sytuacji. Do tego wpadają na trop pewnego oszusta uzdrowiciela, który żeruje na naiwności chorych ludzi.

W trzecim tomie ujmujących za serce perypetii dwóch sióstr Żółtaszek, znowu sporo się dzieje. Anna Sakowicz zadbała bowiem o to, aby kontynuacja, napisana w zasadzie na życzenie czytelniczek, obfitowała w zabawne, ale i poważne wyzwania, przed którymi los stawia bohaterki. Nie wieje więc nudą, a wręcz przeciwnie, kilka wątków mnie zaskoczyło i z uwagą śledziłam to, jak Agata i Pola poradzą sobie z nowymi problemami. Muszę przyznać, ze podczas lektury w żaden sposób nie daje się wyczuć, aby trzecia część została napisana na siłę. Ona po prostu musiała powstać, by w dużym stopniu domknąć losy bohaterek.

Anna Sakowicz swoją prozą po raz kolejny skłoniła mnie do głębokiej refleksji w temacie, o którym na co dzień większość z nas nie myśli. Mowa o pragnieniu dziecka przez osoby niepełnosprawne, w szczególności te jeżdżące na wózku. Autorka wplatając w konwencję powieści obyczajowej, rys społeczny tego problemu, ukazała z jakimi przeciwnościami zewnętrznymi i wewnętrznymi takie osoby muszą się borykać. A to bardzo szerokie spektrum - od znalezienia kompetentnego ginekologa po zrozumienie najbliższych. To nieprawdopodobne, że w dzisiejszych czasach, trzeba komuś tłumaczyć, iż kobieta na wózku nie jest kaleką i ma prawo do bycia matką. To temat, który szczególnie mnie bulwersuje.

Fabuła powieści została zbudowana w oparciu o poważne wątki, ale autorka w ramach zachowania równowagi, wplata w nią także, ukazany z humorem, obraz codziennego życia świeżo upieczonej matki. Począwszy od problemów z karmieniem i odkryciu czegoś takiego jak wkładki laktacyjne po niemożność wejścia z małym dzieckiem do restauracji. W tej płaszczyźnie z pewnością odnajdzie się wiele matek, które na co dzień przeżywają dokładnie to samo co Agata, czyli pełen wachlarz matczynych emocji.

Nie mogę nie wspomnieć również o niezwykle ciekawym wątku przewodnim trzeciego tomu "Planu Agaty", a mianowicie o temacie uzdrowicieli hochsztaplerów, którzy żerują na cierpieniu innych. Anna Sakowicz w dosadny sposób rozprawia się z takimi działaniami zasługującymi na najwyższe potępienie, ostrzegając przy tym swoich czytelników, aby nie być naiwnym i nie ufać w cudowne uzdrowienia.

"Zatrzymać czas" to bardzo dobre zakończenie trylogii o siostrach Żółtaszek. Jest w tej powieści bowiem wszystko, za co kochamy książki Anny Sakowicz, czyli ciekawe tematy społeczne, zabawny klimat i sympatyczne kobiece kreacje. Fajnie było znowu przeżyć tak intensywny czas z Agatą i Polą. I wcale nie obraziłabym się, gdyby autorka napisała kiedyś czwarty tom tego cyklu, bo plan można przecież zawsze zmodyfikować.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Noż kuczę jego w dupę cara Mikołaja, podżegacza, imperialisty mać!".

Nie mogła nie powstać trzecia część przygód zwariowanych sióstr Żółtaszek, które tak mocno ujęły polskie czytelniczki. Po "Postawić na szczęście" i "Dogonić miłość" przyszła chwila na "Zatrzymać czas". I właśnie czas jest słowem kluczowym przy tej książce, gdyż pochłonęłam ją w ciągu jednego, dłuższego...

Ostatnia część serii Plan Agaty "Zatrzymać czas" już za mną.
Tak jak w poprzednich dwóch częściach tak i tu spotykamy szalone siostry Żółtaszek i ich przygody
Śledzimy dalsze zmagania Agaty z chudnięciem, widzimy jak uczy się być młodą mamą.
U Poli budzi się instynkt macierzyński. Pragnie zostać mamą, tylko niestety są przeszkody.
Nie tyle ogranicza ją wózek na którym się porusza, a informacja od narzeczonego Sławka.
A żeby mało było przygód to Emil ma krwiak w mózgu potrzebna operacja, dziewczyny odkrywają przekręty faceta Reuela, który rzekomo jest uzdrowicielem.
W książce będziemy świadkami aresztowań, ucieczek, dramatycznych rozstań i romantycznych powrotów.

