Księgi Jakubowe
- Kategoria:
- powieść historyczna
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2020-04-20
- Data 1. wyd. pol.:
- 2020-04-20
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308069943
- Tagi:
- literatura polska wielokulturowość herezja Podole powieść historyczna Rzeczpospolita Obojga Narodów XVIII w. Żydzi
- Inne
NAJBARDZIEJ WYCZEKIWANY AUDIOBOOK OSTATNICH LAT
MISTRZOWSKA PROZA NOBLISTKI W INTERPRETACJI WYBITNYCH AKTORÓW
Księgi Jakubowe czytają Danuta Stenka, Wiktor Zborowski, Jan Peszek, Agata Kulesza, Maja Ostaszewska, Adam Ferency i Mariusz Bonaszewski.
Rok 1752. Do Rohatyna na Podolu przybywają kasztelanowa Katarzyna Kossakowska i towarzysząca jej poetka Elżbieta Drużbacka. Jednym z gości na powitalnej kolacji jest miejscowy proboszcz Benedykt Chmielowski, autor pierwszej polskiej encyklopedii. Ksiądz i poetka, osoby rozmiłowane w księgach, szybko znajdują wspólny język – rozpoczynają rozmowę, którą później kontynuować będą w listach.
Nieco później, także na Podolu, pojawia się młody, przystojny i charyzmatyczny Żyd - Jakub Lejbowicz Frank. Tajemniczy przybysz z odległej Smyrny zaczyna głosić idee, które szybko dzielą społeczność żydowską. Dla jednych heretyk, dla innych zbawca już niebawem ma wokół siebie krąg oddanych sobie uczniów, zaś wywołany przezeń ferment może odmienić bieg historii.
Niemal tysiąc stron, kilkadziesiąt wątków i postaci — Księgi Jakubowe imponują literackim rozmachem, wielością poziomów i możliwych interpretacji. Olga Tokarczuk pełnymi garściami czerpie z tradycji powieści historycznej, poszerzając jednocześnie jej granice gatunkowe. Z ogromną dbałością o szczegóły przedstawia realia epoki, architekturę, ubiory, zapachy. Odwiedzamy szlacheckie dwory, katolickie plebanie i żydowskie domostwa, rozmodlone i zanurzone w lekturze tajemniczych pism. Na oczach czytelników pisarka tka obraz dawnej Polski, w której egzystowały obok siebie chrześcijaństwo, judaizm, a także islam.
Księgi Jakubowe to nie tylko powieść o przeszłości. Można ją czytać również jako refleksyjne, momentami mistyczne dzieło o samej historii, jej zakrętach i trybach, które decydują o losach całych narodów. To właśnie w połowie XVIII wieku, u progu Oświecenia i przed rozbiorami, wybitna pisarka poszukuje odpowiedzi na pytania o dzisiejszy kształt naszej części Europy.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 7 804
- 5 297
- 1 776
- 891
- 282
- 141
- 66
- 57
- 55
- 43
OPINIE i DYSKUSJE
Parafrazując to "Ta książka przyniosła mi mnóstwo gówna", a też "prawda w oczy kole" więc podsumowując to jedyny moment w którym Czerniawski dostał Nobla – ale tylko na papierze.
[Jako postać w książce nagrodzonej tą nagrodą]
Parafrazując to "Ta książka przyniosła mi mnóstwo gówna", a też "prawda w oczy kole" więc podsumowując to jedyny moment w którym Czerniawski dostał Nobla – ale tylko na papierze.
Pokaż mimo to[Jako postać w książce nagrodzonej tą nagrodą]
Autorka zupełnie sobie nie poradziła z tą książką. Wątki rozeszły się jej jak ściskany smalec między palcami. Wyglądało już na to, że nie wiedziała, co się dzieje w jej własnej książce. Czasami te same porównanie pojawiały się strona po stronie, było dużo niespójności - np. że Polacy lubią tylko co zagraniczne, a 2 strony dalej, że Polacy nie lubią zagranicznych ubiorów i wolą strój polski. Było tego po prostu mnóstwo.
Do tego książka jest pełna uprzedzeń i dziwnych wyobrażeń autorki. Pojawiają się anachronizmy, mimo że jakiś historyk na końcu podobno już to przejrzał.
