Cudowna opowieść. Nie wiem dlaczego zgłębiłam te historię dopiero teraz choć podchodziłam do niej kilka krotnie. Lizzy I pan Darcy poruszyli moje serce❤️❤️❤️

Cudowna opowieść. Nie wiem dlaczego zgłębiłam te historię dopiero teraz choć podchodziłam do niej kilka krotnie. Lizzy I pan Darcy poruszyli moje serce❤️❤️❤️

Ponadczasowa i piękna. Miłość jest ponadczasowa a książka napisana dawno temu nie traci na swojej aktualności. Pokazuje relacje między ludźmi takim jakie są też dziś. A człowiek jest tylko człowiekiem. Pierwsze wrażenia, opinie, nasze myślenie o innych nie zawsze są bezbłędne. Ponadto najtrudniej jest wybaczyć sobie samemu. A od nienawiści do miłości tylko jeden krok ....

Ponadczasowa i piękna. Miłość jest ponadczasowa a książka napisana dawno temu nie traci na swojej aktualności. Pokazuje relacje między ludźmi takim jakie są też dziś. A człowiek jest tylko człowiekiem. Pierwsze wrażenia, opinie, nasze myślenie o innych nie zawsze są bezbłędne. Ponadto najtrudniej jest wybaczyć sobie samemu. A od nienawiści do miłości tylko jeden krok ....

Nie moja bajka.

Nie moja bajka.

Niezrozumiałe jest dla mnie to, jakim cudem Jane i Elżbieta są takie idealne, mądre, "ą i ę", a reszta sióstr już nie. Wiemy, że pani Bennet była głupia, a i pan Bennet nie zawsze umiał się zachować, jak więc to się stało, że dwie pierwsze córki udało im się dobrze wychować, a trzech następnych już nie? Można by zrozumieć odwrotną sytuację, gdyby to młodsze były lepiej ułożone, bo rodzice nabraliby doświadczenia z poprzednimi dziećmi i wiedzieliby, gdzie popełnili błędy. Tymczasem nie, są dwie perły rodziny Bennetów, a cała reszta jest ograniczona i niewychowana.
Panna Elżbieta Bennet jest wprost nieznośna, zarozumiała, przepełniona dumą i uprzedzeniem. I teraz zastanawiam się, czy taki był zamysł autorki, czy stało się to przypadkiem. Bo o ile u innych osób o tych cechach mówi się wprost, bo Darcy jest dumny, a np. panna Bingley zarozumiała, to Elżbiecie tych wad się nie wytyka. Moim zdaniem Elżbieta się popisuje, szczególnie wtedy, gdy na złamanie karku leci do Bingleyów, zobaczyć chorą Jane. Czy naprawdę tak pilnie musi zobaczyć się z siostrą, która przecież znajduje się w domu ludzi przyjaznych i troskliwych, pod dobrą opieką? Musi sobie przecież zdawać sprawę z tego, że nie uda jej się wpaść do ich domu, ukradkiem zobaczyć siostry i wyjść bez widzenia się z gospodarzem, a jednak decyduje się im zaprezentować w ubłoconym stroju. Panna Bingley słusznie uważa, że nie chodziło tylko o siostrę, że Elżbieta chciała się przed nimi zwyczajnie popisać. Elżbieta również obrzydliwie traktuje Charlottę. Krytykuje przyjaciółkę z powodu zaręczyn z panem Collinsem, chociaż doskonale wie, że przyjaciółka jest już prawie starą panną, nie ma wielkich szans na złapanie męża z powodu braku urody, a chce wyjść za mąż. Nie na miejscu jest wobec tego jej oburzenie, ostatecznie Charlotta jest dorosła, wie, na co się decyduje.

Niezrozumiałe jest dla mnie to, jakim cudem Jane i Elżbieta są takie idealne, mądre, "ą i ę", a reszta sióstr już nie. Wiemy, że pani Bennet była głupia, a i pan Bennet nie zawsze umiał się zachować, jak więc to się stało, że dwie pierwsze córki udało im się dobrze wychować, a trzech następnych już nie? Można by zrozumieć odwrotną sytuację, gdyby to młodsze były lepiej...

Cześć!

,,Duma i uprzedzenie" to tytuł, którego pewnie nikomu nie trzeba przedstawiać! Obaj niedawno powróciliśmy do tej powieści Jane Austen, próbując na nowo odkryć tę historię i się w niej zakochać, chyba jednak z wątpliwym skutkiem 😀