Cała trójka serii "Postawić na szczęście", "Dogonić miłość" i "Zatrzymać czas" to książki z bardzo duża ilością humoru, czasami nawet ironicznego. Autorka poruszyła też ważne tematy jak: życie osób niepełnosprawnych, ich codzienne zmagania i marzenia, hejt w internecie, późne macierzyństwo, niepłodność. Ale też pisze o kłamstwach, oszustwach, zdradzie. Wszystko tak podane, aby nas nie nudziło, a raczej żeby ciepło spędzić czas z rodziną Żółtaszek.

Ostatnia część serii Plan Agaty "Zatrzymać czas" już za mną.
Tak jak w poprzednich dwóch częściach tak i tu spotykamy szalone siostry Żółtaszek i ich przygody
Śledzimy dalsze zmagania Agaty z chudnięciem, widzimy jak uczy się być młodą mamą.
U Poli budzi się instynkt macierzyński. Pragnie zostać mamą, tylko niestety są przeszkody.
Nie tyle ogranicza ją wózek na którym się...

„Zatrzymać czas” @anna_sakowicz1 @edipresseksiazki to trzeci tom serii „Plan Agaty” zabawnej, wciągającej historii o siostrach Żółtaszek. Pierwsze moje skojarzenie to Bridget Jones, ponieważ Agata rodzi synka i ma plan na życie: wyjść za mąż za Emilia i schudnąć. Plan idealny ? Nie jest pewna swoich emocji, dlatego kiedy postanawia bardziej uwierzyć w siebie pojawiają się kłopoty.

Akcja książki jest zabawna, momentami wzruszająca. Są aresztowania, rozstania i powroty, seanse uzdrawiające czy pogoń za wychowanką domu dziecka. Spotkamy również tu młodszą siostrę Agaty, Polę która zmaga się z problemami.

„Zatrzymać czas” @anna_sakowicz1 @edipresseksiazki to trzeci tom serii „Plan Agaty” zabawnej, wciągającej historii o siostrach Żółtaszek. Pierwsze moje skojarzenie to Bridget Jones, ponieważ Agata rodzi synka i ma plan na życie: wyjść za mąż za Emilia i schudnąć. Plan idealny ? Nie jest pewna swoich emocji, dlatego kiedy postanawia bardziej uwierzyć w siebie pojawiają się...