Plusem jest tylko to, że autorka ma lekkie pióro i łatwo się to czyta, mimo tych błędów i faktu, że ogólnie książka jest nudna.
Ogólnie jest to bardzo słaba książka i zupełnie zgadzam się z recenzentem z New York Timesa, że chciało się to jak najszybciej przeczytać, aby w końcu przejść do czegoś ciekawszego.
Autorka zupełnie sobie nie poradziła z tą książką. Wątki rozeszły się jej jak ściskany smalec między palcami. Wyglądało już na to, że nie wiedziała, co się dzieje w jej własnej książce. Czasami te same porównanie pojawiały się strona po stronie, było dużo niespójności - np. że Polacy lubią tylko co zagraniczne, a 2 strony dalej, że Polacy nie lubią zagranicznych ubiorów i...
więcej Pokaż mimo toPo prostu miestrzowska!
Po prostu miestrzowska!
Pokaż mimo toTokarczuk ma wspaniałe pióro i czyta mi się ją wspaniałe. To jedna z moich ulubionych, współczesnych pisarek, którą odkryłam dawno temu, zanim zaczęła być rozpoznawalna i doceniana.
"Księgi" to wielkie, 1000 stronicowe tomiszcze, opowiadające zbeletryzowane dzieje Jakuba Lejbowicza Franka i jego wyznawców, tzw. frankistów. Tokarczuk pracowała nad tą książką 10 lat. Przeczytała setki stron, odbyła wiele podróży, rozmawiała z wieloma ludźmi, dopracowała każdy szczegół. Wywołała z mroków historii człowieka nietuzinkowego, który dla jednych był heretykiem, a dla wielu zbawcą. Gdy umarł, odszedł w zapomnienie. Nie przyznają się do niego ani chrześcijanie (choć swego czasu tak byli dumni z jego nawrócenia i chrztu),ani Żydzi, dla których jest zdrajcą i założycielem heretyckiej sekty.
Jako ciekawostkę dodam, że z frankistów wywodzi się Maria Szymanowski, kompozytorka i pianistka, teściowa Adama Mickiewicza.
Tokarczuk ma wspaniałe pióro i czyta mi się ją wspaniałe. To jedna z moich ulubionych, współczesnych pisarek, którą odkryłam dawno temu, zanim zaczęła być rozpoznawalna i doceniana.
więcej Pokaż mimo to"Księgi" to wielkie, 1000 stronicowe tomiszcze, opowiadające zbeletryzowane dzieje Jakuba Lejbowicza Franka i jego wyznawców, tzw. frankistów. Tokarczuk pracowała nad tą książką 10 lat....
Mnie wciągnęła, jak zwykle u Tokarczuk mamy do czynienia z realizmem magicznym.
Mnie wciągnęła, jak zwykle u Tokarczuk mamy do czynienia z realizmem magicznym.
Pokaż mimo toWróciłem po ponad roku do KSIĄG JAKUBOWYCH i przeczytałem całość ponownie. Jednego mi brakowało, tego pięknego języka jaki był na początku tej powieści, bo im dalej w las, tym język autorki stawał się prosty - szorstki w odbiorze.
W Księgach Jakubowych, Pani Tokarczuk, świetnie oddała klimat tamtej epoki. Na pewno książka do łatwych nie należy, ale warto się zmierzyć z tym najważniejszym dziełem autorki.
Wróciłem po ponad roku do KSIĄG JAKUBOWYCH i przeczytałem całość ponownie. Jednego mi brakowało, tego pięknego języka jaki był na początku tej powieści, bo im dalej w las, tym język autorki stawał się prosty - szorstki w odbiorze.
więcej Pokaż mimo toW Księgach Jakubowych, Pani Tokarczuk, świetnie oddała klimat tamtej epoki. Na pewno książka do łatwych nie należy, ale warto się zmierzyć z...
Komitet Noblowski przyznając nagrodę Oldze Tokarczuk umotywował to tym, że w twórczości przekracza ona granice, dał jej Nobla za „narracyjną wyobraźnię, która wraz z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia” .