Krótko o historii - pan Bennet, właściciel majątku w XVIII-wiecznej Anglii i ojciec pięciu córek z racji braku posiadania syna zaczyna martwić się o spadkobiercę posiadłości, którym może być wyłącznie mężczyzna. Gdy powoli traci już nadzieję na znalezienie córkom odpowiednich mężów, do wioski sprowadza się bogaty kawaler Charles Bingley wraz ze swoim przyjacielem Williamem Darcym, którzy podczas jednego z organizowanych balów zaczynają interesować się najstarszymi z córek pana Benneta. Tak zaczyna się historia pełna romansów, kłótni, podejrzeń, ucieczek z domu, spotkań wyższych sfer i pierwszych miłości. Czy warto z naszego punktu widzenia zapoznać się z tą pozycją? To zależy 😀 Jeśli oczekujecie wielu długich opisów, zawiłych dialogów i obcowania z kulturą XVIII-wiecznej Anglii na pewno się nie zawiedziecie, nas odepchnęły trochę rozwlekłość tych wszystkich opisów, jak i sam przebieg wydarzeń, który okazał się mało interesujący. Książka nie porwała, naszym zdaniem inne pozycje Jane Austen są ciekawsze, jednak to klasyk, więc do Was należy decyzja, czy powinniście zapoznać się z tą pozycją. A jakie są Wasze przemyślenia, jeśli mieliście już okazję przeczytać ,,Dumę i uprzedzenie"? 😀

Cześć!

,,Duma i uprzedzenie" to tytuł, którego pewnie nikomu nie trzeba przedstawiać! Obaj niedawno powróciliśmy do tej powieści Jane Austen, próbując na nowo odkryć tę historię i się w niej zakochać, chyba jednak z wątpliwym skutkiem 😀

Krótko o historii - pan Bennet, właściciel majątku w XVIII-wiecznej Anglii i ojciec pięciu córek z racji braku posiadania syna zaczyna...

Arcydzieło

Arcydzieło

Lekka, jakże radosna, nieprzewidywalna. O wyjątkowym "usposobieniu".

Lekka, jakże radosna, nieprzewidywalna. O wyjątkowym "usposobieniu".

Piękna, przyjemnie napisana historia miłosna. Cudownie się czyta, główna postać od razu daje się polubić, a nawet można ją podziwiać:) Książka ponadczasowa, i choć mogłaby się wydawać banalna, to ma w sobie coś co przyciąga, co sprawia, że chce się czytać więcej, poznawać kolejne losy bohaterów (nie tylko tych głównych).

Piękna, przyjemnie napisana historia miłosna. Cudownie się czyta, główna postać od razu daje się polubić, a nawet można ją podziwiać:) Książka ponadczasowa, i choć mogłaby się wydawać banalna, to ma w sobie coś co przyciąga, co sprawia, że chce się czytać więcej, poznawać kolejne losy bohaterów (nie tylko tych głównych).

O dwie klasy lepsza od Rozważnej i romantycznej. Oprócz pokazywania umysłowej i emocjonalnej pustki ludzi z tamtych czasów, mamy ciekawie opowiedzianą historię i naprawdę dobrze wykreowane postaci. Widać, że autorka dojrzała. Zdecydowanie na plus krytyka bezmyślności matki i ograniczeń intelektualnych młodszych córeczek. Przyjemna lektura.

O dwie klasy lepsza od Rozważnej i romantycznej. Oprócz pokazywania umysłowej i emocjonalnej pustki ludzi z tamtych czasów, mamy ciekawie opowiedzianą historię i naprawdę dobrze wykreowane postaci. Widać, że autorka dojrzała. Zdecydowanie na plus krytyka bezmyślności matki i ograniczeń intelektualnych młodszych córeczek. Przyjemna lektura.

Serial "Duma i uprzedzenie" z 1995 roku od zawsze był moim ulubionym serialem kostiumowym. Raz na jakiś czas oglądamy go całą rodziną z tym samym zachwytem na twarzach. Wszyscy jednogłośnie uważamy, iż Pani Bennet jest najlepszą postacią tej opowieści!
I chodź często wracam do serialu to dopiero niedawno wpadłam na pomysł, żeby przeczytać powieść Jane Austin. Po lekturze stwierdzam, iż bawiłam się wyśmienicie! Czułam się jakbym czytała scenariusz do serialu albo zaglądała na kulisy. Nucąc melodie z ekranizacji czytałam z przejęciem już tak dobrze mi znaną historię Panny Elżbiety i Pana Darcy. Jakież ogromne było me zdziwienie, gdy dowiedziałam się, jak przyjaciel Pana Bingley'a ma na imię!
Serial z 1995 roku bardzo dobrze oddaje książkę i ukazuje życie Anglików w tamtych czasach. Kostiumy, bale, życie towarzyskie - jeśli ktoś pragnie zobaczyć dzieje z tamtych czasów to bardzo polecam obejrzeć tą pozycję!

Serial "Duma i uprzedzenie" z 1995 roku od zawsze był moim ulubionym serialem kostiumowym. Raz na jakiś czas oglądamy go całą rodziną z tym samym zachwytem na twarzach. Wszyscy jednogłośnie uważamy, iż Pani Bennet jest najlepszą postacią tej opowieści!
I chodź często wracam do serialu to dopiero niedawno wpadłam na pomysł, żeby przeczytać powieść Jane Austin. Po lekturze...