Książka “Utracony świat. Wyjście z mroku” autorstwa Aleksandry Białous to pierwszy tom postapokaliptycznej powieści, w której garstka ocalałej ludzkości żyje na ogromnej, metalowej platformie. Budowę tego kolosa wymusiły zagadkowe pnącza nazwane Rutą, które w brutalny sposób pozbawiają życia ludzi znajdujących się na ich drodze. Jak to często bywa w tego rodzaju powieściach, na platformie jednym wiedzie się lepiej, innym nieco gorzej, a wszelkie dobra nie są dystrybuowane po równo dla wszystkich ocalałych. W takiej rzeczywistości poznajemy główne bohaterki - Keyl oraz Abby, dwie zupełnie różne przedstawicielki grupy osadników, które żyjąc na niższych poziomach platformy, muszą codziennie walczyć o przetrwanie. Nie pomaga fakt, że ludzie zamieszkujący najwyższy, luksusowy poziom stalowego giganta nie wspierają słabszych, a wręcz często są ich bezpośrednimi dręczycielami.

Fabuła rozpoczyna się w momencie, gdy wysoko postawiony mieszkaniec najwyższego poziomu platformy atakuje Abby, a Keyl staje w jej obronie. Chęć odwetu mężczyzny po raz kolejny doprowadza do zaciętej walki, której efektem jest tragiczny wypadek - zawalenie się jednego z elementów platformy. Tym samym nasze bohaterki zostają rozdzielone, bo Keyl spada na nieznaną i niebezpieczną ziemię, a załamana Abby pozostaje bez przyjaciółki na górze.

I choć w ten sposób zarysowana fabuła książki wydaje się ciekawa, w praktyce niestety nie jestem w stanie w pełni pozytywnie ocenić przeczytanej powieści.

Największym minusem całości jest niestety dotkliwie odczuwalna ubogość fabuły. Sama koncepcja przedstawionego świata, głównej bohaterki, Keyl, której zdolności i możliwości są owiane tajemnicą, a także motyw przyczyn apokalipsy wypadają dosyć interesująco, jednak w tę fajnie wykreowaną rzeczywistość nie została wtłoczona żadna wartościowa historia. Wszystkie wydarzenia wydają się niezwykle przeciągnięte i zbyt szczegółowo opisane, a finalnie nie spajają nam się we wciągającą intrygę czy ciąg wydarzeń, od którego nie jesteśmy w stanie się oderwać. Moment, w którym dochodzi do zawalenia się platformy, wydaje się idealny, by fabuła ruszyła mocno do przodu. Niestety Autorka serwuje nam rozdziały szczegółowo opisujące spotkanie służb próbujących poradzić sobie z zaistniałą sytuacją, na którym, mam wrażenie, czytelnik nudzi się równie mocno, co jego uczestnicy. W dodatku postacie poznane w trakcie tych wydarzeń będące funkcjonariuszami pilnującymi porządku w Goldzie, mieście usytuowanym na szczycie platformy, tak naprawdę nie wnoszą żadnego znaczącego wątku do całej fabuły, a ich wprowadzenie wydaje się zupełnie niepotrzebne.

Podobnie sytuacja wygląda z perspektywy Keyl, która budzi się poza platformą w towarzystwie ekscentrycznej lekarki, Kamili. I tutaj przez kilkadziesiąt stron otrzymujemy opis procedur medycznych wykonywanych przez panią doktor na Keyl, które mają na celu uratowanie jej życia, jednak w żaden sposób nie posuwają one fabuły do przodu. W dodatku ciągłe unikanie przez Kamilę odpowiedzi na pytania Keyl nazbyt długo trzyma czytelnika w niewiedzy, która w pewnym momencie staje się wręcz irytująca. Nie pomaga także dość toporna ekspozycja informacji, które Autorka chciałaby przekazać czytelnikom w kontekście wykreowanego przez nią świata. Zbyt szczegółowe tłumaczenie pewnych kwestii przez bohaterów innym postaciom, które powinny orientować się w podstawowych zasadach funkcjonowania ich rzeczywistości, powoduje, że niektóre sceny wypadają wyjątkowo nienaturalnie i sztywno. Szczególnie widoczne jest to w trakcie wspomnianej już sceny spotkania służb porządkowych Goldy.