Nie ulega wątpliwości, że w tym utworze bohaterowie rzeczywiście przekraczają różnego rodzaju granice, tyle tylko że nie wiem, jak w tym przypadku może to budzić pozytywne skojarzenia. Autorka nie użyła ani razu określenia sekta, ale dla mnie nie ma nawet najmniejszego cienia wątpliwości, że opisała sektę. Przykładowo Jakub Frank gdy założył już swoją sektę uznał, że tylko on będzie mógł decydować, kto może z kim sypiać. To, czy ktoś miał męża czy żonę, czy żywił do kogoś uczucie, nie miało jakiegokolwiek znaczenia. Wydawał w tym zakresie jednoznaczne dyspozycje i wszyscy musieli się do tego dostosować. Łamał również granice, żyjąc latami w kazirodczym związku z córką Ewą.
całość
ttps://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2024/04/olga-tokarczuk-ksiegi-jakubowe.html
Komitet Noblowski przyznając nagrodę Oldze Tokarczuk umotywował to tym, że w twórczości przekracza ona granice, dał jej Nobla za „narracyjną wyobraźnię, która wraz z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia” .
więcej Pokaż mimo toNie ulega wątpliwości, że w tym utworze bohaterowie rzeczywiście przekraczają różnego rodzaju granice, tyle tylko że nie wiem,...
Brakowało mi czegoś w stylu drzewa genealogicznego, żeby móc sobie spojrzeć co jakiś czas i się nie pogubić w postaciach.
Brakowało mi czegoś w stylu drzewa genealogicznego, żeby móc sobie spojrzeć co jakiś czas i się nie pogubić w postaciach.
Pokaż mimo toWielka podróż, zaiste! Przez język, obrazy, kraje, zapachy, także psychologię jednostki. Niestety, bogactwo wyczerpywalnym jest, bowiem jeśli pierwsze 2/3 opowieści to podróż, w której się jako żywo uczestniczy, im bliżej końca tym bliżej streszczenia, sprawozdawczość zaś i raport na koniec. Jakby zmęczenie autorkę dopadło, znużenie? Sucho, wyboiście i ubogo, niestety.
Całość jednak warta przeczytania, zdecydowanie! Szacun także i głębokie ukłony dla fundamentów historyczno-badawczych, wręcz dokumentalistycznych. No i niezbyt szeroko już znane "Nowe Ateny" Chmielowskiego, jeszcze bardziej pod strzechami naszymi. To zdecydowana wartość (niejedyna) tej opasłej struktury.
Wielka podróż, zaiste! Przez język, obrazy, kraje, zapachy, także psychologię jednostki. Niestety, bogactwo wyczerpywalnym jest, bowiem jeśli pierwsze 2/3 opowieści to podróż, w której się jako żywo uczestniczy, im bliżej końca tym bliżej streszczenia, sprawozdawczość zaś i raport na koniec. Jakby zmęczenie autorkę dopadło, znużenie? Sucho, wyboiście i ubogo,...
więcej Pokaż mimo toTa książka to według mnie Olga Tokarczuk w pigułce. Pierwsza 1/3 historii, może nawet połowa, zapowiada literacką ucztę. Obcujemy z warsztatowym majstersztykiem. Sposób prezentowania świata jest niemal namacalny. Czujemy struktury i zapachy. Smakujemy każde słowo. Czyta się wolno, ale warto.
Niestety im dalej w las, tym gorzej. Autorka moim zdaniem nie trzyma poziomu. Miejscami próbuje jeszcze wracać do sposobu opowiadania, jakim zachwycała na początku, co nie zawsze wychodzi, ale mimo wszystko jest to nadal opowiadanie. Kończy natomiast katastrofą. Streszczaniem, w miejsce snucia opowieści. Czyli podobnie jak w Podróży ludzi księgi. Widać znudziła się tym pomysłem, albo wydawca kazał jej ciąć tekst.
Co więcej, według mnie książka jest o niczym. Nie widzę tam żadnej historii. Fabularnie ta pozycja leży.
Ta książka to według mnie Olga Tokarczuk w pigułce. Pierwsza 1/3 historii, może nawet połowa, zapowiada literacką ucztę. Obcujemy z warsztatowym majstersztykiem. Sposób prezentowania świata jest niemal namacalny. Czujemy struktury i zapachy. Smakujemy każde słowo. Czyta się wolno, ale warto.
więcej Pokaż mimo toNiestety im dalej w las, tym gorzej. Autorka moim zdaniem nie trzyma poziomu....