Stare dobre powiedzenie głosi: „Od przybytku głowa nie boli”. Anna Sakowicz w „Planie Agaty” dowodzi, że od nadmiaru wyborów i możliwości może powstać niezły mętlik. Zwłaszcza, kiedy wyznaczyło się sobie ambitny plan schudnięcia, znalezienie męża i urodzenia dziecka. Wszystko w bardzo krótkim czasie, a ten ucieka w zawrotnym tempie. Wokół dążenia do realizacji planu toczy się akcja serii, którą otwiera w pierwszym tomie zakład sióstr. Agata ma w końcu coś zrobić ze swoim życiem i te zmiany ma zacząć od chudnięcia. Gdy już będzie szczupła ma znaleźć męża i urodzić dziecko (żeby unicestwić skutki długiego odchudzania).
„Zaraz moja rodzina wywiesi ogłoszenie, że oddadzą w dobre ręce całkiem nieprzechodzoną starą pannę”.
Trzydziestoletni mężczyzna to doskonały materiał na męża, poszukiwacz idealnej kandydatki, koneser kobiet. A kobieta? Stara panna, którą rodzina chętnie widziałaby w roli żony i matki. A co, jeśli na takie atrakcje wcale się nie zapowiada? Na pewno nie zaszkodzi pognębić takiej buntowniczki niewygodnymi pytaniami o plany matrymonialne. A w naszym społeczeństwie tak jakoś się utarło, że te pytania stawia się ludziom po zakończeniu edukacji. Im szybciej kończą się kształcić tym szybciej są namawiani do założenia rodziny. Wcześniej oczywiście trzeba mieć pracę. Najlepiej na etat i do tego bardzo poważną (zwykle też nudną). Kiedy tych warunków nie spełniają to przed rodziną stoi nie lada wyzwanie „nawracania” zbłąkanej owieczki i ciągłe przypominanie, że zegar biologiczny tyka i będzie za późno na własne dzieci. I taką wizję dostajemy w pierwszym tomie, w którym w życie sióstr wkracza wiele zmian, wyzwań i stawiania priorytetów na głowie, bo my sobie możemy planować, a los i tak lubi spłatać figla.
W pierwszym tomie poznajemy Agatę będącą prawie trzydziestoletnią blogerką po dziennikarstwie zajmującą się pisaniem o tym jak wygląda praca w niepopularnych zawodach. Z mężczyznami dawno przestała się umawiać. Do tego od dawna nie dba już o linię, przez co nie przyciąga uwagi potencjalnych kandydatów na męża. W dniu urodzin siostry postanawia coś zmienić w swoim życiu. Zamierza schudnąć, wyjść za mąż i urodzić dziecko. Wszystko w trzy lata! Wydawałoby się nic łatwiejszego do zrobienia. Kiedy uświadomimy sobie, że bohaterce nie udało się tego dokonać przez ponad dekadę swojego dorosłego życia to zauważamy, że może być trudno. A nawet bardzo trudno, bo z wiekiem jest mniej wolnych kandydatów, a ona staje się mniej atrakcyjna dla mężczyzn. Ale czy na pewno? Życie jednak potrafi zaskakiwać. Czasami nawet dawać w nadmiarze i o tej obfitości jest właśnie opowieść Anny Sakowicz „Postawić na szczęście”.
W drugim tomie zatytułowanym „Dogonić miłość” Agata musi uprać się z nadmiarem „przybytku”: ciąża, trzech kandydatów do ręki, nakładające się na siebie obowiązki i osobisty pies (oczywiście z rodowodem, bo innego, by jej właścicielka Dżafarki nie załatwiła). Jest jeden problem: musi potencjalnym mężczyznom swojego życia powiedzieć o ciąży. Boi się tego jak każdy z nich zareaguje, bo na jednym jej zależy, a z innym jest w ciąży. A jeszcze jest trzeci wyglądający jak z żurnala wyjęty. Grzecznej Agacie brakuje asertywności i z powodu niezdecydowania wydaje się płynąć z nurtem wydarzeń, a te potrafią nieźle zaskoczyć i pokazać prawdziwe oblicze bohaterów, co będzie powodem wielu wątpliwości i rozczarowań. W życiu przyszłej matki na szczęście nie zabraknie miejsca na stałą pracę, dzięki której poczuje większą stabilność finansową, choć sfera emocjonalna pozostanie zaniedbana. Za to niepełnosprawna Pola będzie zdecydowania i przebojowa za siebie i siostrę, co pozwoli złapać jej każdą okazję na szczęście. A to można znaleźć w naprawdę dziwnych miejscach i w czasie robienia bardzo zwariowanych rzeczy, do których śmiało możemy zaliczyć pomoc w zemście niepełnosprawnej koleżance.