Na pewno na pochwałę zasługuje przyjemny styl Autorki, dzięki któremu mimo powolności fabuły całość czyta się dość szybko i lekko. Ponadto książka jest przepięknie wydana, a grafiki zamieszczone na kartach powieści wprowadzają w klimat świata, o którym czytamy w trakcie lektury.

Autorka opracowała niewątpliwie ciekawy pomysł na stworzenie powieści, a całość ma ogromny potencjał. Samo zakończenie pozostawiło po sobie nutkę niepewności i niewielką obietnicę na to, że być może druga część powieści rozkręci się nieco mocniej pod względem fabularnym. Zabieram się za jej lekturę z nadzieją, że lepiej rozwinie to, co Autorka zapoczątkowała w pierwszym tomie powieści.

[współpraca z portalem www.sztukater.pl]
IG: lexywish_bookstagram

Książka “Utracony świat. Wyjście z mroku” autorstwa Aleksandry Białous to pierwszy tom postapokaliptycznej powieści, w której garstka ocalałej ludzkości żyje na ogromnej, metalowej platformie. Budowę tego kolosa wymusiły zagadkowe pnącza nazwane Rutą, które w brutalny sposób pozbawiają życia ludzi znajdujących się na ich drodze. Jak to często bywa w tego rodzaju...

Lubię połączenie klimatu post apo z fantasy. I to właśnie znajdziemy w tym nie pozornym tomiku :) .

Ziemia się zbuntowała, a ludzie, żeby przeżyć musieli wybudować ogromną platformę, na której stworzyli nowy, piękny, idealny świat... Tak idealny, że trawa jest prosta i cięta jak od linijki. Mimo to ludzie jak to ludzie nie mogli uniknąć podziału na tych lepszych i gorszych. I tak bogaci żyją sobie na "górze", natomiast pod podłogą koczują i wegetują biedacy ze slumsów. I jak to bywa właśnie w śród nich poznajemy dziewczynę, która radzi sobie lepiej i nie poddaje ogólnej beznadziei.

W tym czasie na platformie, pod wpływem pewnego nieszczęśliwego wypadku mającego miejsce "na dole", dochodzi do zmian we władzy i dwie główne siły porządkowe są zmuszone do połączenia się pod jednym dowództwem, co nie wszystkim jest na rękę.

Wszystko zapowiada się dość ciekawie, czyta się przyjemnie. W pewnym momencie jednak po dynamicznym początku trafiamy na małą ścianę i książka wytraca swoją prędkość. Przyjdzie nam uzbroić się w cierpliwość nim znowu coś ruszy. Na szczęście pierwszy tom jest cienki i nim się obejrzymy kończy się. Kończy oczywiście w momencie gdy na nowo zaczyna się coś interesującego ;) . Mnie to jednak jak najbardziej odpowiada bo ciekawość na nowo została pobudzona i chętnie sięgnę po drugą część, żeby dowiedzieć się jak to sie dalej rozwinie( z nadzieją, że tam odnajdę już tą wytęsknioną akcje).

Podsumowując, to przyjemna, lekka lektura.

Lubię połączenie klimatu post apo z fantasy. I to właśnie znajdziemy w tym nie pozornym tomiku :) .

Ziemia się zbuntowała, a ludzie, żeby przeżyć musieli wybudować ogromną platformę, na której stworzyli nowy, piękny, idealny świat... Tak idealny, że trawa jest prosta i cięta jak od linijki. Mimo to ludzie jak to ludzie nie mogli uniknąć podziału na tych lepszych i...