I w końcu mamy trzeci tom zatytułowany „Zatrzymać czas”. Młodym Żółtaszkom wszystko zaczyna się pięknie układać. Są młode, piękne, mają pracę, mieszkanie i osobistych, kochających je partnerów. Czegóż chcieć więcej? Wplątania się w kłopoty! Bo kłopoty to specjalność sióstr. Przy czym każda musi wplątać się w inną sprawę, mieć inne wyzwania. Czasami świadomie się na to decydują, a innym razem los sam rzuca im przeszkody pod nogi czekając, aż się potkną, ale nasze bohaterki są twarde i razem przetrwają wszystko. Nawet starcie w cudotwórcą. Historia sióstr dowodzi, że nawet ze złych wydarzeń można wyciągnąć coś dobrego, pomóc komuś, otworzyć się na innych i odkryć nowe talenty.
„Zatrzymać czas” to przede wszystkim opowieść o macierzyństwie, jego urokach, spychaniu matek na plan dalszy, poszukiwaniu swojego miejsca w nieco inaczej wyglądającym życiu. Agata już nie jest samotną kobietą tylko osobą odpowiedzialną za małą istotę. Na szczęście zawsze może liczyć na rodzinę. Obraz szczęśliwej siostry z dzieckiem sprawia, że u Poli włączy się też instynkt macierzyński. To będzie pretekstem, aby opowiedzieć o trudnościach, z jakimi spotykają się kobiety z niepełnosprawnością, gdy chcą mieć dzieci. Staniemy się też świadkami rozmów o adopcji, zmagania się z własną niepełnosprawnością, a do tego pojawi się wątek demaskowania cudotwórcy, który naciąga chorych i niepełnosprawnych. Nie zabraknie też rozstań i powrotów, wypadków, dziwnych starć z szowinistami, agresją konkurencji, ale to zawsze szybko zostaje przyćmione przez dobro. Pisarka pokaże nam też, że osoby, które czasami robią na nas złe wrażenie mogą okazać się wartościowe, miłe, oddane sprawie, mające marzenia.
Po raz kolejny książkę Anny Sakowicz pochłonęłam w jeden wieczór dlatego, że akcja od pierwszych stron nas porywa. Pozornie zaczyna się dość spokojnie, ponieważ Pola i Sławek zaręczają się, ale domino życia mknie jak szalone i naprawdę zaskoczy naszych bohaterów, a przy okazji i czytelników. Autorka „Planu Agaty” po raz kolejny zaskakuje szybką i przekonującą akcją osadzoną w prawdziwych realiach. Dzięki temu razem z autorką w pierwszym tomie udajemy się w magiczną podróż i przez kilka dni zamieszkamy w Wirtach (na Kociewiu),gdzie naprawdę znajduje się opisane w książce arboretum, a niedaleko niego jest leśniczówka, w której można zamieszkać tak jak bohaterki książki. W drugim poznajemy realia pracy w szkole, a nawet trafiamy na porodówkę, w trzecim powędrujemy po mieście, zajrzymy do miejsc przyjaznych dla rodziców, zawędrujemy do domu dziecka i na zebranie z cudotwórcą.
Pisarka zakończyła książkę w taki sposób, że nie sposób nie czuć niedosytu. Niby wszystko skończyło się tak, że „Zatrzymać czas” może być ostatnim tomem, ale plan bohaterki jeszcze nie do końca został zrealizowany, bo nie stanęła na ślubnym kobiercu, nie udało się zrzucić zbędnych kilogramów i wszystko jeszcze może się zdarzyć. Czy pojawi się tom czwarty, w którym Agacie uda się w końcu zrealizować cele? Pozostanie czekać na wieści od pisarki.
Anna Sakowicz jest mistrzynią poruszania ważnych spraw w lekki sposób. „Plan Agaty” naszpikowany jest problemem etycznymi: od lokalnych legend przez dorastanie i usamodzielnianie się po niepełnosprawność. W przypadku ostatniej tematyki nie dostajemy cukierkowej opowieści jak to cudownie można sobie radzić, ale widzimy brutalne obrazy osób żyjących z renty socjalnej i uwięzionej a czwartym piętrze w bloku bez windy. Można śmiało stwierdzić, że te osoby są skazane na domowe więzienie. Jak my im możemy pomóc? O tym także przeczytacie w książce. Do tego mamy dzieciaki z domu dziecka, problemy z płodnością, wyzwanie jakim jest ciąża u osób poruszających się na wózku inwalidzkim. Nie zabraknie też oszustów, naciągania na cudowne lekarstwa, błędów lekarskich i wielu innych tematów. Zdecydowanie polecam.

Stare dobre powiedzenie głosi: „Od przybytku głowa nie boli”. Anna Sakowicz w „Planie Agaty” dowodzi, że od nadmiaru wyborów i możliwości może powstać niezły mętlik. Zwłaszcza, kiedy wyznaczyło się sobie ambitny plan schudnięcia, znalezienie męża i urodzenia dziecka. Wszystko w bardzo krótkim czasie, a ten ucieka w zawrotnym tempie. Wokół dążenia do realizacji planu toczy...